tripitaka-mbu / 20 /200027.csv
uisp's picture
add data
3c90236
Book,Page,LineNumber,Text
20,0027,001,กิริยา. ชื่อว่าย่อมมีเพราะปาปมิตรมีอธิบายดังนี้. หากว่าพระเจ้าอชาตศัตรูเชื่อ
20,0027,002,คำของเทวทัตแล้วไม่ทำปิตุฆาต. พระเจ้าอชาตศัตรูจักได้เป็นโสดาบันในวันที่
20,0027,003,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสสามัญญผลสูตรนั่นเอง. แต่เพราะพระเจ้าอชาตศัตรู
20,0027,004,เชื่อคำของเทวทัตนั้นแล้วทำปิตุฆาต จึงไม่ได้เป็นโสดาบัน. อย่างนี้ชื่อว่า
20,0027,005,อันตรายย่อมมีเพราะปาปมิตร. ความเสื่อมแห่งกิริยาเกิดแก่อุบาสกแม้นี้ เมื่อ
20,0027,006,เทศนายังไม่จบพราหมณ์ลุกหลีกไปเสีย.
20,0027,007,บทว่า <B>อปิจ</B> <B>ภิกฺขเว</B> <B>เอตฺตาวตาปิ</B> <B>เปสฺโส</B> <B>หตฺถาโรหปุตฺโต</B>
20,0027,008,<B>มหตา</B> <B>อตฺเถน</B> <B>สํยุตฺโต</B> อนึ่ง ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย แม้ด้วยการฟังโดย
20,0027,009,สังเขปเพียงเท่านี้ นายเปสสะควาญช้างยังประกอบด้วยประโยชน์ใหญ่. ถามว่า
20,0027,010,ด้วยประโยชน์ใหญ่เป็นไฉน. ตอบว่า คือด้วยอานิสงส์ ๒ ประการ. นัยว่าอุบาสก
20,0027,011,เลื่อมใสในพระสงฆ์ และนัยใหม่ยิ่งเกิดแก่อุบาสกนั้นเพื่อกำหนดถือเอาสติปัฏ-
20,0027,012,ฐาน ด้วยเหตุนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า <B>มหตา</B> <B>อตฺเถน</B> <B>สํยุตฺโต</B>
20,0027,013,เป็นผู้ประกอบด้วยประโยชน์ใหญ่. กันทรกปริพาชกได้ความเลื่อมใสในพระสงฆ์
20,0027,014,เท่านั้น. บทว่า <B>เอตสฺส</B> <B>ภควา</B> <B>กาโล</B> ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า นี้เป็นกาล
20,0027,015,แห่งการแสดงธรรมนั้น ความว่า นี้เป็นกาลแห่งการกล่าวธรรมหรือว่าแห่งการ
20,0027,016,จำแนกบุคคล ๔ จำพวก.
20,0027,017,พึงทราบความในบทมีอาทิ <B>โอรพฺภิโก</B> ฆ่าแพะเลี้ยงชีวิตดังต่อไปนี้
20,0027,018,แพะท่านเรียกว่า <B>อุรพฺภะ</B> ชื่อว่า <B>โอรพฺภิโก</B> เพราะฆ่าแพะ. แม้ในบทมี
20,0027,019,อาทิว่า <B>สูกริโก</B> ฆ่าสุกรเลี้ยงชีวิตก็มีนัยนี้เหมือนกัน. บทว่า <B>ลุทฺโท</B> คือ
20,0027,020,เหี้ยมโหดหยาบคาย. บทว่า <B>มจฺฉฆาฏโก</B> คือพรานเบ็ดผู้ผูกปลา. บทว่า
20,0027,021,<B>พนฺธนาคาริโก</B> คือคนปกครองเรือนจำ. บทว่า <B>กุรูรกมฺมนฺตา</B> คือทำการ
20,0027,022,งานทารุณ. บทว่า <B>มุทฺธาวสิตฺโต</B> คือพระราชาได้รับมุรธาภิเษกด้วยการ
20,0027,023,อภิเษกเป็นกษัตริย์. บทว่า <B>ปุรตฺถิเมน</B> <B>นครสฺส</B> คือทางทิศบูรพาจาก