| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 25,0017,001,<H1>๖. สัปปสูตร</H1> | |
| 25,0017,002,<H1>มารนิรมิตเพศเป็นพระยางู</H1> | |
| 25,0017,003,[๔๓๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ :- | |
| 25,0017,004,สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ อยู่ ณ พระวิหารเวฬุวันอันเป็น | |
| 25,0017,005,สถานที่พระราชทานเหยื่อแก่กระแต กรุงราชคฤห์. | |
| 25,0017,006,สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ประทับนั่งกลางแจ้งในราตรีอันมืดสนิท | |
| 25,0017,007,ทั้งฝนก็ลงเม็ดประปรายอยู่. | |
| 25,0017,008,[๔๓๒] ครั้งนั้น มารผู้มีบาปประสงค์จะให้เกิดความกลัว ความ | |
| 25,0017,009,ครั้นคร้าม ขนลุกขนพองแก่พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงนิรมิตเพศเป็นพระยางูใหญ่ | |
| 25,0017,010,เข้าไปใกล้พระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ กายของพระยางูนั้นเป็นเหมือนเรือ | |
| 25,0017,011,ลำใหญ่ที่ขุดด้วยซุงทั้งต้น พังพานของมันเป็นเหมือนเสื่อลำแพนผืนใหญ่ | |
| 25,0017,012,สำหรับ ปูตากแป้งของนักผลิตสุรา นัยน์ตาของมันเป็นเหมือนถาดสำริดขนาด | |
| 25,0017,013,ใหญ่ของพระเจ้าโกศล ลิ้นของมันแลบออกจากปากเหมือนสายฟ้าแลบ ขณะ | |
| 25,0017,014,เมฆกำลังกระหึ่ม เสียงหายใจเข้าออกของมัน เหมือนเสียงสูบช่างทองที่กำลัง | |
| 25,0017,015,พ่นลมอยู่ฉะนั้น. | |
| 25,0017,016,[๔๓๓] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบว่า นี่มารผู้มีบาป | |
| 25,0017,017,ดังนี้ จึงได้ตรัสกะมารผู้มีบาปด้วยพระคาถาทั้งหลายว่า | |
| 25,0017,018,<B>มุนีใดเสพเรือนว่างเปล่าเพื่ออยู่อาศัย | |
| 25,0017,019,มุนีนั้นสำรวมตนแล้ว สละความอาลัยใน | |
| 25,0017,020,อัตภาพนั้นเที่ยวไป เพราะการสละความ | |
| 25,0017,021,อาลัยในอัตภาพแล้วเที่ยวไปนั้น เหมาะสม | |
| 25,0017,022,แก่มุนีเช่นนั้น.</B> | |