|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
25,0019,001,<H1>อรรถกถาสัปปสูตร</H1>
|
|
25,0019,002,พึงทราบวินิจฉัยในสัปปสูตรที่ ๖ ต่อไป :-
|
|
25,0019,003,บทว่า <B>โสณฺฑิกา กิลญฺชํ</B> ได้แก่ เสื่อลำแพน สำหรับเกลี่ยแป้ง
|
|
25,0019,004,ของพวกทำสุรา. บทว่า <B>โกสลิกา กํสจาฏิ</B> ได้แก่ ภาชนะใส่ของเสวยขนาด
|
|
25,0019,005,ล้อรถ ของพระเจ้าโกศล. บทว่า <B>คฬคฬายนฺเต</B> ได้แก่ ออกเสียงดัง บทว่า
|
|
25,0019,006,<B>กมฺมารคคฺคริยา</B> ได้แก่ สูบเตาไฟของช่างทอง. บทว่า ธมมานาย ได้แก่
|
|
25,0019,007,ให้เต็มด้วยลมในกระสอบหนัง. บทว่า <B>อิติ วิทิตฺวา</B> ความว่า มารคิดว่า
|
|
25,0019,008,พระสมณโคดม ประกอบความเพียรเนือง ๆ นั่งเป็นสุข จำเราจักกระทบ
|
|
25,0019,009,กระเทียมเขาดู แล้วเนรมิตอัตภาพมีประการดังกล่าวแล้วจึงเดินด้อม ๆ ณ
|
|
25,0019,010,ที่ทรงทำความเพียร พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเห็นด้วยแสงฟ้าแลบ ทรงนึกว่า
|
|
25,0019,011,สัตว์ ผู้นี้เป็นใครกันหนอ ก็ทรงทราบว่า ผู้นี้เป็นมาร ดังนี้
|
|
25,0019,012,บทว่า <B>สฺุเคหานิ</B> แปลว่า เรือนว่าง. บทว่า <B>เสยฺยา</B> ความว่า
|
|
25,0019,013,ผู้ใดเสพเรือนว่างทั้งหลาย เพื่อจะนอน คือเพื่อต้องการอย่างนี้ว่า เราจักยืน
|
|
25,0019,014,จักเดิน จักนั่ง จักนอน. บทว่า <B>โส มุนิ อตฺตสญฺโต</B> ความว่า
|
|
25,0019,015,พุทธมุนีใด สำรวมตัวแล้ว เพราะไม่มีการคะนองมือและเท้า. บทว่า <B>โวสฺสชฺช
|
|
25,0019,016,จเรยฺย ตตฺถ โส</B> ความว่า พุทธมุนีนั้น สละความอาลัยเยื่อใยใน
|
|
25,0019,017,อัตภาพนั้น พึงจาริกไป. บทว่า <B>ปฏิรูปํ หิ ตถาวิธสฺส ตํ</B> ความว่า
|
|
25,0019,018,ความสละความเยื่อใยในอัตภาพนั้นจาริกไป ของพุทธมุนี ผู้เช่นนั้น คือผู้ดำรง
|
|
25,0019,019,อยู่อย่างนั้น ก็เหมาะ ก็ชอบ ก็สมควร.
|
|
25,0019,020,บทว่า <B>จรกา</B> ได้แก่ สัตว์ผู้สัญจรไปมีสีหะและเสือเป็นต้น . บทว่า
|
|
25,0019,021,<B>เภรวา</B> ได้แก่ สภาพที่น่ากลัว ทั้งมีวิญญาณและไม่มีวิญญาณ บรรดาสภาพ
|
|
|