Book,Page,LineNumber,Text
02,0025,1,         ภิกษุคิดว่า จักเก็บทรัพย์ที่ตก  แล้วทำทรัพย์นั้นให้ตก ต้องอาบัติ
02,0025,2,ทุกกฏ  มีไถยจิตจับต้องทรัพย์ที่ตก อันได้ราคา ๕ มาสก  หรือเกินกว่า ๕ มาสก
02,0025,3,ต้องอาบัติทุกกฏ  ทำให้ไหว  ต้องอาบัติถุลลัจจัย  ให้เคลื่อนจากฐาน  ต้อง
02,0025,4,อาบัติปาราชิก. 
02,0025,6,                                       <H1>อุปนิธิวิภาค</H1>  
02,0025,7,         [๑๐๙]   ที่ชื่อว่า   <B>ทรัพย์ที่เขาฝากไว้</B>   ได้แก่ทรัพย์ที่ผู้อื่นให้เก็บไว้.
02,0025,8,         ภิกษุรับของฝาก  เมื่อเจ้าของกล่าวขอคืนว่า  จงคืนทรัพย์ให้ข้าพเจ้า
02,0025,9,กล่าวปฏิเสธว่า  ฉันไม่ได้รับไว้  ต้องอาบัติทุกกฏ     ยังความสงสัยให้เกิดแก่
02,0025,10,เจ้าของ  ต้องอาบัติถุลลัจจัย  เจ้าของทอดธุระว่าจะไม่ให้แก่เรา  ต้องอาบัติ
02,0025,11,ปาราชิก.
02,0025,12,         ภิกษุฟ้องร้องยังโรงศาล   ยังเจ้าของให้แพ้  ต้องอาบัติปาราชิก  ภิกษุ
02,0025,13,ผู้ฟ้องร้องยังโรงศาล  แพ้เจ้าของ  ต้องอาบัติถุลลัจจัย.
02,0025,15,                                     <H1>สุงกฆาตวิภาค</H1>
02,0025,16,         [๑๑๐]   ที่ชื่อว่า  <B>ด่านภาษี</B>   ได้แก่สถานที่ซึ่งพระเจ้าแผ่นดินทรงตั้ง
02,0025,17,ไว้ที่ภูเขาขาดบ้าง    ที่ท่าน้ำบ้าง    ที่ประตูบ้าง    ด้วยทรงกำหนดว่า    จงเก็บ
02,0025,18,ภาษีแก่บุคคลผู้ผ่านเข้าไปในสถานที่นั้น.
02,0025,19,         ภิกษุผ่านเข้าไปในด่านภาษีนั้น  แล้วมีไถยจิตจับต้องทรัพย์ที่ควรเสีย
02,0025,20,ภาษี  ซึ่งมีราคา  ๕ มาสกก็ดี  เกินกว่า ๕ มาสกก็ดี ต้องอาบัติทุกกฏ  ทำให้ไหว
02,0025,21,ต้องอาบัติถุลลัจจัย  ย่างเท้าก้าวที่  ๑  ล่วงด่านภาษีไป   ต้องอาบัติถุลลัจจัย
02,0025,22,ย่างเท้าที่  ๒  ล่วงด่านภาษีไป   ต้องอาบัติปาราชิก.