Book,Page,LineNumber,Text
25,0014,001,ท่านเป็นผู้ที่ถูกเราผูกไว้แล้วด้วยบ่วง
25,0014,002,ทั้งปวง ทั้งที่เป็นของทิพย์ทั้งที่เป็นของ
25,0014,003,มนุษย์ ท่านเป็นผู้ที่ถูกเราผูกไว้แล้ว ด้วย
25,0014,004,เครื่องพันธนาการอันใหญ่ ดูก่อนสมณะ
25,0014,005,ท่านจักไม่พ้นเราไปได้.
25,0014,006,[๔๓๐] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบว่า นี่มารผู้มีบาปจึง
25,0014,007,ได้ตรัสกะมารผู้มีบาปด้วยพระคาถาว่า
25,0014,008,เราเป็นผู้พ้นแล้วจากบ่วงทั้งปวง ทั้ง
25,0014,009,ที่เป็นของทิพย์ ทั้งที่เป็นของมนุษย์ เรา
25,0014,010,เป็นผู้พ้นแล้วจากเครื่องพันธนาการอัน
25,0014,011,ใหญ่ ดูก่อนมารผู้กระทำซึ่งความพินาศ
25,0014,012,ท่านเป็นผู้ที่เรากำจัดเสียแล้ว
25,0014,013,ครั้งนั้น มารผู้มีบาปเป็นทุกข์ เสียใจว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าทรง
25,0014,014,รู้จักเรา พระสุคตทรงรู้จักเรา ดังนี้ จึงได้อันตรธานไป ณ ที่นั้นเอง.