Book,Page,LineNumber,Text 02,0010,1, ภิ. พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติสิกขาบทไว้แล้วมิใช่หรือ เหตุไร 02,0010,2,พวกท่านจึงได้ลักห่อผ้าของช่างย้อมมา. 02,0010,3, ฉ. จริงขอรับ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติสิกขาบทไว้แล้ว แต่ 02,0010,4,สิกขาบทนั้นแล พระองค์ทรงบัญญัติเฉพาะในเขตบ้าน มิได้ทรงบัญญัติไปถึง 02,0010,5,ในป่า. 02,0010,6, ภิ. ท่านทั้งหลาย พระบัญญัตินั้นย่อมเป็นได้เหมือนกันทั้งนั้นมิใช่ 02,0010,7,หรือ การกระทำของพวกท่านนั้นไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร มิใช่กิจของสมณะ 02,0010,8,ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ ไฉนพวกท่านจึงได้ลักห่อผ้าของช่างย้อมมาเล่า การ 02,0010,9,กระทำของพวกท่านนั้น ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส 02,0010,10,หรือเพื่อความเลื่อมใสยิ่งของผู้ที่เลื่อมใสแล้ว โดยที่แท้ การกระทำของพวก 02,0010,11,ท่านนั่น เป็นไปเพื่อความไม่เลื่อม ใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส และเพื่อความ 02,0010,12,เป็นอย่างอื่นของชนบางพวกที่เลื่อมใสแล้ว ครั้นภิกษุเหล่านั้น ติเตียนพระ - 02,0010,13,ฉัพพัคคีย์โดยอเนกปริยายแล้วได้กราบทูลเนื้อความนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า 02,0010,15,

ประชุมสงฆ์ทางบัญญัติอนุบัญญัติ

02,0010,16, ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้ารับสั่งให้ประชุมภิกษุสงฆ์ ในเพราะ 02,0010,17,เหตุเป็นมูลเค้านั้น ในเพราะเหตุแรกเกิดนั้น แล้วทรงสอบถามพระฉัพพัคคีย์ 02,0010,18,ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข่าวว่า พวกเธอไปสู่ลานตากผ้าช่างย้อม แล้ว 02,0010,19,ลักห่อผ้าของช่างย้อมมา จริงหรือ. 02,0010,20, พระฉัพพัคคีย์ทูลรับว่า จริง พระพุทธเจ้าข้า. 02,0010,21, พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า ดูก่อนโมฆบุรุษทั้งหลาย การ 02,0010,22,กระทำของพวกเธอนั่น ไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร มิใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้