Book,Page,LineNumber,Text
20,0025,001,ไปอยู่อย่างนี้ในเมื่อมนุษย์เดนกากเป็นไปอยู่อย่างนี้ ในเมื่อมนุษย์โอ้อวดเป็น
20,0025,002,ไปอยู่อย่างนี้.
20,0025,003,บุคคล ๓ จำพวกก่อนเป็นผู้ปฏิบัติปฏิปทาไม่เป็นประโยชน์ บุคคลจำ-
20,0025,004,พวกที่ ๔ เป็นผู้ปฏิบัติเป็นประโยชน์ พระผู้มีพระภาคเจ้าเพื่อทรงแสดงว่า เรารู้
20,0025,005,ประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ของสัตว์ทั้งหลายอย่างนี้ จึงทรงปรารภเทศนานี้.
20,0025,006,แม้การประกอบกับถ้อยคำของกันทรกปริพาชกในหนหลังก็ควร. ด้วยเหตุนี้
20,0025,007,กันทรกปริพาชกจึงกล่าวว่า ท่านพระโคดมผู้เจริญ เพียงเท่านี้ ท่านพระโคดม
20,0025,008,ชื่อว่า ทรงให้ภิกษุสงฆ์ปฏิบัติชอบแล้วดังนี้.
20,0025,009,ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า แม้เมื่อทรงแสดงแก่นายเปสสะนั้นว่า
20,0025,010,เราเว้นบุคคล ๓ จำพวกก่อน แล้วให้บุคคลจำพวกที่ ๔ เบื้องบนปฏิบัติใน
20,0025,011,ปฏิปทาเป็นประโยชน์นั่นแหละจึงทรงปรารภเทศนานี้.
20,0025,012,บทว่า สนฺโต นี้เป็นไวพจน์ของบทว่า สํวิชฺชมานา มีอยู่. จริง
20,0025,013,อยู่ ความดับสนิทในบทนี้ว่า สนฺตา โหนฺติ สมิตา วูปสนฺตา ท่านกล่าว
20,0025,014,ว่า สนฺตา สงบแล้ว. ท่านกล่าวว่า นิพฺพุตา ดับแล้วในบทนี้ว่า สนฺตา
20,0025,015,เอเต วิหารา อริยสฺส วินเย วุจฺจนฺติ ท่านกล่าววิหารเหล่านี้สงบในวินัย
20,0025,016,ของพระอริยะ. ท่านกล่าวว่า บัณฑิต ในบทนี้ว่า สนฺโต หเว สพฺภิ
20,0025,017,ปเวทยนฺติ สัตบุรุษทั้งหลายย่อมประกาศด้วยความเป็นสัตบุรุษ. บัณฑิต
20,0025,018,ทั้งหลายมีอยู่ในโลกนี้. อธิบายว่า พอหาได้.
20,0025,019,พึงทราบวินิจฉัยในบทมีอาทิว่า ทำตนให้เดือดร้อนชื่อว่า อตฺตนฺตโป
20,0025,020,เพราะทำตนให้เดือนร้อน ให้ถึงทุกข์. ประกอบการขวนขวายในการทำตนให้
20,0025,021,เดือดร้อน ชื่อว่า อตฺตปริตาปนานุโยคํ. ชื่อว่า ปรนฺตโป เพราะทำผู้อื่น
20,0025,022,ให้เดือดร้อน ให้ถึงทุกข์. ประกอบการขวนขวายในการทำผู้อื่นให้เดือดร้อน