Book,Page,LineNumber,Text
25,0032,001,<H1>๒.  สีหสูตร</H1>
25,0032,002,<H1>ว่าด้วยบันลือสีหนาท</H1>
25,0032,003,[๔๔๙]  สมัยหนึ่ง    พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่   ณ  พระวิหาร-
25,0032,004,เชตวัน   อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี  กรุงสาวัตถี.
25,0032,005,ก็สมัยนั้นแล   พระองค์แวดล้อมด้วยบริษัทหมู่ใหญ่   ทรงแสดงธรรม
25,0032,006,อยู่.
25,0032,007,ครั้งนั้นแล   มารผู้มีบาปได้มีความคิดเห็นอย่างนี้ว่า   พระสมณโคดม
25,0032,008,นี้แล   แวดล้อมด้วยบริษัทหมู่ใหญ่  แสดงธรรมอยู่  ถ้ากระไร  เราพึงเข้าไปใกล้
25,0032,009,ณ  ที่พระสมณโคดมประทับอยู่.  เพราะประสงค์จะยังปัญญาจักษุให้พินาศ.     
25,0032,010,[๔๕๐]  ลำดับนั้น     มารผู้มีบาปเข้าไปใกล้พระผู้มีพระภาคเข้าถึง
25,0032,011,ประทับ    ครั้นแล้ว   กล่าวกะพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า
25,0032,012,<B>ท่านเป็นผู้องอาจในบริษัท  บันลือ
25,0032,013,สีหนาท  ดุจราชสีห์  ฉะนั้นหรือ  ก็ผู้ที่พอ
25,0032,014,จะต่อสู้ท่านยังมี  ท่านเข้าใจว่าเป็นผู้ชนะ
25,0032,015,แล้วหรือ.</B>
25,0032,016,[๔๕๑]  พระผู้มีพระภาคเจ้า    ตรัสตอบด้วยพระคาถาว่า
25,0032,017,<B>ตถาคตเป็นมหาวีรบุรุษ  องอาจใน
25,0032,018,บริษัท  บรรลุทสพลญาณ  ข้ามตัณหา
25,0032,019,อันเป็นเหตุข้องในโลกเสียได้  บันลืออยู่
25,0032,020,โดยแท้.</B>