text
stringlengths 0
136
|
---|
غوښتې وه چې معراج بي بي نومېده. خو دوست محمدخان لکه د
|
بهوپال د هندوستان پښتانه
|
00011953 ۲ 9٧
|
دوست محمد خان -۵۰-
|
کاواکه اس ژوند کاوه. په نه څه خبره به يې توره رااېستله او وینه به
|
يې تل په جوش کې وه. د معراج بي بي مور و پلار چې دا حال ولید .
|
نو ويې پتېيله چې خپله لور د دوست محمد خان يوه بل تربره ته
|
ورکړي. دا خبره د دوست محمدخان لپاره د منلو وړ نه وه خو څرګنده
|
نه ده چې ايا دی پخپل سپکاوي ناراضه و او که معراج بي بي
|
ورباندې ډېره ګرانه وه. خو د ځوانۍ جوش او د دوست محمد خان
|
کاواکه طبعیت اخر دې ته ورساوه چې خپل تربور یې ووژلو
|
په دې کړنه نه يوازې د هغه د قام خلک پر ده په قهر شول. بلکې د
|
هغه خپله کورنۍ مور و پلار هم ناراضه شول او دوست محمد له قامه
|
وایستل شو. د ده لپاره بې له دې بله هېڅ چاره نه وه چې له خپل اخوره
|
طبيلې یو ښه اس واخلي او خپل ټاټوبی پرېږدي ده ختیز لوري ته
|
مخه کړه او جلال اباد ته ولاړ دا د ننګرهار جلال آباد نه بلکې د
|
ډیلي په شمال لوېدېځ کې سل ميله لرې یو ښار دی» :
|
دی له تیرا نه د جلال أباد په لاره د پېښور. لاهور امرتسر او پنجاب
|
له ټولې ښېرازې مځکې تېر شو د لارې په هر یو سرای کې به یې
|
پښتانه لیدل.او له د دود سره سم به هغوی ورته غېږه خلاصه کړه د
|
ډوډۍ. |ستوګنې او د وخت د حالاتو د خبرېدو لپاره څه مشکل نه و
|
څو میاشتې وروسته له جلال آباد سره نژدې د لوهاري په سیمه کې د
|
سردارجلال خان مېلمه شو. دی هم اپرېدی و او د دوست محمد په
|
لیدو ډېر خوشاله شو. په خپل مېلمستون کې يې د هغه د استوګنې
|
بندوبست وکړ. سردارجلال خان په لوهاري کې د مغولو منصب دار و
|
او د ده نیکونو ته هلته ځمکې ورکړل شوې وې چې ورباندې د ده خپل
|
ټبر ژوند کاوه دوست محمد د سردارجلال خان د کورنۍ له ځوانانو
|
سره د اس ځغلولو. د غشي ويشتلو او غېږي اېستلو سیالۍ کولې
|
--- بهوپال د هندوستان پښتانه
|
00011953 ۲ 9٧
|
رو دوست محمد خان
|
پههمدې وخت کې د هغه د سردارجلال خان په کور کې يوه ځوانه
|
خدمتګاره خوښه شوه. یوه ورځ چې سردارجلال خان په کور کې لويه
|
مبلمستیا کړې وه. د هغه د زوی او د دوست محمد ځان تر منځ د
|
دغې نجلۍ پر سر خبرې ورانې شوې. د جلال خان زوی ورباندې د
|
غشي ګوزار وکړ. دوست محمد خځان هم سمدلاسه خپل خنجر
|
راواخیست او د هغه پر وجود یې ومنډلو. د ځوان له مړيني سره هغه
|
ته اندازه وشوه چې د دی له لوی خطر سره مخامخ شوی دی د خپل
|
مربي زوی يې په لوی لاس وواژه. دا ډېره د شرم خبره وه او په پښتنو
|
کې د مرګ بدل مرګ وي. مخکې له دې چې د جلال خان خلک یې
|
ونیسي. ده هم هغه وخت راټوپ کړل. پر خپل اس سپور شو او له هغه
|
ځایه یې پښې سپکې کړې
|
خو په دې تېښته کې هغه ټول وخت په دې وېره کې و چې د جلال
|
خان خلک ورپسې دي. دا سیمه د هغوی لپاره نوې نه وه په هرکلي
|
کې هغوی خلک پېژندل د دې سیمې د لوړو او ژورو نه هغوی خبر
|
وواو د دوست محمد ځخا ن لپاره د پټېدو ځای نه و ده ته لاره هم
|
معلومه نه وه. خو دومره خبر و چې د ډیلي په جنوب ختیز کې ٠۰
|
میله لرې و 7هت 1
|
وګرځوي. دی تر شپرٍ ساعته پورې په منډه و او اس يې د يوې شېبې
|
لپاره هم د دمې ته نه اېله کاوه نتیجه یې دا شوه چې په يوه ځای کې د
|
ده وفاداره اس راپرېوتو او ساه یې ور رکړه د دوست محمد لپاره دا
|
یو لوی ګوزار و. ده ۀ فکر وکړ چې خدای پاک ورته سزا ور رکوي. خو
|
اوس دی بېرته نشو ګرځېدای. همدا و چې ده په پښو مزل پيل کړی
|
ډیلي ته ۰ مېله لا پاتې وو چې دی د کرنال سیمې ته ور سېد. بیر سر
|
او لوږې تندې وهلی و. وچې شونډې او په بدحال دوست محمد په
|
بهویال د هندوستان پښتانه -
|
6666 0 090165
|
دوست محمد خان - -١١
|
دې سیمه کې یو نامعلومه شخص و پلي مزل یوه ګټه دا ورته وکړه
|
چې دی له خپلو پلټونکیو یو څه پټ شو چې په اس سپور د يوه لوړ
|
دنګ پښتون په اړه یې له خلکو پوښتنې کولې دوست محمدخان د
|
خپل ژوند ځینې حالات په یوه کتابچه کې ليکلي دي چې روزنامچه
|
نومېږي. دوست محمد په دې کې ليکي؛ له خپلو نالیدلیو دښمنانو
|
نه په تېښته ما داسې فکر کاوه چې دوی راپسې دي. تر ډېرو ورځو
|
مې هېڅ نه وو خوړلي. جېب مې تش و او د ژوند هېڅ هيله مې نه
|
لرله... زه د یوه نانبايي تنور مخې ته ودرېدم. زړه کې مې راګرځېدل
|
چې يو څو ډوډۍ او هګۍ وتښتوم. ځکه نور مې د لوږې توان نه
|
درلود. «پههندوستان کې اوس هم د لارې پر سر ډوډۍ او هګۍ د
|
مساپرانو لپاره ارزانه خواړه دي.. .په دې حال کې يو زوړ سړی چې
|
لویه سپینه ږیره یې لرله د دوست محمد څنګ ته ودرېد. .ده ته ځیر
|
شو او بيا يې ترې په ادبي فارسي پوښتنه وکړه "ته د تیرا دوست
|
محمد نه یې؟""
|
دوست محمد ساه نيولی ودرېد. فکر يې وکړ چې اخر دښمن
|
ورپسې راورسېد. په يوه شېبه کې د هغه د ژوند ښايسته ماڼۍ
|
راونړېده... بله چاره یې نه لرله. دې سپین ږیري ته يې وویل: "هو زه
|
دوست محمد يم" : : :
|
سپين ږيري ورته وویل: ته ما نه پېژنې زويه. زه د کاشغر ملا
|
جمالي يم او په تیرا کې مې درته د قران کریم درس درکاوه. هغه وخت
|
ته وړوکی هلک وې. د دوست محمد د خپل استاد په لیدو بېرته د
|
ژوند هيله راوټوکېده. . له هغه سره يې روغبړ وکړ . او کله چې
|
ملاجمالي پوښتنه ترې وکړه چې له تيرا څنګه راووتلې نو دوست
|
محمد خان په لنډو خپله کيسه ورته وکړه ه. ملا جمالي هغه وخت له
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.