Unnamed: 0
float64 | Patient
stringlengths 1
2.7k
⌀ | Therapist
stringlengths 1
32.7k
⌀ | Translated Patient
stringlengths 1
2.63k
⌀ | Translated Therapist
stringlengths 3
7.25k
|
|---|---|---|---|---|
null |
It's been almost a year since my ex-boyfriend broke up with me after he cheated on me many times. I had found out about a month before, but I hadn't told him I knew because I didn't want us to break up. I used to have very low self-esteem, and I think it might have to do with my dad being an alcoholic. My father cheated on my mother when I was little. I wonder if this pain has to do with that. My ex-boyfriend and I were only dating for five months, but I still can't get over this betrayal. I'm not sure what to feel to get over it: forgiveness? Hate? He helped me financially after our break up by lending me $3000, so I'm grateful for that. I still hate him for what he did and still want him to like me although we're not even talking anymore. We follow each other on Instagram and that's it. I feel like I still need his validation. This is haunting me day and night. I want to focus on my new relationship and goals, but I keep obsessing over this and keep checking my ex-boyfriend's Instagram and Facebook. I feel so bad and keep having nightmares.
|
The dilemmas you present are giving you a great chance to understand your true reasons for being in a relationship.Continue developing some points you've written here.That you grew up sensing and/or witnessing your mom's emotional pain from your dad cheating on her, very likely set a standard in your inner self, to expect similar circumstances in your relationship life.This is a natural dynamic which happens for all of us. What we observe in our growing up households is what we understand as "normal", no matter how bad it actually is.After all, children don't have the ability to separate that what their own parents do, is wrong compared with the rest of our culture.It is natural to long for a relationship.What you have the chance to do now, is distinguish the reasons for your longing.Is it to attach to someone who has hurt you, hasn't shown you any understanding of having hurt you, and whose validation, even if he says validating words, has little meaning because people who validate are not the ones who harm us?If you're able to teach yourself that those who love us do not harm us, and to develop new expectations for yourself of feeling good from how your partner treats you, then you will be showing yourself a road that will benefit you for your entire lifetime.
|
تقریباً یک سال از زمانی که دوست‌پسر سابقم پس از خیانت‌های مکرر از من جدا شد، می‌گذرد. من حدود یک ماه قبل از جدایی متوجه خیانتش شدم، اما به او نگفته بودم که می‌دانم چون نمی‌خواستم رابطه‌مان به پایان برسد. من روزگاری اعتماد به نفس بسیار پایینی داشتم که ممکن است به الکلی بودن پدرم برگردد. پدرم زمانی که من کوچک بودم به مادرم خیانت کرد. نمی‌دانم آیا این درد با آن ماجرا ارتباط دارد یا نه. من و دوست‌پسر سابقم تنها پنج ماه با هم بودیم، اما هنوز نمی‌توانم از این خیانت بگذرم. نمی‌دانم چه احساسی باید داشته باشم تا این موضوع را فراموش کنم: بخشش؟ نفرت؟ او پس از جدایی مبلغ ۳۰۰۰ دلار به من قرض داد و به همین خاطر از او سپاسگزارم. با این حال، هنوز هم از او به خاطر خیانتش نفرت دارم و در عین حال هنوز می‌خواهم او از من خوشش بیاید، هرچند که دیگر حتی با هم صحبت نمی‌کنیم. ما فقط یکدیگر را در اینستاگرام دنبال می‌کنیم و بس. احساس می‌کنم که هنوز به تأیید او نیاز دارم. این موضوع شب و روز مرا آزار می‌دهد. می‌خواهم روی رابطه و اهداف جدیدم تمرکز کنم، اما مدام به این موضوع وسواس دارم و مرتباً اینستاگرام و فیسبوک دوست‌پسر سابقم را چک می‌کنم. احساس بدی دارم و هنوز کابوس می‌بینم.
|
دوراهی‌هایی که مطرح می‌کنید به شما فرصتی عالی برای درک دلایل واقعی‌تان برای داشتن یک رابطه می‌دهند. برخی از نکاتی را که در اینجا نوشته‌اید، گسترش دهید. اینکه شما با حس کردن و یا مشاهده‌ی درد عاطفی مادرتان به خاطر خیانت پدرتان بزرگ شده‌اید، احتمالاً استانداردی در درون شما ایجاد کرده است که انتظار شرایط مشابهی را در زندگی روابطتان داشته باشید. این یک پویایی طبیعی است که برای همه‌ی ما اتفاق می‌افتد. آنچه ما در خانواده‌هایمان می‌بینیم، آنچه را که به‌عنوان "عادی" می‌دانیم، شکل می‌دهد، هرچند ممکن است واقعاً بد باشد. بالاخره، کودکان توانایی تشخیص نادرستی کارهایی که والدینشان انجام می‌دهند در مقایسه با باقی جامعه را ندارند. طبیعی است که آرزو داشته باشید در رابطه‌ای باشید. اکنون فرصتی دارید تا دلایل اشتیاق خود را شناسایی کنید. آیا از این روست که می‌خواهید به کسی دلبستگی پیدا کنید که به شما آسیب زده و به شما درک درستی از آسیب خود نشان نداده است؟ آیا اعتبار او، حتی اگر کلمات معتبری بگوید، بی‌معنا است زیرا افرادی که اعتبار می‌دهند، همان کسانی نیستند که به ما آسیب می‌رسانند؟ اگر بتوانید به خودتان بیاموزید کسانی که ما را دوست دارند، به ما آسیب نمی‌زنند و انتظارات جدیدی برای خود در مورد احساس خوب از رفتار همسرتان با خود تشکیل دهید، آنگاه راهی را برای خود می‌گشایید که برای تمام عمرتان سودمند خواهد بود.
|
null |
I just had a newborn. When I brought him home, my mom told me to leave. Now I'm in a women's home. I don't see my boyfriend that often because he works. The women's place is helping me find an apartment so I can go back to work and get child care.
|
Congrats on the birth of your son!Was your mom's request for you to leave her house, one which she asked awhile ago or was this her greeting when you walked in the door?My question is whether your mom had some changed circumstance in her life, whether she and you discussed living arrangements prior to your son's birth, or whether nothing was talked about, you assumed you'd be living with her, she assumed you wouldn't, and the two of you didn't speak to one another about any of this.Depending on the answers, there may be clues as to handling future expectations of others, especially your mom.From what you write, the women's home is supportive of your basic daily living needs. It is good news that the people who run this home know and offer community resources.In your interactions with the staff of the women's home, ask all the questions necessary so you'll have a clear understanding of the apartment lease, anything at all that is on your mind about becoming employed and finding childcare.The point is to have all the major steps you're about to start, addressed.This way, you'll be minimizing the possibility of any sudden bad news by the women's home, told to you.Sending lots of good luck!
|
من به تازگی یک نوزاد به دنیا آورده‌ام. وقتی او را به خانه آوردم، مادرم به من گفت که بروم. اکنون در یک مرکز زنان هستم. چون دوست پسرم مشغول کار است، زیاد همدیگر را نمی‌بینیم. این مرکز به من کمک می‌کند تا یک آپارتمان پیدا کنم تا بتوانم به کار برگردم و از فرزندم مراقبت کنم.
|
تولد پسرت را تبریک می‌گویم! آیا درخواست مادرت برای ترک خانه‌اش، مربوط به زمانی بود که مدتی پیش پرسیده بود یا این تنها سلام او هنگامی بود که از در وارد شدی؟ سوال من این است که آیا مادرت شرایطی در زندگی‌اش تغییر داده است. آیا شما و او پیش از تولد پسرتان درباره ترتیبات زندگی صحبت کرده‌اید یا اینکه هیچ‌چیز در این‌باره مطرح نشده و شما فرض می‌کردید که با او زندگی می‌کنید در حالی که او فرض می‌کرد که نمی‌خواهید، و درباره هیچ‌یک از این مسائل با هم صحبت نکردید؟ بسته به پاسخ‌ها، ممکن است نشانه‌هایی درباره مدیریت انتظارات آینده دیگران، به ویژه مادر شما وجود داشته باشد. از آنچه می‌نویسید، معلوم است که خانه زنان به نیازهای اولیه زندگی روزمره شما پاسخ می‌دهد. این خبر خوبی است که افرادی که این خانه را اداره می‌کنند، با منابع جامعه آشنا هستند و آنها را ارائه می‌دهند. در تعاملات خود با کارکنان خانه زنان، هر سوال لازم را بپرسید تا درک روشنی از قرارداد اجاره آپارتمان و هر چیزی که در ذهنتان درباره اشتغال و یافتن مراقبت از کودک دارید به دست آورید. هدف این است که همه مراحل اصلی که می‌خواهید شروع کنید، مورد بررسی قرار گیرد. به این ترتیب، احتمال بروز هر گونه خبر بد ناگهانی از سوی خانه زنان را به حداقل خواهید رساند. برایتان آرزوی موفقیت‌های بسیار دارم!
|
null |
I have been married for 20 years. He and I both cheated. I hid my cheating for 14 years. Over that time, I let life stress me out. I became depressed. When I finally woke up, he felt I had pushed him out.
|
Do you both want to fix the marriage?The relationship belongs to both of you so that one working without the other cooperating in this work too, will have one person who does all the changing.This dynamic itself creates problems of its own.About your husband telling you he feels pushed out, did he do anything on his own to address his problem of feeling like this?All you state is that he blames you for creating a situation he didn't like.If he did nothing because he felt unsure what to do, anything which shows he understands he has as vital a part in the marriage as you, is ok.Because affairs create mistrust between two people, the two of you would also need to be very aware to regain each other's trust.Talking as much as possible so you both know what goes on in the life of the other, how you each are feeling, what matters to you, is helpful to grow a new foundation for your marriage's future.
|
من 20 ساله ازدواج کرده‌ام. من و او هر دو خیانت کردیم. من 14 سال خیانت خود را پنهان کردم. در طول این مدت، اجازه دادم که استرس‌های زندگی بر من تأثیر بگذارد. افسرده شدم. وقتی بالاخره به خود آمدم، او احساس کرد که او را از خود رانده‌ام.
|
آیا هر دوی شما می‌خواهید ازدواج را ترمیم کنید؟ این رابطه متعلق به هر دوی شماست، بنابراین اگر یکی بدون همکاری دیگری تغییراتی ایجاد کند، تنها یک نفر مسئول همه تغییرات خواهد بود. این دینامیک خود مشکلاتی ایجاد می‌کند. درباره اینکه شوهرتان به شما می‌گوید احساس می‌کند کنار گذاشته شده، آیا او به تنهایی تلاشی برای حل این مشکل انجام داده است؟ تنها چیزی که شما بیان می‌کنید این است که او شما را به خاطر ایجاد موقعیتی که خوشایندش نیست سرزنش می‌کند. اگر او هیچ کاری نکرده است زیرا نمی‌دانسته چه کاری انجام دهد، هر اقدامی که نشان دهد او به همان اندازه شما در ازدواج نقش حیاتی دارد پذیرفتنی است. زیرا خیانت‌ها باعث بی‌اعتمادی بین دو نفر می‌شود، شما باید به شدت مراقب باشید تا اعتماد یکدیگر را دوباره به دست آورید. صحبت کردن به‌طور مداوم به طوری که هر دو بدانید در زندگی یکدیگر چه می‌گذرد، چه احساسی دارید و چه چیزهایی برایتان اهمیت دارد، می‌تواند به ایجاد یک پایه جدید برای آینده ازدواجتان کمک کند.
|
null |
My ex-boyfriend boyfriend and I lived together. He had a two year affair with a girl and had three pregnancies with her. One was an abortion, another was a miscarriage, and then she had the third baby. They are not together, but he continues to contact me and wants me back. He has nothing to offer me.
|
Hi Attica,This is a question I think a lot of people deal with...they feel confusion about why they can't forget about or get over (or stop connecting with) someone who they absolutely know isn't good for them. In your case, part of the problem is that he keeps trying to get back in touch with you. For some people, honestly, it's a game... to see how much power they have over you or it's their need to control you. If you don't want contact from this person, it's really important to give him clear messages about boundaries ("Don't contact me again"), and then ignore all of their communications. Any interactions or responses from you at all will feed their behaviour. Remind yourself why you don't want to be with them. I hear you doing that already when you say "he has nothing to offer me". That's great self-talk.But let's get back to the question of why we have a hard time letting go of people like this. Sometimes it's because we still hope they will change. Maybe we remember who they used to be or how they used to treat us, and we think it can go back to the way it felt in those "good old days". The problem there is that, over the first few years, as intimacy grows, people tend to show more of who they are, not less. So what they're eventually showing you is who they are and what they're capable of. People do change and grow, but it won't happen at your pace. Accept that person for who they are and stop expecting them to change. Another reason we can't let go is because we picture our ex with someone new in the future and we wonder if they will be a better person for the next partner in their life. This is a normal... but not a healthy... thought. It's as though we want them to stay, maybe apologize, and heal our hurts; maybe make up for past mistakes. You deserve that healing, you deserve better than you got, you deserve apologies, but to expect that from the person who hurt you and hasn't demonstrated that compassion as yet is probably foolhardy. It is my belief that underlying some of the above scenarios is the deep belief that we must somehow be responsible for the hurts our exes have caused. If you blame yourself in any way for someone's poor treatment of you, you will be dancing around trying to do things differently so that they can treat you better. It will be impossible to let go, because you blame yourself for their behaviours.Draw a line. Their behaviours are about them, not you, and the only solution is to challenge and reduce thoughts of them, and create physical and emotional distance. These things plus time will help the events of the past fade from importance.
|
من و دوست پسر سابقم با هم زندگی می‌کردیم. او به مدت دو سال با دختری رابطه داشت و سه بار با او باردار شد. یکی از بارداری‌ها سقط جنین بود، و دیگری سقط جنین، و سپس او بچه‌سوم را به دنیا آورد. آنها با هم نیستند، اما او هنوز هم با من تماس می‌گیرد و می‌خواهد که برگردم. او چیز خاصی برای ارائه به من ندارد.
|
سلام آتیکا، این سوالی است که به نظر می‌رسد بسیاری از مردم با آن مواجه هستند... آنها دچار سردرگمی می‌شوند که چرا نمی‌توانند کسی را که می‌دانند برایشان خوب نیست، فراموش کنند یا از او دور شوند (یا ارتباط با او را قطع کنند). در مورد شما، بخشی از مشکل این است که او همچنان تلاش می‌کند با شما تماس بگیرد. برای برخی افراد، حقیقتاً این یک بازی است... تا ببینند چقدر بر شما تسلط دارند یا نیاز به کنترل شما دارند. اگر نمی‌خواهید با این فرد تماس برقرار کنید، مهم است که پیام‌های روشنی درباره مرزها به او ارسال کنید ("دیگر با من تماس نگیرید") و سپس همه ارتباطات او را نادیده بگیرید. هرگونه تعامل یا پاسخی از طرف شما تنها به تشدید رفتارهای او خواهد انجامید. به خود یادآوری کنید که چرا نمی‌خواهید با او باشید. احساس می‌کنم می‌دانید این نکته را زمانی که می‌گویید "او چیز خوبی برای ارائه به من ندارد". این نوع خودگویی بسیار مثبت است. اما بیایید به این سوال بپردازیم که چرا برای رها کردن چنین افرادی دچار مشکل می‌شویم. گاهی اوقات به این دلیل است که هنوز امیدوار هستیم آنها تغییر کنند. شاید به یاد می‌آوریم که آنها قبلاً چه کسانی بودند یا چگونه با ما رفتار می‌کردند و فکر می‌کنیم که می‌توانیم به آن حس خوب "روزهای خوب گذشته" برگردیم. مشکل این است که در طی چند سال اول، با افزایش صمیمیت، مردم معمولاً خود واقعی‌شان را بیشتر نشان می‌دهند، نه کمتر. به همین دلیل، آنچه در نهایت از آنها مشاهده می‌کنید هویت واقعی و توانایی‌هایشان است. مردم تغییر و رشد می‌کنند، اما این فرایند با سرعت شما پیش نمی‌رود. بپذیرید که آن فرد همانطور که هست پذیرفته شود و دیگر از او انتظار تغییر نداشته باشید. دلیل دیگر اینکه نمی‌توانیم آنها را رها کنیم این است که آینده‌شان را با شخص جدیدی تجسم می‌کنیم و فکر می‌کنیم آیا می‌توانند برای شریک آینده خود، فرد بهتری باشند یا خیر. این فکر طبیعی است، اما نه سالم. گویی می‌خواهیم آنها باقی بمانند، شاید عذرخواهی کنند و زخم‌های ما را التیام ببخشند؛ شاید بخواهند اشتباهات گذشته را جبران کنند. شما شایسته آن شفایابی هستید، شما بهتر از آنچه که بوده‌اید را شایستگی دارید، و مستحق عذرخواهی هستید، اما انتظار چنین چیزی از کسی که به شما آسیب رسانده و هنوز نشان نداده است که مایل به احساس همدلی است، به احتمال زیاد احمقانه است. باور من این است که در زیر سناریوهای فوق، این باور عمیق نهفته است که به نوعی ما مسئول آسیب‌هایی هستیم که از سوی پیشینیان خود متحمل شده‌ایم. اگر به نوعی خود را به خاطر رفتار بد کسی سرزنش کنید، دائماً سعی خواهید کرد کارهای خود را به گونه‌ای متفاوت پیش ببرید تا او بهتر با شما رفتار کند. در این صورت، رها کردن غیرممکن خواهد بود زیرا شما خود را برای رفتارهای او سرزنش می‌کنید. خطی بکشید. رفتارهای آنها مربوط به خودشان است و نه به شما، و تنها راه حل این است که افکار مربوط به آنها را به چالش بکشید و فاصله فیزیکی و عاطفی ایجاد کنید. این اقدامات به همراه زمان، کمک خواهد کرد تا اهمیت وقایع گذشته کاهش یابد.
|
null |
I was never like this. Recently this year (my first year of high school), I started getting emotional for no reason.
|
Hello Vancouver, It's really common for people to become very upset over small things sometimes. The small thing is a "trigger", and the emotions aren't so much about that event that's happening in the present; they are more connected to old events that evoked the same feeling. You've likely had too much of that feeling in your life and you've developed a sensitivity to it. Look at the small events that are triggers for you and ask yourself what same or similar emotion they evoke. If there's anger there, look underneath that. Is it powerlessness, worthlessness, hurt, shame...? Then ask yourself when in your life you've experienced TOO much of that feeling. As a child, maybe, but not necessarily. That's the first step, and combined with empathy, compassion and self-esteem, you're starting to build what I call an emotional air conditioner. A good therapist can help you with the rest of this process and with learning ways of coping with emotions daily. I wish you the best.
|
من هیچ وقت اینجوری نبودم، اما اخیراً در این سال (سال اول دبیرستان) بدون دلیل خاصی شروع به احساساتی شدن کرده‌ام.
|
سلام ونکوور، واقعاً عادی است که گاهی اوقات مردم به خاطر چیزهای کوچک بسیار ناراحت می‌شوند. آن چیز کوچک یک "محرک" است و احساسات آنچنان مربوط به رویدادی نیست که در حال حاضر در حال وقوع است؛ بلکه بیشتر به رویدادهای گذشته‌ای مربوط می‌شود که همان احساس را برانگیخته‌اند. احتمالاً در زندگیتان به اندازه کافی آن احساس را تجربه کرده‌اید و نسبت به آن حساس شده‌اید. به آن وقایع کوچک که برای شما محرک هستند نگاه کنید و از خود بپرسید که چه احساسی مشابه یا مرتبط با آنها برمی‌انگیزند. اگر خشم وجود دارد، به عمق آن توجه کنید. آیا احساس ناتوانی، بی‌ارزشی، آسیب، یا شرم است؟ سپس از خود بپرسید که در چه مقطعی از زندگیتان این احساس را بیش از حد تجربه کرده‌اید. ممکن است در کودکی بوده باشد، اما الزامی نیست. این اولین قدم است و همراه با همدلی، شفقت و عزت نفس، شما در حال ساختن چیزی هستید که من آن را "تهویه مطبوع احساسی" می‌نامم. یک درمانگر خوب می‌تواند به شما در ادامه این فرآیند و یادگیری روش‌های کنار آمدن با احساسات روزانه کمک کند. بهترین‌ها را برای شما آرزو می‌کنم.
|
null |
I have a really bad temper. I get mad very easily then stay like that the whole day. I don't mean to be that way, but I can't help it.
|
A lot of times the anger someone expresses is from feeling a deep level hurt within themselves. A surface situation, like, a store told you they'd have delivery of a certain item by Tuesday, and when that particular Tuesday comes, the store doesn't have what they told you they would, and you are furious.The fury may have more with many times before in your life, having been deeply let down by someone who mattered to your life at the time, who similarly promised something and failed to deliver whatever it.If at the time of feeling let down by someone important in your life, the relationship didn't allow for honest expression of all your emotions, you'd have learned to hold in what you realized would not be tolerated if you expressed it clearly.Without practice of being heard when feeling hurt by someone, eventually the person, possibly you, learned to contain and contain your emotions.It is possible that the anger you feel at a variety of situations lately, are muting hurt feelings that you've understood from relating to meaningful people in your personal history, to not talk about.As a way to find out if you feel other emotions in addition to anger, take some time to reflect on what triggered your anger and whether its possible that hurt emotions which nobody whom you know wants to hear, are really the underlying source of your upset.I hope you will enjoy some new discoveries about yourself and your emotions!
|
من واقعاً عصبانی مزاج هستم و خیلی زود عصبانی می‌شوم و سپس تمام روز در همین حال می‌مانم. نمی‌خواهم اینطور باشم، اما نمی‌توانم جلوی آن را بگیرم.
|
بسیاری از مواقع عصبانیتی که کسی ابراز می‌کند ناشی از احساس عمیق آسیب‌دیدگی در درون خود است. یک موقعیت سطحی، مانند اینکه یک فروشگاه به شما گفته باشد که یک کالای خاص را تا سه‌شنبه تحویل خواهند داد، و وقتی آن سه‌شنبه خاص فرامی‌رسد، فروشگاه چیزی را که قول داده‌اند ندارد، می‌تواند باعث عصبانیت شما شود. این خشم ممکن است به خاطر ناامیدی‌های متعددی باشد که در طول زندگیتان از سوی افرادی که برایتان مهم بوده‌اند، متحمل شده‌اید؛ افرادی که وعده‌هایی داده و برآورده نکرده‌اند. اگر در زمان احساس ناامیدی از شخصی مهم در زندگیتان، رابطه‌تان اجازه نمی‌داد که همه احساساتتان را به‌طور صادقانه ابراز کنید، احتمالاً یاد گرفته‌اید آن احساسات را در خود نگه دارید چرا که متوجه شده‌اید ابراز آنها پذیرفته نمی‌شود. فرد، احتمالاً شما، یاد گرفته‌اید که احساساتتان را مهار کنید. ممکن است عصبانیتی که اخیراً در موقعیت‌های مختلف احساس می‌کنید، ناشی از احساسات آسیب‌دیده‌ای باشد که از ارتباط با افراد معنادار در تاریخچه شخصی‌تان به وجود آمده و ترجیح می‌دهید درباره آنها صحبت نکنید. به عنوان راهی برای بررسی اینکه آیا احساسات دیگری به جز خشم دارید، کمی وقت بگذارید و درباره عواملی که خشم شما را برانگیخته‌اند فکر کنید و اینکه آیا ممکن است احساسات آزاردهنده‌ای وجود داشته باشد که هیچ‌کس نمی‌خواهد درباره‌شان بشنود، و این احساسات واقعاً منبع اصلی ناراحتی‌تان باشند. امیدوارم از اکتشافات جدید درباره خودتان و احساساتتان لذت ببرید!
|
null |
About a month ago, I went through my boyfriend’s phone and found him messaging his ex-girlfriend that he was dating before me. He gave her a promise ring when they were together, and he still had it hiding in his memory box in our son’s room. I found many things on his phone, but that broke my heart the most. He deleted all the messages but two. I can't help thinking they were talking about the old times together or something like that. It really kills me, and I can't stop thinking about it.
|
Your sense of hurt is very understandable.Do you and your boyfriend have an agreement on looking through each other's phones?I ask because the overall problem sounds like lack of trust and that there may be a difference in what each of you wants and expects from your relationship.Probably if the two of you talk about these topics and you each become clear as to the commitment status of each of you to the other, you'll have more clarity as to what either of you would like from the other.With this new level of clarity, his past relationship involvements will likely be less meaningful .Once you have clear definition of the two of you as a couple, who he was as a past partner to someone else, will matter very little.
|
حدود یک ماه پیش، تلفن دوست پسرم را بررسی کردم و متوجه شدم که او به دوست دختر سابقش که قبل از من با او بود، پیام می‌دهد. او در زمان رابطه‌شان به او حلقه وعده داده بود و هنوز آن را در جعبه خاطراتش در اتاق پسرمان پنهان کرده بود. چیزهای زیادی در تلفن او پیدا کردم، اما این موضوع بیشتر از همه دلم را شکانید. او تمام پیام‌ها را حذف کرده بود به جز دو تا. نمی‌توانم از فکر کردن به این که ممکن است آنها در مورد گذشته‌شان صحبت می‌کردند، دور شوم. این واقعاً مرا آزار می‌دهد و نمی‌توانم به آن فکر نکنم.
|
احساس آسیب دیدن شما کاملاً قابل درک است. آیا شما و دوست پسرتان توافق کرده‌اید که به تلفن‌های یکدیگر دسترسی داشته باشید؟ این سؤال را می‌پرسم زیرا به نظر می‌رسد مشکل اصلی ناشی از عدم اعتماد باشد و ممکن است بین خواسته‌ها و انتظارات هر یک از شما از رابطه‌تان تفاوت‌هایی وجود داشته باشد. احتمالاً اگر شما دو نفر درباره این موضوعات صحبت کنید و وضعیت تعهد هر یک از شما نسبت به دیگری را روشن کنید، دید بهتری نسبت به آنچه هر یک از شما از دیگری می‌خواهید خواهید داشت. با این سطح جدید از شفافیت، درگیری‌های روابط گذشته او احتمالاً از اهمیت کمتری برخوردار خواهد شد. وقتی تعریف روشنی از شما دو نفر به عنوان یک زوج داشته باشید، سابقه‌ی او به عنوان شریک قبلی برای شخص دیگری چندان مهم نخواهد بود.
|
null |
I noticed lately that I've been thinking a lot about death. I don't want to die, and I'm not suicidal. I just think about what would happen if I died or if someone I loved died. I imagine how sad everyone I know would be. I know it isn't worth it, and I definitely want to live and have a future. I just think about it. When I'm driving, I sometimes imagine what would happen if I just let go of the wheel and kept going.
|
I'll respond to your speculation that if you let go of the steering wheel while driving, you'll end up quite seriously hurt, at the very least. It is fine to play in your mind with "what ifs". People who write horror movie scripts most likely have some terrible sounding stories and suppositions.If you trust yourself to actually not follow through with an idea that may kill you, and you recognize the difference between thinking dangerous things and doing dangerous things, then go to the next step of understanding more about your thoughts on death.Since you wonder about being missed if you die, it is possible your thoughts about death are from feeling that you are metaphysically dead to people in your life whom you wish would show more interest in you.Play around with your idea as to why you'd consider how people will feel about you if you're not in their lives.This may offer some insight as to your expectations of current relationships with others.
|
اخیراً متوجه شدم که خیلی به مرگ فکر می‌کنم. من نمی‌خواهم بمیرم و خودکشی در سر ندارم. فقط به این فکر می‌کنم که اگر خودم بمیرم یا کسی که دوستش دارم بمیرد، چه اتفاقی خواهد افتاد. تصور می‌کنم که هر شخصی که می‌شناسم چقدر غمگین خواهد شد. می‌دانم که ارزشش را ندارد و قطعاً می‌خواهم زندگی کنم و آینده‌ای داشته باشم. من فقط به این موضوع می‌اندیشم. وقتی در حال رانندگی هستم، گاهی تصور می‌کنم اگر فقط فرمان را رها کنم و به جلو بروم، چه خواهد شد.
|
من به حدس و گمان شما پاسخ خواهم داد که اگر در حین رانندگی فرمان را رها کنید، حداقل به شدت آسیب خواهید دید. خوب است که در ذهن خود با "چه می‌شد"ها بازی کنید. افرادی که فیلمنامه‌های فیلم‌های ترسناک می‌نویسند به احتمال زیاد داستان‌ها و فرضیات هولناکی دارند. اگر به خودتان اعتماد دارید که ایده‌ای که ممکن است شما را به خطر بیندازد را به اجرا در نخواهید آورد و تفاوت بین تفکر درباره چیزهای خطرناک و انجام کارهای خطرناک را تشخیص می‌دهید، به مرحله بعدی بروید و بیشتر درباره افکار خود در مورد مرگ درک کنید. از آنجایی که درباره اینکه اگر بمیرید آیا کسی دلتنگ شما خواهد شد، فکر می‌کنید، ممکن است افکار شما درباره مرگ ناشی از این احساس باشد که به‌طور متافیزیکی برای افرادی که می‌خواهید بیشتر به شما توجه کنند، مرده‌اید. با ایده‌تان درباره اینکه چرا فکر می‌کنید مردم چگونه درباره‌تان احساس خواهند کرد اگر در زندگی‌شان نباشید، بازی کنید. این ممکن است بینشی در مورد انتظارات شما از روابط فعلی‌تان با دیگران به شما ارائه دهد.
|
null |
I've been experiencing a lot of anxiety and panic attacks lately. I was recently diagnosed by my psychiatrist with obsessive-compulsive disorder. Lately, I've been questioning everything from my career to my relationship. My boyfriend and I just moved in a few months ago. All of a sudden, I don't feel as comfortable around him as I used to, although I can't seem to find a reason as to why I feel this way.
|
Hi New Jersey,You talk about two very big changes in your life that have happened lately; the diagnosis/anxiety, and the moving in together. That's a lot!I love how you recognise that you been 'questioning everything'. I think anxiety's got its toe in the door and it's pushing you around, wanting some power over you. Fear and anxiety try to convince us that we need protection and that it's best to either pull away or fight. But letting anxiety control how you see your relationship isn't the answer here. I think you know that already.You must have moved in with him for a reason, and it's appropriate now to simply trust that, to ask him for some patience, and to focus on learning to manage the anxiety rather than questioning this decision to move in. Fear is getting in the way of you trusting yourself and your decision. You can figure the anxiety piece out while living with your boyfriend.When you're in a bit of a crisis is not the right time to make a major change. I suggest you use a therapist who works with cognitive behavioural therapy to learn to manage the anxiety, and then the relationship will likely seem more clear.
|
اخیراً اضطراب و حملات پانیک زیادی را تجربه کرده‌ام. روانپزشکم به تازگی تشخیص داده که مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی هستم. به تازگی همه چیز، از شغلم تا رابطه‌ام را زیر سوال برده‌ام. من و دوست‌پسرم چند ماه پیش به هم زندگی کردیم. ناگهان دیگر مثل گذشته در کنار او احساس راحتی نمی‌کنم، هرچند نمی‌توانم دلیلی برای این احساس پیدا کنم.
|
سلام نیوجرسی، شما در مورد دو تغییر بسیار بزرگ در زندگیتان که اخیراً رخ داده‌اند صحبت می‌کنید: تشخیص و اضطراب، و زندگی مشترک. این واقعاً زیاد است! من از اینکه شما می‌گویید "همه چیز را زیر سؤال برده‌ام" خوشحالم. به نظرم اضطراب به آرامی وارد شده و شما را تحت فشار قرار می‌دهد، در تلاش است تا بر شما تسلط یابد. ترس و اضطراب ما را متقاعد می‌کنند که به حفاظت نیاز داریم و بهترین گزینه یا کناره‌گیری است یا مقابله. اما اجازه دادن به اضطراب برای کنترل نحوه دید شما به رابطه‌تان، پاسخ درست نیست. فکر می‌کنم شما این را قبلاً می‌دانید. باید به دلیلی با او زندگی مشترک کرده‌اید، و اکنون مناسب است که به آن اعتماد کنید، از او خواسته صبر کنید و به جای زیر سؤال بردن تصمیم‌تان برای زندگی مشترک، بر یادگیری مدیریت اضطراب تمرکز کنید. ترس مانع از اعتماد شما به خودتان و تصمیم‌تان می‌شود. شما می‌توانید در حالی که با دوست پسرتان زندگی می‌کنید، موضوع اضطراب را حل کنید. زمانی که در بحران هستید، زمان مناسبی برای تغییرات عمده نیست. پیشنهاد می‌کنم با یک درمانگر که با درمان شناختی رفتاری کار می‌کند، کار کنید تا به مدیریت اضطراب بپردازید، و در این صورت رابطه‌تان به احتمال زیاد واضح‌تر خواهد شد.
|
null |
My husband and I have been together for seven years now. I will be honest: I have a problem lying to him about stupid stuff. I recently stupidly lied to my husband about an accident because I was afraid to tell him what happened. Ever since then, he gives me the cold shoulder. He gets so mad and ignores me for days. He's really verbally and emotionally abusive. He tells me all the bad things about me and calls me awful names. Should we call it quits? I'm tired of crying, but we have a toddler together.
|
Hi Texas, Thanks for your honesty; it helps me know where to go in answering you. What strikes me in your question is that you describe several ways in which your husband is hurtful/abusive/controlling with you, and then you ask "Should we call it quits?". We? I wonder if maybe the first step is for you to start seeing this decision as yours, rather than yours together. The way your husband treats you is not your fault, Texas. Your lies are a natural and normal way of you avoiding situations and encounters that feel unsafe for you. The problem is not your lying. The problem is that you don't feel safe enough to be honest with a person you're supposed to be able to trust.There's an analogy that I sometimes use; I don't know if this is scientifically true or simply a useful story, but it's powerful either way, so I will tell it to you.If you take a frog and drop it into a pot of boiling water, the frog will jump out immediately, knowing instinctively that if it stays in the pot, it will die. If you take a frog, however, and put it in a pot of cold water, and slowly, slowly, heat it to boiling, the frog will boil to death because it will fail to recognise the moment when it no longer has the energy to jump out of the pot; by the time it realises it's dying, it has lost its strength. It's called "learned helplessness". When your power or your voice has been taken away for a long time, you get used to that, and you fail to see the options that are available to you. You have a toddler, and you may be under the impression that staying in the marriage is best for the child. In my experience, and what research backs up, is that children first and foremost need a safe environment and parents who are happy. You are likely underestimating the effects on your child of living in a home with woman abuse. This is a complex picture, and if you were my client, I would want to get you to a stronger place emotionally where you're seeing the situation clearly and gathering resources and supports before you make any big decisions, but I do see that there are decisions that are there for you to make that can lead to a happy life for you and your child. I sincerely hope you seek professional help, with either a shelter for abused women or a therapist. I wish you the best.
|
من و شوهرم الآن هفت سال است که با هم هستیم. باید صادق باشم: من با دروغ گفتن دربارهٔ چیزهای بی‌اهمیت به او مشکل دارم. اخیراً به‌خاطر ترس از گفتن آنچه اتفاق افتاده، به شوهرم به‌طرز احمقانه‌ای در مورد یک تصادف دروغ گفتم. از آن زمان، او به من بی‌محلی می‌کند. او خیلی عصبانی می‌شود و برای روزها مرا نادیده می‌گیرد. او واقعاً از نظر کلامی و احساسی به من آزار می‌زند. او همیشه بدی‌های من را به روی من می‌آورد و با نامهای زشت مرا خطاب می‌کند. آیا باید جدایی را در نظر بگیریم؟ من از گریه کردن خسته شدم، اما ما یک کودک نوپا داریم.
|
سلام تگزاس، از صداقت شما متشکرم؛ این به من کمک می‌کند بدانم چطور به شما پاسخ دهم. آنچه در پرسش شما توجه‌ام را جلب می‌کند این است که شما روش‌های مختلفی را توصیف می‌کنید که شوهرتان با شما آزاردهنده، بدرفتار و کنترل‌گر است، و سپس از خود می‌پرسید "آیا باید آن را ترک کنیم؟" ما؟ من در مورد این جمله فکر می‌کنم که شاید اولین قدم این است که این تصمیم را به‌عنوان انتخاب خودتان ببینید، نه اینکه با هم تصمیم بگیرید. رفتار شوهرتان نسبت به شما به هیچ وجه تقصیر شما نیست، تگزاس. دروغ‌های شما یک واکنش طبیعی و معمول برای دوری از موقعیت‌ها و برخوردهایی است که برایتان ناامن به نظر می‌رسد. مشکل دروغگویی شما نیست، بلکه مشکل این است که احساس امنیت کافی ندارید تا با کسی که باید به او اعتماد کنید، صادق باشید. یک مَثَل وجود دارد که گاهی از آن استفاده می‌کنم؛ نمی‌دانم آیا این scientifically صحیح است یا صرفاً یک داستان مفید، اما به هر حال تأثیرگذار است، بنابراین آن را برایتان می‌گویم. اگر قورباغه‌ای را به یک قابلمه آب جوش بیندازید، بلافاصله فرار می‌کند؛ زیرا به‌طور غریزی می‌داند که اگر در قابلمه بماند، می‌میرد. اما اگر قورباغه را به یک قابلمه آب سرد بیندازید و به آرامی آن را گرم کنید تا به جوش بیاید، قورباغه به آرامی می‌جوشد زیرا قادر به تشخیص لحظه‌ای نیست که دیگر انرژی لازم برای پریدن از قابلمه را ندارد؛ وقتی متوجه می‌شود در حال مرگ است، قدرتش را از دست داده است. این پدیده «درماندگی آموخته‌شده» نامیده می‌شود. زمانی که صدای شما یا قدرتش برای مدت طولانی در کنترل دیگری باشد، به آن عادت می‌کنید و گزینه‌هایی که برایتان وجود دارد را نادیده می‌گیرید. شما یک کودک نوپا دارید و ممکن است فکر کنید که ماندن در ازدواج برای او بهترین گزینه است. براساس تجربه من و پژوهش‌های موجود، کودکان در درجه اول به یک محیط امن و والدین شاد نیاز دارند. احتمالاً تأثیرات زندگی در خانه‌ای که در آن خشونت علیه زنان وجود دارد را بر روی فرزندتان دست‌کم می‌گیرید. این یک تصویر پیچیده است و اگر شما مشتری من بودید، می‌خواستم شما را به مکانی از نظر احساسی برسانم که در آن به‌وضوح اوضاع را ببینید و قبل از هر تصمیم مهمی منابع و حمایت‌های لازم را جمع‌آوری کنید. با این حال، من معتقدم که تصمیماتی وجود دارد که می‌تواند به شما و فرزندتان زندگی شادی ببخشد. صمیمانه امیدوارم که به دنبال کمک حرفهای باشید، چه از طریق پناهگاهی برای زنان آسیب‌دیده یا یک درمانگر. بهترین آرزوها برای شما.
|
null |
I'm depressed. I have been for years. I hide it from everyone because I'm scared of the reactions I'll get. Last time I tried telling my parents, it was a huge argument about me being too young to be depressed (I’m a legal adult), calling me ungrateful, and telling me that if I can't handle things now, it's only going to get worse in the future (which is turning out to be true). It's exhausting pretending to be okay, and I don't know how much longer I can try. I'm just really tired, and sadly, I can't afford the help I need on my own.
|
Hi Georgia, There's a really good lesson here. People tell us things, and we tend to think that's the truth...but it's not! I'll do some translating for you..."You're so ungrateful" means "I need you to be successful and happy in order for me to feel I'm a good parent"."You're too young to be depressed" means "I don't want to deal with your mental health issues right now. I'll pretend it's not happening so I don't have to face my fear and shame"."It's only going to get worse" just means "I don't know how to support you beyond scaring you into wanting to at least fake happiness for my sake".Your parents are being unsupportive, not because you're not suffering, but because this is all they're capable of right now. They are not where you will find the support you need, so keep looking for it in other places. It's out there. If might be an aunt or a friend, or a friend's aunt. It might be a therapist or a bus driver or your family doctor. Keep looking for someone who will hear you. I hope you don't ever give up. :)
|
من افسرده هستم. برای سال‌ها اینطور بوده‌ام. این احساس را از همه پنهان می‌کنم زیرا از واکنش‌هایی که ممکن است ببینم می‌ترسم. آخرین باری که سعی کردم این موضوع را به والدینم بگویم، یک بحث بزرگ شد درباره اینکه من خیلی جوان هستم که افسرده شوم (در واقع من یک بزرگسال قانونی هستم)، و به من می‌گفتند که ناسپاس هستم و اگر نتوانم اکنون از پس کارها برآیم، در آینده اوضاع بدتر خواهد شد (که متأسفانه در حال حاضر درست به نظر می‌رسد). تظاهر به اینکه خوب هستم بسیار خسته‌کننده است و نمی‌دانم چقدر دیگر می‌توانم ادامه دهم. واقعاً خسته‌ام و افسوس که نمی‌توانم به تنهایی کمک مورد نیازم را تأمین کنم.
|
سلام جورجیا، یک درس واقعاً خوب در اینجا وجود دارد. مردم چیزهایی به ما می‌گویند و ما معمولاً فکر می‌کنیم که این حقیقت است... اما اینطور نیست! من برایت ترجمه می‌کنم: "تو خیلی ناسپاسی" به این معنی است که "من به موفقیت و خوشحالی تو نیاز دارم تا احساس کنم والد خوبی هستم." "تو خیلی جوانی که افسرده باشی" به این معناست که "من نمی‌خواهم در حال حاضر با مشکلات سلامت روان تو روبرو شوم و وانمود می‌کنم که این موضوع وجود ندارد تا مجبور نباشم با ترس و شرمم مواجه شوم." "فقط بدتر خواهد شد" به سادگی به این معناست که "من نمی‌دانم چگونه می‌توانم از تو حمایت کنم و فقط تو را می‌ترسانم تا بخواهی حداقل به خاطر من خوشحالی جعلی داشته باشی." والدینت از تو حمایت نمی‌کنند نه به این خاطر که تو دردی نداری، بلکه به این دلیل که این تنها چیزی است که در حال حاضر از عهده‌شان برمی‌آید. آنها جایگاهی نیستند که بتوانی حمایت لازم را از آنها بگیری، پس به جستجوی آن در جاهای دیگر ادامه بده. این حمایت در جایی دیگر وجود دارد. ممکن است خاله، دوست یا خاله‌ی دوستی باشد. ممکن است یک درمانگر یا راننده‌ی اتوبوس یا پزشک خانوادگی‌ات باشد. به دنبال کسی باش که صدای تو را بشنود. امیدوارم هرگز تسلیم نشوی. :)
|
null |
I was texting a guy who wasn't my boyfriend, and my boyfriend found out. We work together, so he went to work and told everyone I was cheating on him. I moved out of the house. There have been previous problems, and I feel like I'm usually the issue here. In order for us to move on, he wants me to sign this contract that he wrote out listing things he doesn't want me to do anymore. I'm wondering if this a healthy relationship to save or if I should walk away.
|
Hi Dallas, While I think it's healthy for both members of a couple to have things that they need from each other and to talk about that, your situation sounds one-sided and rigid. Will you have a list too? There are elements of control here: humiliating you in front of coworkers, saying you have to sign the contract before you can move forward...does he decide when you move in and out? Your passive aggressive communications with the other man and your difficulty in knowing what direction you want also hint that maybe you don't have a voice in this relationship. Do you have a voice? If you are uncomfortable with the contract, are you listening to your own voice? If you can't hear your own voice, maybe it's time to sit down with a therapist and strengthen yourself so you can at least know what you feel and want.No relationship is all good or all bad (wouldn't that make it easy?) Relationships don't come with billboards that tell us what to do. They don't come with crystal balls that tell us what will happen (except that past behaviour is a good predictor). You have everything you need in order to make the best decision for you right now, except clarity, and his control may be what is making things muddy for you. You're too busy blaming yourself to see the situation clearly. A therapist can help you stop blaming yourself and see what your situation is.
|
داشتم به پسری پیام می‌دادم که دوست‌پسرم نبود و او متوجه شد. ما با هم کار می‌کنیم و بنابراین او سر کار رفت و به همه گفت که من به او خیانت می‌کنم. من از خانه بیرون رفتم. مشکلات قبلی وجود داشته و من احساس می‌کنم معمولاً من مسئله هستم. برای اینکه ما بتوانیم جلو برویم، او از من می‌خواهد که این قراردادی را که نوشته و شامل مواردی است که نمی‌خواهد دیگر انجام دهم، امضا کنم. من نمی‌دانم که آیا این رابطه‌ای سالم است که باید نجاتش دهم یا اینکه باید از آن کنار بروم.
|
سلام دالاس، اگرچه فکر می‌کنم داشتن نیازهایی از طرف هر یک از اعضای یک زوج و صحبت درباره آنها برای هر دو طرف سالم است، اما وضعیت شما یک طرفه و سخت به نظر می‌رسد. آیا شما هم لیستی خواهید داشت؟ در اینجا نشانه‌هایی از کنترل وجود دارد: تحقیر شما در برابر همکاران و این شرط که باید قبل از جلو رفتن قرارداد را امضا کنید... آیا او تصمیم می‌گیرد که چه زمانی وارد یا خارج شوید؟ ارتباطات پرخاشگرانه منفعل شما با آن مرد و دشواری‌تان در تعیین مسیر مورد نظرتان نیز نشان‌دهنده این است که شاید در این رابطه صدایی از شما وجود ندارد. آیا شما صدایی دارید؟ اگر از قرارداد ناراحت هستید، آیا به صدای خودتون گوش می‌دهید؟ اگر نمی‌توانید صدای خود را بشنوید، شاید زمان آن رسیده که با یک درمانگر صحبت کنید و به تقویت خود بپردازید تا حداقل بدانید چه احساسی دارید و چه چیزی می‌خواهید. هیچ رابطه‌ای به‌طور کامل خوب یا بد نیست (آیا این کار را آسان نمی‌کرد؟) روابط بیلبوردهایی ندارند که به ما بگویند چه کار کنیم. آنها به توپ‌های بلورینی که بگویند چه اتفاقی خواهد افتاد مجهز نیستند (غیر از اینکه رفتار گذشته می‌تواند پیش‌بینی خوبی باشد). شما در حال حاضر همه چیزهایی را دارید که برای اتخاذ بهترین تصمیم برای خود نیاز دارید، به جز وضوح، و ممکن است کنترل او اوضاع را برای شما مبهم کرده باشد. شما آنقدر مشغول سرزنش خود هستید که نمی‌توانید وضعیت را به وضوح ببینید. یک درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا از خودسرزنشی دست بردارید و درک بهتری از وضعیت خود پیدا کنید.
|
null |
I am on my own with my daughter. I am so worried and stressed about her.
|
Your instinct to help your daughter, is natural.How you proceed depends a lot on whether she recognizes she has a psychological and emotional problem, or if only you see this from observing her.Also, her age matters a lot in what way would be most likely to succeed in addressing the problems you describe.If you and your daughter have different opinions as to whether or not she has problems, and she is above the legal age of when you have authority over her life, then you can only suggest to her that therapy may benefit her.If your daughter is in your legal control, then you can locate a counselor nearby, discuss your situation with that person, and depending on the outcome, you'd be within your parenting right to take your daughter to a counselor.Starting therapy without willingness to do so, is risky. The person may feel resentful enough to not participate. And, sometimes the counselor is skillful enough to find a path to your daughter, or any patient's self-interest and engage them in therapy.Family counseling, regardless of your daughter's age, is another way to bring your concerns to your daughter's attention, in a therapy environment in which a counselor would be able to help distinguish the seriousness of your daughter's psychological problem, from simply a difference in viewpoints between you and your daughter, in how to handle certain situations.Also, if you believe your daughter is a threat to herself, then instead of this slower route, get in touch with the emergency psychological assessment service in your town, for a more immediate response.
|
من با دخترم به تنهایی هستم. خیلی نگران او هستم و احساس استرس می‌کنم.
|
غریزه شما برای کمک به دخترتان طبیعی است. نحوه پیشبرد کار شما به شدت به این بستگی دارد که آیا او به این نتیجه رسیده است که مشکل روانی و عاطفی دارد یا اینکه این موضوع فقط از دیدگاه شما قابل مشاهده است. سن او نیز در تعیین روشی که بیشترین احتمال موفقیت را دارد بسیار حائز اهمیت است. اگر شما و دخترتان در مورد وجود مشکلات او نظرات متفاوتی دارید و او از سن قانونی بالاتر است که شما بر زندگی او تسلط دارید، می‌توانید فقط پیشنهاد کنید که درمان ممکن است برای او مفید باشد. اما اگر دخترتان تحت سرپرستی شماست، می‌توانید نزدیک‌ترین مشاور را پیدا کرده و وضعیت خود را با او در میان بگذارید، همچنین بسته به نتیجه‌گیری آن مشاور، حق والدین شما این است که دخترتان را به جلسه مشاوره ببرید. آغاز درمان بدون تمایل به آن، خطرناک است؛ زیرا ممکن است فرد به اندازه کافی احساس کینه کند که در درمان شرکت نکند. همچنین گاهی اوقات مشاور به قدری ماهر است که بتواند راهی برای رسیدن به دختر شما یا منافع شخصی هر بیمار پیدا کرده و آنها را درگیر درمان کند. مشاوره خانوادگی، صرف‌نظر از سن دخترتان، راه دیگری است برای بیان نگرانی‌های شما در یک محیط درمانی که در آن مشاور قادر است جدی بودن مشکل روانی دخترتان را از اختلاف نظرهای شما در مورد چگونگی برخورد با برخی موقعیت‌ها تمایز قائل شود. علاوه بر این، اگر باور دارید که دخترتان تهدیدی برای خود است، به جای طی کردن این مسیر طولانی‌تر، با خدمات ارزیابی روانشناختی اضطراری در شهر خود تماس بگیرید تا پاسخ فوری‌تری دریافت کنید.
|
null |
I don't know how to have emotions. I never had any from my birth. Being human, I think of myself as a monster. I enjoy pain. I cut myself for my climax during sex. I think most of the time, I lie, even when sometimes it would have been easy just to tell the truth. I was in rehabilitation for four year. I have made love with both men and women, but it made no impact in my emotions. The books that I enjoy reading H.P. Lovecraft and Edgar Allen Poe. I go hunting every Saturday. I feel powerful. I don't enjoy the killing of the creature, but the hunt of it and to eat and drink the flesh and blood of the creature.
|
I'm not sure that you don't feel emotion or that you are frightened of the depth of your emotions. From what you write, the context of your growing up years had people telling you to not feel. Little kids and babies don't remember whether or not they had emotions since birth. This is information someone told you or was part of your family system.Possibly your family was afraid of their emotions or of you knowing yours.Similarly, your comparison of being human means being monster like, is not an obvious connection. Besides, monsters are an idea, they aren't real. They embody what someone considers the worst qualities of themselves or the human species. Again, I wonder whether you've taken on stories you heard growing up about how unacceptable and bad you are.A way to start learning your emotions is to start in simple, basic ways to ask yourself what you are feeling in the situations that you believe emotions would belong.If on the first bright sunny and warm day of the year, you remind yourself to notice what you're feeling in response to this, you'll be taking one step toward awareness of your emotions.If someone buys you a birthday present, be aware of how you feel. Keep adding awareness to situations and see if this builds an ease with feeling emotions.
|
من نمی‌دانم چگونه احساسات داشته باشم. از بدو تولدم هیچگاه احساسی نداشتم. به عنوان یک انسان، خودم را هیولا می‌دانم. از درد لذت می‌برم و برای رسیدن به اوج در طول رابطه جنسی خودم را می‌برم. فکر می‌کنم بیشتر اوقات دروغ می‌گویم، حتی زمانی که گاهی اوقات گفتن حقیقت آسان بود. چهار سال در دوره توانبخشی بودم. با هم مردان و هم زنان عشق ورزی کرده‌ام، اما تاثیری بر احساساتم نداشته است. کتاب‌هایی که از خواندنشان لذت می‌برم، آثار H.P. لاوکرفت و ادگار آلن پو هستند. من هر شنبه به شکار می‌روم. احساس قدرت می‌کنم. از کشتن مخلوق لذت نمی‌برم، بلکه از شکار آن و خوردن و نوشیدن گوشت و خون آن موجود لذت می‌برم.
|
من مطمئن نیستم که شما احساس نمی‌کنید یا از عمق احساسات خود می‌ترسید. با توجه به نوشته‌های شما، به‌نظر می‌رسد دوران کودکی‌تان تحت تاثیر افرادی بوده که به شما می‌گفتند احساس نکنید. کودکان کوچک و نوزادان نمی‌توانند به یاد آورند که آیا از بدو تولد احساساتی داشته‌اند یا خیر. این اطلاعاتی است که ممکن است کسی به شما گفته باشد یا بخشی از نظام خانواده‌تان بوده است. ممکن است خانواده‌تان از احساسات خود یا از شناخت احساسات شما می‌ترسیدند. همچنین، مقایسه انسان بودن با هیولا بودن، ارتباطی واضح به نظر نمی‌رسد. ضمن اینکه، هیولاها ایده‌هایی هستند که وجود خارجی ندارند. آنها ویژگی‌هایی را تجسم می‌کنند که کسی بدترین جنبه‌های خود یا نوع بشر می‌داند. دوباره می‌پرسم: آیا شما داستان‌هایی را که در دوران رشد شنیده‌اید درباره‌ی اینکه چقدر غیرقابل قبول و بد هستید، پذیرفته‌اید؟ یکی از راه‌های شروع به آموختن احساساتتان این است که از روش‌های ساده و ابتدایی شروع کنید و از خود بپرسید در موقعیت‌هایی که احساسات به آنها مربوط می‌شود، چه احساسی دارید. اگر در اولین روز روشن و گرم سال به خود یادآوری کنید که نسبت به این احساس چه احساسی دارید، در واقع یک قدم به سوی آگاهی از احساساتتان برمی‌دارید. اگر کسی برای شما هدیه تولدی خرید، به احساس خود توجه کنید. به اضافه کردن آگاهی به موقعیت‌ها ادامه دهید و ببینید آیا این باعث می‌شود احساسات را با سهولت بیشتری بپذیرید یا خیر.
|
null |
I've been experiencing a lot of anxiety and panic attacks lately. I was recently diagnosed by my psychiatrist with obsessive-compulsive disorder. Lately, I've been questioning everything from my career to my relationship. My boyfriend and I just moved in a few months ago. All of a sudden, I don't feel as comfortable around him as I used to, although I can't seem to find a reason as to why I feel this way.
|
How is your boyfriend responding to your discomfort around him?Has he told you that he's noticed changes in you?The good news about a relationship is that you can talk about matters with the other person. Doing so can only help clarify feelings and what either of you expect from the relationship. Given that the two of you recently moved in together, it is natural for new dynamics, feelings and expectations to arise. It just adds to the reasonableness of talking with each other about how living together feels to each of you.Psychiatrists earn their living by diagnosing people and telling them to take pills. Very often, just being told the person has a "condition" makes them feel fragile and less capable than they actually are.Anxiety and panic attacks do mean that there is a great deal of emotion and situation needing to be addressed.It is the normal sign of having to address many or deep matters. Be patient and give yourself time to learn the details of your relationship and whatever the career particulars are that are bothering you. You're apparently self-aware since you're the one describing your own problematic situations. Keep the label of being "disordered", aside. Psychiatry labels do more good for psychiatrists than they do for people who are trying to live their lives.
|
اخیراً اضطراب و حملات پانیک زیادی را تجربه کرده‌ام. روانپزشکم به تازگی تشخیص داده است که مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی هستم. اخیراً همه چیز، از شغلم تا رابطه‌ام، را زیر سوال برده‌ام. من و دوست‌پسرم چند ماه پیش به خانه جدیدی نقل مکان کردیم. ناگهان احساس می‌کنم دیگر به اندازه گذشته در کنار او راحت نیستم، هرچند که نمی‌توانم دلیلی برای این احساس پیدا کنم.
|
دوست پسرتان چگونه به ناراحتی شما در کنار او واکنش نشان می‌دهد؟ آیا او به شما گفته است که تغییراتی را در شما حس کرده است؟ خبر خوب در مورد رابطه این است که می‌توانید درباره مسائل با یکدیگر صحبت کنید. این کار تنها می‌تواند به روشن شدن احساسات و انتظارات هر یک از شما از رابطه کمک کند. با توجه به اینکه شما دو نفر اخیراً با هم زندگی کرده‌اید، طبیعی است که تغییرات و انتظارات جدیدی به وجود آید. این خود دلیلی منطقی برای گفتگو در مورد احساسات هر یک از شما در مورد زندگی مشترک است. روانپزشکان با تشخیص افراد و تجویز داروها زندگی خود را می‌گذرانند. اغلب، فقط گفتن اینکه فرد دارای یک "اختلال" است، به او احساس آسیب‌پذیری و کم‌توانی می‌دهد. اضطراب و حملات پانیک نشانه‌ای از وجود احساسات و موقعیت‌های زیادی است که باید به آنها توجه شود. این یک نشانه طبیعی از نیاز به پرداختن به مسائل عمیق یا متعدد است. صبور باشید و به خود زمان بدهید تا جزئیات رابطه‌تان و هر چیزی که در شغل شما را آزار می‌دهد را بشناسید. شما به نظر خودآگاه می‌آیید زیرا خود شما هستید که وضعیت‌های مشکل‌ساز را توصیف می‌کنید. برچسب "اختلال" را کنار بگذارید. برچسب‌های روانپزشکی بیشتر به نفع روانپزشکان است تا افرادی که در تلاش برای زندگی کردن هستند.
|
null |
My mother-in-law is mentally ill. She has been for most of her life. She cuts herself. She has been in and out of psychiatric hospitals for about 40 years. She has voices in her head that tell her to cut herself. She has had multiple shock therapy treatments, and she’s on enough medication to take down an elephant. Her parental rights for her two children were taken away from her when my husband was a boy—he is now in his late 30s. She doesn’t even have custody of herself. She hasn’t asked yet, but she has been insinuating that she wants to babysit my child. How do I go about saying no without creating an issue?
|
Hi Fontana,Thanks for providing all the details needed in order to respond to your question. It seems very clear to me that "no" would be the appropriate response. I like your healthy boundaries, and I'll help you explore possible ways to respond to her. First, she hasn't asked yet, and you don't know that she will. Right now, you can pleasantly ignore her hints. They're not hurting you and if you ignore them, they're more likely to go away. You can address and reduce your own anxiety about the possibility of her asking by reassuring yourself that you have the right as parents to make this decision, and that if she's offended, that doesn't mean that you're being mean; it means that she has unrealistic expectations. So, the first goal is to put it out of your mind as a worry. You might never have to face that moment. But, I understand that you want to be prepared.As her son, perhaps your husband is the best one to answer the question, should it ever come. Is he willing to do this? But if you are comfortable, and if you're the one she asks, you can confidently give her a simple, honest response about why it won't happen. And I would suggest presenting a firmly closed door, rather than saying "but maybe later". No need to apologize or hum and haw..."We love that you want to be around Junior, and we definitely want you in his/her life. (try to leave out the "but" here). You're not in a healthy place, and we're not comfortable with you caring for him/her on your own."If she pushes the issue, this is evidence of her denial or inappropriate boundaries. I'd let her know that it's not negotiable, that you understand if she's disappointed, but you're not open to discussing the issue. Really, there's nothing to discuss. Learning not to take responsibility for her emotions is part of having an ill person in your life. I wish you the best.
|
مادرشوهرم اختلال روانی دارد و بیشتر زندگی‌اش به همین صورت بوده است. او خود را می‌زند و حدود 40 سال است که به بیمارستان‌های روانپزشکی رفت و آمد دارد. او صداهایی در سرش می‌شنود که او را به خودزنی تشویق می‌کند. او چندین بار تحت درمان شوک الکتریکی قرار گرفته و داروهایی مصرف می‌کند که برای تحمل آن به اندازه یک فیل هم کافی است. حقوق والدین او برای دو فرزندش زمانی که شوهرم کودک بود سلب شد و او اکنون در اواخر 30 سالگی است. او حتی حق سرپرستی خودش را هم ندارد. او هنوز مستقیماً نپرسیده است، اما به طور غیرمستقیم نشان می‌دهد که می‌خواهد از فرزندم نگهداری کند. چطور می‌توانم بدون ایجاد مشکل، به او نه بگویم؟
|
سلام فونتانا، از ارائه تمام جزئیات لازم برای پاسخ به سوالتان متشکرم. به نظر من کاملاً واضح است که پاسخ مناسب "نه" خواهد بود. من مرزهای سالم شما را تحسین می‌کنم و به شما کمک می‌کنم تا راه‌های ممکن برای پاسخ به او را بررسی کنید.
اولاً، او هنوز نپرسیده و شما نمی‌دانید که آیا خواهد پرسید یا نه. در حال حاضر می‌توانید به‌طور مؤدبانه به کنایه‌های او بی‌توجهی کنید. این کنایه‌ها به شما آسیب نمی‌زنند و اگر آنها را نادیده بگیرید، احتمالاً از بین می‌روند. می‌توانید با اطمینان دادن به خود که به‌عنوان والدین حق دارید این تصمیم را بگیرید و اینکه اگر او ناراحت شود، این به معنای رفتار بد شما نیست، بلکه نشان‌دهنده انتظارات غیرواقعی اوست، نگرانی خود را در مورد احتمال پرسش او کاهش دهید. بنابراین، هدف اول این است که این نگرانی را از ذهن خود بیرون کنید. ممکن است هرگز نگران این موضوع نشوید. اما من درک می‌کنم که می‌خواهید آماده باشید.
به‌عنوان پسر او، شاید شوهر شما بهترین فرد برای پاسخ به این سوال باشد، اگر چنین روزی پیش بیاید. آیا او آماده است این کار را انجام دهد؟ اما اگر شما احساس راحتی می‌کنید و اگر شما کسی هستید که او می‌پرسد، می‌توانید با اطمینان پاسخ ساده و صادقانه‌ای درباره‌ی دلایلتان برای عدم وقوع این موضوع بدهید. و من پیشنهاد می‌کنم به جای گفتن "اما شاید بعداً"، یک در کاملاً بسته ارائه کنید. نیازی به عذرخواهی یا تردید نیست.
"ما از اینکه شما می‌خواهید در کنار جونیور باشید بسیار خوشحالیم و قطعاً شما را در زندگی او می‌خواهیم (سعی کنید در اینجا "اما" را کنار بگذارید). شما در یک وضعیت سالم نیستید و ما از اینکه شما به‌تنهایی از او مراقبت کنید، احساس راحتی نمی‌کنیم."
اگر او ادامه داد، به او اطلاع دهید که این موضوع قابل مذاکره نیست. اگر او ناراحت است، می‌فهمید، اما شما تمایلی به بحث کردن درباره‌ی این موضوع ندارید. واقعاً چیزی برای بحث وجود ندارد. یادگیری اینکه مسئولیت احساسات او را به‌عهده نگیرید، بخشی از زندگی با یک فرد بیمار است. برایتان آرزوی بهترین‌ها را دارم.
|
null |
I have known her for years. She was dating my brother-in-law when we met. My kids think of her as their aunt. On Halloween 2014, I lost my mom to cancer. My mom and dad were still married when she passed away. My friend was there for me through that and my own cancer diagnosis. She has been a very big part of both me and my kids’ life, but now last month, my dad told me that he really likes my friend and wants to marry her. She’s like a sister to me. My kids hate the idea.
|
How are you measuring whether or not your dad understands your wish?Your dad understanding your wish does not mean he will necessarily follow through with what you want.Based on what you describe about your relationship to the woman in question, your discomfort with the idea of your dad marrying your friend, is reasonable.Have the conversation with your dad that includes your viewpoint, and also ask him for his impression of your feelings.Its even possible he already has considered your feelings and hasn't yet told you.It is also possible that a conversation on the subject, as well as your dad following through with his decision to marry your best friend, may develop in a very positive way.Part of the current uneasiness you feel may be from fear of how a change in circumstances and introducing new relationship dynamics might feel.Given that the person who died was your mom, maybe your emotions are not yet ready seeing your dad with a replacement spouse. Try to see the situation from the point of everyone, including yourself, who is involved in this major change. Maybe having a family discussion about acceptance and readiness to accept a new partner for your dad, would open new empathy for all of these family members.
|
من او را سال‌هاست می‌شناسم. وقتی با برادر شوهرم آشنا شدم، او در حال دوستی با او بود. بچه‌های من او را عمه خود می‌دانند. در هالووین ۲۰۱۴، مادرم را به دلیل سرطان از دست دادم. والدینم هنوز با هم بودند که او فوت کرد. دوستم در آن زمان و هنگام تشخیص سرطان خودم در کنارم بود. او نقش بسیار بزرگی در زندگی من و فرزندانم داشته است، اما حالا ماه گذشته، پدرم به من گفت که واقعاً از دوستم خوشش می‌آید و می‌خواهد با او ازدواج کند. او برای من مانند یک خواهر است. بچه‌های من از این ایده متنفرند.
|
چگونه می‌سنجید که پدرتان خواسته‌های شما را درک می‌کند یا نه؟ درک خواسته‌های شما توسط پدرتان به این معنا نیست که او لزوماً آنها را برآورده خواهد کرد. با توجه به توضیحات شما در مورد رابطه‌تان با زن مورد نظر، ناراحتی شما از احتمال ازدواج پدرتان با دوستتان منطقی است. با پدرتان صحبت کنید و دیدگاه خود را بیان کنید و از او بخواهید که برداشت‌هایش از احساسات شما را با شما در میان بگذارد. ممکن است او قبلاً به احساسات شما توجه کرده باشد و هنوز به شما نگفته باشد. همچنین، ممکن است گفتگو در مورد این موضوع و تصمیم پدرتان برای ازدواج با بهترین دوست شما به شیوه‌ای مثبت پیش برود. بخشی از ناخوشایندی فعلی شما ممکن است ناشی از ترس از تغییر شرایط و دینامیک‌های جدید رابطه باشد. با توجه به اینکه شخصی که فوت کرده مادر شما بوده است، ممکن است احساسات شما هنوز آماده پذیرفتن پدرتان با همسر جایگزین نباشد. سعی کنید به وضعیت از منظر هر یک از افراد درگیر در این تغییر بزرگ نگاه کنید. شاید برگزاری یک بحث خانوادگی درباره پذیرش و آمادگی برای استقبال از یک شریک جدید برای پدرتان، همدلی بیشتری را میان تمام اعضای خانواده بوجود آورد.
|
null |
My wife and I have a great relationship except for our sex lives. We are pretty transparent and honest, and basically, she feels bad because she never wants to have sex. She doesn't have the desire. She's also never orgasmed. She feels like a terrible wife and fears I'll cheat on her. She doesn't know why. Last time we had sex, she cried and felt bad and didn't know why she cried. However, she also told me that the last time we had sex, she felt me in her, but it just felt "ehh" and wanted to stop. That makes me feel really awful. We rarely have foreplay. Everything I try tickles her, so she makes me stop. We are both frustrated but very much in love. She and I are in our early 20s. We’re married and we have a baby on the way.
|
Congrats on your upcoming baby!Its possible that the pregnancy is diminishing your wife's sex drive.From everything you describe about your wife, she sounds to not yet have become comfortable with having a wish for sex.The other side of the sex equation is you and your relative ease with having sex and whether it is for physical release or as an expression of love, some of each.Since you talk with each other honestly then start with a dialogue about what you each would like from sex with each other, from perspective of giving and receiving sex. Hopefully this will open up some new light on your respective feelings.Really, there is a lot to navigate in a conversation about physical and emotional intimacy. If these are not the types of discussions the two of you are used to having, a couples therapist is a good idea so you both become familiar and learn how to more easily articulate some of your respective deep feelings.
|
من و همسرم رابطه خوبی داریم به جز در زمینه جنسی. ما بسیار شفاف و صادق هستیم و اساساً او احساس بدی دارد زیرا هرگز تمایلی به برقراری رابطه جنسی ندارد. او هیچ اشتیاقی ندارد و همچنین هرگز به ارگاسم نرسیده است. او احساس می‌کند که همسر بدی است و نگران است که من به او خیانت کنم، ولی نمی‌داند چرا. آخرین باری که رابطه جنسی داشتیم، او گریه کرد و احساس بدی داشت و نمی‌دانست چرا گریه می‌کند. اما او به من گفت که آخرین بار که رابطه جنسی داشتیم، مرا در وجودش احساس کرد، اما تنها احساس "خیلی معمولی" داشت و می‌خواست متوقف شود. این، به من احساس واقعاً بدی می‌دهد. ما به ندرت پیش‌زمینه داریم و هر چیزی که سعی می‌کنم او را تحریک کند، او را قلقلک می‌زند و بنابراین از من می‌خواهد که متوقف شوم. ما هر دو ناامید هستیم اما بسیار عاشق همدیگر هستیم. ما در اوایل ۲۰ سالگی هستیم، ازدواج کرده‌ایم و در راه یک بچه هستیم.
|
تولد فرزندتان را تبریک می‌گویم! ممکن است بارداری باعث کاهش میل جنسی همسرتان شده باشد. از آنچه در مورد همسرتان توصیف می‌کنید، به نظر می‌رسد که او هنوز با داشتن میل به رابطه جنسی راحت نشده است. طرف دیگر معادله جنسی، شما هستید و سهولت نسبی‌تان در نزدیکی، خواه برای رهایی جسمی باشد یا به عنوان ابراز عشق، که احتمالاً شامل هر دو بعد است. از آنجایی که شما با یکدیگر صادقانه صحبت می‌کنید، می‌توانید گفتگویی درباره انتظارات‌تان از رابطه جنسی با یکدیگر شروع کنید، از منظر دادن و دریافت. امیدوارم این گفت‌وگو دیدگاه جدیدی را در مورد احساساتتان به‌وجود آورد. واقعاً، مکالمه درباره صمیمیت فیزیکی و عاطفی دارای پیچیدگی‌های زیادی است. اگر این نوع گفتگوها برای شما دو نفر عادی نیست، مشاوره با یک درمانگر زوج می‌تواند مفید باشد تا هر دو با هم آشنا شوید و یاد بگیرید چگونه احساسات عمیق‌تان را راحت‌تر بیان کنید.
|
null |
I've recently thought that i could be transgender but I've never had the mind of a girl.
|
Hello Frostproof,Thinking about becoming transgender and being transgender are slightly different. This is a topic that is best discussed with a therapist that specializes in LGBTQ issues. From what you have written it sounds as if you still have some confusion as to where you fit in with the "labeling system". While labels provide a means to quickly identify and classify, they can also feel restrictive or confining. Instead of focusing on fitting into a specific classification, explore who you are as a person and celebrate your positive qualities and those things that make you uniquely you! There are many options for you to find a therapist and e-therapy is also an option. You can try Breakthrough an online service. Here is some reading for refection that you may find helpful. Yin Yang Woman Man http://dld.bz/ejVK2 What does it mean to be a woman or a man?<img src="
|
من اخیراً به این نتیجه رسیده‌ام که ممکن است ترنسجندر باشم، اما هرگز احساس نکرده‌ام که مانند یک دختر باشم.
|
Hello Frostproof,
Thinking about becoming transgender and being transgender are slightly different. This is a topic best discussed with a therapist who specializes in LGBTQ issues. Based on what you've written, it seems you may still feel some confusion about where you fit into the "labeling system." While labels can help us quickly identify and classify, they might also feel restrictive or confining. Instead of concentrating on a specific classification, explore who you are as a person, and celebrate your positive traits and the qualities that make you unique!
There are many resources available to help you find a therapist, and e-therapy is also an option. You could try Breakthrough, an online service. Here’s a reading resource for reflection that you may find helpful: "Yin Yang Woman Man" at http://dld.bz/ejVK2.
What does it mean to be a woman or a man?
|
null |
I'm in my late 50s. I never loved or have been loved. I need deeper help than is offered in my small town, but I cannot leave this town because of agoraphobia. I find myself losing hope more and more. My brain barely works anymore, and my memory so small, I forget in a moment. I serve no purpose. I'm incapable of work or anything of value, and I never have been. I’m a complete waste of time and resources, and yet I keep trying. Why? Why does God insist that I continue to exist? I’m not suicidal, just tired.
|
Hi Oak Harbor,My heart goes out to you. Sometimes when I'm working with a client who experiences depression or anxiety, I ask them for a glimpse into their worst moments in their minds. "What are the worst thoughts that run through your head?". Often they struggle, perhaps out of shame; maybe they don't want me to know their worst thoughts. But I can help them better if I do know, because then we have a place to work from. You are feeling hopeless and worthless, and your thoughts support these intense emotions. I don't know you, but I strongly believe that you have someone in your life who, if they heard your thoughts, would say "That's not true. I know where her value is." I believe that there are people who would see your value clearly, even if in small things. Can you imagine those voices?You mentioned God, so let's invite God into the conversation. What might God say to you? What evidence might God...who sees all..have of your worth? What hint might God give you about your purpose? You suffer from severe anxiety, and the agoraphobia works together with fear; they're a tag team. Fear tells you perhaps that people will reject you (or something equally bad), and then agoraphobia steps in and traps you and uses as evidence the fact that no one seems to be reaching out to you to convince you that you have no worth. Do you see their plan? Make her scared... keep her here alone...convince her it's hopeless. They both try to convince you that they are your only friends, except they're lying to you. They only want power over you.You forget your worth. You forget that we all have worth. No one is a waste. I believe all God's creatures have worth, and that we're here to use our gifts to improve the world, and to remind each other of our value. There are people out there needing your support as much as you need theirs. Can you find them? My guess is you've been alone and isolated for a very long time and it's impossible for you to see your worth in this situation. We need mirrors to see our worth and other people are our mirrors. We see our value in their eyes. Do you remember the first time you questioned your worth? What was happening that you blamed yourself for? Can you speak to that child and tell her (or him) that whatever's happening isn't her fault? It's that child who cannot see her own worth, probably because someone treated her as though she had none. That's only a story though; not the truth. Can you find another thread of a story? Who might tell a story of your worth?Oak Harbor, I believe that there is help closer than you think. Fear wants you to believe it's hopeless. You reached out here...can you reach out again? Start with just one person, and that will lead you to somewhere. We don't know where that somewhere is but could it be better than sitting alone? You've stopped living. You can choose any moment to start. I wish you peace and hope. :)
|
من در اواخر دهه ۵۰ هستم. هرگز عاشق نشده‌ام و هیچگاه هم عشق دریافت نکرده‌ام. به کمکی عمیق‌تر از آنچه در این شهر کوچک ارائه می‌شود نیاز دارم، اما به دلیل آگورافوبیا نمی‌توانم آنجا را ترک کنم. بیش از پیش احساس ناامیدی می‌کنم. مغزم به‌سختی کار می‌کند و حافظه‌ام آنقدر ضعیف است که در یک لحظه فراموش می‌کنم. احساس می‌کنم هیچ هدفی ندارم. قادر به انجام کار یا انجام هیچ چیز ارزشمندی نیستم و هرگز هم نبوده‌ام. من کاملاً وقت و منابع را هدر می‌دهم، با این حال همچنان تلاش می‌کنم. چرا؟ چرا خدا اصرار دارد که من به وجودم ادامه دهم؟ من خودکشی نمی‌کنم، فقط خسته‌ام.
|
سلام اوک هاربر، دلم برای شما می‌سوزد. گاهی وقتی با مراجعینی که دچاری افسردگی یا اضطراب هستند کار می‌کنم، از آنها می‌خواهم تا نگاهی به بدترین لحظاتشان در ذهنشان بیندازند: «بدترین افکاری که در سر دارید چیست؟» اغلب آنها دچار تردید می‌شوند، شاید به دلیل شرم؛ شاید نمی‌خواهند بدترین افکارشان را با من در میانه بگذارند. اما اگر از آنها آگاه باشم، بهتر می‌توانم به آنها کمک کنم، زیرا در این صورت نقطه‌ای برای شروع خواهیم داشت. شما احساس ناامیدی و بی‌ارزشی می‌کنید، و افکار شما این احساسات شدید را تأیید می‌کنند.
من شما را نمی‌شناسم، اما به شدت معتقدم که فردی در زندگی شما وجود دارد که اگر افکار شما را بشنود، خواهد گفت: «این درست نیست. من ارزش تو را می‌دانم.» باور دارم افرادی هستند که ارزش شما را به وضوح می‌بینند، حتی در جزئیات کوچک. آیا می‌توانید آن صداها را تصور کنید؟
شما به خدا اشاره کردید، بیایید خدا را به این گفت‌وگو دعوت کنیم. خدا چه چیزی می‌تواند به شما بگوید؟ خدا که همه چیز را می‌بیند، چه شواهدی از ارزش شما دارد؟ خدا چه نشانه‌ای ممکن است در مورد هدف شما به شما بدهد؟
شما از اضطراب شدید رنج می‌برید و آگورافوبیا با ترس همراه است؛ آنها به نوعی یکدیگر را تقویت می‌کنند. ترس به شما می‌گوید که ممکن است مردم شما را طرد کنند (یا چیزی به همین بدی)، و سپس آگورافوبیا وارد شده و شما را به دام می‌اندازد و با ادعای اینکه به نظر می‌رسد هیچ‌کس به سراغ شما نمی‌آید، به شما می‌قبولاند که ارزشی ندارید. آیا نقشه آنها را می‌بینید؟ «او را بترسان... او را در اینجا تنها نگه‌دار... متقاعدش کن که همه‌چیز ناامیدکننده است.» آنها سعی می‌کنند به شما بقبولانند که تنها دوستان شما هستند، در حالی که دروغ می‌گویند. آنها فقط می‌خواهند بر شما تسلط داشته باشند.
شما ارزش خود را فراموش کرده‌اید. فراموش کرده‌اید که همه ما ارزش داریم. هیچ‌کس بی‌ارزش نیست. من معتقدم که همه مخلوقات خدا ارزش دارند و ما در اینجا هستیم تا از استعدادهای خود برای بهبود دنیا استفاده کنیم و به یکدیگر یادآوری کنیم که چقدر ارزشمند هستیم. افرادی در این دنیا وجود دارند که به اندازه شما به حمایت شما نیاز دارند. آیا می‌توانید آنها را پیدا کنید؟ حدس می‌زنم شما مدت‌هاست که تنها و منزوی بوده‌اید و در این شرایط، غیرممکن است که ارزش خود را ببینید. ما برای درک ارزش خود به آینه‌ای نیاز داریم و دیگران آینه ما هستند. ما ارزش خود را در نگاه آنها می‌بینیم.
آیا اولین باری که ارزش خود را زیر سوال بردید را به یاد دارید؟ چه احساسی شما را به سرزنش خود واداشت؟ آیا می‌توانید با آن کودک درون صحبت کنید و به او بگویید که هر چه که در حال رخ دادن است، تقصیر او نیست؟ این کودک نمی‌تواند ارزش خود را ببیند، احتمالاً به این دلیل که کسی با او به گونه‌ای رفتار کرده که انگار هیچ ارزشی ندارد. اما این تنها یک داستان است و نه حقیقت. آیا می‌توانید داستان دیگری بیابید؟ چه کسی ممکن است داستان ارزش شما را روایت کند؟
اوک هاربر، من معتقدم که کمک نزدیک‌تر از آنچه فکر می‌کنید وجود دارد. ترس می‌خواهد شما را متقاعد کند که درمانده‌اید. شما به اینجا مراجعه کرده‌اید... آیا می‌توانید دوباره دست یاری دراز کنید؟ با یک نفر شروع کنید و این می‌تواند شما را به جایی برساند. ما نمی‌دانیم آنجا کجاست، اما آیا بهتر از نشستن در تنهایی نخواهد بود؟ شما از زندگی کردن بازایستاده‌اید؛ اما هر لحظه می‌توانید برای آغاز دوباره انتخاب کنید.
برای شما آرزوی آرامش و امید دارم. :)
|
null |
I have known her for years. She was dating my brother-in-law when we met. My kids think of her as their aunt. On Halloween 2014, I lost my mom to cancer. My mom and dad were still married when she passed away. My friend was there for me through that and my own cancer diagnosis. She has been a very big part of both me and my kids’ life, but now last month, my dad told me that he really likes my friend and wants to marry her. She’s like a sister to me. My kids hate the idea.
|
Hi Lincoln,It can be very difficult for children who have lost a parent to then see their other parent moving forward with anyone, so I understand how this change is even more upsetting to you. And...your father and your friend have clearly established a friendship and fallen in love. Did you see this coming? I hope they didn't hide it from you. If they did, maybe this is the issue? It would be a legitimate one.But in the end, your father, and your friend, are adults who are free to fall in love with whomever they wish and hopefully they can count on the support of people who trust and love them. Could there be blessings here you haven't seen yet? It seems you love this person who is like a sister; could it be a good thing that her place in your life is more permanent?Ask yourself these questions... "What is the worst part of this?" "What do I fear losing?" "What do I fear at all?" "What is the evidence that this will happen?" The answers might surprise you. Your children will follow your lead. If you are supportive of their grandfather, they will follow suit. Hopefully you can grieve the change, know that your mother would likely want both of them to be happy, and embrace the blessings that come with having this woman close to you in a new way. I wish you the best.
|
من او را سال‌هاست که می‌شناسم. وقتی با برادر شوهرم آشنا شدم، او با او در حال دوستی بود. بچه‌های من او را عمه خود می‌دانند. در هالووین ۲۰۱۴، مادرم را به دلیل سرطان از دست دادم. مادرم و پدرم هنوز با هم ازدواج کرده بودند که او فوت کرد. دوستم در آن دوران و همچنین در زمان تشخیص سرطان خودم در کنار من بود. او نقش بسیار مهمی در زندگی من و فرزندانم داشته است، اما حالا ماه گذشته، پدرم به من گفت که واقعاً دوستم را دوست دارد و می‌خواهد با او ازدواج کند. او برای من مانند یک خواهر است. بچه‌های من از این ایده خوششان نمی‌آید.
|
سلام لینکلن، برای کودکانی که یکی از والدین خود را از دست داده‌اند، دیدن اینکه والد دیگرشان با کسی در حال پیشرفت است می‌تواند بسیار دشوار باشد. بنابراین می‌دانم که چگونه این تغییر برای شما ناراحت‌کننده‌تر است. و... پدر و دوستت به وضوح دوستی را برقرار کرده‌اند و عاشق یکدیگر شده‌اند. آیا این موضوع را پیش‌بینی می‌کردی؟ امیدوارم که آنها از تو پنهان نکرده باشند. اگر چنین کرده‌اند، شاید این مسئله اصلی باشد؟ این یک نگرانی منطقی است. اما در نهایت، پدر و دوستت بزرگسالانی هستند که آزادند با هر کسی که می‌خواهند عاشق شوند و امیدوارم که بتوانند روی حمایت افرادی که به آنها اعتماد دارند و دوستشان دارند، حساب کنند. آیا ممکن است در این وضعیت نعمت‌هایی وجود داشته باشد که هنوز متوجه نشده‌ای؟ به نظر می‌رسد که تو به این شخص که مانند یک خواهر است عشق می‌ورزی؛ آیا ممکن است این وضعیت برای تو مثبت باشد و جایگاه او در زندگی‌ات دائمی‌تر شود؟ از خودت بپرس: "بدترین قسمت این وضعیت چیست؟" "از دست دادن چه چیزی مرا نگران می‌کند؟" "در واقع از چه چیزی می‌ترسم؟" "آیا شواهدی وجود دارد که این اتفاق بیفتد؟" پاسخ‌ها ممکن است تو را شگفت‌زده کنند. فرزندان شما از شما پیروی خواهند کرد. اگر از پدربزرگشان حمایت کنی، آنها نیز همین کار را خواهند کرد. امیدوارم بتوانی غم خود را بپذیری، و بدانی که مادرت احتمالاً می‌خواست هر دوی آنها خوشحال باشند و نعمت‌های ناشی از داشتن این زن در کنارت را به شیوه‌ای جدید در آغوش بگیری. بهترین‌ها را برایت آرزو می‌کنم.
|
null |
My wife and I have a great relationship except for our sex lives. We are pretty transparent and honest, and basically, she feels bad because she never wants to have sex. She doesn't have the desire. She's also never orgasmed. She feels like a terrible wife and fears I'll cheat on her. She doesn't know why. Last time we had sex, she cried and felt bad and didn't know why she cried. However, she also told me that the last time we had sex, she felt me in her, but it just felt "ehh" and wanted to stop. That makes me feel really awful. We rarely have foreplay. Everything I try tickles her, so she makes me stop. We are both frustrated but very much in love. She and I are in our early 20s. We’re married and we have a baby on the way.
|
Hi Seattle,While it's normal in many relationships for there to be a difference in sex drives, I believe that your wife has a major barrier to having a healthy sexual relationship. I'd be curious about what it was like at the beginning for you both, but these things can change. Sometimes people with sexual barriers are very active for a period when they're young because they're trying to prove something or overcome a fear. Right now, you can both accept that there is a barrier and it's hers and she can explore that in a safe relationship with a therapist and perhaps a doctor. It's possible she's asexual (not interested in sexual activity but very interested in love), or that a trauma has affected her. It's for her to explore. Tell yourself that it's not your fault, stop expecting it to change, and encourage her to seek treatment with someone who specializes in sexual issues. Good luck.
|
من و همسرم رابطه خوبی داریم به جز در زمینه رابطه جنسی. ما بسیار شفاف و صادق هستیم و او اساساً احساس بدی دارد زیرا هرگز تمایل به رابطه جنسی ندارد. او همچنین هرگز به ارگاسم نرسیده و احساس می‌کند که همسر بدی است و نگران این است که من به او خیانت کنم. او نمی‌داند چرا. آخرین بار که رابطه جنسی داشتیم، او گریه کرد و احساس بدی داشت و نمی‌دانست چرا گریه می‌کند. با این حال، او همچنین به من گفت که در آخرین تجربه‌ی جنسی‌مان، مرا در وجودش احساس می‌کرد، اما فقط احساس "معمولی" داشت و می‌خواست متوقف شود. این موضوع واقعاً احساس بدی به من می‌دهد. ما به ندرت پیش‌درآمد داریم و هر چیزی که سعی می‌کنم او را تحریک کند، او را قلقلک می‌زند و بنابراین از من می‌خواهد که متوقف شوم. ما هر دو ناامیدیم اما هنوز هم خیلی عاشق هم هستیم. ما در اوایل ۲۰ سالگی هستیم، متاهلیم و یک بچه در راه داریم.
|
سلام سیاتل، در حالی که در بسیاری از روابط طبیعی است که در میل جنسی تفاوت وجود داشته باشد، من فکر می‌کنم همسر شما با مانع بزرگی در ایجاد یک رابطه جنسی سالم مواجه است. کنجکاو هستم بدانم آغاز رابطه شما چگونه بود، اما این مسائل می‌توانند تغییر کنند. گاهی اوقات افرادی که با موانع جنسی مواجه‌اند، در دوره‌ای از جوانی به شدت فعال هستند، زیرا در تلاشند چیزی را ثابت کنند یا بر یک ترس غلبه کنند. در حال حاضر، هر دو شما می‌توانید بپذیرید که چنین مانعی وجود دارد و او می‌تواند آن را در یک محیط امن با یک درمانگر و شاید یک پزشک بررسی کند. ممکن است او غیرجنسی باشد (علاقه‌ای به فعالیت‌های جنسی ندارد اما به عشق بسیار علاقه‌مند است) یا ممکن است که یک تجربه آسیب‌زا بر روی او تأثیر گذاشته باشد. این موضوع به او بستگی دارد که آن را کاوش کند. به خودتان بگویید که تقصیر شما نیست، دیگر انتظار تغییر نداشته باشید و او را تشویق کنید تا با کارشناسی که در مسائل جنسی تخصص دارد، مشورت کند. موفق باشید.
|
null |
My boyfriend of five months expresses how much he cares for me and loves me, and I believe it. It has been one of the best relationships I have been in for a short period of time, but he has lied to me so much. He’ll tell me that he'll stop lying, and while he’s saying that, he's hiding something or lying about something. First, it was about a girl. He hid text messages and claimed she was a friend and it was a friendly conversation when it was a girl he once found interest in. Next was his ex-girlfriend. He put a fake contact name, and it was just friendly, but he lied to my face. All the time, he claims he never cheated and still expresses his love the same way and that he wants to change and do better.
|
New York, New York...it's not your boyfriend's lying that concerns me the most; it's the lies you tell yourself. Verbal expressions are easy, but it's walking the walk that's more important in the end. When someone shows you what they're capable of, you can believe them. He's capable of being manipulative and deceitful, and he even lies as he's telling you he'll stop lying. What you're doing is called denial; when you see evidence of something but you choose not to believe the evidence. He might love you with his heart, but love, in the end, is a verb and is based on respectful, loving behaviours. My wish is that you start by believing in what you deserve.
|
دوست پسر پنج ماهه‌ام بیان می‌کند که چقدر به من اهمیت می‌دهد و مرا دوست دارد، و من به این موضوع ایمان دارم. این یکی از بهترین روابطی بوده که برای مدت کوتاهی در آن بودم، اما او بسیار به من دروغ گفته است. او به من می‌گوید که از دروغ گفتن دست می‌کشد، و در حالی که این را می‌گوید، چیزی را پنهان می‌کند یا در مورد چیزی دروغ می‌گوید. اولین بار درباره یک دختر بود. او پیام‌های متنی را مخفی کرده و ادعا می‌کرد که او یک دوست است و این یک گفتگوی دوستانه بود، در حالی که آن دختر کسی بود که او زمانی به او علاقه داشت. مورد بعدی دوست دختر سابقش بود. او یک نام تماس جعلی ایجاد کرده بود و می‌گفت که این فقط دوستانه است، اما او در برابر من دروغ گفت. او مدام ادعا می‌کند که هرگز تقلب نکرده و هنوز هم به همان شیوه عشقش را ابراز می‌کند و می‌گوید که می‌خواهد تغییر کند و بهتر عمل کند.
|
نیویورک، نیویورک... آنچه بیشتر از دروغ‌های دوست پسرتان مرا نگران می‌کند، دروغ‌هایی است که به خود می‌گویید. بیان کلامی آسان است، اما عمل کردن در نهایت مهم‌تر است. وقتی کسی توانایی‌هایش را به شما نشان می‌دهد، می‌توانید به او ایمان داشته باشید. او می‌تواند فریبکار و دروغگو باشد و حتی در حین اینکه به شما می‌گوید دروغ گفتن را متوقف می‌کند، دروغ می‌گوید. کاری که شما انجام می‌دهید انکار نامیده می‌شود؛ وقتی شواهدی از چیزی را می‌بینید اما تصمیم می‌گیرید به آن شواهد باور نکنید. او ممکن است با قلبش شما را دوست داشته باشد، اما در نهایت عشق یک فعل است و بر اساس رفتارهای محترمانه و محبت‌آمیز شکل می‌گیرد. آرزوی من این است که با ایمان به آنچه شایسته‌اش هستید، شروع کنید.
|
null |
We got into arguments, and we would break if off but start it back up again. We clicked, or so I thought. We are both married with problems in our marriage. We never have sex; we just send a lot of pictures back and forth and talk about doing things together. His wife found out, and he lied to her and didn't even refer to it as an affair. I can't stop thinking about him. We just click. I've been married for 16 years, and I've never liked anyone other than my husband. Now I like him, and we’ll never be together.
|
If you will "never be together" and in order to maintain this affair you need to deceive both of your spouses it seems unlikely that maintaining the affair will bring anything but heartbreak for everyone involved. There is obviously something that you are getting from this that you are not getting in your marriage. Maybe this is a cue that there is work to do on your marriage to try to make it more fulfilling and if that is not possible, then maybe you want something else for your life. If you and your husband are willing, I would encourage you to do some therapy or counselling together. You may enjoy this article to learn a little more about some factors that lead to connection or disconnection and that predict separation and divorce.
|
ما درگیر بحث و جدل شدیم و اگر از هم فاصله می‌گرفتیم، دوباره به هم بازمی‌گشتیم. به ما خوب می‌آمد، یا دست‌کم من اینطور فکر می‌کردم. هر دوی ما متاهل هستیم و با مشکلاتی در زندگی مشترک‌مان روبه‌رو هستیم. هرگز رابطه جنسی نداریم؛ فقط عکس‌های زیادی برای هم می‌فرستیم و درباره انجام کارهای مشترک صحبت می‌کنیم. همسرش متوجه ماجرا شد و او به او دروغ گفت و حتی این موضوع را به عنوان یک رابطه نامشروع توصیف نکرد. نمی‌توانم از فکر کردن به او دست بردارم. ما به هم جفت می‌شویم. من 16 سال است که ازدواج کرده‌ام و هیچ‌کس را غیر از شوهرم دوست نداشته‌ام. حالا به او علاقه دارم و هرگز با هم نخواهیم بود.
|
اگر «هرگز با هم نخواهید بود» و برای حفظ این رابطه باید هر دو همسرتان را فریب دهید، بعید به نظر می‌رسد که ادامه این رابطه برای همه درگیران چیزی جز دلشکستگی به همراه داشته باشد. واضح است که از این وضعیت چیزی می‌گیرید که در ازدواجتان به دست نمی‌آورید. شاید این نشانه‌ای باشد که نشان می‌دهد لازم است روی ازدواجتان کار کنید تا آن را رضایت‌بخش‌تر کنید و اگر این ممکن نیست، شاید به دنبال چیز دیگری در زندگیتان هستید. اگر شما و همسرتان تمایل دارید، من شما را تشویق می‌کنم که با هم به درمان یا مشاوره بروید. ممکن است از این مقاله لذت ببرید تا بیشتر با برخی از عوامل ارتباط و قطع ارتباط و همچنین عواملی که پیش‌بینی‌کننده جدایی و طلاق هستند، آشنا شوید.
|
null |
I am broke, but I am sure I have been depressed for the past couple of years. I have always had anxiety. I just need someone to talk to right now. I don't have any friends or family I can talk to. I'm on the verge of just giving up.
|
Good question. There are resources out there - people to talk to. I'd try going to this link and calling the free 24/7 hotline: http://www.suicidepreventionlifeline.org/
|
من در وضع مالی بدی هستم، اما مطمئنم که در چند سال گذشته افسرده بوده‌ام. همیشه اضطراب داشته‌ام. در حال حاضر فقط به یک نفر نیاز دارم که با او صحبت کنم. هیچ دوستی یا خانواده‌ای ندارم که بتوانم با آنها گفت‌وگو کنم. در آستانه تسلیم شدن هستم.
|
سوال خوبی است. منابعی وجود دارد - افرادی که می‌توان با آنها صحبت کرد. پیشنهاد می‌کنم به این لینک مراجعه کنید و با خط تلفن رایگان ۲۴ ساعته تماس بگیرید: http://www.suicidepreventionlifeline.org/
|
null |
My wife and I have a great relationship except for our sex lives. We are pretty transparent and honest, and basically, she feels bad because she never wants to have sex. She doesn't have the desire. She's also never orgasmed. She feels like a terrible wife and fears I'll cheat on her. She doesn't know why. Last time we had sex, she cried and felt bad and didn't know why she cried. However, she also told me that the last time we had sex, she felt me in her, but it just felt "ehh" and wanted to stop. That makes me feel really awful. We rarely have foreplay. Everything I try tickles her, so she makes me stop. We are both frustrated but very much in love. She and I are in our early 20s. We’re married and we have a baby on the way.
|
That sounds really challenging for both of you. Differences in sexual desire between partners is common and can create real friction and conflict. I would encourage you to do some couples counselling or sex therapy as often these issues can be worked through and low sexual desire can result from relational fears and misunderstandings or sex that isn't as arousing as is possible. There are some good videos on this resource page about sexuality and intimacy and a video that specifically addresses desire differences in relationships.
|
من و همسرم رابطه خوبی داریم، به جز در زمینه زندگی جنسی‌مان. ما بسیار شفاف و صادق هستیم و اساساً او احساس بدی دارد چون هیچگاه تمایلی به رابطه جنسی ندارد. او هیچ راهی برای رسیدن به ارگاسم تجربه نکرده است. او احساس می‌کند که همسر وحشتناکی است و از اینکه ممکن است به او خیانت کنم، می‌ترسد. او نمی‌داند چرا اینگونه احساس می‌کند. آخرین باری که رابطه جنسی داشتیم، او گریه کرد و احساس بدی داشت و نمی‌دانست چرا گریه کرده است. با این حال، او همچنین به من گفت که در آخرین باری که رابطه داشتیم، من را در وجودش احساس می‌کرد، اما فقط احساس "هیچ" کرد و می‌خواست متوقف شود. این واقعاً مرا ناراحت می‌کند. ما به ندرت پیش‌زمینه داریم. هر چیزی که سعی می‌کنم انجام دهم، او را قلقلک می‌زند و به همین دلیل می‌گوید که متوقف شوم. ما هر دو ناامید هستیم اما همچنان بسیار عاشق یکدیگر. ما در اوایل 20 سالگی هستیم، ازدواج کرده‌ایم و در انتظار یک بچه هستیم.
|
این برای هر دوی شما واقعا چالش‌برانگیز به نظر می‌رسد. تفاوت در میل جنسی بین شرکا امری رایج است و می‌تواند باعث ایجاد اصطکاک و درگیری‌های جدی شود. من به شما توصیه می‌کنم که از مشاوره زوجین یا درمان جنسی استفاده کنید، زیرا اغلب می‌توان این مسائل را حل کرد و میل جنسی پایین ممکن است ناشی از ترس‌ها و سوءتفاهم‌های رابطه‌ای یا تجربیات جنسی باشد که به حدی که ممکن است تحریک‌کننده نیستند. در این صفحه منبع، ویدیوهای مفیدی درباره جنسی و صمیمیت و نیز ویدیویی که به طور خاص به تفاوت‌های میل جنسی در روابط می‌پردازد، وجود دارد.
|
null |
My wife and I have a great relationship except for our sex lives. We are pretty transparent and honest, and basically, she feels bad because she never wants to have sex. She doesn't have the desire. She's also never orgasmed. She feels like a terrible wife and fears I'll cheat on her. She doesn't know why. Last time we had sex, she cried and felt bad and didn't know why she cried. However, she also told me that the last time we had sex, she felt me in her, but it just felt "ehh" and wanted to stop. That makes me feel really awful. We rarely have foreplay. Everything I try tickles her, so she makes me stop. We are both frustrated but very much in love. She and I are in our early 20s. We’re married and we have a baby on the way.
|
Have you guys ruled out medical disorders. There is new data that post part depression starts in the pregnancy before baby is delivered. There maybe those factors .Please check out those arenas, firstly. Then consider marital therapy services. Relationship changes with the time passing and with the time and care deposits of investment onto the relationship bank account. Thanks for this opportunity to answer some of ya.alls. relationship intimacy concerns.
|
من و همسرم رابطه خوبی داریم به جز در زمینه رابطه جنسی. ما بسیار شفاف و صادق هستیم و او اساساً احساس بدی دارد زیرا هرگز تمایل به داشتن رابطه جنسی ندارد. او هیچ تمایلی ندارد و همچنین هرگز به ارگاسم نرسیده است. او احساس می‌کند که همسر بدی است و نگران است که من به او خیانت کنم. او نمی‌داند چرا. آخرین باری که رابطه جنسی داشتیم، او گریه کرد و احساس بدی داشت و نمی‌دانست چرا گریه می‌کند. البته، او همچنین به من گفت که آخرین بار که رابطه جنسی داشتیم، من را در وجودش احساس کرده، اما فقط احساس "هیچ" کرده و می‌خواست متوقف شود. این موضوع به من احساس واقعا بدی می‌دهد. ما به ندرت پیش‌نماز داریم. هر چیزی که سعی می‌کنم او را قلقلک می‌زند، بنابراین او از من می‌خواهد که متوقف شوم. ما هر دو ناامید هستیم اما بسیار عاشق هم هستیم. ما در اوایل ۲۰ سالگی هستیم، ازدواج کرده‌ایم و در حال آمدن یک بچه هستیم.
|
آیا شما اختلالات پزشکی را رد کرده‌اید؟ داده‌های جدید نشان می‌دهد که افسردگی پس از زایمان ممکن است از دوران بارداری قبل از زایمان آغاز شود. ممکن است این عوامل وجود داشته باشند. لطفاً ابتدا این حوزه‌ها را بررسی کنید. سپس خدمات درمانی زناشویی را مدنظر قرار دهید. روابط با گذشت زمان و با سرمایه‌گذاری در وقت و مراقبت به حساب «بانک رابطه» تغییر می‌کنند. از فرصتی که برای پاسخ به برخی نگرانی‌های مربوط به صمیمیت روابط فراهم کردید، سپاسگزارم.
|
null |
My wife and I have a great relationship except for our sex lives. We are pretty transparent and honest, and basically, she feels bad because she never wants to have sex. She doesn't have the desire. She's also never orgasmed. She feels like a terrible wife and fears I'll cheat on her. She doesn't know why. Last time we had sex, she cried and felt bad and didn't know why she cried. However, she also told me that the last time we had sex, she felt me in her, but it just felt "ehh" and wanted to stop. That makes me feel really awful. We rarely have foreplay. Everything I try tickles her, so she makes me stop. We are both frustrated but very much in love. She and I are in our early 20s. We’re married and we have a baby on the way.
|
I suggest seeking the support of an AASECT certified sex therapist to help work through much of the issues you address, you simply may need some really qualified support. Also, you might be interested in watching Esther Perel's ted talk on the secret to desire in a long term relationship, and/or you might want to sign up for my own 8-part-series on Reconnecting Parent Couples
|
من و همسرم رابطه خوبی داریم به جز در زمینه روابط جنسی. ما بسیار شفاف و صادق هستیم و او اساساً احساس بدی دارد زیرا هیچ وقت تمایل به داشتن رابطه جنسی ندارد. او هیچگاه به ارگاسم نرسیده است و احساس می‌کند که همسر بدی است و از اینکه نگران است نکند به او خیانت کنم، ناراحت است. او نمی‌داند چرا این احساسات را دارد. آخرین باری که رابطه جنسی داشتیم، او گریه کرد و احساس ناراحتی داشت و نمی‌دانست چرا گریه می‌کند. اما او به من گفت که در آخرین بار احساس کرد که من در وجودش هستم، اما فقط احساس "اهم" کرده و می‌خواست که متوقف شود. این موضوع من را واقعاً ناراحت می‌کند. ما به ندرت پیش‌درآمد داریم. هر چیزی که سعی می‌کنم او را قلقلک می‌زند، بنابراین او از من می‌خواهد که متوقف شوم. هر دو ما ناامید هستیم، اما خیلی عاشق هم هستیم. ما در اوایل ۲۰ سالگی هستیم و ازدواج کرده‌ایم و در انتظار یک کودک هستیم.
|
پیشنهاد می‌کنم برای کمک به حل بسیاری از مشکلاتی که با آنها مواجه هستید، از یک درمانگر جنسی دارای گواهی AASECT کمک بگیرید؛ شما ممکن است به پشتیبانی واقعی و متخصص نیاز داشته باشید. همچنین، ممکن است تمایل داشته باشید سخنرانی تد استر پرل در مورد راز میل در یک رابطه طولانی‌مدت را تماشا کنید و/یا ممکن است بخواهید برای سریال ۸ قسمتی من در مورد دوباره به ارتباط درآمدن زوج‌های والدین ثبت‌نام کنید.
|
null |
I'm a young adult woman, and I have trouble finding my true identity being at home. This all started when I had a boyfriend about 10 months ago. My boyfriend and I were dating for a couple months and decided to get in to sexual acts. At the time, I was pretty religious, but I let this happen. I don't know why. I felt kind of guilty but mostly because I know my parents wouldn't like it. My parents are very religious—they're Christians. We did things every time he'd come over to my house. We didn't have anything to do at our house, so we would get tempted to do things when we'd watch movies by ourselves.
One day, my parents found out I did this stuff with him because my dad read my messages. As soon as my dad found this out, he told my mom. They were both aggravated. They told me he was just a boy that wanted to get inside my pants. They said he wanted me for sex and he's not a Christian. I took their advice and broke up with him. Once we broke up for about a month, I decided to get back together with him a little after school started. My parents found out eventually, and I decided to not listen this time. I would constantly talk to my boyfriend about what they say about him: how's he's not the right one for me, and God totally forbids him. I would kind of try to break up with him, and then eventually I would just never listen to my parents. They're always yelling at me about how I shouldn't date this boy. I felt too old to listen to them. Now I'm kind of just stuck. Is the real me religious? Have I been brainwashed by him? I don't talk to my parents anymore about him, and my parents think I'm deceiving because of it. They threatened me that if I'm still with him, I can't do track and they won't support me. They've also called me slut, and now they called me basically a devil worshipper. They say my boyfriend is taking me away from my parents. I'm actually very happy with him. They also say I'm living a separate life at home than I am at school. They say they want what's best for me and love me because they adopted me.
|
What a tough situation you must be in, feeling torn between your parents and someone who is very special to you. I would say the first thing you want to do is (if you haven't already), have a calm reciprocal conversation with your parents, telling them how you feel and letting them know what you need from them. If communication attempts are unsucessful then you will need to make a decision with how you would like to move forward. You, unfortunately, will not be able to change your parent's feelings or opinions but you can agree to disagree on certain matters by keeping them separate from the relationship you have with your parents. It always helps to try and see things from another angle. You might want to, for example, try and understand your parent's perspectives and let them know you understand that they are upset. Validating other's feelings can be very helpful with communicating effectively. Are you living with your parents and do they support you? If so, are you willing to give that up should you decide to not follow their rules? Know that there is nothing wrong with being happy with someone or loving somebody so deeply. Your feelings and actions certainly do not make you brainwashed or a devil worshipper. Not everyone will always approve of the choices we make and sometimes we need to be okay with that. Best of luck to you.
|
من یک زن جوان و بالغ هستم و در یافتن هویت واقعی‌ام در خانه مشکل دارم. این مشکلات از زمانی آغاز شد که حدود ۱۰ ماه پیش با یک پسر دوست شدم. ما چند ماه با همدیگر قرار می‌گذاشتیم و تصمیم گرفتیم وارد روابط جنسی شویم. در آن زمان، من بسیار مذهبی بودم، اما اجازه دادم که این اتفاق بیفتد. نمی‌دانم چرا. احساس گناه داشتم، نه تنها به خاطر کارهایی که انجام می‌دادم، بلکه به این دلیل که می‌دانستم والدینم آن را نمی‌پسندند. والدین من بسیار مذهبی هستند - آنها مسیحی‌اند. هر بار که او به خانه من می‌آمد، کارهایی انجام می‌دادیم. ما در خانه کار دیگری برای انجام دادن نداشتیم، بنابراین وقتی به تنهایی فیلم تماشا می‌کردیم، وسوسه می‌شدیم که کارهایی انجام دهیم.
یک روز، والدینم متوجه شدند که من با او رابطه دارم، چون پدرم پیام‌های من را خوانده بود. به محض اینکه پدرم این موضوع را فهمید، به مادرم گفت. هر دو عصبی شدند و به من گفتند که او فقط پسری است که می‌خواهد به من نزدیک شود. آنها گفتند او من را برای رابطه جنسی می‌خواهد و مسیحی نیست. من به توصیه‌های آنها گوش کردم و از او جدا شدم. پس از یک ماه جدایی، تصمیم گرفتم پس از آغاز مدرسه دوباره با او در ارتباط باشم. والدینم در نهایت از این موضوع مطلع شدند و این بار تصمیم گرفتم به حرف‌هایشان گوش نکنم. من همیشه با دوست پسرم درباره حرف‌هایی که آنها درباره‌اش می‌زدند، صحبت می‌کردم: اینکه او برای من مناسب نیست و خدا او را به شدت منع کرده است. سعی می‌کردم از او جدا شوم، اما در نهایت هرگز به والدینم گوش نمی‌دادم. آنها مدام بر سرم فریاد می‌زدند که نباید با این پسر قرار بگذارم. احساس می‌کردم بزرگتر از آن هستم که به آنها گوش کنم. حالا احساس می‌کنم در بن‌بست هستم. آیا من واقعاً مذهبی هستم؟ آیا تحت تأثیر او شستشوی مغزی شده‌ام؟ دیگر دربارهٔ او با والدینم صحبت نمی‌کنم و آنها فکر می‌کنند که من به خاطر این موضوع فریب می‌زنم. آنها به من تهدید کردند که اگر با او باشم دیگر نمی‌توانم در مسابقات دو شرکت کنم و از من حمایت نخواهند کرد. همچنین به من گفتند که "شلخته‌ام" و حالا اساساً من را "شیطان‌پرست" نامیده‌اند. آنها می‌گویند که دوست پسرم مرا از والدینم دور می‌کند. من واقعاً از بودن با او خوشحالم. آنها همچنین می‌گویند که من در خانه زندگی جداگانه‌ای نسبت به مدرسه دارم. آنها ادعا می‌کنند که بهترین‌ها را برای من می‌خواهند و من را دوست دارند چون مرا به فرزندی پذیرفته‌اند.
|
در چه شرایط سختی هستید، احساس می‌کنید که بین والدینتان و شخصی که برای شما خیلی خاص است، دچار سردرگمی هستید. به نظر من اولین کاری که باید انجام دهید این است (اگر قبلاً انجام نداده‌اید) که یک مکالمه آرام و متقابل با والدینتان داشته باشید، به آنها بگویید چه احساسی دارید و به آنها اطلاع دهید که از آنها چه نیاز دارید. اگر تلاش‌های شما برای برقراری ارتباط ناموفق بود، باید تصمیم بگیرید که چگونه می‌خواهید به جلو بروید. متأسفانه، شما نمی‌توانید احساسات یا نظرات والدینتان را تغییر دهید، اما می‌توانید بر سر برخی مسائل توافق کنید و آنها را از رابطه‌تان با والدینتان جدا نگه دارید. تلاش برای دیدن مسائل از دیدگاه دیگران همیشه کمک می‌کند. ممکن است بخواهید به عنوان مثال، سعی کنید دیدگاه والدینتان را درک کنید و به آنها بگویید که متوجه هستید که آنها ناراحت هستند. اعتبار بخشیدن به احساسات دیگران می‌تواند در برقراری ارتباط مؤثر بسیار مفید باشد. آیا با والدینتان زندگی می‌کنید و آیا آنها از شما حمایت می‌کنند؟ اگر چنین است، آیا حاضرید از آن حمایت صرف‌نظر کنید اگر تصمیم بگیرید از قوانین آنها پیروی نکنید؟ بدانید که هیچ اشکالی ندارد که با کسی خوشحال باشید یا کسی را به شدت دوست داشته باشید. احساسات و اعمال شما قطعاً شما را دچار شستشوی مغزی یا شیطان‌پرستی نمی‌کند. همه افراد همواره از انتخاب‌هایی که انجام می‌دهیم حمایت نمی‌کنند و گاهی اوقات باید با این وضعیت کنار بیاییم. با آرزوی موفقیت برای شما.
|
null |
My partner and I have had an amazing relationship and connection for over two years. We're very committed to each other and are planning a very long life together. However, he recently was very open and honest that he isn't interested in having sex with me anymore. He says this has happened in every past relationships and has ended it as a result. He knows it's because it's the "same person" feeling, but how can he get over this?
|
I wonder how long "anymore" will be for your boyfriend.Since you both are planning a long life together, instead of his custom of ending relationships when he feels bored with the sex, he will be facing the situation of being in a relationship and not having sex with his partner to whom he is committed.What are your own views on the meaning of sex in a relationship?Knowing this will help you be better able to collaborate with your boyfriend on finding ways of balancing what you each would like.
|
من و شریکم بیش از دو سال است که رابطه و ارتباط فوق‌العاده‌ای با یکدیگر داریم. ما به شدت به هم متعهد هستیم و در حال برنامه‌ریزی برای یک زندگی طولانی مشترک هستیم. با این حال، او اخیراً بسیار باز و صادقانه اظهار کرده که دیگر علاقه‌ای به داشتن رابطه جنسی با من ندارد. او می‌گوید این مشکل در تمام روابط گذشته‌اش وجود داشته و به همین دلیل آنها را به پایان رسانده است. او می‌داند که این احساس به خاطر "همان شخص" بودن است، اما چگونه می‌تواند بر این موضوع غلبه کند؟
|
تعجب می‌کنم "دیگر" چقدر برای دوست پسرتان دوام خواهد آورد. از آنجا که شما هر دو در حال برنامه‌ریزی برای یک زندگی طولانی با هم هستید، او به جای عادت به پایان دادن به روابط زمانی که از رابطه جنسی خسته می‌شود، با وضعیتی روبرو خواهد شد که در یک رابطه است و نمی‌تواند با شریک متعهدش رابطه جنسی داشته باشد. نظرتان دربارهٔ معنای رابطه جنسی در یک رابطه چیست؟ دانستن این موضوع به شما کمک می‌کند تا بهتر بتوانید با دوست پسرتان در یافتن راه‌هایی برای ایجاد تعادل بین آنچه هر کدام از شما می‌خواهید، همکاری کنید.
|
null |
Something happened this summer that I cannot forgive myself for. When I think about what happened, I feel ashamed and guilty even though my loved ones forgave me.
|
Hi Ohio, I totally get how it can be more difficult to forgive ourselves than to forgive others. My guess is that you tend to come down too hard on yourself a lot. That's a huge barrier to happiness that you can work to reduce. I'll get you started.You feel shame in a debilitating way that is probably way out of proportion to the incident. Is it triggering some old shame? Unfortunately, a lot of adults use shame as a motivator for kids. It doesn't work. When was the first time you remember feeling a lot of shame, as in "I'm bad", or "I'm worthless"? Is there a younger version of you who is still feeling shame over something that wasn't your fault? Sometimes shame shadows are connected to an absent or hurtful parent, sexual abuse or some family loss or trauma. If so, picture yourself at that age. Can you tell your child self that whatever horrible thing happened to them isn't their fault? Can you have compassion for that child who first felt shame or had shame heaped on them? That's your first goal...to go to the source of the shame and heal that child's wound with compassion. What happens to children is never their fault (and fault is a pretty useless concept anyway).Once you take the layers of old "I'm bad" shame off, the load is lighter and you can use self talk to further reduce the shame. Here are some things you can say to yourself...every day...I'm human and that's okay. I don't have to be perfect.I can have compassion for my mistakes.I can feel proud that I'm facing my mistake and making things right.I deserve forgiveness and compassion, and I have that for other people too.There's no purpose to holding on to shame.I can learn from my mistakes and move forward.Everyone makes mistakes.Other people don't want me to carry this shame around.I don't need shame to remind me not to do it again. I've figured that out.Shame tries to convince you that you need to carry "it" around in order to prevent further mistakes. Poppycock. You've learned your lesson, now you can move forward to other mistakes. Sorry...but you're human and you'll keeping making... hopefully different, glorious mistakes. Embrace the learning. Lean into the experiences of life. It's all juicy stuff, and you're in good company; we're all in the same position of being mortal.
|
تابستان امسال اتفاقی افتاد که نمی‌توانم خودم را به خاطر آن ببخشم. وقتی به آنچه رخ داده فکر می‌کنم، با وجود اینکه عزیزانم مرا بخشیده‌اند، احساس شرمندگی و گناه می‌کنم.
|
سلام اوهایو، من کاملاً درک می‌کنم که چگونه می‌توان بخشیدن خود را سخت‌تر از بخشیدن دیگران دانست. حدس می‌زنم که شما معمولاً خیلی به خودتان سخت می‌گیرید. این یک مانع بزرگ برای شادی است که می‌توانید با کار بر روی آن کاهش دهید. بگذارید شما را شروع کنم. شما به شکلی ناتوان‌کننده احساس شرم می‌کنید که احتمالاً نسبت به حادثه بسیار نامتناسب است. آیا این احساس شرم، یادآور شرم‌های قدیمی است؟ متأسفانه، بسیاری از بزرگسالان از شرم برای انگیزه دادن به کودکان استفاده می‌کنند و این روش کار نمی‌کند. اولین باری که به یاد دارید که احساس شرم زیادی کردید، چه زمانی بود؟ آیا در آن موقع احساس کردید «من بد هستم» یا «من بی‌ارزش هستم»؟ آیا نسخه جوان‌تری از خودتان وجود دارد که هنوز به خاطر چیزی که تقصیرش نبوده، احساس شرم می‌کند؟ گاهی اوقات این سایه‌های شرم به والدینی غایب یا آسیب‌زننده، سوءاستفاده جنسی یا از دست دادن یا آسیب‌های خانوادگی مرتبط‌اند. اگر چنین است، خود را در آن سن تصور کنید. آیا می‌توانید به کودک درون‌تان بگویید که هر اتفاق وحشتناکی که برایش افتاده تقصیر او نیست؟ آیا می‌توانید برای آن کودک که برای اولین بار احساس شرم کرد یا شرم بر او سرازیر شد، دلسوزی کنید؟ این هدف اولیه شماست... رفتن به سرچشمه شرم و التیام زخم آن کودک با دلسوزی. آنچه برای بچه‌ها می‌افتد هرگز تقصیر آنها نیست (و به هر حال، مفهوم تقصیر چندان مفید نیست). وقتی لایه‌های قدیمی شرم «من بد هستم» را کنار بگذارید، بار شما سبک‌تر می‌شود و می‌توانید با خودگویی، شرم را کاهش دهید. در اینجا چیزهایی وجود دارد که می‌توانید هر روز به خود بگویید: من انسان هستم و این ایرادی ندارد. نیازی به کمال ندارم. می‌توانم برای اشتباهاتم دلسوزی داشته باشم. می‌توانم به این خاطر که به اشتباهاتم رو به رو می‌شوم و تلاش می‌کنم درستش کنم، احساس غرور کنم. من سزاوار بخشش و دلسوزی هستم و این احساس را برای دیگران نیز دارم. نگه‌داشتن شرم هیچ هدفی ندارد. می‌توانم از اشتباهاتم درس بگیرم و به جلو بروم. همه اشتباه می‌کنند. دیگران نمی‌خواهند من این بار شرم را به دوش بکشم. نیازی به شرم برای یادآوری این نیست که دیگر این کار را نکنم. این را فهمیده‌ام. شرم تلاش می‌کند شما را متقاعد کند که باید این بار «شرم» را با خود حمل کنید تا از اشتباهات بعدی جلوگیری کنید. این یک اشتباه است. شما درس خود را آموخته‌اید و اکنون می‌توانید جلوتر بروید و با اشتباهات دیگری روبرو شوید. متأسفم... اما شما انسان هستید و اما به اشتباهات جدید و باشکوه ادامه خواهید داد. یادگیری را در آغوش بگیرید. به تجربیات زندگی تکیه دهید. اینها همه تجربه‌های ارزشمند هستند و شما در شرکت خوبی هستید؛ ما همه در وضعیت فانی مشترکی قرار داریم.
|
null |
How can I know if I'm just being paranoid?
|
Hi Texas,Oh, that's a powerful idea, isn't it? It burrows into your head. Let's figure this out. First, has your partner given you any concrete reason not to trust them? Have they cheated before? If not, then they deserve the benefit of the doubt until there is evidence. If it's a "yes", then it's natural that these fears would be triggered and you can simply let your partner know what triggers the fear and what you need. "When you refuse to let me see your phone I worry that you're hiding something. I need openness". If they haven't cheated on you in the past, there are three possible scenarios here. I invite you to take a moment and write down what the evidence is that cheating is going on. What is the specific thing that's triggering your fears? When you have your data recorded, read on...The first scenario is that you have been personally hurt in the past by someone else and you've developed fears that you will be hurt again or that you're not enough to keep someone interested (this is just fear...people cheat for their own reasons, not because we're not interesting). This may be true if what you wrote down is "They didn't really do anything wrong...there is no evidence. I'm just scared and suspicious". That's a cue to do some self reflection and calm yourself with thoughts like "nothing has really happened. I can trust."If what you wrote down was vague evidence, like for example your partner has been distant or irritable, or you're having less sex than usual, you can try to approach the situation without making assumptions. Trust your gut, but your gut isn't seeing evidence of cheating...it's evidence of "something". Ask your partner what's up with accusations or assumptions.The third possibility is that there is some clear evidence that they are cheating. Maybe there are texts on a phone, or someone has told you something they saw. I'd say when there is some evidence, it's okay to present this to your partner and ask what's going on. If this happens repeatedly, and your gut is screaming and there are only excuses or explanations that don't make sense, then it's okay to do a bit of "research" and be extra aware of what's going on around you. I hope that helps.
|
چگونه می توانم بفهمم که آیا فقط دچار پارانویا هستم؟
|
سلام تگزاس، اوه، این یک ایده قدرتمند است، اینطور نیست؟ به عمق فکر می‌رود. بیایید این را بررسی کنیم. اولاً، آیا شریک زندگیتان به شما دلیلی مشخص داده که به او اعتماد نکنید؟ آیا او قبلاً خیانت کرده است؟ اگر نه، پس او مستحق برخورداری از حسن ظن است تا زمانیکه شواهدی ارائه شود. اگر پاسخ "بله" است، طبیعی است که این نگرانی‌ها بوجود بیاید و شما می‌توانید به سادگی به همسرتان بگویید چه چیزی ترس شما را بر می‌انگیزد و به چه چیزهایی نیاز دارید. "وقتی اجازه نمی‌دهی تلفنت را ببینم، نگران می‌شوم که چیزی را پنهان می‌کنی. به شفافیت نیاز دارم." اگر آنها در گذشته به شما خیانت نکرده‌اند، در اینجا سه سناریو ممکن وجود دارد. لطفاً مدتی وقت بگذارید و بنویسید چه شواهدی دال بر خیانت وجود دارد. چه چیزی به‌طور خاص ترس شما را برانگیخته است؟ وقتی داده‌های خود را ثبت کردید، ادامه دهید... اولین سناریو این است که در گذشته از سوی شخص دیگری آسیب دیده‌اید و ترس‌هایی در شما ایجاد شده که دوباره آسیب خواهید دید یا اینکه برای حفظ علاقه کسی کافی نیستید (این فقط ترس است... مردم به دلایل خود خیانت می‌کنند، نه به این دلیل که ما جالب نیستیم). این ممکن است درست باشد اگر آنچه شما نوشته‌اید این باشد که "آنها واقعاً کاری نکرده‌اند... هیچ مدرکی نیست. من فقط می‌ترسم و مشکوک هستم." این نشانه‌ای است برای انجام خوداندیشی و آرام کردن خود با افکاری مثل "هیچ چیز واقعاً اتفاق نیفتاده است. می‌توانم اعتماد کنم." اگر آنچه که نوشتید شواهد مبهمی بود، مثلاً شریک زندگیتان از شما دور بوده یا عصبانی به نظر می‌رسد، یا شما کمتر از حد معمول رابطه جنسی دارید، می‌توانید سعی کنید به وضعیت بدون فرضیات نزدیک شوید. به حس ششم خود اعتماد کنید، اما حس ششم شما شواهدی از خیانت نمی‌بیند... این فقط نشان‌دهنده "چیزی" است. از شریک زندگیتان بپرسید که درباره اتهامات یا فرضیات چه چیزی وجود دارد. احتمال سوم این است که شواهد واضحی از خیانت وجود دارد. شاید پیامی در تلفن وجود داشته باشد، یا کسی چیزی به شما گفته که دیده است. به نظر من، وقتی شواهدی وجود دارد، اشکالی ندارد که این مورد را با شریک زندگیتان در میان بگذارید و بپرسید چه خبر است. اگر این مورد به‌طور مکرر اتفاق بیفتد و شما احساس نارضایتی کنید و فقط بهانه‌ها یا توضیحات غیرمنطقی بشنوید، اشکالی ندارد که کمی "تحقیق" کنید و به چیزهایی که در اطرافتان می‌گذرد دقت بیشتری کنید. امیدوارم که این کمک کند.
|
null |
I am divorced and happily remarried. Our blended family of children are in their 20s. My youngest, age 20, continues to call me crazy and favors her dad. He was abusive to me, and I left with injuries. He never wanted kids, and I did. He paid child support only through forced wage earners. Now my daughters favor him after all the sacrifices I made for them the past 15 years as a single mom. I don’t deny them a relationship with their dad, but to be called crazy and then watch them hang out with him hurts me to the very core. I’m not sure how to handle this.
|
It sounds really difficult to know that your daughter may be "choosing" her dad over you, perhaps I can help by saying her intense emotional reactions towards you actually acknowledge how much safer and connected she feels towards you. We tend to have big emotions around those we care for most. I would suggest to let her know how hard it is to hear that, and sad it make you feel at times, and that this is hard for everyone. Expressing your feelings to here, will allow her to express hers too.
|
من طلاق گرفتم و با خوشحالی دوباره ازدواج کردم. خانواده ما شامل فرزندانمان در دهه بیست سالگی‌شان است. کوچکترم که 20 سال دارد، همچنان مرا دیوانه خطاب می‌کند و به پدرش توجه بیشتری نشان می‌دهد. او به من سوء استفاده کرد و من با جراحات ترک کردم. او هرگز نمی‌خواست بچه داشته باشد و من این خواسته را داشتم. او فقط از طریق درآمدی که به زور از او گرفته می‌شد، نفقه‌ی فرزندان را پرداخت می‌کرد. حالا دخترانم بعد از تمام فداکاری‌هایی که در 15 سال گذشته به عنوان یک مادر مجرد برای آنها انجام داده‌ام، به او تمایل نشان می‌دهند. من رابطه‌ی آنها با پدرشان را انکار نمی‌کنم، اما اینکه به من دیوانه گفته شود و سپس شاهد معاشرت آنها با او باشم، به شدت مرا آزار می‌دهد. نمی‌دانم چگونه با این وضعیت کنار بیایم.
|
واقعاً سخت به نظر می‌رسد که بدانید دخترتان ممکن است پدرش را به جای شما «انتخاب» کند. شاید بتوانم با بیان این نکته که واکنش‌های شدید احساسی او نسبت به شما در واقع نشان‌دهنده احساس امنیت و ارتباط بیشتری است که با شما دارد، کمکی کنم. ما معمولاً در مورد کسانی که بیشتر به آنها اهمیت می‌دهیم احساسات شدیدی داریم. پیشنهاد می‌کنم به او بگویید که شنیدن این موضوع چقدر برایتان دشوار و گاهی ناراحت‌کننده است و این وضعیت برای همه سخت است. ابراز احساسات خود به او اجازه می‌دهد تا او نیز احساساتش را بیان کند.
|
null |
I have bipolar II disorder, I'm addicted to alcohol and weed, and I'm hopeless. I keep drinking even though it's harming myself and others.
|
This relationship with your step dad sounds very challenging. It is hard to to be told over and over again how not good enough we are. Let me offer you this, frequently when we say harsh, mean, nasty things to others, we are simply projecting our own thoughts about ourself. I am not advocating that this is ok, it seems like your stepdad could also use some support. You get to make your own empowered choice around this, this is your life and if you find yourself in a situation that does not suit you make a change.
|
من اختلال دوقطبی نوع II دارم، به الکل و ماریجوانا معتاد هستم و احساس ناامیدی می‌کنم. با اینکه می‌دانم نوشیدن الکل به خودم و دیگران آسیب می‌زند، باز هم ادامه می‌دهم.
|
این رابطه با ناپدری شما بسیار چالش‌برانگیز به نظر می‌رسد. سخت است که بارها و بارها به ما گفته شود که چقدر کافی نیستیم. اجازه دهید این را به شما بگویم: اغلب زمانی که به دیگران چیزهای خشن، بد و زشت می‌گوییم، در واقع افکار خود را درباره خود به آنها منتقل می‌کنیم. من نمی‌گویم که این رفتار درست است، به نظر می‌رسد که پدرخوانده شما نیز به حمایت نیاز دارد. شما این اختیار را دارید که انتخاب قدرتمند خود را در این مورد انجام دهید؛ این زندگی شماست و اگر در شرایطی هستید که برای شما مناسب نیست، باید تغییر ایجاد کنید.
|
null |
I've been struggling with it for a test and I'm starting to believe it's something mental. What could it be?
|
Hello in Jacksonville, It sounds like you are struggling with motivation to either take or study for a test. There could be several different causes. If you were being seen at my practice, I would ask you to describe your self-talk when engaging in these activities, during the different phases ie. in beginning, after a few days, and after few weeks. Negative self-talk leads to increased disinterest and eventually tasks not being completed. It is great that you recognize that you have the tendency to not complete tasks that you start. Some questions that would be great to explore with a therapist are: how often you start and stop tasks without completing them?how you are feeling when you choose to start/ stop a project/task?how many tasks do you complete? Sometimes we need to recognize list our accomplishments so that they do not go unnoticed. Do you ever feel like you are working against yourself?A licensed counselor in Jacksonville will be able to asses you and rule out or diagnose self-sabotaging, depression, anxiety or other possible contributing factors. Remember to continue to provide yourself daily motivation and encouragement towards your goals.
|
من برای امتحان با آن دست و پنجه نرم کرده‌ام و کم‌کم دارم به این نتیجه می‌رسم که ممکن است ریشه ذهنی داشته باشد. چه چیزی ممکن است باشد؟
|
سلام در جکسون‌ویل، به نظر می‌رسد که با انگیزه برای شرکت در آزمون یا مطالعه برای آن دست و پنجه نرم می‌کنید. این می‌تواند علت‌های مختلفی داشته باشد. اگر در مطب من تحت نظر باشید، از شما می‌خواهم تا خودگویی‌تان را در هنگام انجام این فعالیت‌ها، در مراحل مختلف، یعنی در آغاز، پس از چند روز و بعد از چند هفته توصیف کنید. خودگویی منفی منجر به افزایش بی‌علاقگی و در نهایت ناتمام ماندن کارها می‌شود. خوب است که متوجه هستید تمایل به ناتمام گذاشتن کارهایی دارید که آغاز می‌کنید. برخی سوالات خوبی که بررسی آنها با یک درمانگر مفید خواهد بود، عبارتند از: چند بار بدون تکمیل کارها، آنها را شروع و متوقف می‌کنید؟ وقتی تصمیم می‌گیرید که پروژه یا کار را شروع یا متوقف کنید، چه احساسی دارید؟ چه تعداد از کارها را تا پایان می‌رسانید؟ گاهی اوقات لازم است که دستاوردهای خود را فهرست کنیم تا از دیده شدن دور نمانند. آیا تا به حال احساس کرده‌اید که علیه خودتان کار می‌کنید؟ یک مشاور رسمی در جکسون‌ویل می‌تواند شما را ارزیابی کرده و خودسوزی، افسردگی، اضطراب یا سایر عوامل ممکن را رد یا تشخیص دهد. به یاد داشته باشید که همچنان به خودتان انگیزه و تشویق روزانه برای دستیابی به اهدافتان بدهید.
|
null |
I have bipolar II disorder, I'm addicted to alcohol and weed, and I'm hopeless. I keep drinking even though it's harming myself and others.
|
Anyone who wants to change their life path, eventually will be successful in this. How to stop abusing alcohol involves a few steps, most of them time consuming, with slow progress and very often with tremendous emotional pain.The basic path is to figure out what motivates you to drink too much and be addicted to weed. Almost always, addictions are rooted in the person having suffered feeling deeply ignored, humiliated, shamed, invisible, nothing very pleasant, since a very young age, usually starting around 18 months.Most often addicts are sensitive people who have been emotionally overburdened by the grownups in their family.With no outlet for emotional expression or nurturing, the frustration goes inward until the emotional pain feels very big and without an outlet.So, people mask and numb by substances, whether this is food, chocolate, work, alcohol, weed.Therapy that is humanistic based, is a better fit than one which is drug oriented and diagnosis oriented.If you'd like getting serious about knowing who you are, including any unfair treatment of you during your growing up years, you can do this.Once you have a stronger self-respect and awareness, you would naturally avoid substances because they harm people. Harming oneself is the opposite of self-respect.Also, about your diagnosis, it may not be true at all. the US healthcare system loves selling drugs to people and clinicians in agencies and clinics are encouraged to find something wrong with people in order to find a new customer who will take drugs.See if you can find a therapist who is independent minded, and therefore free to interact therapeutically with you as a human being, not as a potential customer if they are able to label you as having something "wrong".This simply continues the long line of being shamed by others that created the addiction problem in the first place.Good luck!
|
من اختلال دوقطبی نوع II دارم، به الکل و ماریجوانا معتاد هستم و احساس ناامیدی می‌کنم. با وجود اینکه به خودم و دیگران آسیب می‌زنم، همچنان به نوشیدن ادامه می‌دهم.
|
هر کسی که بخواهد مسیر زندگی خود را تغییر دهد، در نهایت در این کار موفق خواهد شد. برای متوقف کردن سوء مصرف الکل چند مرحله وجود دارد که بیشتر آنها زمان‌بر هستند و با پیشرفت کند و اغلب با درد عاطفی شدیدی همراه‌اند. مسیر اصلی این است که درک کنید چه چیزی شما را به مصرف بیش از حد الکل و اعتیاد به ماریجوانا ترغیب می‌کند. تقریباً همیشه، اعتیادها ریشه در احساس عمیق نادیده گرفته شدن، تحقیر، شرمساری و ناامیدی دارند که از سنین پایین، معمولاً از ۱۸ ماهگی، آغاز می‌شود. به‌طور معمول، معتادان افرادی حساس هستند که به‌واسطه بار عاطفی سنگینی که بزرگ‌ترها در خانواده بر دوش آنها گذاشته‌اند، آسیب دیده‌اند. وقتی که هیچ راهی برای ابراز عواطف یا دریافت محبت وجود ندارد، ناامیدی به درون شخص سرایت می‌کند تا جایی که درد عاطفی بسیار بزرگ و بی‌راه‌حل می‌شود. بنابراین، افراد برای کاهش درد خود به مواد مخدر، چه غذا، شکلات، کار، الکل و چه ماریجوانا، روی می‌آورند. درمان‌های انسانی‌محور معمولاً بهتر از درمان‌های دارویی و تشخیصی جواب می‌دهند. اگر می‌خواهید جدی‌تر در مورد شناخت خود، از جمله هرگونه بدرفتاری که در دوران کودکی متحمل شده‌اید، اقدام کنید، این کار امکان‌پذیر است. هنگامی که احترام به نفس و آگاهی شما تقویت شود، به‌طور طبیعی از مواد مخدر اجتناب خواهید کرد زیرا این مواد به افراد آسیب می‌زنند. آسیب زدن به خود دقیقاً مخالف احترام به نفس است. همچنین، در مورد تشخیصی که دارید، ممکن است اصلاً صحیح نباشد. سیستم مراقبت بهداشتی ایالات متحده برای فروش دارو به افراد مشهور است و پزشکان در آژانس‌ها و کلینیک‌ها تشویق می‌شوند تا با یافتن مشکل در افراد، مشتری جدیدی برای تجویز دارو پیدا کنند. سعی کنید درمانگری مستقل پیدا کنید که آزادانه با شما به‌عنوان یک انسان تعامل کند و نه به عنوان یک مشتری بالقوه که نیاز به برچسب زدن دارد. این روند تنها ادامه‌دهندهٔ بدنامی‌هایی است که خود باعث ایجاد مشکل اعتیاد شده است. امیدوارم موفق باشید!
|
null |
My boyfriend is seeking therapy. He is in his 40s and has some childhood issues. He has kids from his previous ex-wife and is unable to see them.
|
Probably the more important questions to answer concern how much confidence you have in you and your boyfriend becoming parents, how you each feel about the influence of his being banned from seeing his current children, and be clear about the circumstances that led up to the decision of him not being permitted to see his kids.Don't allow some random professional to pronounce your boyfriend as cured. A relatively qualified therapist would never make this call.Psychological and emotional tensions emerge from our relationships within families. You and your boyfriend are in a position to set a strong foundation for having children, assuming each of you wants children.Childhood issues, your boyfriend's, anyone's, are more likely to go away when new patterns of interacting emerge.If the two of you are engaged in setting a secure relationship as future parents, the disappointments and hurt from the very early years, will be replaced by better ways of interacting.
|
دوست پسر من در حال جستجوی درمان است. او در اوایل 40 سالگی است و با مسائلی از دوران کودکی خود دست و پنجه نرم می‌کند. او از همسر سابقش فرزندانی دارد و قادر به دیدن آنها نیست.
|
احتمالاً سؤالات مهم‌تری که باید به آنها پاسخ دهید، مربوط به میزان اعتمادتان به توانایی شما و دوست پسرتان در پدر و مادر شدن است، احساس هر یک از شما درباره تأثیر ممنوعیت ملاقات با فرزندان فعلی او و روشن کردن شرایطی که به این تصمیم منجر شده، می‌باشد. اجازه ندهید که یک متخصص تصادفی دوست پسرتان را درمان‌شده تعبیر کند. یک درمانگر نسبتاً واجد شرایط هرگز چنین حکمی نمی‌دهد. تنش‌های روانی و عاطفی از روابط ما در خانواده نشأت می‌گیرد. شما و دوست پسرتان در موقعیتی هستید که می‌توانید پایه محکمی برای فرزندآوری بنا کنید، مشروط بر اینکه هر یک از شما خواهان فرزند باشید. مشکلات دوران کودکی، چه مربوط به دوست پسرتان و چه هر فرد دیگری، در صورت ظهور الگوهای جدید تعامل احتمال بیشتری دارد که کاهش یابد. اگر شما به عنوان والدین آینده در ایجاد یک رابطه امن درگیر باشید، ناامیدی‌ها و آسیب‌های ناشی از سال‌های اولیه، با روش‌های بهتری از تعامل جایگزین خواهند شد.
|
null |
I have severe anxiety and have tried everything. Everything makes it worst.The only thing that helps is my emotional support animal.
|
Sorry to read of your suffering.Is it actually permitted that people are able to take support animals to school?I see your point of the animal helping you. I just also see the point that some people have allergies to animal hair or dander, or may feel distracted by an animal in the classroom.You may end up feeling worse, if when you bring your support animal to school, that it disturbs people or interferes with the routines of the class.For your anxiety, I suggest some loving kindness toward yourself. Be patient with yourself and that you have anxiety. If you're able to accept that some situations create great discomfort for you, maybe you'll tolerate these difficult situation.Embrace your anxiety as part of you, basically, rather than trying to banish it, which because it actually is part of you, is impossible to achieve.In a way, I'm suggesting you become your own "support animal". Love yourself, be kind to yourself, and see if you feel a little less stressed in school.
|
من اضطراب شدید دارم و همه چیز را امتحان کرده‌ام. هر چیزی اوضاع را بدتر می‌کند. تنها چیزی که به من کمک می‌کند، حیوان حمایت عاطفی‌ام است.
|
متاسفم که از رنج شما مطلع شدم. آیا واقعاً اجازه داده می‌شود که افراد حیوانات حمایتی را به مدرسه ببرند؟ درک می‌کنم که این حیوان به شما کمک می‌کند. با این حال، نکته‌ای که باید در نظر داشت این است که برخی افراد به مو یا شوره حیوانات آلرژی دارند یا ممکن است وجود یک حیوان در کلاس حواسشان را پرت کند. ممکن است وقتی حیوان حمایتی خود را به مدرسه می‌برید و این موضوع باعث مزاحمت برای دیگران می‌شود یا روال کلاس را مختل می‌کند، احساس بدتری پیدا کنید. برای کاهش اضطراب شما، پیشنهاد می‌کنم تا به خودتان محبت کنید. با خودتان صبور باشید و بپذیرید که اضطراب دارید. اگر بتوانید بپذیرید که برخی وضعیت‌ها برای شما ناراحتی زیادی ایجاد می‌کنند، ممکن است بتوانید این موقعیت‌های دشوار را بهتر تحمل کنید. سعی کنید که اضطراب خود را به عنوان بخشی از وجودتان بپذیرید و به جای تلاش برای رهایی از آن، با آن کنار بیایید، چرا که این احساس بخشی از شماست و رهایی از آن غیرممکن است. به نوعی، من به شما پیشنهاد می‌کنم که خودتان "حیوان حمایتی" خودتان باشید. خودتان را دوست داشته باشید، با خودتان مهربان باشید و ببینید آیا این باعث می‌شود در مدرسه استرس کمتری احساس کنید یا خیر.
|
null |
My husband has had issues with alcohol addiction in the past (he'd never admit to this). A while back (3 years ago), I asked him to stop drinking so much, and he agreed. I caught him one night drinking behind my back. I confronted him and he lied, but I told him I knew he was lying because I counted the beers in the fridge and four of them were missing. He admitted and apologized and promised he wouldn't do it again. Lately, my husband has been drinking on and off, but I noticed it was every single night. I didn't like this. For our New Year’s resolution, we decided we were going to limit our alcohol consumption. He was on board—no more drinking every night.
The other night, I counted the beers in the fridge just to see if some were missing. It took a couple of days, but tonight, I discovered a few were missing along with a shot of vodka. He was passed out on the couch when I decided to wake him up and confront him (poor timing, but I couldn't wait). I asked him if he'd come to bed with me (when he drinks, he snores and I cannot sleep—it's a dead giveaway he's been drinking). He slurred a bit and said no. I asked if he had been drinking, but he snapped and said no. I went into our room to sleep, leaving him on the couch.
I'm not sure if I'm overreacting or not. I just feel like I'm so honest with him about everything, and I expect the same honesty. He is a good husband in every other regard.
|
Hi Los Angeles,So your husband is giving you mixed messages. He says he's willing to cut back on the drinking, but he drinks and hides it. His behaviour is passive aggressive and immature, which puts you into this position of having to act like a disapproving parent. It sounds more like you're talking about an out-of-control teenager than your partner. Your husband's lying is sending a message. "I get to make my own decisions and you can't stop me" might be it. Underneath that, maybe it's "I want to stop but I'm ashamed that I can't and I don't want you to see my failures". Ultimately, as an adult, he gets to decide what he puts in his mouth and if you try to manage that by monitoring how many beers he has, you are pretty certain to get some fallout... pushback...backlash... How does his drinking affect you? That's where your voice has power, rather than in counting his beers or setting him up to lie (when he's passed out, asking if he's been drinking seems confusing). You've mentioned snoring, which I guess is a legitimate complaint. If he's passing out, that's a legitimate complaint. When he drinks does he drive, act aggressively, or 'check out of' the relationship (avoid you)? All of these things are legitimate concerns, and I'd stick to talking about those rather than counting beers. My guess is he has few other ways to cope with stress, so he checks out with alcohol, and it also helps him avoid your relationship. But the problem is it makes it worse; the more he avoids you, then more you chase him with your questions.There's a conversation that would be helpful here. It sounds like "I've tried to support you in your drinking less, and it's not working. What are your goals for alcohol and how can I support you in that more effectively?" I'd like to see you in a place where you're not micromanaging his drinking, but focusing on the things that affect you. What concrete supportive methods can you use with his agreement? Can we get the alcohol out of the house? Is he willing to seek treatment? Lay your expectations out really clearly. "I won't count your beers, but I can't tolerate lying". You have to decide what's more important; is it really the number of beers, or is it something else. What do you need to happen in order to want to remain in the marriage? What does he need? Does he let you know what isn't okay with him? He might have trouble saying these things. The drinking is only a part of the complex dynamic in your marriage. A qualified therapist can assist in pulling this apart, understanding it, and changing the way you relate to each other.
|
شوهر من در گذشته مشکلاتی با اعتیاد به الکل داشته است (او هرگز به این موضوع اعتراف نکرده). چند سال پیش (۳ سال پیش) از او خواستم که نوشیدنی کمتری بخورد و او هم قبول کرد. یک شب او را در حالی که پشت سر من مشغول نوشیدن بود، caught کردم. من با او رو در رو شدم و او دروغ گفت، اما به او گفتم که می‌دانم دروغ می‌گوید چون آبجوهای داخل یخچال را شمردم و چهار تا از آنها گم شده بود. او اعتراف کرد و عذرخواهی کرد و قول داد که دیگر این کار را نخواهد کرد. اخیراً، شوهرم گهگاه مشروب می‌نوشد، اما متوجه شدم که هر شب نوشیدنی می‌خورده است. من از این موضوع ناراضی هستم. برای تصمیم سال نو، تصمیم گرفتیم مصرف الکل خود را محدود کنیم. او هم پذیرفت—دیگر هر شب مشروب نخواهد خورد.
دیشب، آبجوهای داخل یخچال را شمردم تا ببینم آیا تعدادی از آنها کم شده است یا نه. چند روز طول کشید، اما امشب متوجه شدم که تعدادی از آنها به همراه یک شات ودکا گم شده‌اند. وقتی تصمیم گرفتم او را بیدار کنم و با او رو در رو شوم، او روی کاناپه بیهوش بود (زمان‌بندی مناسبی نبود، اما نمی‌توانستم صبر کنم). از او پرسیدم که آیا با من به رختخواب می‌آید (وقتی مشروب می‌نوشد، خروپف می‌کند و من نمی‌توانم بخوابم—این نشان‌دهنده این است که او نوشیده است). او کمی به زبان بی‌ربط صحبت کرد و گفت نه. از او پرسیدم آیا مشروب خورده است یا خیر، اما او عصبی شد و گفت نه. من به اتاق‌مان رفتم تا بخوابم و او را روی مبل گذاشتم.
من مطمئن نیستم که آیا دارم بیش از حد واکنش نشان می‌دهم یا نه. من فقط احساس می‌کنم که در مورد همه چیز با او صادق هستم و انتظار دارم او هم همین صداقت را داشته باشد. او از هر نظر شوهر خوبی است.
|
سلام لس آنجلس، پس شوهرت به شما پیام‌های متناقضی می‌دهد. او می‌گوید که آماده است مصرف الکل را کاهش دهد، اما در حال نوشیدن و پنهان‌کاری است. رفتار او خصمانه و نابالغ است و شما را در موقعیتی قرار می‌دهد که مجبورید مانند یک والد مخالف عمل کنید. به نظر می‌رسد شما بیشتر درباره یک نوجوان ناباب صحبت می‌کنید تا همسرتان. دروغگویی شوهرت پیامی را منتقل می‌کند: "من می‌توانم خودم تصمیم بگیرم و تو نمی توانی جلوی من را بگیری" ممکن است این پیام باشد. در پس این جمله، شاید پیام دیگری وجود داشته باشد: "می‌خواهم متوقف شوم، اما از اینکه نمی‌توانم شرمنده‌ام و نمی‌خواهم تو ناکامی‌هایم را ببینی." در نهایت، او به عنوان یک بزرگسال می‌تواند تصمیم بگیرد چه چیزی را مصرف کند و اگر سعی کنید با نظارت بر تعداد آبجوهایش آن را مدیریت کنید، قطعاً با عواقب ناخوشایندی روبه‌رو خواهید شد. نوشیدن او چه تأثیری بر شما دارد؟ اینجاست که صدای شما قدرت دارد، نه در شمارش آبجوهایش یا مجبور کردنش به دروغ گفتن (پرسیدن درباره نوشیدنی‌اش وقتی او بیهوش است ممکن است سردرگم‌کننده باشد). شما به خروپف اشاره کردید که شکایتی منطقی است. اگر او بیهوش می‌شود، این نیز شکایتی معقول است. آیا وقتی مشروب می‌نوشد، رانندگی می‌کند، رفتار پرخاشگرانه‌ای دارد یا از رابطه دوری می‌کند؟ همه این موارد نگرانی‌های مشروعی هستند و من پیشنهاد می‌کنم به جای شمارش آبجو به این مسائل بپردازید. حدس من این است که او راه‌های کمی برای کنار آمدن با استرس دارد و به همین دلیل به الکل روی می‌آورد و این به او کمک می‌کند از رابطه شما دور بماند. اما مشکل این است که این وضعیت را بدتر می‌کند؛ هرچه بیشتر از شما دور شود، شما بیشتر با سؤالاتتان او را تحت فشار قرار می‌دهید. گفت‌وگو در این زمینه مفید خواهد بود. به نظر می‌رسد جمله‌ای مثل "من تلاش کرده‌ام به شما در کاهش مصرف الکل کمک کنم، اما نتیجه‌ای نداشته است. اهدافتان درباره الکل چیست و چگونه می‌توانم به طور مؤثرتری از شما حمایت کنم؟" می‌تواند شروع خوبی باشد. من دوست دارم شما در موقعیتی باشید که بر مصرف او نظارت نکنید، بلکه بر چیزهایی تمرکز کنید که بر شما تأثیر می‌گذارند. چه روش‌های حمایتی مشخصی را می‌توانید با موافقت او به کار ببرید؟ آیا می‌توانیم الکل را از خانه حذف کنیم؟ آیا او مایل به دریافت درمان است؟ انتظارات‌تان را به وضوح بیان کنید: "من آبجوهای شما را نمی‌شمارم، اما نمی‌توانم دروغ را تحمل کنم." شما باید تصمیم بگیرید چه چیزی برای شما مهم‌تر است؛ آیا واقعاً تعداد آبجوها مهم است یا چیز دیگری؟ چه باید اتفاق بیفتد تا بخواهید همچنان در این ازدواج بمانید؟ او به چه چیزهایی نیاز دارد؟ آیا او به شما می‌گوید چه چیزهایی برای او قابل قبول نیست؟ او ممکن است در بیان این موارد دچار مشکل باشد. نوشیدن فقط بخشی از دینامیک پیچیده در ازدواج شما است. یک درمانگر حرفهای می‌تواند به شما در تحلیل این مسائل، درک بهتر آنها و تغییر نحوه ارتباط‌تان با یکدیگر کمک کند.
|
null |
I am divorced and happily remarried. Our blended family of children are in their 20s. My youngest, age 20, continues to call me crazy and favors her dad. He was abusive to me, and I left with injuries. He never wanted kids, and I did. He paid child support only through forced wage earners. Now my daughters favor him after all the sacrifices I made for them the past 15 years as a single mom. I don’t deny them a relationship with their dad, but to be called crazy and then watch them hang out with him hurts me to the very core. I’m not sure how to handle this.
|
Hi Arkansas, Your situation sounds like a case of parental alienation. Your ex-partner unfortunately has the power to say things to your children that poison their relationship with you. It's a form of woman abuse and child abuse. He's likely doing this to hurt you and have power over you, and he's not considering how it's affecting the kids. I've seen this happen in many families; parents who once had a strong loving relationship with their children suddenly feel abandoned in favor of the other parent. In some cases, children actually stop having contact with one parent, who is left bewildered and powerless. It's your ex's job to support your relationship with your kids, not try to destroy it. While you can't change his behaviours, and I think you know that, there are things you can do for yourself and your kids. For your children, you can refuse to enter into the war he's setting up. He's trying to provoke you into acting "crazy", but you don't have to fall for this. If you run around screaming "he's lying!", it only makes you look more 'crazy'. Try to stay calm, and don't put their dad down to them, no matter how tempting it is. One day, they may be ready to hear the truth of your relationship with their father, but wait until they ask. Trust that they have their own experience of their dad, and trust that he doesn't have the power to destroy their love for you. Children, in the long term, lose respect for parents who denigrate the other parent. They see who their dad is already, I'd bet, but they don't know how to cope with that. If he's the only one fighting a war, you're helping them feel less trapped in a parental conflict. Don't engage on his level. Don't blame your children completely. Although I have to say that for them to call you names like crazy is not acceptable and you don't need to tolerate that disrespect, try to deal with this behaviour without bringing their dad into it. They are acting out their father's agenda, likely because they instinctively see his weakness. Children often support the weaker parent, rather than abandon them. You get the worst because they trust your love. But you can still have boundaries. Letting them abuse you isn't the answer, but have compassion for their position. This picture isn't their fault, but as adults, they can be held accountable for their choices.Reassure yourself that you are the mom you know you are. You don't need them to gush all over you in order to know that you made sacrifices. Hold onto the likelihood that some day, they will come back and be grateful. It may take a while, you can't rush it, but they will see you for who you are. Your power is in giving them a consistently calm, generous, connected, supportive mom who refuses to play games or be walked on. I'd recommend trying to connect with other parents who experience this phenomenon, or a therapist who can reinforce these goals and help keep you grounded. Good luck!
|
من طلاق گرفتم و با خوشحالی دوباره ازدواج کردم. خانواده ترکیبی ما از فرزندان در ۲۰ سالگی تشکیل شده است. کوچک‌ترین فرزندم، که ۲۰ ساله است، همچنان مرا دیوانه خطاب می‌کند و به پدرش بیشتر توجه نشان می‌دهد. پدرشان نسبت به من سوءرفتار داشته و من با آسیب‌هایم او را ترک کردم. او هرگز نمی‌خواست پدر شود، اما من خواهان داشتن فرزند بودم. او فقط به‌طور اجباری نفقه تأمین می‌کرد. حالا دخترانم پس از تمام فداکاری‌هایی که در ۱۵ سال گذشته به عنوان یک مادر تنها برایشان انجام داده‌ام، به او علاقه دارند. من رابطه آنها با پدرشان را انکار نمی‌کنم، اما اینکه مرا دیوانه خطاب کنند و حضورشان در کنار او را ببینم، به شدت مرا آزار می‌دهد. نمی‌دانم چگونه با این موضوع کنار بیایم.
|
سلام آرکانزاس، وضعیت شما به نظر می‌رسد که یک مورد بیگانگی والدین است. متأسفانه، شریک قبلی شما این قدرت را دارد که به فرزندانتان چیزهایی بگوید که رابطه آنها با شما را مسموم می‌کند. این نوعی از سوء استفاده از زنان و کودکان است. او احتمالاً این کار را برای آسیب رساندن به شما و اعمال قدرت بر شما انجام می‌دهد و به تأثیر آن بر روی بچه‌ها فکر نمی‌کند. من این وضعیت را در خانواده‌های زیادی دیده‌ام؛ والدینی که زمانی رابطه‌ای محکم و محبت‌آمیز با فرزندان خود داشتند، ناگهان احساس می‌کنند که به نفع والد دیگر رها شده‌اند. در برخی موارد، کودکان واقعا تماس خود را با یکی از والدین قطع می‌کنند و آن والد درحالی‌که گیج و ناتوان است، می‌ماند. مسئولیت شریک قبلی شما حمایت از رابطه شما با فرزندانتان است، نه اینکه بخواهد آن را تخریب کند. در حالی که نمی‌توانید رفتارهای او را تغییر دهید، و فکر می‌کنم خودتان این را می‌دانید، کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای خود و فرزندانتان انجام دهید. برای فرزندانتان، می‌توانید از ورود به جنگی که او راه‌اندازی کرده خودداری کنید. او سعی می‌کند شما را تحریک کند که «دیوانه» به نظر برسید، اما شما مجبور نیستید به این دام بیفتید. اگر با فریاد «او دروغ می‌گوید!» به اطراف بدوید، این فقط شما را «دیوانه‌تر» نشان می‌دهد. تلاش کنید آرام باشید و هرگز پدرشان را به بی‌احترامی متهم نکنید، هرچند که وسوسه‌انگیز باشد. ممکن است یک روز آنها آماده شنیدن حقیقت درباره رابطه شما با پدرشان باشند، اما صبر کنید تا خودشان بپرسند. به تجربه خودشان از پدرشان اعتماد کنید و ایمان داشته باشید که او نمی‌تواند عشق آنها به شما را نابود کند. در طولانی‌مدت، کودکان نسبت به والدینی که والد دیگر را تحقیر می‌کنند، احترام خود را از دست می‌دهند. آنها به شکلی که پدرشان هست پی می‌برند، اما نمی‌دانند چگونه با این واقعیت کنار بیایند. اگر او تنها کسی است که در جنگ است، شما به آنها کمک می‌کنید که کمتر در یک درگیری والدین احساس محصور بودن کنند. در سطح او درگیر نشوید. فرزندان خود را به‌طور کامل سرزنش نکنید. اگرچه باید بگویم که این که آنها شما را «دیوانه» بخوانند غیرقابل قبول است و شما نباید این بی‌احترامی را تحمل کنید، سعی کنید با این رفتار بدون کشاندن پدرشان به میان آنها برخورد کنید. آنها احتمالاً به دلایلی به برنامه‌های پدرشان پاسخ می‌دهند، شاید به این خاطر که به طور غریزی ضعف او را حس می‌کنند. کودکان معمولا از والدین ضعیف‌تر حمایت می‌کنند، نه اینکه آنها را ترک کنند. شما بدترین رفتارها را از آنها دریافت می‌کنید زیرا به عشق شما اعتماد دارند. اما می‌توانید همچنان مرزهایی تعیین کنید. اجازه دادن به آنها برای سوء استفاده از شما راه‌حل نیست، اما به موقعیت آنها دلسوزی کنید. این وضعیت تقصیر آنها نیست، اما به‌عنوان بزرگسال می‌توانند در قبال انتخاب‌های خود پاسخگو باشند. به خودتان اطمینان دهید که شما مادری هستید که می‌دانید هستید. نیازی نیست که آنها به‌طور مداوم از شما قدردانی کنند تا بفهمید فداکاری کرده‌اید. امیدوار باشید که روزی آنها برگردند و از شما سپاسگزاری کنند. ممکن است این زمان ببرد و شما نتوانید آن را تسریع کنید، اما آنها شما را به‌عنوان کسی که هستید خواهند دید. قدرت شما در این است که به آنها مادری آرام، مهربان و پشتیبان دهید که از بازی کردن یا زیر پا گذاشتن خودداری می‌کند. توصیه می‌کنم با والدین دیگری که این تجربه را دارند ارتباط برقرار کنید یا با یک درمانگر صحبت کنید که می‌تواند این اهداف را تقویت کرده و به شما کمک کند که بر خود مسلط بمانید. موفق باشید!
|
null |
I'm in my late 20s, and I've never had a boyfriend or even been on a date. I have no friends. I hate Facebook because everyone else has kids and a great husband and great paying jobs. I work in retail, and I can't find a job. I have an Associate degree. No one is not giving me a chance, and I'm getting upset and frustrated. I feel worthless and feel like everyone hates me. I feel like a failure, and I still live with my Dad. It's very embarrassing!
|
In case knowing this helps you, there are many more people in similar circumstance as you than you may realize.Similar to you, they are not on FB for the reasons you list. Plus, no one wants to go on FB and tell the world they don't have a fantastic life. Everyone on FB is happy, even when they're miserable they're happy telling everyone about it.First, yes it is painful to see all around you what appears as joyful living. Please keep in mind that the life you imagine these people have, is not necessarily the true life they are having. I've been a therapist for a long time and have seen repeatedly how people who are married with kids by age 30, start having problems by their mid-thirties.Second, respect your unique identity. For whatever reason, you have more sensitivity, possibly more depth, more complex standards and expectations, of yourself and others.As hard as it may sound or actually be, take time to hear your intuition and what it tells you, you need for your own growth and development.Feeling embarrassed can also be turned into a positive. Consider it as motivation for the long term to develop new ways of reaching your goals.I hope this helps!
|
من در اواخر ۲۰ سالگی هستم و هرگز دوست‌پسر نداشته‌ام و حتی یک قرار ملاقات هم نرفته‌ام. من هیچ دوستی ندارم. از فیسبوک متنفرم زیرا همه دیگران بچه دارند، شوهر عالی و مشاغل پردرآمدی دارند. من در خرده‌فروشی کار می‌کنم و نمی‌توانم شغف مناسب پیدا کنم. مدرک کاردانی دارم، اما هیچ‌کس به من فرصتی نمی‌دهد و این من را ناراحت و ناامید می‌کند. احساس بی‌ارزشی می‌کنم و فکر می‌کنم همه از من متنفرند. احساس ناکامی می‌کنم و هنوز با پدرم زندگی می‌کنم. این موضوع خیلی خجالت‌آور است!
|
در صورتی که دانستن این موضوع به شما کمک کند، افراد بسیار بیشتری در شرایط مشابه شما وجود دارند که ممکن است متوجه آنها نشوید. مشابه شما، آنها به دلایل مشابه از فیسبوک استفاده نمی‌کنند. علاوه بر این، هیچ‌کس نمی‌خواهد به فیسبوک برود و به دنیا بگوید که زندگی فوق‌العاده‌ای ندارد. همه در فیسبوک خوشحال به نظر می‌رسند، حتی وقتی که احساس بدبختی می‌کنند، خوشحالند که درباره آن به دیگران بگویند. اول، بله، دیدن زندگی‌هایی که به‌نظر شاد به می‌رسند ممکن است دردناک باشد. لطفاً به خاطر داشته باشید که زندگی‌ای که تصور می‌کنید این افراد دارند، لزوماً زندگی واقعی آنها نیست. من مدت طولانی درمانگر بوده‌ام و بارها دیده‌ام که چگونه افرادی که در سن 30 سالگی با فرزند ازدواج کرده‌اند، از نیمه دهه 30 سالگی با مشکلاتی مواجه می‌شوند. دوم، به هویت منحصر به فرد خود احترام بگذارید. به هر دلیلی، شما ممکن است حساسیت و عمق بیشتری نسبت به خود و دیگران داشته باشید و استانداردها و انتظارات پیچیده‌تری از خود و دیگران انتظار داشته باشید. هرچقدر که ممکن است سخت به نظر برسد یا واقعاً باشد، زمانی را برای شنیدن درون‌تان و اینکه چه چیزی برای رشد و توسعه شما لازم است، اختصاص دهید. احساس خجالت نیز می‌تواند به یک نکته مثبت تبدیل شود. آن را به عنوان انگیزه‌ای درازمدت برای ایجاد راه‌های جدید برای رسیدن به اهدافتان در نظر بگیرید. امیدوارم این مفید باشد!
|
null |
I've been having this ongoing problem for most of my life now. I am a young adult, and right now, driving and even being a passenger gives me terrible panic attacks and anxiety. I can't ride in the backseat or the front seat with the safety belt on. I have to lean the seat back a bit because the pressure on my back terrifies me. I miss so many opportunities to go places with friends and family because of my fears of having a panic attack. My family offers little to no support. They think it's fake or "all in my head." It makes me feel guilty and at times depressed to the point where I'd rather never wake up anymore. I am not self-harming, I just feel meaningless. This constant fear has taken over my thoughts and my life. I was such a happy person. I want my life back. I want to travel with my friends and family again, but I don't know how. I've almost given up hope on getting better and just accepting the fact that I'll live with this anxiety forever.
|
Not having support from your family for such a significant problem, is a problem itself.How about your friends, are any of them nurturing or treat you kindly when you bring up that you've got this problem?Are any of your friends willing to accommodate the fact that right now you've got panic attacks from driving and being a passenger?Maybe being and feeling accepted while you're in this current phase of your life, would help diminish the panic attacks.If no support is coming to you, then a next step would be to evaluate the relationships in your life and to develop standards and expectations of others, especially that they are considerate of your great need at this time.Its possible you are bearing the emotional burden of a lot more people in your life than yourself.If no one wants to show they care about this situation, then release yourself from trying to please and satisfy everyone's wish that you be better, while they ignore your need for their support.Be realistic in what you're able to give back to people who want to be blind to your emotional need.Thinking this way will at first raise your anxiety level from fear of losing everyone. Eventually, you'll stabilize within yourself and know that all you're asking for is some support for having a tough time. Hopefully, the others will be more responsive to you.If they don't you still know that you're being reasonable for what you'd like.
|
من در حال حاضر بیشتر عمرم با این مشکل مزمن مواجه بوده‌ام. من یک بزرگسال جوان هستم و در حال حاضر، رانندگی و حتی مسافر بودن، به من حملات وحشتناک و اضطراب شدید می‌دهد. نمی‌توانم در صندلی عقب یا جلو با کمربند ایمنی نشسته و سفر کنم. باید کمی صندلی را عقب ببرم زیرا فشار روی پشتم من را می‌ترساند. به دلیل ترسم از حمله پانیک، فرصت‌های زیادی را برای رفتن به مکان‌های مختلف با دوستان و خانواده از دست می‌دهم. خانواده‌ام حمایت کمی می‌کنند یا اصلاً حمایت نمی‌کنند. آنها فکر می‌کنند که این مشکل جعلی است یا "همه در ذهن من است". این موضوع باعث می‌شود که احساس گناه کنم و گاهی به حدی افسرده شوم که ترجیح دهم دیگر بیدار نشوم. من به خودم آسیبی نمی‌زنم، فقط احساس بی‌معنایی می‌کنم. این ترس دائمی افکار و زندگیم را تسخیر کرده است. من روزگاری آدم شادی بودم. می‌خواهم زندگیم را پس بگیرم و دوباره با دوستان و خانواده‌ام سفر کنم، اما نمی‌دانم چگونه. تقریباً امیدم برای بهتر شدن را از دست داده‌ام و فقط واقعیت این را می‌پذیرم که برای همیشه با این اضطراب زندگی خواهم کرد.
|
عدم حمایت خانواده برای چنین مشکل مهمی، خود یک مشکل است. دوستانتان چه طور؟ آیا وقتی از این مشکل صحبت می‌کنید، جزئی از آنها شما را حمایت می‌کنند یا با مهربانی رفتار می‌کنند؟ آیا هیچ‌یک از دوستانتان آماده‌اند به این واقعیت توجه کنند که در حال حاضر به دلیل رانندگی و مسافر بودن دچار حملات پانیک شده‌اید؟ ممکن است احساس پذیرش در این مقطع از زندگیتان به کاهش این حملات کمک کند. اگر از هیچ حمایتی برخوردار نیستید، گام بعدی ارزیابی روابطتان و تعیین استانداردها و انتظارات از دیگران است، به‌ویژه اینکه آنها نیاز شدید شما را در این زمان در نظر بگیرند. ممکن است بار عاطفی بیشتری را نسبت به آنچه خودتان تحمل می‌کنید، به دوش بکشید. اگر کسی نمی‌خواهد اهمیت این وضعیت را نشان دهد، خود را از تلاش برای راضی نگه داشتن و برآورده کردن انتظارات دیگران رها کنید، در حالی که نیاز شما به حمایت را نادیده می‌گیرند. در آنچه می‌توانید به دیگران بدهید، واقع‌بین باشید. به افرادی که می‌خواهند نسبت به نیازهای عاطفی شما بی‌تفاوت باشند، توجه نکنید. فکر کردن به این شیوه در ابتدا ممکن است اضطراب شما را به‌دلیل ترس از دست دادن همه افزایش دهد. اما در نهایت، خودتان را تثبیت می‌کنید و می‌دانید که تنها چیزی که می‌خواهید، حمایت در دوران سختی‌تان است. امیدواریم دیگران نیز بیشتر به شما پاسخ دهند.
|
null |
My husband has had issues with alcohol addiction in the past (he'd never admit to this). A while back (3 years ago), I asked him to stop drinking so much, and he agreed. I caught him one night drinking behind my back. I confronted him and he lied, but I told him I knew he was lying because I counted the beers in the fridge and four of them were missing. He admitted and apologized and promised he wouldn't do it again. Lately, my husband has been drinking on and off, but I noticed it was every single night. I didn't like this. For our New Year’s resolution, we decided we were going to limit our alcohol consumption. He was on board—no more drinking every night.
The other night, I counted the beers in the fridge just to see if some were missing. It took a couple of days, but tonight, I discovered a few were missing along with a shot of vodka. He was passed out on the couch when I decided to wake him up and confront him (poor timing, but I couldn't wait). I asked him if he'd come to bed with me (when he drinks, he snores and I cannot sleep—it's a dead giveaway he's been drinking). He slurred a bit and said no. I asked if he had been drinking, but he snapped and said no. I went into our room to sleep, leaving him on the couch.
I'm not sure if I'm overreacting or not. I just feel like I'm so honest with him about everything, and I expect the same honesty. He is a good husband in every other regard.
|
As exasperated as you feel, and as obvious it is to you that your husband cares more about drinking than being honest with you, changing this is up to him.Does he care that you're upset with him for drinking more than he can handle?Does he care about you more than drinking?Living with an alcoholic, which is how his behavior sounds, is lonely and frustrating.Concentrate on what you like about him as he is now with his drinking.Your happiness matters. His ignoring of what you're talking about, doesn't mean your requests are unreasonable.Be prepared to learn to live with and accept how he behaves, or not.Avoid the expectation that you can convince him to change.People change only when they realize their life can improve by changing. He doesn't sound like this, at least now.
|
شوهر من در گذشته مشکلاتی با اعتیاد به الکل داشته است (هرگز به این موضوع اعتراف نمی‌کند). سه سال پیش از او خواستم که نوشیدن الکل را کاهش دهد و او موافقت کرد. یک شب او را در حال نوشیدن پشت سرم دیدم. وقتی او را confronted کردم، دروغ گفت اما به او گفتم که می‌دانم دروغ می‌گوید چون آبجوهای یخچال را شمرده بودم و چهار عدد از آنها کم بود. او اعتراف کرد و عذرخواهی کرد و قول داد که دیگر این کار را انجام ندهد. اخیراً، شوهرم گهگاهی مشروب می‌نوشید، اما متوجه شدم که این اتفاق هر شب می‌افتد. از این موضوع خوشم نمی‌آمد. برای سال نو تصمیم گرفتیم که مصرف الکل خود را محدود کنیم و او نیز موافق بود—دیگر نمی‌خواست هر شب بنوشد.
دیشب، مجدداً آبجوهای داخل یخچال را شمردم تا ببینم آیا تعدادی از آنها کم شده‌اند یا خیر. چند روز طول کشید، اما امشب متوجه شدم که چند عدد از آنها به همراه یک شات ودکا گم شده‌اند. او روی کاناپه بیهوش بود و من تصمیم گرفتم او را بیدار کرده و روبرو شوم (زمان خوبی نبود، اما نمی‌توانستم صبر کنم). از او خواستم که آیا با من به رختخواب می‌آید (زمانی که می‌نوشد، خروپف می‌کند و من نمی‌توانم بخوابم—این یک نشانه واضح است که او نوشیده است). او کمی با لکنت جواب داد و گفت نه. وقتی از او پرسیدم آیا مشروب خورده است، او عصبی شد و گفت نه. به اتاق‌مان رفتم تا بخوابم و او را روی مبل به حال خود گذاشتم.
نمی‌دانم آیا دارم بیش از حد واکنش نشان می‌دهم یا نه. فقط احساس می‌کنم که درباره همه چیز با او صادق هستم و انتظار دارم که او نیز همین صداقت را داشته باشد. او در هر جهت دیگری شوهر خوبی است.
|
هرچند که احساس خستگی می‌کنید و برایتان واضح است که شوهرتان بیشتر به نوشیدن الکل اهمیت می‌دهد تا به صداقت با شما، تغییر این وضعیت به او بستگی دارد. آیا او نگران است که شما از نوشیدن بیش از حد او ناراحت هستید؟ آیا او به شما بیشتر از نوشیدن اهمیت می‌دهد؟ زندگی با یک الکلی، که به نظر می‌رسد رفتار او چنین باشد، تنها و ناامیدکننده است. بر روی جنبه‌هایی از او که در حال حاضر با رفتار نوشیدنش دوست دارید تمرکز کنید. خوشحالی شما اهمیت دارد. نادیده گرفتن او هنگام صحبت شما به این معنی نیست که خواسته‌های شما غیرمنطقی است. آماده باشید که یاد بگیرید با او زندگی کنید و رفتارهای او را بپذیرید یا نه. از این انتظار که بتوانید او را متقاعد به تغییر کنید دوری کنید. افراد تنها زمانی تغییر می‌کنند که متوجه شوند زندگی‌شان با تغییر بهبود می‌یابد. او حداقل در حال حاضر به نظر چنین نمی‌رسد.
|
null |
My suppose-to-be father told me to go find my real dad. We haven't been getting along since I was a teenager. If I said one thing that he thought was wrong, I always got degraded. He never said “I love you.” He never gave us hugs. He’s always called me horrible names. I feel he's an evil man with no feelings.
|
Hi Louisiana, You got it right...he's "supposed to be" your father. It's tough enough being adopted (unless I'm reading it wrong, I think you're adopted); what you don't need is to be verbally abused by someone who's supposed to love and protect you. I don't know how old you are (past teen years though), or where your mom is, but I bet there are other people in your life who treat you differently. It's your right to spend your time with the people who love you properly. That's a really important part of learning how to be happy...carefully choosing who's going to be in your life. It's tricky to put emotional distance between you and your supposed-to-be father, but it's possible...physical distance (avoid him if you don't trust you'll be treated with respect), and emotional distance (feeling less connected to and affected by his relationship disability). I think you're already doing that part because you don't blame yourself for his words, which is wonderful. I don't know if he's evil (although I believe evil exists), but he may be incapable of loving properly, or lacking empathy, as you suggest. A good therapist can support you in these goals. I wish you the best in your growth as an independent adult. :)
|
پدر فرضی من به من گفت که بروم و پدر واقعی‌ام را پیدا کنم. از زمانی که نوجوان بودم، با هم رابطه خوبی نداشتیم. اگر یک چیزی بگویم که او آن را اشتباه تصور کند، همیشه تحقیر می‌شوم. او هرگز نگفت "دوستت دارم" و هرگز ما را در آغوش نگرفت. او همیشه با نامهای وحشتناکی مرا صدا می‌کرد. احساس می‌کنم او انسانی بدذات و بی‌احساس است.
|
سلام لوئیزیانا، درست متوجه شدید... او "باید" پدر شما باشد. پذیرفته شدن به اندازه کافی دشوار است (مگر اینکه من اشتباه می‌فهمم، فکر می‌کنم شما فرزندخوانده هستید)؛ آنچه شما به آن احتیاج ندارید این است که از سوی کسی مورد آزار کلامی قرار بگیرید که قرار است شما را دوست داشته باشد و از شما محافظت کند. نمی‌دانم چند سال دارید (البته گذشته از سنین نوجوانی) یا مادرتان کجاست، اما قطعاً افرادی در زندگی شما وجود دارند که با شما به طور متفاوتی رفتار می‌کنند. شما حق دارید زمان خود را با کسانی بگذرانید که واقعاً شما را دوست دارند. این بخش بسیار مهمی از یادگیری خوشحالی است... با دقت انتخاب کنید که چه کسانی در زندگیتان باشند. ایجاد فاصله عاطفی بین شما و پدر فرضی‌تان دشوار است، اما ممکن است... فاصله فیزیکی (اگر به او اعتماد ندارید، از او دوری کنید) و فاصله عاطفی (احساس کمتری از وابستگی به او و ناتوانی‌های احساسی‌اش). به نظر می‌رسد شما در حال حاضر این کار را به خوبی انجام می‌دهید زیرا خود را به خاطر سخنان او سرزنش نمی‌کنید، که فوق‌العاده است. نمی‌دانم آیا او شروری است یا نه (اگرچه معتقدم شر وجود دارد)، اما ممکن است همانطور که شما گفتید، قادر به دوست داشتن به درستی یا فاقد همدلی باشد. یک درمانگر خوب می‌تواند شما را در این اهداف پشتیبانی کند. برای شما در مسیر رشد به عنوان یک بزرگسال مستقل، بهترین‌ها را آرزو می‌کنم. :)
|
null |
I keep being mean to my best friend, and I don't know why all the time. I did come to maybe some kind of conclusion that it is because my mother is mean to me all the time. Could that be a cause?
|
Hi Morristown,There's a saying that goes "hurt people hurt people". It's possible that your aggression towards your friends is connected to your mother's behaviours. When we are treated poorly, especially as children, it affects how we ourselves, others, and the world. It's also powerful modelling of aggressive behaviour. The good news is that you have this lovely awareness and I think a desire to learn about yourself and grow in your ability to be respectful to people you care about. I recommend you consider sitting down with a therapist and exploring these ideas and moving forward on that path you seem to want to be on. Good luck!
|
من مدام با بهترین دوستم بدرفتاری می‌کنم و همیشه نمی‌دانم چرا. شاید به نوعی به این نتیجه رسیدم که این به این دلیل است که مادرم همیشه با من بد رفتار می‌کند. آیا این می‌تواند علت باشد؟
|
سلام موریستاون، ضرب المثلی وجود دارد که می‌گوید: "آزار دیدگان، آزار می‌دهند". ممکن است پرخاشگری شما نسبت به دوستانتان با رفتارهای مادرتان مرتبط باشد. وقتی به‌ویژه در دوران کودکی بد رفتار می‌شویم، این موضوع بر نحوه‌ی برخورد ما با خود، دیگران و جهان تأثیر می‌گذارد. همچنین این رفتار، الگویی قوی از پرخاشگری به شمار می‌آید. خبر خوب این است که شما به این آگاهی ارزشمند دست یافته‌اید و به نظر می‌رسد تمایل به یادگیری درباره‌ی خودتان و رشد در توانایی احترام به افرادی که برایتان مهم هستند، دارید. به شما توصیه می‌کنم که با یک درمانگر جلساتی داشته باشید و این مفاهیم را بررسی کنید و در مسیری که به نظر می‌رسد می‌خواهید در آن قدم بردارید، پیش بروید. موفق باشید!
|
null |
I've got so much anger. I don't know how to control myself. My girlfriend screams at me all the time, and sometime I don't know how to deal with life. I'm very depressed and angry. I feel lost.
|
Hi Campbell River, You say you have anger but you don't mention how it shows. Or maybe it doesn't. Are you aggressive with your girlfriend? Since you mention depression, I wonder if you're bottling it all up somewhere instead of letting it show at all. If this is the case, I admire your ability to not lash out at someone who's hurting you. However, if they are totally unexpressed, anger turn inward and shift into depression. When she yells at you, what do you do? Is this the moment that you feel the most angry? I wouldn't be surprised; anger is a normal response to someone yelling at you. Something about anger...it's often there to cover up our more vulnerable emotions. Under the anger I wonder if you feel worthless, powerless, scared, unloved. Part of the trick to reducing anger is identifying those other emotions and expressing them. You say you don't know how to deal with life, and I think maybe you mean you don't know how to deal with emotions. Lots of people don't! This is confusing for most of us. What am I feeling? Why is it so strong? I'm afraid to express it for fear of hurting someone (or falling apart, or feeling alone...). How do I know what to express and what to be quiet about? These are all great questions to ask yourself, and a qualified therapist can help you sort it all out and support you in your growth. I wish you well!
|
من خیلی عصبانیم و نمی‌دانم چطور خودم را کنترل کنم. دوست دخترم همیشه سرم فریاد می‌زند و بعضی اوقات نمی‌دانم چگونه با زندگی کنار بیایم. خیلی افسرده و عصبانی‌ام و احساس می‌کنم گم شده‌ام.
|
سلام کمپبل ریور،
شما می‌گویید عصبانی هستید اما به نحوه نشان دادن آن اشاره‌ای نمی‌کنید. یا شاید هم اصلاً اینگونه نیست. آیا با دوست دخترتان پرخاشگر هستید؟ از آنجایی که به افسردگی اشاره می‌کنید، آیا ممکن است همه چیز را درون خودتان جمع کرده‌اید و اجازه نمی‌دهید احساساتتان مطرح شوند؟ اگر اینطور باشد، من به خاطر توانایی‌تان در کنترل خشم در برابر کسی که شما را آزار می‌دهد، شما را تحسین می‌کنم. اما اگر این خشم به طور کامل بیان نشود، می‌تواند به درون برگردد و به افسردگی تبدیل شود. وقتی او بر سر شما فریاد می‌زند، شما چه واکنشی نشان می‌دهید؟ آیا این لحظه، زمانی است که بیشترین احساس خشم را دارید؟ من شگفت‌زده نخواهم شد؛ خشم واکنشی طبیعی به کسی است که سر شما فریاد می‌زند.
نکته‌ای درباره خشم... اغلب پشتوانه‌ای برای احساسات آسیب‌پذیرتر ماست. زیر لایه خشم، آیا احساس بی‌ارزشی، ناتوانی، ترس یا عدم محبت نمی‌کنید؟ بخشی از راه حل کاهش خشم، شناسایی و ابراز این احساسات دیگر است.
شما می‌گویید که نمی‌دانید چگونه با زندگی کنار بیایید و فکر می‌کنم شاید منظور شما این است که نمی‌دانید چگونه با احساساتتان مواجه شوید. بسیاری از افراد این مشکل را دارند! این موضوع برای اکثر ما گیج‌کننده است. چه احساسی دارم؟ چرا این احساسات چنین شدیدی هستند؟ من از ابراز آنها می‌ترسم، نگران آسیب زدن به کسی (یا از هم پاشیدن، یا احساس تنهایی...) هستم. چگونه می‌توانم بدانم چه چیزی را بیان کنم و در مورد چه چیزی ساکت بمانم؟
اینها همه سوالات بسیار خوبی هستند که باید از خود بپرسید و یک درمانگر با تجربه می‌تواند به شما کمک کند تا به درک بهتری برسید و در رشد فردی‌تان حمایت کند. برایتان آرزوی سلامت دارم!
|
null |
I've been getting told lately by my partner that it’s embarrassing that I'm so antisocial around his family and friends. I believe it's because I'm not as social as him.
|
Hi Buffalo, I think you're right; your partner's reactions are about him. I have to say it's a cruel thing to say to someone you love...that you're "embarrassed by them". The subtext says "You're not good enough", and I love that you can reject that false message.You don't have to be different for anyone. If he can't accept you for who you are, what is he doing with you? Your social habits (unless they are extreme...like you refuse to go anywhere) aren't a reflection on him; it's just you being you. Also, and I'm sure you've found this...the more he judges you, the more difficult it is for you to be the confident, outgoing person he wants you to be...so his method of trying to change you doesn't even work!I think that's the crux...he's trying to change you. What does that make you want to do?
|
اخیراً شریک زندگیم به من گفته است که برایش embarrassing است که من در کنار خانواده و دوستانش این‌قدر غیر اجتماعی هستم. به نظر من، این به این خاطر است که من به اندازه او اجتماعی نیستم.
|
سلام بوفالو، فکر می‌کنم حق با شماست؛ واکنش‌های شریک زندگیتان به خودش مربوط می‌شود. باید بگویم که این یک حرف بی‌رحمانه است که به کسی که دوستش دارید بگویید... که "از او خجالت می‌کشید". زیرمتن این جمله می‌گوید "تو به اندازه کافی خوب نیستی" و من از این که می‌توانید این پیام نادرست را رد کنید، خوشحالم. شما نیازی ندارید که برای کسی متفاوت باشید. اگر او نمی‌تواند شما را همانطور که هستید بپذیرد، پس چه دلیلی برای بودن با شما دارد؟ عادات اجتماعی شما (مگر اینکه بسیار افراطی باشند... مانند اینکه از رفتن به هیچ‌جایی امتناع کنید) بازتابی از او نیست؛ این فقط شما هستید که خودتان هستید. همچنین، من مطمئنم که این را متوجه شده‌اید... هر چه او بیشتر شما را قضاوت کند، برای شما سخت‌تر می‌شود که فردی با اعتماد به نفس و برونگرا باشید که او می‌خواهد... بنابراین روش او برای تغییر شما حتی کارساز نیست! به نظرم نکته‌ی اصلی این است... او سعی می‌کند شما را تغییر دهد. این چه احساسی در شما ایجاد می‌کند؟
|
null |
I met a guy a while ago, and I can't stop thinking about him. I feel like I love him, but I don't think I know him. What if he is not who I think he is? I cry sometimes thinking someone is going to be with him or that he has a girlfriend. I don't know, am I too obsessive? Every time we talk though, it's like magic. He makes me feel amazing, but what if I'm mistaken?
|
Keller, it sounds like you're living this relationship in your mind, instead of in the real world. You can get answers to your questions by talking to him...getting to know him will answer all the curiosities you have. You're asking the questions in your head instead of being in the friendship. So what is it that gets in the way of actually asking the questions and getting to know him? Fear of rejection? Fear of something else? If you have fear that keeps you from having fulfilling friendships, I recommend a therapist to help you work through that. I wish you well. :)
|
چند وقت پیش با پسری آشنا شدم و نمی‌توانم از فکر او بیرون بیایم. احساس می‌کنم عاشقش شدم، اما نمی‌دانم واقعاً او را می‌شناسم یا نه. اگر او هیچ‌کدام از آن چیزی که من فکر می‌کنم نباشد، چه؟ گاهی به این فکر می‌کنم که ممکن است کسی با او باشد یا اینکه دوست دختر دارد و این باعث می‌شود گریه کنم. نمی‌دانم آیا خیلی وسواس دارم؟ اما هر بار که با هم صحبت می‌کنیم، انگار جادو می‌شود. او به من احساس فوق‌العاده‌ای می‌دهد، اما اگر در قضاوت‌های خود اشتباه کرده باشم، چه؟
|
کلر، به نظر می‌رسد شما این رابطه را در ذهنتان تجربه می‌کنید، نه در دنیای واقعی. می‌توانید با صحبت کردن با او پاسخ سؤالاتتان را بیابید... آشنایی با او تمامی کنجکاوی‌های شما را برطرف خواهد کرد. شما به جای اینکه در دوستی باشید، در ذهنتان سؤال می‌کنید. پس چه چیزی مانع از پرسیدن سؤالات و شناخت او می‌شود؟ ترس از طرد شدن؟ ترس از چیز دیگری؟ اگر ترسی دارید که شما را از داشتن دوستی‌های رضایت‌بخش بازمی‌دارد، به شما توصیه می‌کنم با یک درمانگر مشورت کنید تا بتوانید بر آن غلبه کنید. برایتان آرزوی سلامتی می‌کنم. :)
|
null |
A girl and I were madly in love. We dated for over a year and were even talking about marriage and future plans together. She moved away for school, and we attempted a long distance relationship. We eventually broke up. It's been a year now, and I still haven't lost my feelings for her. I still love her the same way I did. I've suffered from depression ever since the breakup and have been unable to connect with anyone else. It's damaging me and my life.
|
Hi Boise, I'm sorry that you've lost this love. The fact that you were planning marriage and a future tells me that you meant something very special to each other at that time. It's different now...you're not together anymore, but you can't accept this, right? Good for you for identifying that this situation is damaging your life. You've been grieving for longer than you were together. Oh, but really you've not been grieving...you're stuck still loving her instead of moving forward. Unrequited love is a recipe for eternal heartache. Let's look at some possible blocks to moving forward.It could be that there's something unfinished for you. Maybe you felt hurt and you didn't have the chance to say so, or you felt you hurt her and you didn't have the chance to make it right. Maybe there's a burning question you need to ask or something else you need to say. Maybe you want to tell her you've never stopped loving her, and see if she feels the same way. If this is the case, you have two choices, right? You can reach out and say what you need to say, or you can stop ruminating on that question and let it go. If you reach out, there's no guarantee it will go well or that she'll even respond. Maybe write her a letter and don't send it (or send it...it might be worth the risk). Use the next paragraph to help you decide. Do you know how she feels? How did it end? Did she end it? Was it ended just because of the distance, or are there more differences between you that didn't work? Sometimes people are so in love that they can't clearly see that the other person isn't in love with them anymore. Use the information you have about what she wants for her life...can you honour what she says she needs? If she's asked for distance, you would do well to honour that.A key to moving forward: look at your thoughts and where they're getting stuck. Write it down. What bad thing can happen if you let it go? Or "If I move forward, that will mean..." Keep going...what would be the worst part of that? This kind of exploring can help you identify your stuck place.It is possible that you've turned this ending into some kind of negative meaning about you or your future. As in "If this person doesn't love me, then I'm unlovable", or "No one will ever love me as much as she did". So your need to cling to her in your heart is your way of rejecting that negative message about yourself or the future. Can you find another way to reject that message? Try saying these things to yourself:I know she loved me. There is evidence of that.I was a good partner. There is evidence of that.It's part of life to fall in love and then have to move forward...I can do this and learn from it.Many people like me...that's how I know I'm lovable.It's normal to feel sad. I'm grieving a lost love.I want to move forward and not stare in the rearview mirror.I know more love awaits me if I can get fear out of the way.If this person loved me, others can too, (but not if I'm clinging to some old memory)These are the kinds of things a therapist would explore with you. I wish you well!
|
من و یک دختر به شدت عاشق هم بودیم. بیش از یک سال با هم قرار گذاشتیم و حتی در مورد ازدواج و آینده‌مان صحبت می‌کردیم. او برای تحصیل به یک شهر دیگر رفت و ما تلاش کردیم که یک رابطه از راه دور برقرار کنیم. اما بالاخره از هم جدا شدیم. حالا یک سال گذشته و من هنوز احساساتم را نسبت به او از دست نداده‌ام. هنوز هم او را به همان اندازه‌ای که دوست داشتم، دوست دارم. از زمان جدایی دچار افسردگی شده‌ام و نتوانسته‌ام با هیچ کس دیگری ارتباط برقرار کنم. این موضوع به من و زندگی‌ام آسیب می‌زند.
|
سلام بویز، متاسفم که این عشق را از دست دادی. واقعیتی که شما در حال برنامه‌ریزی برای ازدواج و آینده بودید، نشان می‌دهد که در آن زمان برای یکدیگر معنای بسیار ویژه‌ای داشتید. حالا وضعیت متفاوت است... شما دیگر با هم نیستید، اما نمی‌توانید این را بپذیرید، درست است؟ خوب است که متوجه شده‌اید این وضعیت به زندگی شما آسیب می‌زند. شما بیشتر از زمانی که با هم بودید غصه خوردید. اوه، اما واقعاً شما در حال غصه خوردن نیستید... شما هنوز به جای حرکت به جلو، او را دوست دارید. عشق ناکام، فرمولی برای درد و رنج دائمی است. بیایید به برخی از موانع احتمالی برای پیشرفت نگاه کنیم. ممکن است چیزی برای شما ناتمام مانده باشد. شاید شما آسیب دیدید و فرصتی برای بیان آن نداشتید، یا احساس کردید که به او آسیب زده‌اید و فرصتی برای جبران آن نداشتید. شاید سوالی سوزان دارید که باید بپرسید یا چیزی دیگری که باید بگویید. شاید بخواهید به او بگویید که هرگز از دوست‌داشتن او دست برنداشته‌اید و ببینید آیا او هم همین احساس را دارد یا خیر. اگر واقعاً اینطور است، شما دو انتخاب دارید، درست است؟ می‌توانید تماس بگیرید و آنچه نیاز دارید را بگویید، یا می‌توانید از فکر کردن به آن سوال دست بکشید و آن را رها کنید. اگر تماس بگیرید، هیچ تضمینی وجود ندارد که نتیجه خوبی بگیرد یا حتی پاسخی دریافت کنید. شاید برای او نامهای بنویسید و آن را نفرستید (یا بفرستید... شاید ارزش ریسک کردن را داشته باشد). از پاراگراف بعدی برای تصمیم‌گیری استفاده کنید. آیا می‌دانید او چه احساسی دارد؟ چگونه همه چیز به پایان رسید؟ آیا او این رابطه را پایان داد؟ آیا به خاطر فاصله به پایان رسید یا اختلافات دیگری نیز بین شما وجود داشت که نتیجه نداد؟ گاهی اوقات مردم آنقدر عاشق هستند که نمی‌توانند به وضوح ببینند که طرف مقابل دیگر عاشق آنها نیست. از اطلاعاتی که درباره خواسته‌های او از زندگی دارید استفاده کنید... آیا می‌توانید به آنچه او نیاز دارد احترام بگذارید؟ اگر او خواستار فاصله است، شما باید به آن احترام بگذارید. یکی از کلیدهای پیشرفت: به افکار خود نگاه کنید و ببینید کجا گیر کردند. آنها را یادداشت کنید. چه اتفاقی ممکن است بیفتد اگر رهایشان کنید؟ یا "اگر به جلو بروم، این به معنای..." ادامه دهید... بدترین حالت آن چیست؟ این نوع کاوش می‌تواند به شما در شناسایی موانع کمک کند. ممکن است شما این پایان را به نوعی معنای منفی درباره خود یا آینده‌تان تبدیل کرده باشید. به عنوان مثال: "اگر این شخص مرا دوست نداشته باشد، من دوست‌داشتنی نیستم" یا "هیچ‌کس هرگز مرا به اندازه او دوست نخواهد داشت". لذا نیاز شما به چسبیدن به او در دل‌تان، راهی است برای رد کردن این پیام منفی درباره خود یا آینده‌تان. آیا می‌توانید راه دیگری برای رد کردن این پیام پیدا کنید؟ سعی کنید این جملات را به خودتان بگویید: می‌دانم که او مرا دوست داشت. شواهدی از این وجود دارد. من شریک خوبی بودم. شواهدی از این وجود دارد. عاشق شدن بخشی از زندگی است و سپس باید به جلو حرکت کرد... می‌توانم این کار را انجام دهم و از آن بیاموزم. افراد زیادی من را دوست دارند... این نشان می‌دهد که من دوست‌داشتنی هستم. طبیعی است که حس غمگینی کنم. من در حال سوگواری برای یک عشق از دست رفته هستم. می‌خواهم پیش بروم و به آینه عقب خیره نشوم. می‌دانم اگر بتوانم ترس را از مسیر کنار بزنم، عشق بیشتری در انتظارم است. اگر این شخص مرا دوست داشت، دیگران نیز می‌توانند، (اما نه اگر به یادبود قدیمی بچسبم). اینها مسائلی هستند که یک درمانگر با شما بررسی خواهد کرد. برایتان آرزوی موفقیت دارم!
|
null |
I would like to be able to have more positive relationships in the present.
|
Hi Chapel Hill, I like your goal; research is telling us more and more that one of the most important keys to happiness is having healthy relationships. If we feel successful in that area, it can give us the confidence and hope to tackle anything life throws at us.There are personal barriers we all have to having healthy relationships; it's our "stuff", our "baggage" (not a steam trunk, right...you have a cute little Gucci bag!). You hint that people may have hurt you in the past. Maybe fear says "stay away...hold onto resentment or you will be hurt again!". Resentment, or simply focusing on the past is certainly a barrier to improving any relationship. Learning to forgive ourselves and others is so important. And remember...forgiveness isn't about saying something was okay; it only means "It happened, I can't change that, and I don't want to carry it (anger, hurt, resentment) around anymore, so I let it go." Or...sometimes fear tells us that people won't accept us; this keeps us isolated for sure! But really, all fear wants is power over us. Fear is a trickster! It tells us that if we let go of the past, we will be rejected or hurt. It says "I'm trying to protect you!", but what it REALLY wants is to paralyze and isolate us all so it can feel powerful. Once you pull the sheeps clothing off of fear, you can see that it doesn't help you at all!Once you see where your personal barriers are, and you start to refute those thoughts in your mind, you can begin to build new ideas about yourself and other people that are based on compassion instead of fear... Everyone deserves forgiveness and compassion.No one deserves to be judged by their worst moments.If I look in the rearview mirror, I can't move forward.We are all beautifully imperfect.I can't change the past, but I have the power to make the future good.I wish you the best on your journey!
|
دوست دارم بتوانم در حال حاضر روابط مثبت‌تری داشته باشم.
|
سلام چپل هیل، هدف شما را دوست دارم. تحقیقات به وضوح نشان می‌دهند که یکی از کلیدهای اصلی شادی داشتن روابط سالم است. اگر در این زمینه احساس موفقیت کنیم، می‌تواند به ما اعتماد به نفس و امید بدهد تا با هر چیزی که زندگی به سراغمان می‌آورد، مقابله کنیم. ما همگی با موانع شخصی مواجه هستیم که بر سر راه ایجاد روابط سالم قرار دارند؛ اینها «چالش‌ها» و «بارهایی» هستند که با خود داریم (نه یک چمدان غول‌پیکر، درست است... شما یک کیف کوچک گوچی دارید!). شما به این نکته اشاره می‌کنید که ممکن است در گذشته از طرف برخی افراد آسیب دیده باشید. شاید ترس به شما بگوید: «دور بمان... رنجش را نگه‌دار وگرنه دوباره آسیب خواهی دید!» رنجش، یا فقط تمرکز بر گذشته قطعاً مانعی بر سر راه بهبود هر رابطه‌ای است. یادگیری بخشش به خود و دیگران بسیار مهم است. و به یاد داشته باشید... بخشش به معنای این نیست که بگوییم چیزی درست بود؛ بلکه به این معناست که «این اتفاق افتاده؛ نمی‌توانم آن را تغییر دهم و نمی‌خواهم بار(عصبانیت، آسیب، رنجش) را دوباره با خود حمل کنم، پس آن را رها می‌کنم.» یا گاهی اوقات ترس به ما می‌گوید که دیگران ما را نمی‌پذیرند؛ این قطعاً ما را منزوی می‌کند! اما در حقیقت، آنچه ترس می‌خواهد، سلطه بر ماست. ترس یک فریبکار است! به ما می‌گوید اگر گذشته را رها کنیم، طرد خواهیم شد یا آسیب می‌بینیم. می‌گوید: «من در تلاش برای حفاظت از تو هستم!» اما حقیقت این است که آنچه واقعاً می‌خواهد این است که ما را فلج و منزوی کند تا خود را قدرتمند احساس کند. وقتی روی واقعیّت ترس را ببینید، متوجه می‌شوید که هیچ کمکی به شما نمی‌کند! وقتی موانع شخصی‌تان را شناسایی کردید و شروع به رد کردن آن افکار منفی در ذهنتان کردید، می‌توانید ایده‌های جدیدی را درباره خود و دیگران بسازید که بر اساس شفقت و نه ترس باشند... همه سزاوار بخشش و شفقت هستند. هیچ‌کس نباید به خاطر بدترین لحظاتش قضاوت شود. اگر به آینه عقب نگاه کنم، نمی‌توانم جلو بروم. ما همگی به‌طرز زیبایی ناقص هستیم. نمی‌توانم گذشته را تغییر دهم، اما می‌توانم آینده را به خوبی بسازم. برای شما آرزوی بهترین‌ها در سفر زندگیتان می‌کنم!
|
null |
My fiancé and I have almost the best relationship every girl wants, but lately it's changed. I get less attention and little to no intercourse. He works a lot and goes to the gym a lot (he's a football player for an indoor league), but he has no time for me. We live two hours from family, and when I leave home to see family, he'll text me saying "whatever" and "leave me alone." But when we're together, everything is okay. No fighting or anything. I love this man, but I just don't know what to do anymore.
|
Hi Rockford, While no relationship is "perfect", and it's natural for the passionate beginnings of a relationship to lessen with time, because we have established the trust and love needed as a foundation and we don't have to smother each other with attention anymore, your situation sounds like something different. "He has no time for me"... yet you don't fight. Hmmm...Is it that you don't fight because you don't bring up what's bothering you? Are you avoiding conflict? Many people do. What do you fear would happen if you let him know how you feel about his recent pulling away? As an engaged couple, now is a really good time to see what happens when you bring a concern to your fiance. Better to find out now what happens when you rock the boat by being real. Or maybe you have spoken to him about it. If so, what happens? Does he listen and help you understand him better? Or does he avoid and reassure you...or maybe dismiss you? This is really important data to gather about how your fiance handles conflict and how you work together. He says "leave me alone". That's a pretty bold statement about what he wants. He doesn't seem to have the same idea that you do about what marriage is, and how close you want to be. Plus, I have to say, those words sound more like what a closed-off fourteen year old would say to a parent than a loving fiance to his bride to be! Giving him the benefit of the doubt, it could be that your fiance is scared about getting married and this is a temporary reaction that will change. But if this is true, he needs to tell you that so you can understand. So, I suggest that the fact that when you're together you're "okay" is perhaps not the best barometer for how you're doing as a couple. Listen to your gut. I encourage you to be really open with your fiance about what your feelings and fears are. This may get rockier before it gets better, but until you face what's not working, you won't know who you truly are as a couple. When you're engaged, it's a really cool time to see a therapist too...to get some conflict resolution skills down before you're a married couple.
|
من و نامزدم تقریباً بهترین رابطه‌ای را داریم که هر دختری آرزویش را دارد، اما اخیراً تغییراتی در آن ایجاد شده است. من کمتر توجه می‌شوم و رابطه جنسی بسیار کمی داریم. او خیلی کار می‌کند و به باشگاه می‌رود (او فوتبالیستی در لیگ داخل سالن است)، اما برای من وقت ندارد. ما دو ساعت از خانواده‌امان فاصله داریم و وقتی برای دیدن خانواده‌ام از خانه بیرون می‌روم، او به من پیام می‌دهد و می‌نویسد: "هر چیزی که باشد" و "مرا تنها بگذار." اما وقتی با هم هستیم، همه چیز خوب است؛ نه دعوایی و نه مشکلی. من این مرد را دوست دارم، اما دیگر نمی‌دانم چه کار کنم.
|
سلام راکفورد، در حالی که هیچ رابطه‌ای "کامل" نیست و طبیعی است که شور و هیجان آغازین یک رابطه با گذر زمان کاهش یابد، زیرا ما اعتماد و عشق لازم را به عنوان زیربنا ایجاد کرده‌ایم و دیگر نیازی به سرکوب یکدیگر با توجه بیش از حد نداریم، وضعیت شما به نظر متفاوت می‌آید. "او برای من وقت ندارد" ... اما شما دعوا نمی‌کنید. هوم... آیا شما دعوا نمی‌کنید چون آنچه شما را آزار می‌دهد مطرح نمی‌کنید؟ آیا از درگیر شدن طفره می‌روید؟ بسیاری از مردم این کار را انجام می‌دهند. چه چیزی می‌ترساند اگر به او بگویید نسبت به کناره‌گیری اخیرش چه احساسی دارید؟ به عنوان یک زوج نامزد، اکنون زمان بسیار خوبی است تا ببینید وقتی نگرانی‌تان را به نامزدتان می‌آورید چه اتفاقی می‌افتد. بهتر است اکنون بفهید وقتی که قایق را تکان می‌دهید و واقعی هستید، چه روی می‌دهد. یا شاید شما در این مورد با او صحبت کرده‌اید. اگر چنین است، چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا او گوش می‌دهد و به شما کمک می‌کند تا او را بهتر درک کنید؟ یا از شما دوری می‌کند و تنها شما را آرام می‌کند... یا شاید شما را نادیده می‌گیرد؟ این اطلاعات برای درک چگونگی برخورد نامزدتان با تعارض و نحوه کارکرد شما با یکدیگر بسیار مهم است. او می‌گوید: "مرا تنها بگذار". این یک بیان بسیار جسورانه درباره خواسته‌های اوست. به نظر نمی‌رسد او همان تصوری که شما از ازدواج دارید و چقدر می‌خواهید به هم نزدیک باشید، داشته باشد. علاوه بر این، باید بگویم این کلمات بیشتر شبیه آنچه است که یک نوجوان چهارده‌ساله به والدینش می‌گوید تا یک نامزد عاشق به همسر آینده‌اش! اگر بخواهیم حسن نیت او را در نظر بگیریم، ممکن است نامزد شما از ازدواج می‌ترسد و این یک واکنش موقتی باشد که تغییر خواهد کرد. اما اگر این درست است، او باید این را به شما بگوید تا شما بتوانید درک کنید. بنابراین، پیشنهاد می‌کنم واقعیت این که وقتی با هم هستید "خوب" هستید، شاید بهترین معیاری برای سنجش وضعیت شما به عنوان یک زوج نباشد. به حس درونی خود گوش دهید. من شما را تشویق می‌کنم که با نامزدتان درباره احساسات و ترس‌هایتان به‌طور کامل و صادقانه صحبت کنید. این ممکن است ابتدا دشوارتر شود، اما تا زمانی که با آنچه کار نمی‌کند روبرو نشوید، نخواهید دانست که به عنوان یک زوج واقعاً چه کسی هستید. وقتی نامزد هستید، زمان بسیار خوبی برای مراجعه به یک درمانگر نیز هست... تا قبل از آنکه زوجی متاهل شوید، مهارت‌های حل تعارض را بیاموزید.
|
null |
They don't go away, and I feel like I'm going crazy. Does that ever stop? Can it be a symptom of medication?
|
This can certainly be a side effect of some medications. If the voices are so powerful that you can not sleep or they are constantly present, you shouldn't wait any time, but go and see your doctor straight away.
|
آنها از بین نمی‌روند و من احساس می‌کنم دارم دیوانه می‌شوم. آیا این هرگز متوقف خواهد شد؟ آیا ممکن است این نشانه‌ای از عوارض دارو باشد؟
|
این مطمئناً می‌تواند از عوارض جانبی برخی داروها باشد. اگر صداها به قدری قوی‌اند که نمی‌توانید بخوابید یا دائماً وجود دارند، نباید لحظه‌ای معطل کنید و باید فوراً به پزشک خود مراجعه نمایید.
|
null |
I would like to be able to have more positive relationships in the present.
|
Remember, the past no longer exists and the future is just an illusion as we don't know what will happen tomorrow, so take the present as your guide. That is all we can do, so keep saying this to yourself and try to help someone each day. The happiness is helping others to feel a bit better.
|
دوست دارم بتوانم در حال حاضر روابط مثبت‌تری داشته باشم.
|
به یاد داشته باشید، گذشته دیگر وجود ندارد و آینده تنها یک توهم است زیرا ما نمی‌دانیم فردا چه اتفاقی خواهد افتاد؛ بنابراین حال را به عنوان راهنمای خود انتخاب کنید. این تنها کاری است که می‌توانیم انجام دهیم، پس این را به خود بگویید و سعی کنید هر روز به کسی کمک کنید. خوشبختی در این است که به دیگران کمک کنیم تا کمی احساس بهتری داشته باشند.
|
null |
I’m in love with my friend who is also a girl. I fell in love with her in a few months. That was my first love. We used to talk for the whole day and night over the phone and on Facebook. I thought she had the same feelings for me, but I was wrong. I always wanted to touch her warmly and stay with her all my life. But all my dreams get broken apart after she got into a relationship with a guy. I’ve tried to be in relationship with guys, but I can’t be in love with them.
|
It all depends how old you are and what a particular situation is. You may be feeling very close to this friend and mistake that feeling for sexual feeling, or the feelings may be real. This is something you will find out for yourself, however, it definitely doesn't mean that you are a lesbian just because you have those feelings for this particular person. Time will tell, but if you need to discuss this, you could see your school councelor (if you are at school/university) or find a LGBT group with meetings and discuss this with them. I hope this is helpful.
|
من عاشق دوستم هستم که او هم دختر است. در طی چند ماه به او عشق ورزیدم. این اولین عشق من بود. ما کل روز و شب را با تلفن و فیسبوک صحبت می‌کردیم. فکر می‌کردم او هم نسبت به من احساس مشابهی دارد، اما اشتباه می‌کردم. همیشه آرزو داشتم او را به گرمی در آغوش بگیرم و تمام عمرم را با او سپری کنم. اما تمام آرزوهایم بعد از اینکه او با یک پسر وارد رابطه شد، بر باد رفت. تلاش کردم با پسرها رابطه برقرار کنم، اما نتوانستم عاشق آنها شوم.
|
همه چیز بستگی به سن شما و موقعیت خاص دارد. ممکن است احساس نزدیکی به این دوست داشته باشید و آن احساس را با احساس جنسی اشتباه بگیرید، یا ممکن است این احساسات واقعی باشند. این چیزی است که خودتان متوجه خواهید شد؛ با این حال، این به معنای این نیست که صرفاً به دلیل داشتن این احساسات نسبت به این شخص خاص شما لزبین هستید. زمان مشخص خواهد کرد، اما اگر نیاز به بحث در این مورد دارید، می‌توانید به مشاور مدرسه‌تان مراجعه کنید (اگر در مدرسه/دانشگاه هستید) یا گروهی از دگرباشان جنسی که جلساتی دارند پیدا کنید و با آنها در این مورد صحبت کنید. امیدوارم این کمکتان کند.
|
null |
They don't go away, and I feel like I'm going crazy. Does that ever stop? Can it be a symptom of medication?
|
Since you realize that hearing voices in your head is not usual for you, then definitely there is a problematic situation happening within your awareness of who you are.if you recently started taking a new drug or increased dosage of one you already were taking, and the voices started shortly after, then yes, it is possible medication created your problem.Start by telling whoever gave you the presecription, about the problem you're having."Crazy" has some flexibility as to whether someone is this way or not.Certainly a very positive sign that you're not crazy, is that you're self-aware of a problem within yourself. And, you're responsible toward yourself and making effort to address this problem.Crazy people usually don't do responsible behaviors.
|
آنها از بین نمی‌روند و احساس می‌کنم دارم دیوانه می‌شوم. آیا این هرگز متوقف می‌شود؟ آیا می‌تواند نشانه‌ای از عوارض دارو باشد؟
|
از آنجایی که متوجه شده‌اید که شنیدن صداها در ذهنتان برای شما عادی نیست، به‌طور قطع یک وضعیت مشکل‌ساز در آگاهی شما از خودتان وجود دارد. اگر اخیراً داروی جدیدی مصرف کرده‌اید یا دوز دارویی که قبلاً مصرف می‌کردید را افزایش داده‌اید و صداها بلافاصله پس از آن شروع شده، بله، ممکن است که دارو مشکل شما را ایجاد کرده باشد. با گفتن مشکلی که دارید به کسی که به شما نسخه داده است، آغاز کنید. «دیوانه» به نوعی انعطاف‌پذیری دارد که آیا کسی واقعاً اینگونه است یا نه. قطعاً نشانه مثبت دیگری از اینکه شما دیوانه نیستید، این است که از وجود مشکلی در درون خود آگاه هستید و نسبت به خود مسئول هستید و تلاش می‌کنید تا این مشکل را حل کنید. افراد دیوانه معمولاً رفتارهای مسئولانه‌ای ندارند.
|
null |
I need answers to my anger, possessiveness, and urges.
I am angry all the time. I push people away so much that I actually blow up on people now because they ask me how my day is or was. I have a possessiveness to someone who is not even mine. I have these urges to hurt someone really bad. I want to see them beg for me to stop hurting. I want to hear their agonizing pained-filled voices. What is wrong with me?
|
What result are you hoping to get from the behaviors you describe?Maybe start by comparing the results you see yourself receiving from your current interactions, with how you would wish to feel from relating to others.Since you ask, "what is wrong with me?", there is a disconnect between what you are doing and what you'd like in return.This is true even with imagining doing harm to others.What are you really trying to accomplish for yourself by hurting others?Besides the unethicalness and criminality of this and legal consequences of arrest for such behaviors, what gain which is not evil, do you expect from overpowering and imagining you control another human being?
|
من به پاسخ‌هایی برای عصبانیت، حس مالکیت و تمایلات خود نیاز دارم.
من همیشه عصبانی هستم. آنقدر مردم را دور می‌کنم که اکنون به خاطر اینکه از من می‌پرسند روزم چگونه بوده، به آنها واکنش تندی نشان می‌دهم. احساسی از مالکیت نسبت به کسی دارم که حتی مال من نیست. این تمایلاتی دارم که واقعاً به کسی آسیب بزنم. می‌خواهم ببینم آنها از من خواهش می‌کنند که دست از آزارشان بردارم. می‌خواهم صدای درد و رنج آنها را بشنوم. چه مرگم شده؟
|
امیدوارید چه نتیجه‌ای از رفتارهایی که توصیف می‌کنید به دست آورید؟ شاید بهتر باشد با مقایسه نتایجی که از تعاملات فعلی‌تان تجربه می‌کنید با احساسی که از ارتباط با دیگران می‌خواهید، شروع کنید. از آنجایی که می‌پرسید "مشکل من چیست؟" نشان‌دهنده‌ای از یک شکاف بین آنچه انجام می‌دهید و آنچه در ازای آن می‌خواهید وجود دارد. این موضوع حتی در مورد تصور آسیب رساندن به دیگران نیز صدق می‌کند. واقعاً از آسیب رساندن به دیگران چه هدفی دارید؟ به‌جز غیراخلاقی بودن و جنایت‌کارانه بودن آن و عواقب قانونی احتمالی چون دستگیری، چه منفعتی که شرارت‌آمیز نیست، از تسلط بر دیگران و تصورات کنترلی بر آنان انتظار دارید؟
|
null |
I would like to be able to have more positive relationships in the present.
|
Would you describe yourself as sensitive to your surroundings and emotions?If yes, this may explain why letting go of past problems, is itself a problem.The dynamic of living one day at a time and letting go of past problems, is more imaginary and wishful than real.It is a popular notion of TV, FB, and media.Doing the letting go, has nothing to do with what is actually possible to do.Problems are not "let go", they are resolved somehow.Living one day at a time isn't possible for anyone who has consciousness. No one can really disconnect from reality every day on which they wake up.Instead of trying to do the impossible which is promoted online and in media, allow yourself time to recognize what went into creating a problem in your life, in the first place. Understanding problems leads to peacefulness and resolution. Then you will have more freedom to make new relationships.Also, be patient with this process and yourself.If you have deep attachment to painful situations in your life, then possibly now is your time for understanding what went wrong.This is a process which cannot be rushed if it is to be done well.If it is done thoroughly, then you very naturally will bring new relationships into your life.And life will no longer feel so painful that you can only manage "one day at a time" without hurting. You won't need to forget what happened yesterday.
|
دوست دارم بتوانم در حال حاضر روابط مثبت‌تری داشته باشم.
|
آیا خود را نسبت به محیط و احساساتتان حساس توصیف می‌کنید؟ اگر پاسخ‌تان بله است، این ممکن است توضیح دهد که چرا رها کردن مشکلات گذشته خود یک چالش است. دینامیک زندگی کردن در روز و رها کردن مشکلات گذشته، بیشتر یک تصور و آرزوی خیالی است تا واقعیت. این ایده در تلویزیون، فیسبوک و رسانه‌ها رایج شده است. رها کردن به هیچ وجه به آنچه که واقعاً ممکن است مرتبط نیست. مشکلات "رها" نمی‌شوند، بلکه به طریقی حل و فصل می‌شوند. زندگی در یک روز در یک زمان برای هیچ‌کس که آگاه است ممکن نیست. هیچ‌کس نمی‌تواند واقعاً از واقعیت جدا شود هر روز که از خواب بیدار می‌شود. به جای تلاش برای انجام کارهای غیرممکن که در فضای مجازی و رسانه‌ها ترویج می‌شود، به خودتان زمان بدهید تا ابتدا متوجه شوید چه چیزی باعث ایجاد مشکل در زندگی شما شده است. درک مسائل منجر به آرامش و حل آنها می‌شود. در این صورت، آزادی بیشتری برای شکل‌گیری روابط جدید خواهید داشت. همچنین در این فرآیند و با خودتان صبور باشید. اگر به موقعیت‌های دردناک در زندگیتان وابستگی عمیق دارید، شاید اکنون زمان مناسب برای درک اشتباهات گذشته‌تان باشد. این یک فرآیند است که نمی‌توان آن را عجله‌ای انجام داد اگر می‌خواهید به‌خوبی پیش برود. اگر به‌طور کامل انجام شود، به‌طور طبیعی روابط جدیدی را به زندگیتان وارد خواهید کرد و زندگی دیگر این‌قدر دشوار نخواهد بود که تنها بتوانید "یک روز در یک زمان" پیش بروید بدون اینکه آسیب ببینید. شما نیازی به فراموش کردن آنچه دیروز اتفاق افتاد ندارید.
|
null |
My fiancé and I have almost the best relationship every girl wants, but lately it's changed. I get less attention and little to no intercourse. He works a lot and goes to the gym a lot (he's a football player for an indoor league), but he has no time for me. We live two hours from family, and when I leave home to see family, he'll text me saying "whatever" and "leave me alone." But when we're together, everything is okay. No fighting or anything. I love this man, but I just don't know what to do anymore.
|
Your situation sounds a little painful.Have you brought up any of these topics for discussion with your fiancé?Now is a good time for finding out if and how your future husband is interested and addresses the way you are feeling.Until the two of you open up what bothers you, all you or anyone who talks to you about the situation, can do is take guesses as to what is driving your finance's behaviors.Also, in the moment of when your fiancé texts you words you find surprising or startling, you can tell him this. Maybe by being clear and truthful about how what he writes affects you, then next time he will change what he tells you.And if he doesn't, then you know that you explained yourself, he had this information about you and that , he isn't that willing to consider what you told him. Really, the best first step is to open up all the topics you wrote about here, with him. This way you'll give each of you to discuss how to care about one another in a meaningful way.
|
من و نامزدم تقریباً بهترین رابطه‌ای را داریم که هر دختری آرزویش را دارد، اما به تازگی تغییر کرده است. من کمتر مورد توجه قرار می‌گیرم و رابطه جنسی کمی داریم. او زیاد کار می‌کند و به طور مکرر به باشگاه می‌رود (او یک فوتبالیست برای لیگ داخل سالن است)، اما برای من وقتی ندارد. ما دو ساعت از خانواده دور هستیم و وقتی برای دیدن خانواده از خانه خارج می‌شوم، او به من پیام می‌دهد که "هرچی" و "مرا تنها بگذار." اما وقتی با هم هستیم، همه چیز خوب است. نه دعوایی و نه مشکل دیگری داریم. من این مرد را دوست دارم، اما نمی‌دانم دیگر چه کار کنم.
|
وضعیت شما کمی دردناک به نظر می‌رسد. آیا هیچ یک از این موضوعات را با نامزدتان در میان گذاشته‌اید؟ اکنون زمان خوبی است برای فهمیدن اینکه آیا و چگونه شوهر آینده‌تان به احساسات شما توجه دارد. تا زمانی که شما دو نفر درباره آنچه که شما را آزار می‌دهد صحبت نکنید، تنها کاری که شما یا هر کس دیگری که با شما در مورد این وضعیت گفتگو می‌کند، می‌تواند انجام دهد، حدس زدن در مورد علل رفتارهای نامزدتان خواهد بود. همچنین، در زمانی که نامزدتان متنی برایتان ارسال می‌کند که برایتان غیرمنتظره یا شوکه‌کننده است، می‌توانید به او بگویید. شاید با روشن و صادق بودن در مورد اینکه نوشته‌هایش چه تأثیری بر روی شما می‌گذارد، او دفعه بعد تغییراتی در آنچه می‌گوید، اعمال کند. و اگر این کار را نکرد، می‌دانید که شما توضیح خود را داده‌اید و او اطلاعات شما را دریافت کرده، اما تمایلی به در نظر گرفتن آنچه که به او گفتید ندارد. واقعاً بهترین قدم اول این است که همه موضوعاتی را که در اینجا مطرح کرده‌اید، با او باز کنید. به این ترتیب فضایی ایجاد می‌کنید که هر یک از شما می‌توانید در مورد چگونگی مراقبت معنادار از یکدیگر گفتگو کنید.
|
null |
My husband and I are in a terrible place. Part of me wants to fix it, but then I'm caught up with not knowing how and not being able to communicate my feelings to him because he always feels I'm blaming him. Sometimes I am because the feelings of distrust are so strong. I feel they must be coming from something he's doing, but sometimes I know I'm being irrational. Still, that doesn't stop the anxiety. The other half of the time, I just want to walk away, but I feel like that will only be a temporary fix.
|
You may be pressuring yourself to be the one person who fixes the relationship. This is impossible because the relationship belongs to both of you.Has he told you whether he feels about himself that how he interacts with you, is contributing to problems in the couple?Is he willing to understand what you're asking of him, without shutting down with whatever he is feeling when he feels blamed?Your feelings of distrust are the natural outcome of not being properly heard and understood. He's not willing to listen to you, so of course you're frustrated and this frustration comes out in all sorts of uneasy feelings.Willingness to hear each other in a non-defensive way, sometimes requires a couples therapist's assistance.Ask your husband if he's willing to understand, not judge you. Be willing yourself to do the same.If after trying and getting nowhere, you'll know when to stop trying on your own as a couple and to find a specifically trained couples therapists.Warning, not all therapists are trained to do couples therapy. Ask the therapist if they've had specialized training in couples therapy.Otherwise, having a referee type therapy session of, "what do you think", "what do you think?", isn't going to do anything except frustrate both of you further.Good luck!
|
من و شوهرم در وضعیت وخیمی قرار داریم. بخشی از من می‌خواهد این وضعیت را بهبود بخشد، اما سپس گرفتار می‌شوم چون نمی‌دانم چگونه احساساتم را به او منتقل کنم و او همیشه احساس می‌کند که من او را سرزنش می‌کنم. گاهی اوقات واقعاً اینطور است، زیرا احساس بی‌اعتمادی بسیار قوی است. احساس می‌کنم این حس‌ها باید ناشی از رفتارهای او باشند، اما می‌دانم که گاهی هم غیرمنطقی هستم. با این حال، این اضطراب را از بین نمی‌برد. در نیمی از مواقع، تنها چیزی که می‌خواهم این است که از این وضعیت فاصله بگیرم، اما احساس می‌کنم این فقط یک راه‌حل موقتی خواهد بود.
|
ممکن است به خودتان فشار بیاورید که تنها کسی باشید که رابطه را بهبود می‌بخشد. این غیرممکن است، زیرا رابطه متعلق به هر دوی شماست. آیا او به شما گفته که آیا نحوه تعاملش با شما، بر مشکلات زوجی تأثیر می‌گذارد؟ آیا او آماده است تا آنچه را از او خواسته‌اید بفهمد، بدون اینکه با احساساتش که ناشی از احساس سرزنش است، از شما دور شود؟ احساس عدم اعتماد شما نتیجه طبیعی این است که به‌درستی شنیده و درک نشده‌اید. او حاضر نیست به شما گوش دهد، بنابراین طبیعی است که ناامید و frustrate شوید و این ناامیدی به شکل احساسات ناخوشایند بروز کند. تمایل به گوش دادن به یکدیگر به‌صورت غیر تدافعی، گاهی نیازمند کمک یک درمانگر زوجین است. از شوهرتان بپرسید که آیا مایل است شما را درک کند، نه اینکه قضاوت کند. خودتان هم باید مایل باشید که همین کار را انجام دهید. اگر پس از تلاش و بی‌نتیجه ماندن، دریابید که چه زمانی باید تلاش‌های خود را به عنوان یک زوج متوقف کنید و به دنبال یک درمانگر زوجین با تخصص بگردید. توجه کنید که همه درمانگران برای انجام زوج درمانی آموزش دیده نیستند. از درمانگر بپرسید آیا تخصص خاصی در زمینه زوج درمانی دارد یا خیر. در غیر اینصورت، برگزاری جلسات درمانی به‌صورت داوری با جملاتی چون "تو چه فکر می‌کنی؟" و "من چه فکر می‌کنم؟" هیچ کمکی نخواهد کرد و فقط موجب ناامیدی هر دوی شما می‌شود. موفق باشید!
|
null |
My boyfriend of five years told me he cheated on me during our relationship after we broke up. We've since gotten back together and are trying to make it work. I don't know how to trust him now, but I really want to make it work, and it seems like he does too. But my trust issues are getting in the way and causing problems.
|
Hi Michigan,This is a common issue. How do you trust after you know someone is capable of hurting you? I totally get that it's hard, and I believe it's worth it if you truly love and want to be with someone. You can be stronger in the scarred places. I would suggest that you each have a separate job to do to rebuild this trust. It is definitely possible to rebuild it, because anything is possible if both people want it enough.Your boyfriend came clean to you...this is pretty crucial. He chose to honour your needs rather than keep the secret. You can use that as evidence in your "proof that he loves me" file. Work on that file...thicken it up. Having a thick "he does care about me and wouldn't hurt me again" file will help you. Other things that he can do to help you thicken that file (because after all, his behaviours caused this problem): answer all your questions, don't brush you off if you're feeling insecure, treat you as though you're a priority, avoid questionable contact with other women, have open communication, give you passwords to devices so there is transparency. He can help you to understand where those behaviours came from...why he cheated in the first places (although people aren't always good with those 'why' questions!)You can focus on telling yourself that people change, that he deserves a chance to show you he can be loyal (or at least you've decided to give him that chance), and that you want to be a trusting person. If you act like a trusting person, you will likely feel more like one. Don't go snooping, don't interrogate him. It's normal you might feel scared and try to tell him that when you do. Let him know what happens that leads to you feeling scared.This is a start for you. A good therapist can be helpful too!
|
دوست پسر پنج ساله‌ام به من گفت که پس از جدایی‌مان در طول رابطه‌مان به من خیانت کرده است. ما از آن زمان دوباره به هم برگشته‌ایم و در تلاش هستیم تا رابطه‌امان را بازسازی کنیم. نمی‌دانم چگونه به او اعتماد کنم، اما واقعاً می‌خواهم این رابطه به نتیجه برسد و به نظر می‌رسد او هم همین‌طور است. اما مشکلات اعتماد من در حال ایجاد مشکل هستند.
|
سلام میشیگان، این یک مشکل رایج است. چگونه می‌توان اعتماد کرد وقتی می‌دانید کسی می‌تواند به شما آسیب بزند؟ من کاملاً درک می‌کنم که این کار سخت است، و معتقدم اگر واقعاً کسی را دوست داشته باشید و بخواهید با او باشید، ارزشش را دارد. شما می‌توانید در نقاط زخم‌خورده قوی‌تر شوید. به شما پیشنهاد می‌کنم که هر یک کار جداگانه‌ای برای بازسازی این اعتماد انجام دهید. قطعاً امکان بازسازی آن وجود دارد، زیرا هر چیزی ممکن است اگر هر دو نفر به اندازه کافی بخواهند. دوست پسرتان به شما حقیقت را گفت... این نکته‌ای بسیار مهم است. او تصمیم گرفت به جای پنهان کردن راز، به نیازهای شما احترام بگذارد. می‌توانید از این موضوع به عنوان مدرکی در "پرونده اثبات اینکه او مرا دوست دارد" استفاده کنید. روی آن پرونده کار کنید... آن را تقویت کنید. داشتن یک پرونده ضخیم "او به من اهمیت می‌دهد و دیگر به من آسیب نمی‌زند" به شما کمک خواهد کرد.
کارهای دیگری که او می‌تواند انجام دهد تا به شما کمک کند آن پرونده را تقویت کنید (چون در نهایت رفتارهای او باعث این مشکل شده است): به تمام سؤالات شما پاسخ دهد، اگر احساس ناامنی می‌کنید شما را نادیده نگیرد، طوری با شما رفتار کند که نشان‌دهنده اهمیت شما باشد، از برقراری تماس مشکوک با زنان دیگر پرهیز کند، ارتباط باز داشته باشد، رمز عبور دستگاه‌ها را به شما بدهد تا شفافیت وجود داشته باشد. او می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید آن رفتارها از کجا ناشی می‌شوند و چرا او در ابتدا خیانت کرد (هرچند مردم معمولاً در پاسخ به این سؤالات «چرا» خوب نیستند).
شما می‌توانید به خود بگویید که مردم تغییر می‌کنند، و او شایسته فرصتی برای نشان دادن وفاداری‌اش است (یا حداقل شما تصمیم گرفته‌اید این فرصت را به او بدهید) و اینکه شما می‌خواهید فردی قابل اعتماد باشید. اگر به‌گونه‌ای رفتار کنید که اعتماد کنید، احتمالاً بیشتر احساس می‌کنید که فردی قابل اعتماد هستید. به جاسوسی نروید و از او بازجویی نکنید. طبیعی است که ممکن است احساس ترس کنید و سعی کنید این احساس را با او در میان بگذارید. به او بگویید چه چیزهایی باعث می‌شود احساس ترس کنید. این یک شروع برای شماست. یک درمانگر خوب نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد!
|
null |
I have been married for ten years. My husband is 29 years my senior. We have a young daughter. Ever since she was born, my husband has "shut down." We have no intimacy; he doesn't even kiss me. I've told him how I feel for years, and he swears he loves me and wants to make me happy, but I still have to literally beg for sex and affection. My self-esteem is gone, and I feel so alone. He has stranded me. He uses his passive-aggressive ways and ignores every comment I make. He refuses to talk to me in detail.
|
Hi Smyrna,Your husband is avoiding dealing with this problem. I understand how lonely you must feel, not only sexually, but emotionally too.From what you describe, it seems that he wants to be there for you, but he clearly has barriers to engaging fully around this issue. My hunch is that he doesn't know what to do or how to talk to you. But I think he does have something to say.Your husband is 29 years older and you've been together for ten years...that puts you at around thirty perhaps and him at almost sixty? Has any wise older woman sat you down to explain that men sometimes have erectile issues or hormone-related low sex drive as they age? It's possible that your husband is bewildered, angry, grieving or anxious about changes in his sex drive or his ability to maintain an erection, and that he doesn't know how to talk to you about this. He may feel like he's letting you down, and he's scared it will get worse, so he's sticking his head in the sand. Of course, that doesn't help, does it?The worst case scenario is that you get angry or hopeless, that he senses danger or disapproval from you and pulls away even further in shame. Eventually, you stop chasing him, and you drift further apart. It's a bit of a conundrum...how to honour both your need for connection and honesty and his need for a safe place to explore his fears and insecurities. Maybe lower your expectations for a bit? Your husband will need to believe that you are a safe place to share his fears, and you would need to hold onto the fact that he's really scared, and that he's not rejecting you...just protecting himself.I would suggest having a gentle conversation that sounds something like "Sweetheart, we both know that something's not right here. I think you've been trying to handle this on your own or hoping it would get better, but can we agree that it's not? I need you to either talk to me about what's happening, or please go see a doctor. What I need is to see that you are doing some little step to help us. Either of those things would show me that."In the end, you need to know that he's heard you and that he's willing to look at the issue in some way. If he does neither, then at least you know where you stand and you can decide whether to live in a sexless marriage. I wonder if showing him this answer to your question might help? Just a thought.
|
من ده سال است که ازدواج کرده‌ام. شوهرم ۲۹ سال از من بزرگتر است. ما یک دختر کوچک داریم. از زمانی که او به دنیا آمده، شوهرم "خاموش" شده است. ما هیچ صمیمیتی نداریم و حتی او مرا نمی‌بوسد. من سال‌هاست که به او گفته‌ام چه احساسی دارم، و او قسم می‌خورد که مرا دوست دارد و می‌خواهد مرا خوشحال کند، اما من هنوز باید به‌صورت واقعی برای رابطه جنسی و محبت التماس کنم. عزت نفس من از بین رفته و احساس تنهایی می‌کنم. او مرا به حال خود رها کرده است. او از روش‌های منفعلانه-پرخاشگرانه‌اش استفاده می‌کند و هر نظری که می‌دهم نادیده می‌گیرد. او از صحبت در مورد جزئیات با من امتناع می‌کند.
|
سلام Smyrna، شوهر شما از مواجهه با این مشکل اجتناب می‌کند. می‌فهمم که به‌ویژه از نظر جنسی و عاطفی چقدر احساس تنهایی می‌کنید. از آنچه توضیح می‌دهید، به نظر می‌رسد که او می‌خواهد در کنارتان باشد، اما به وضوح موانعی برای درگیر شدن کامل در این موضوع دارد. تصور می‌کنم که او نمی‌داند چه کار کند یا چگونه با شما صحبت کند، اما فکر می‌کنم چیزی برای گفتن دارد. شوهرتان ۲۹ سال از شما بزرگتر است و شما ده سال با هم بوده‌اید... این یعنی شما احتمالاً حدود سی سال و او نزدیک به شصت ساله است؟ آیا هیچ زن عاقل و با تجربه‌ای به شما گفته که مردان در سنین بالاتر ممکن است دچار مشکلات نعوظ یا کاهش میل جنسی هورمونی شوند؟ ممکن است شوهرتان در مورد تغییرات در میل جنسی یا توانایی او در حفظ نعوظ گیج، عصبانی، غمگین یا مضطرب باشد و نداشته باشد که چگونه این موضوع را به شما بگوید. او ممکن است احساس کند که شما را ناامید کرده و از این می‌ترسد که اوضاع بدتر شود، بنابراین سرش را در برف کرده است. البته، این کار کمکی نمی‌کند، درست است؟ بدترین سناریو این است که شما عصبانی یا ناامید شوید و او خطر یا عدم تایید شما را احساس کند و با شرم بیشتر از شما دور شود. در نهایت، شما از او فاصله می‌گیرید و بیش از پیش دور می‌شوید. این یک معما است... چگونه می‌توان به نیاز شما برای ارتباط و صداقت و به نیاز او برای فضایی امن برای کاوش در ترس‌ها و ناامنی‌هایش احترام گذاشت؟ شاید کمی از انتظارات خود بکاهید؟ شوهرتان باید باور کند که شما مکان امنی برای به اشتراک گذاری ترس‌هایش هستید و شما باید به این واقعیت پایبند باشید که او در واقع واقعاً می‌ترسد و او شما را رد نمی‌کند... فقط در تلاش است که از خود محافظت کند. پیشنهاد می‌کنم یک مکالمه آرام داشته باشید که شبیه به این باشد: "عزیزم، هر دو می‌دانیم که اینجا چیزی درست نیست. فکر می‌کنم تو سعی کردی به تنهایی با این مشکل کنار بیایی یا امیدوار بودی که خودش بهتر شود، اما آیا می‌توانیم بپذیریم که اینطور نیست؟ من به تو نیاز دارم که یا با من در مورد آنچه اتفاق می‌افتد صحبت کنی یا لطفاً به یک دکتر مراجعه کنی. نیاز من این است که ببینم تو گام کوچکی برای کمک به ما برمی‌داری. هر یک از این دو گزینه نشان می‌دهد که تو در تلاش هستی." در نهایت، شما باید مطمئن شوید که او صحبت‌های شما را شنیده و آماده است تا به نحوی به این موضوع بپردازد. اگر هیچ‌یک از اینها را انجام ندهد، حداقل می‌دانید کجا ایستاده‌اید و می‌توانید تصمیم بگیرید که آیا می‌خواهید در یک ازدواج بدون رابطه جنسی زندگی کنید یا خیر. شاید نشان دادن این پاسخ به سؤال شما به او کمک کند؟ فقط یک فکر است.
|
null |
I am divorced and happily remarried. Our blended family of children are in their 20s. My youngest, age 20, continues to call me crazy and favors her dad. He was abusive to me, and I left with injuries. He never wanted kids, and I did. He paid child support only through forced wage earners. Now my daughters favor him after all the sacrifices I made for them the past 15 years as a single mom. I don’t deny them a relationship with their dad, but to be called crazy and then watch them hang out with him hurts me to the very core. I’m not sure how to handle this.
|
Hi, I understand what you're going through. Your daughters favor him because he has done no wrong in their eyes. Im guessing they lived with you? Growing up I was the same way.. I favoured my dad, thinking he has done no wrong. He also abused my mother multiple times, and that never came to mind. kids like their other parent more mainly because they don't see them everyday, and they usually buy them everything they want, because all he does it pay child support (by force) and then spoil their kids to make them happy. You seem like a great mom, don't doubt yourself.
|
من طلاق گرفتم و با خوشحالی دوباره ازدواج کرده‌ام. خانواده ترکیبی ما شامل فرزندانی است که در دهه بیست سالگی‌شان هستند. کوچک‌ترین دخترم، که ۲۰ سال دارد، هنوز هم مرا دیوانه خطاب می‌کند و پدرش را ترجیح می‌دهد. او به من سوءرفتار کرد و من با جراحت ترک کرده‌ام. او هرگز خواستار فرزند نبود، اما من این را می‌خواستم. او تنها از طریق اقدامات اجباری نفقه فرزندان را پرداخت کرد. حالا دخترانم به رغم تمام فداکاری‌هایی که در ۱۵ سال گذشته به عنوان یک مادر تنها برای آنها انجام داده‌ام، به او بیشتر اقبال نشان می‌دهند. من رابطه آنها با پدرشان را انکار نمی‌کنم، اما اینکه مرا دیوانه خطاب کنند و بعد تماشای آنها در کنار او برایم به شدت دردناک است. نمی‌دانم چگونه با این موضوع کنار بیایم.
|
سلام، متوجه هستم که در چه وضعیتی هستید. دختران شما به او علاقه دارند زیرا او در نظر آنها هیچ اشتباهی نکرده است. حدس می‌زنم که آنها با شما زندگی کرده‌اند؟ وقتی بزرگ شدم، من هم دقیقاً همین‌طور بودم. من به پدرم محبت داشتم و فکر می‌کردم که او هیچ اشتباهی نکرده است. او حتی چندین بار مادرم را مورد آزار قرار داده بود و هیچ‌کدام از اینها به ذهنم خطور نمی‌کرد. بچه‌ها معمولاً به والد دیگری بیشتر علاقه پیدا می‌کنند، زیرا هر روز آنها را نمی‌بینند و معمولاً هر چیزی را که بخواهند برایشان می‌خرند؛ او فقط نفقه را (به اجبار) پرداخت می‌کند و بعد از آن بچه‌ها را لوس می‌کند تا آنها را خوشحال نگه دارد. به نظر می‌رسد که شما مادر فوق‌العاده‌ای هستید، به خودتان شک نکنید.
|
null |
I constantly have this urge to throw away all my stuff. It’s constantly on my mind and makes me feel anxious. I don’t sleep because I’m thinking about something I can get rid of. I don’t know why I do it. I started years ago when I lived with my dad then I stopped when I moved in with my mom. Years later, it has started again.
|
Since you wrote that you noticed a change in your throwing away urge when you changed with which parent you lived, would you feel that throwing away things is connected to wanting to be done with certain areas of influence with either parent?Play in your mind with the metaphor of "throwing away" and whatever associations you feel toward this. Are you feeling alarmed or freed, by throwing away things? I'm only suggesting these, not telling you that they apply necessarily.Anxiety comes up when people feel helpless to manage a meaningful part of their lives. So pay attention whether your stuff represents difficult scenarios or phases of your growing up years. Possibly you are trying to rid yourself of painful feelings which were part of your early years' relationship with either parent.Basically, sounds as though you are trying to establish a clearer sense of who you are and the throwing away part is a means of discovering who you are, once all the clutter is released.
|
من همواره این تمایل را دارم که تمامی وسایلم را دور بریزم. این فکر دائماً در ذهنم می‌چرخد و باعث اضطرابم می‌شود. من نمی‌توانم بخوابم چون به چیزی فکر می‌کنم که بتوانم از آن خلاصی پیدا کنم. نمی‌دانم چرا این کار را می‌کنم. من سال‌ها پیش زمانی که با پدرم زندگی می‌کردم این رفتار را شروع کردم و بعد از اینکه به خانه مادرم نقل مکان کردم، متوقف شدم. حالا سال‌ها بعد دوباره شروع شده است.
|
از آنجایی که نوشتید که هنگام تغییر والدینی که با آنها زندگی می‌کردید، تغییری در میل خود به دور انداختن احساس کردید، آیا فکر می‌کنید دور انداختن اشیاء به تمایل شما برای قطع ارتباط با برخی زمینه‌های تأثیرگذاری هر یک از والدین مرتبط است؟ در ذهنتان با استعاره "دور انداختن" بازی کنید و هرگونه ارتباطی که نسبت به آن احساس می‌کنید را بررسی کنید. آیا با دور انداختن اشیاء احساس ترس یا رهایی می‌کنید؟ من فقط اینها را پیشنهاد می‌کنم، نه اینکه به شما بگویم لزوماً این موارد مصداق شما هستند. اضطراب زمانی بروز می‌کند که افراد احساس ناتوانی در مدیریت بخشی معنادار از زندگی خود داشته باشند. بنابراین، توجه کنید که آیا اشیای شما نمایانگر سناریوهای دشوار یا دوره‌هایی از سال‌های رشد شما هستند. احتمالاً شما سعی می‌کنید خود را از احساسات دردناکی که بخشی از رابطه‌تان با هر یک از والدین در سال‌های اولیه‌تان بوده است، رها کنید. به نظر می‌رسد که در تلاشید تا درک واضح‌تری از هویت خود پیدا کنید و فرآیند دور انداختن، ابزاری برای کشف این است که شما کی هستید، وقتی که همه این آشفتگی‌ها رها شوند.
|
null |
The sounds of eating and breathing gives me headaches—mostly mouth breathing and snoring. It makes me angry, and I want to solve it myself.
|
Probably good to know in what type of situations you are, in which you are hearing mouth breathing and snoring.If you're sleeping beside your partner who does these actions, would have a different response than if you overhear mouth breathing and snoring from a family member who is napping on the couch and you are walking past them on your way to take a snack in the kitchen.Basically, if the person who does these actions which bother you, start by telling them.Depending on whether they are empathetic to how distressed you are from their sounds, or not, willing to change, or not, has a good deal to do with next steps.I don't really see any step you're able to take to solve that you are sensitive to human sounds from the head.One path I don't recommend is expecting yourself to ignore the fact of being feeling bothered, or dismissing your own sensitivity someone.Your needs matter.
|
صداهای غذا خوردن و نفس کشیدن، به ویژه تنفس از دهان و خروپف، باعث سردردم می‌شود. این موضوع من را عصبانی می‌کند و می‌خواهم خودم آن را حل کنم.
|
احتمالاً خوب است بدانید در چه نوع موقعیت‌هایی قرار دارید که در آنها صدای تنفس دهانی و خروپف را می‌شنوید. اگر در کنار همسرتان بخوابید که این کارها را انجام می‌دهد، واکنش شما قطعا متفاوت خواهد بود نسبت به حالتی که صدای تنفس دهانی و خروپف را از یک عضو خانواده بشنوید که روی کاناپه چرت زده و شما در حال گذشتن از کنار او به سمت آشپزخانه برای خوردن یک میان وعده هستید. در واقع، اگر کسی که این رفتارها را دارد شما را آزار می‌دهد، باید با گفتن به او شروع کنید. اینکه آیا آنها از نظر عاطفی نسبت به ناراحتی شما همدردی می‌کنند یا خیر و اینکه آیا مایل به تغییر هستند یا نه، به شدت بر مراحل بعدی تأثیر خواهد گذاشت. من واقعاً راه حلی نمی‌بینم که بتوانید برای حساسیت خود به صداهای انسانی پیدا کنید. یکی از مسیری که توصیه نمی‌کنم این است که از خودتان انتظار داشته باشید که احساس ناراحتی‌تان را نادیده بگیرید یا حساسیت خود را برای دیگران کم اهمیت جلوه دهید. نیازهای شما مهم هستند.
|
null |
I'm a teenage girl. I don't know if I'm straight, bisexual, or gay. I've been straight all my life, but a sudden rush of questions have come over me, and I don't know anymore.
|
Hi Brentwood, While our society tends to want to put us into categories...slots...when it comes to sexuality, because this is nice and neat and convenient...many people find that they don't fit perfectly into one or the other. All you have to do is exactly what you're doing; be aware of yourself and allow yourself to explore these thoughts and emotions both alone and in connection with a safe partner. The people who love you will continue to love you as you sort through this. You can resist the temptation to please others by giving yourself a label. We are attracted to, and fall in love with, people...and we can't always predict what gender they might be. I love how open you are to discovering yourself. Keep on that track. :)
|
من یک دختر نوجوان هستم. نمی‌دانم آیا به طور مستقیم، دوجنسه یا همجنس‌گرا هستم. تمام عمرم به‌طور مستقیم بوده‌ام، اما ناگهان سوالات زیادی به ذهنم هجوم آورده و دیگر نمی‌دانم.
|
سلام برنت‌وود، در حالی که جامعه ما تمایل دارد ما را در دسته‌های مشخصی قرار دهد... برای مثال برچسب‌گذاری... وقتی صحبت از جنسیت به میان می‌آید، چون این کار ساده و مرتب است... بسیاری از مردم متوجه می‌شوند که آنها به طور کامل در هیچ‌یک از این دسته‌ها نمی‌گنجند. همه آنچه باید انجام دهید این است که همانطور که دارید، به خودتان آگاهی داشته باشید و به خود اجازه دهید که این افکار و احساسات را هم به تنهایی و هم در ارتباط با یک شریک امن کشف کنید. کسانی که شما را دوست دارند، همچنان به عشق‌ورزی خود ادامه خواهند داد در حین اینکه شما در حال کنار آمدن با این موضوع هستید. می‌توانید در برابر وسوسه برچسب زدن به خود و جلب رضایت دیگران مقاومت کنید. ما به افراد جذب می‌شویم و عاشق آنها می‌شویم و همیشه نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که جنسیت آنها چه خواهد بود. من از این که چقدر برای کشف خود باز هستید، واقعاً خوشحالم. همین مسیر را ادامه دهید. :)
|
null |
I have been dating my boyfriend for a month, and we want a baby. We don't work or drive, and we haven't talked to our parents. What should we do?
|
Hi Athens, When a teenager wants to have a baby, it's usually for a specific, and not healthy, reason. Do you maybe hope that a baby will cement your relationship? It doesn't work that way. Do you yearn for a person who will love you deeply? Babies don't give to us; we give endlessly to them. I urge you to talk to someone you trust about why you want to speed up your life by being a parent before you are fully grown emotionally. A relationship that is one month old is not stable enough to support a change like this. You're only starting to get to know each other. I wish you well and hope you talk to someone.
|
من یک ماه است که با دوست‌پسرم در رابطه هستم و ما می‌خواهیم بچه‌دار شویم. نه کار می‌کنیم و نه رانندگی می‌کنیم، و هنوز با والدین‌مان صحبت نکرده‌ایم. چه کار باید بکنیم؟
|
سلام آتن، وقتی یک نوجوان می‌خواهد بچه‌دار شود، معمولاً دلیل خاصی دارد که سالم نیست. آیا ممکن است امیدوار باشید که یک نوزاد رابطه شما را محکم‌تر کند؟ اینطور کار نمی‌کند. آیا آرزو دارید کسی باشد که عمیقاً شما را دوست داشته باشد؟ نوزادان به ما چیزی نمی‌دهند؛ ما به‌طور بی‌پایان به آنها می‌دهیم. از شما می‌خواهم قبل از اینکه از نظر عاطفی به بلوغ برسید، با کسی که به او اعتماد دارید درباره چرایی علاقه‌تان به تسریع در زندگیتان از طریق والد بودن صحبت کنید. یک رابطه که تنها یک ماه از عمرش می‌گذرد به اندازه کافی پایدار نیست که بتواند چنین تغییری را تحمل کند. شما هنوز در حال شناخت یکدیگر هستید. برای شما آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم با کسی صحبت کنید.
|
null |
Recently, I had a close call after delivering my second child (blood clot followed by internal bleeding and several blood transfusions). It was a close call. I am currently undergoing medical treatment because of the event, and I am constantly afraid the whole ordeal will happen again. I have never really had anxiety in the past, but I find now that it consumes my every day and night. With two beautiful children to raise, I am most terrified of not being able to raise and protect them.
|
Hi Meriden, it's natural that after a serious scare like that you would have some anxiety and fear. This fear is helpful to some extent, because it will assist you in taking care of yourself and not taking unnecessary risks with your health. You can say "thanks very much" to fear for trying to protect you, and then you can take steps to reduce it. Right now, fear is working overtime and stealing your quality of life. You can work to put it into perspective.I invite you to imagine that your job is to convince fear that you don't need it screaming in your ear constantly in order to be as safe as you can be. Imagine that fear is in front of you. It's saying "hey, you need me! If I wasn't keeping you alert, you would be very ill". Fear doesn't trust you to take care of yourself. What is the evidence you are caring for yourself and doing everything you can to prevent a recurrence? What is the evidence that this won't likely happen again (it was specifically connected to the stress of labour, right?). What is the evidence from your doctor that this is unlikely to recur? What is the evidence that you are healing? What is the evidence that you are very aware of the danger and will respond quickly if there is a recurrence? What is the evidence that worrying about it will hurt you, not help you? How many hours of your life do you want to hand over to fear?Fear is trying to keep you safe, but you can turn the volume down by talking to yourself about all these things. I wish you well.
|
اخیراً پس از زایمان فرزند دومم یک حادثه نزدیک برایم پیش آمد (لخته خون، خونریزی داخلی و چندین تزریق خون). واقعاً نزدیک بود. در حال حاضر به دلیل این حادثه تحت درمان پزشکی قرار دارم و مدام نگرانم که این مصیبت دوباره تکرار شود. هرگز در گذشته اضطراب جدی نداشتم، اما اکنون متوجه شدم که این اضطراب هر روز و شب مرا فرا می‌گیرد. با دو فرزند زیبا که باید بزرگشان کنم، بیش از همه از اینکه نتوانم آنها را بزرگ کنم و ازشان محافظت کنم، ترس دارم.
|
سلام مریدن، طبیعی است که بعد از یک ترس جدی مانند آن، کمی اضطراب و ترس داشته باشید. این ترس تا حدی مفید است، زیرا به شما کمک می‌کند تا از خود مراقبت کنید و از به خطر انداختن سلامتی‌تان پرهیز کنید. می‌توانید از ترس به خاطر تلاشش برای محافظت از شما «بسیار متشکرم» بگویید و سپس برای کاهش آن اقدام کنید. در حال حاضر، ترس بیش از حد فعال شده و کیفیت زندگیتان را تحت تأثیر قرار داده است. شما می‌توانید تلاش کنید تا آن را در چشم‌انداز مناسب‌تری قرار دهید. از شما دعوت می‌کنم تصور کنید که وظیفه‌تان این است که ترس را قانع کنید که نیازی به فریاد زدن دائم آن در گوش شما نیست تا بتوانید تا حد امکان ایمن باشید. تصور کنید که ترس در مقابل شما ایستاده و می‌گوید: "هی، به من نیاز داری! اگر من تو را هوشیار نمی‌کردم، ممکن است بسیار بیمار شوی." ترس به شما اعتماد ندارد که از خودتان مراقبت کنید.
چه شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد شما به خودتان رسیدگی می‌کنید و تمام تلاش‌تان را برای جلوگیری از وقوع دوباره انجام می‌دهید؟ چه شواهدی وجود دارد که این وضعیت احتمالاً دوباره تکرار نخواهد شد (که به‌طور خاص به استرس ناشی از زایمان مرتبط بود، درست است؟). آیا از طرف پزشکتان شواهدی وجود دارد که نشان دهد احتمال تکرار آن کم است؟ چه نشانه‌هایی از بهبودی شما وجود دارد؟ چه شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد شما از خطر بسیار آگاهید و در صورت وقوع دوباره به سرعت واکنش نشان خواهید داد؟ چه شواهدی وجود دارد که نشان دهد نگرانی در مورد آن به شما آسیب می‌زند نه کمک؟ شما خواهان چند ساعت از زندگیتان برای ترس هستید؟ ترس سعی می‌کند شما را ایمن نگه دارد، اما می‌توانید با صحبت کردن در مورد این مسائل با خودتان، صدای آن را کاهش دهید. برایتان آرزوی سلامتی می‌کنم.
|
null |
My brother just broke up with his girlfriend. While they were dating for the past two years, her son spent the weekends with me and my mother. Now she doesn't think her son should have any interaction with us. How should we approach the situation? Is she doing the right thing for her child?
|
Hi Tampa, I get that this is a loss for all of you; you have bonded with this child as a result of the significant time you have spent with him. He's a lucky boy to have had you all taking care of him. Certainly, it seems that his mother might not be making the best decision for her son; if you are willing to maintain the relationship, it would be good for him to still have that contact. In my book, the more people loving a child, the better. But, ultimately, she has the right to make these decisions. To oppose her won't likely do any good. You can focus on grieving this relationship and supporting your brother through his loss as well.
|
برادرم اخیراً از دوست دخترش جدا شده است. در طول دو سالی که با هم در رابطه بودند، پسرش آخر هفته‌ها را با من و مادرم سپری می‌کرد. حالا او فکر می‌کند که پسرش نباید هیچ‌گونه تعامل و ارتباطی با ما داشته باشد. چگونه باید به این وضعیت نزدیک شویم؟ آیا او برای فرزندش تصمیم درستی می‌گیرد؟
|
سلام تامپا، متوجه هستم که این یک ضرر برای همه شماست؛ شما به واسطه زمان قابل توجهی که با این کودک گذرانده‌اید، با او پیوند برقرار کرده‌اید. او پسر خوش‌شانسی است که شما همه از او مراقبت کرده‌اید. قطعاً به نظر می‌رسد مادرش شاید بهترین تصمیم را برای پسرش نگیرد؛ اگر مایل به حفظ رابطه هستید، خوب است که او همچنان با شما در تماس باشد. به نظر من، هر چه افراد بیشتری یک کودک را دوست داشته باشند، بهتر است. اما در نهایت، او حق دارد که این تصمیمات را بگیرد. مخالفت با او احتمالاً فایده‌ای نخواهد داشت. شما می‌توانید بر روی غم از دست دادن این رابطه و حمایت از برادرتان در این سوگواری تمرکز کنید.
|
null |
I'm a teenage girl. I don't know if I'm straight, bisexual, or gay. I've been straight all my life, but a sudden rush of questions have come over me, and I don't know anymore.
|
Being open minded about the type of sexual connection which feels true and real, is a solid starting point.Having questions is a very valuable way of more clearly defining your sexuality.Write one or two of your questions if you'd like a more specific focus to your general search about your sexual preference.
|
من یک دختر نوجوان هستم. نمی‌دانم که آیا مستقیم، دوجنسه یا همجنس‌گرا هستم. تمام عمرم به‌عنوان فردی متعهد شناخته می‌شدم، اما ناگهان سوالات زیادی برایم پیش آمده و الآن دیگر نمی‌دانم.
|
داشتن ذهنی باز در مورد نوع ارتباط جنسی که برایتان واقعی و درست به نظر می‌رسد، نقطه آغاز محکمی است. طرح سؤالات، روش بسیار ارزشمندی برای تعریف واضح‌تر تمایلات جنسی‌تان است. اگر می‌خواهید روی جستجوی عمومی‌تان درباره ترجیحات جنسی‌تان تمرکز کنید، یک یا دو سؤال خاص را بنویسید.
|
null |
I'm almost never happy. Half of the time, I don't feel anything. I find it easy to make myself feel nothing. I know I push people away because it’s easier. I just want answers. I'm sick of feeling this way. It’s ruining my relationships with people.
|
Hi Loyal, This is a common question. I suggest that you not diagnose yourself (only a physician can do that), but the symptoms you mention are certainly common signs of depression; rarely happy, emotional numbness, hopelessness, isolation. Depression is very common. Research suggests that one in three people may experience it in their lifetime and at any one point, ten percent of adults may be experiencing it. Most therapists are very good at spotting the signs and treating accordingly, although only a physician can prescribe medication.The great news is that depression is treatable. Some people experiencing depression may benefit from medication (often to lift the heaviness of the illness enough so that one can focus on psychotherapy), and therapies such as cognitive behavioural therapy and behavioural activation therapy have demonstrated a clear ability to reduce symptoms of depression. Even if medication helps, seeing a therapist to look at the roots of your depression and to build coping skills is very important. A qualified therapist will help you look at the barriers to happiness in your specific case and suggest a course of treatment. You are not alone, and you don't have to suffer. Keep asking questions and you will find your answers!
|
من تقریباً هرگز خوشحال نیستم. نصف اوقات هیچ احساسی ندارم. برایم آسان است که احساس بی‌احساسی کنم. می‌دانم که مردم را از خود دور می‌کنم، چون این کار آسان‌تر است. فقط به دنبال جواب هستم. از این حالت خسته شده‌ام. این موضوع در حال تخریب روابط من با دیگران است.
|
سلام وفادار، این یک سوال رایج است. به شما پیشنهاد می‌کنم که خودتان را تشخیص ندهید (فقط یک پزشک می‌تواند این کار را انجام دهد)، اما علائمی که ذکر می‌کنید قطعاً نشانه‌های رایج افسردگی هستند؛ مانند عدم شادی، بی‌حسی عاطفی، ناامیدی و انزوا. افسردگی بسیار شایع است. تحقیقات نشان می‌دهد که یک نفر از هر سه نفر ممکن است در طول زندگی‌اش آن را تجربه کند و در هر لحظه، ده درصد بزرگسالان ممکن است با آن دست و پنجه نرم کنند. اکثر درمانگران در شناسایی نشانه‌ها و درمان بر اساس آن بسیار ماهر هستند، هرچند تنها یک پزشک می‌تواند دارو تجویز کند. خبر خوب این است که افسردگی قابل درمان است. برخی از افرادی که افسردگی را تجربه می‌کنند ممکن است از دارو بهره‌مند شوند (اغلب برای کاهش شدت بیماری به اندازه‌ای که فرد بتواند بر روی روان‌درمانی تمرکز کند) و روش‌هایی چون درمان شناختی-رفتاری و درمان فعال‌سازی رفتاری توانایی واضحی در کاهش نشانه‌های افسردگی نشان داده‌اند. حتی اگر دارو کمک کند، مراجعه به یک درمانگر برای بررسی ریشه‌های افسردگی و تقویت مهارت‌های کنار آمدن بسیار ضروری است. یک درمانگر واجد شرایط به شما کمک خواهد کرد تا موانع خوشحالی را در مورد خاص خود بررسی کنید و یک برنامه درمانی مناسب پیشنهاد دهد. شما تنها نیستید و نیازی به رنج‌کشیدن ندارید. به پرسش‌های خود ادامه دهید و پاسخ‌های خود را پیدا خواهید کرد!
|
null |
She is living with her boyfriend of seven years. He is in therapy for depression and social anxiety. He hasn't worked in all this time.
|
Hi New York, There is no need for shame here; no one's done anything wrong! A pregnancy is a glorious gift to be celebrated. I wonder what gets in the way of you celebrating your daughter's pregnancy? Are they excited about it? I bet they are. They've been together for seven years. Even if it caught them off guard, the best thing for them and this new baby is to celebrate the joy of this new little person and their growing family. If you are happy for them and help spread their joy, how marvelous would that be for them as a family?New York, I will be honest with you; I hope that's okay. I sense that maybe you are feeling judgemental towards them. Do you dislike or judge his struggle with mental illness? Do you see him as less than worthy because he hasn't worked? I don't know for sure, but I imagine maybe his anxiety and depression get in the way of working. Maybe he's on a social disability? Mental illness doesn't make someone less lovable or valuable as a partner. He's getting help for himself and that's wonderful. If your daughter loves him and is happy with him... If he is her chosen man, then they absolutely need your support, not your judgement. And if they struggle as a couple, you know what...they will need it even more!Is this your first grandchild? If not, then I don't have to say this, but if it is...you are in for the most amazing adventure of your lifetime. You will fall in love so deeply with this child. S/he needs that...this baby needs your love and support.So, you say to your family... "I have amazing news! My daughter is expecting a baby! I'm going to be a grandparent!! I can't wait".
|
او با دوست پسرش که هفت سال است با هم هستند، زندگی می‌کند. او در حال گذراندن درمان افسردگی و اضطراب اجتماعی است و در تمام این مدت کار نکرده است.
|
سلام نیویورک، اینجا هیچ نیازی به شرم نیست؛ هیچ کس کاری اشتباهی نکرده است! بارداری یک هدیه باشکوه است که باید جشن گرفته شود. می‌خواهم بدانم چه چیزی مانع از جشن گرفتن بارداری دخترتان می‌شود؟ آیا آنها در این مورد هیجان‌زده هستند؟ شرط می‌بندم که هستند. آنها هفت سال است که با هم هستند. حتی اگر این خبر آنها را غافلگیر کرده باشد، بهترین کار برای آنها و این نوزاد جدید این است که شادی این موجود کوچک و خانواده در حال رشدشان را جشن بگیرند. اگر شما برای آنها خوشحال باشید و در گسترش شادی‌شان کمک کنید، چقدر این برای آنها به عنوان یک خانواده شگفت‌انگیز خواهد بود؟ نیویورک، می‌خواهم با شما صادق باشم؛ امیدوارم مشکلی نباشد. حس می‌کنم شاید شما نسبت به آنها قضاوت می‌کنید. آیا از مبارزه او با بیماری روانی خوشایندتان نیست یا او را قضاوت می‌کنید؟ آیا به خاطر اینکه او کار نکرده، او را بی‌ارزش می‌دانید؟ نمی‌دانم دقیقاً، اما تصور می‌کنم شاید اضطراب و افسردگی‌اش مانع کارکردنش باشد. شاید او از حمایت اجتماعی بهره می‌برد؟ بیماری روانی کسی را از دوست داشتنی یا با ارزش بودن به عنوان شریک زندگی کم نمی‌کند. او در حال دریافت کمک برای خودش است و این فوق‌العاده است. اگر دختر شما او را دوست دارد و با او خوشحال است... اگر او انتخاب دختر شماست، پس آنها به حمایت شما نیاز دارند، نه قضاوت شما. و اگر به عنوان یک زوج با هم مشکلاتی دارند، می‌دانید چه؟ آنها حتی بیشتر به این حمایت نیاز خواهند داشت! آیا این اولین نوه شماست؟ اگر نه، نیازی به گفتن این نیست، اما اگر اینطور باشد... شما در شگفت‌انگیزترین ماجراجویی زندگیتان هستید. شما به شدت عاشق این کودک خواهید شد. او به این محبت و حمایت نیاز دارد... این نوزاد به عشق و حمایت شما احتیاج دارد. بنابراین، شما به خانواده‌تان می‌گویید... "خبر فوق‌العاده‌ای دارم! دخترم در انتظار بچه‌دار شدن است! من می‌خواهم پدربزرگ و مادربزرگ شوم!! نمی‌توانم صبر کنم".
|
null |
I've been feeling worthless, unaccomplished, and so frustrated. I want to break things, hit myself, run away, kick, scream, and cry. I just want to be happy and outgoing again. I want to be able to take care of my daughter and live comfortably.
|
Philadelphia, there is help out there. For your daughter's sake, start somewhere. Feelings are only that; your worst fears about who you are are only based on a few moments that haven't gone well. Depression is so treatable, but you have to seek treatment from a professional.Here's a quick exercise for you to do that can show you how therapy might work... fear is telling you the worst possible story of your life, right? So... if there was an opposite story...the very best story that someone could tell about you and your life...what would that be? Who would be telling it? Someone who loves you? Someone who was around you when you were that outgoing person? Someone who's been watching your life from the start? God? Write that best story. I dare you to give it as much credibility as the worst one. Therapy is often about helping people reject their "worst stories". I invite you to start exploring with a qualified therapist whatever barriers stand between you and your best life. I hope you reach out soon. :)
|
من احساس بی‌ارزشی، ناکام بودن و ناامیدی شدیدی می‌کنم. می‌خواهم چیزها را بشکنم، خودم را بزنم، فرار کنم، لگد بزنم، جیغ بزنم و گریه کنم. فقط می‌خواهم دوباره شاد و اجتماعی باشم. می‌خواهم بتوانم از دخترم مراقبت کنم و زندگی راحتی داشته باشم.
|
فیلادلفیا، کمک وجود دارد. به خاطر دخترت، از یک جایی شروع کن. احساسات فقط همین هستند؛ بدترین ترس های تو درباره اینکه چه کسی هستی تنها بر اساس چند لحظه‌ای است که خوب پیش نرفته‌اند. افسردگی بسیار قابل درمان است، اما تو باید برای درمان به یک متخصص مراجعه کنی. در اینجا یک تمرین ساده برای تو وجود دارد که می‌تواند نشان دهد چگونه درمان ممکن است کار کند... ترس دارد بدترین داستان ممکن درباره زندگی‌ات را برایت روایت می‌کند، درست است؟ پس... اگر داستان مخالفی وجود داشت... بهترین داستانی که کسی می‌توانست درباره تو و زندگی‌ات بگوید... آن چه می بود؟ چه کسی آن را خواهد گفت؟ کسی که تو را دوست دارد؟ کسی که زمانی که تو آن شخص برونگرا بودی در کنار تو بوده؟ کسی که از آغاز زندگی‌ات را زیر نظر داشته است؟ خدا؟ آن بهترین داستان را بنویس. به تو جرات می‌دهم به اندازه بدترین داستان به آن اعتبار بدهی. درمان اغلب در مورد کمک به مردم برای رد "بدترین داستان‌ها" است. من از تو دعوت می‌کنم که با یک درمانگر واجد شرایط درباره موانعی که بین تو و بهترین زندگی‌ات وجود دارد، کاوش کنی. امیدوارم به زودی اقدام کنی. :)
|
null |
I got involved with my best friend who is married but has been very unhappy for the last five years. We both fell in love and have been together for eight months. He left the house and filed for divorce. He decided to tell her about our relationship, and she is willing to forgive and work on things. This shook him. They have two kids together. He decided to put the divorce on hold. He left town for a month to get clarity on the situation and see a therapist.
|
Hi Miami, I feel your sadness; you might have planned a future with your best friend. We live in a world where we are constantly exposed and connected to people who intrigue us and to whom we might feel a connection. I believe that our ability to protect our relationships from the risks involved here has not developed fast enough. Your friend came face to face with what leaving the marriage meant...huge changes and many intense emotions. He is wise to consider his choices carefully; especially if you have children, there is good reason to work at a relationship that is less than fulfilling. Therapy can help.So you fell in love with a man who was in an unstable place. He's taking the steps to create some stability for himself and that leaves you "on hold", not knowing what his decision will be. I love that you seem willing to give him the space he needs to figure it all out. This decision is his. For yourself, you can accept that being "best friends" with a man might not be a wise thing. Many marriages don't fair well when friendships like that exist. You flirted with danger; both of you. You fell in love but he wasn't free, really. I'm sure his love for you is real and powerful, but it's not a competition. It's one man choosing his life path. You can focus on thoughts like this:He has the right to choose his life.We flirted with danger by being best friends.I know he does love me; this is not a reflection on my worth.I can feel really good about giving him patience and the space he needs.I feel proud of his honesty.I feel proud if he's willing to fight for his marriage; lucky her...lucky kids.Acknowledge and allow yourself to feel that sadness, that grief. It's real.If you have told anyone about the affair, seek the support of that trusted person and know you have to grieve this in silence because it was born in silence. I wish you well, and for the record, I'm proud of the maturity you show in this situation. :)
|
من با بهترین دوستی که متاهل است اما در پنج سال گذشته بسیار ناراضی بوده، درگیر شدم. ما هر دو عاشق شدیم و هشت ماه است که با هم هستیم. او خانه را ترک کرد و درخواست طلاق داد. او تصمیم گرفت درباره رابطه‌مان به همسرش بگوید و او حاضر است ببخشد و روی مشکلاتشان کار کند. این موضوع او را به شدت تحت تأثیر قرار داد. آنها دو فرزند دارند. او تصمیم گرفت که روند طلاق را به تعویق بیندازد. او به مدت یک ماه شهر را ترک کرد تا درباره وضعیت روشن‌تر شود و با یک درمانگر مشورت کند.
|
سلام میامی، غم شما را احساس می‌کنم؛ ممکن است آینده‌ای را با بهترین دوست خود برنامه‌ریزی کرده باشید. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که دائماً در معرض افرادی هستیم که ما را به خود جذب می‌کنند و با آنها ارتباط برقرار می‌کنیم. من معتقدم که توانایی ما در محافظت از روابط‌مان در برابر خطرات موجود به اندازه کافی سریع رشد نکرده است. دوست شما با معنای ترک ازدواج روبه‌رو شده است... تغییرات بزرگی و احساسات شدید زیادی. او عاقلانه است که انتخاب‌هایش را با دقت در نظر بگیرد؛ به ویژه اگر بچه دارید، دلیلی خوب برای تلاش در یک رابطه کمتر از ایده‌آل وجود دارد. درمان می‌تواند کمک کننده باشد. بنابراین شما عاشق مردی شدید که در وضعیت ناپایداری قرار داشت. او در تلاش است تا برای خودش ثباتی ایجاد کند و این شما را در حالت تعلیق قرار می‌دهد، در حالیکه نمی‌دانید تصمیم او چه خواهد بود. خوشحالم که به نظر می‌رسد شما مایلید به او فضایی بدهید تا همه‌چیز را درک کند. این تصمیم متعلق به اوست. برای خودتان می‌توانید بپذیرید که «دوستان صمیمی» بودن با یک مرد ممکن است چندان عاقلانه نباشد. بسیاری از ازدواج‌ها زمانی که چنین دوستی‌هایی وجود داشته باشد، آسیب می‌بینند. شما با خطر معاشقه کردید؛ هر دوی شما عاشق شدید، اما او واقعاً آزاد نبود. مطمئنم که عشق او به شما واقعی و عمیق است، اما این رقابتی نیست. این قصه در مورد یک مرد است که مسیر زندگی‌اش را انتخاب می‌کند. می‌توانید روی این افکار تمرکز کنید: او حق دارد زندگی‌اش را انتخاب کند. ما با دوستان صمیمی بودن، در خطر بودیم. می‌دانم که او مرا دوست دارد؛ این موضوع بازتابی از ارزش من نیست. می‌توانم با دادن صبر و فضایی که او نیاز دارد، احساس خوبی داشته باشم. به صداقت او افتخار می‌کنم. اگر او بخواهد برای ازدواجش تلاش کند، به این نیز افتخار می‌کنم؛ خوش به حال او... و خوش به حال بچه‌ها. به خود اجازه دهید که آن احساس غم و اندوه را بپذیرید؛ این واقعیت است. اگر به کسی در مورد این رابطه گفته‌اید، از آن شخص مورد اعتماد خود حمایت بگیرید و بدانید که باید این را در سکوت غمگین شوید چون در سکوت آغاز شده است. برای شما آرزوی بهترین‌ها را دارم و می‌خواهم بگویم که به بلوغی که در این موقعیت نشان می‌دهید، افتخار می‌کنم. :)
|
null |
I think I'm annoying and bothersome, but my girlfriend says I'm just fine. I don't think so, I think I'm stressing everyone else out
|
I'm glad to hear you have friends and that your friends say they like you.Trust your own sense of who you are which tells you that something feels uneasy within yourself.Is the friend who says you're "just fine", very familiar with who you are?"Friend" is a broad category.She may not know you as fully as you know yourself.Basically, it is possible to be "fine" and have some inner stress.Follow your own thoughts and observations to more fully learn about yourself in ways your friend may not notice or be aware.
|
فکر می‌کنم که آزاردهنده و مزاحم هستم، اما دوستم می‌گوید که اوضاع من خوب است. اما من اینطور فکر نمی‌کنم؛ به نظرم دارم به بقیه استرس می‌دهم.
|
خوشحالم که می‌شنوم دوستانی داری و آنها می‌گویند که از تو خوششان می‌آید. به حس خود درباره اینکه کیستی اعتماد کن، که به تو می‌گوید چیزی در درونت ناخوشایند است. آیا دوستی که می‌گوید "خوبی" به خوبی با تو آشناست؟ "دوست" یک مقوله گسترده است و او ممکن است تو را به اندازه‌ای که خودت می‌شناسی، نشناسد. اساساً ممکن است "خوب" باشی و در عین حال برخی تنش‌های درونی داشته باشی. افکار و مشاهدات خود را دنبال کن تا بیشتر و بهتر درباره خودت یاد بگیری به شیوه‌ای که دوستت ممکن است متوجه یا آگاه نباشد.
|
null |
I have been dating my ex-boyfriend’s cousin for a few years. We have gotten pretty serious. He wants to cut it off because people are giving him a hard time that our kids will be related to my ex.
|
Does your boyfriend agree with the other people's opinions or is the problem that he feels that doing what they want will be an easy way to stop hearing them say what he doesn't like hearing?Talk through whether he actually believes what the others are telling him or figures that complying will make them stop bothering him.Once the two of you understand what, if any, the differences are in the opinions you each have on the double relationship status, you'll be more clear whether the differences can be aligned somehow.
|
من چند سالی است که با پسر عموی دوستم در ارتباط هستم. رابطه‌مان خیلی جدی شده است. او می‌خواهد این رابطه را پایان دهد، زیرا مردم به او سخت می‌گیرند که بچه‌های ما با دوست پسر سابقم فامیل خواهند بود.
|
آیا دوست پسر شما با نظرات دیگران موافق است یا مشکل این است که او احساس می‌کند انجام درخواست‌های آنها راهی آسان برای قطع شنیدن حرف‌هایی است که دوست ندارد بشنود؟ درباره این موضوع صحبت کنید که آیا او واقعاً به آنچه دیگران می‌گویند باور دارد یا فکر می‌کند که با پیروی از آنها می‌تواند مزاحمتشان را از سر خود باز کند. هنگامی که شما دو نفر متوجه شوید که چه تفاوت‌هایی در نظرات هر یک از شما درباره وضعیت روابط دوگانه وجود دارد، واضح‌تر خواهید بود که آیا می‌توان این تفاوت‌ها را به نوعی همسو کرد یا خیر.
|
null |
I'm almost never happy. Half of the time, I don't feel anything. I find it easy to make myself feel nothing. I know I push people away because it’s easier. I just want answers. I'm sick of feeling this way. It’s ruining my relationships with people.
|
Maybe you have depression.The name of your condition matters much less than the descriptions you wrote of how you feel.Since you've observed how you sometimes interact with people and realize you aren't happy with the result, you've a very solid starting point for reflecting on your deeper wishes in relating to others.Start with asking reasons of yourself about the puzzling aspects of how you're engaging with others.Theorizing as to "why" you feel that pushing people away is "easier", and easier than what?Googling the keywords of how you feel, may open a starting point for ideas on knowing yourself and what you wish for.
|
من تقریباً هرگز خوشحال نیستم. نیمی از وقت‌ها هیچ احساسی ندارم. برایم راحت است که خودم را به حالت بی‌احساسی برسانم. می‌دانم که دیگران را از خودم دور می‌کنم چون این کار آسان‌تر است. فقط به دنبال جواب هستم. از این حالت خسته شده‌ام. این موضوع رابطه‌هایم با دیگران را خراب می‌کند.
|
شاید شما افسردگی دارید. نام وضعیت شما اهمیت کمتری نسبت به توصیفاتی که از احساسات خود نوشته‌اید، دارد. از آنجایی که مشاهده کرده‌اید چگونه گاهی با دیگران تعامل می‌کنید و متوجه شده‌اید که از نتیجه‌ی آن راضی نیستید، این یک نقطه‌ی شروع محکم برای تأمل در مورد خواسته‌های عمیق‌تر شما در روابط با دیگران است. با پرسیدن دلایل از خود در مورد جنبه‌های گیج‌کننده تعاملاتتان شروع کنید. درباره‌ی "چرا" احساس می‌کنید که دور کردن مردم "آسان‌تر" است و آسان‌تر از چه چیزی؟ جستجوی کلمات کلیدی مرتبط با احساسات شما ممکن است نقطه‌ی شروعی برای ایده‌هایی درباره‌ی خودشناسی و خواسته‌هایتان فراهم کند.
|
null |
She is living with her boyfriend of seven years. He is in therapy for depression and social anxiety. He hasn't worked in all this time.
|
Congrats on your upcoming grandchild!Does your daughter want you to break news of her pregnancy, to the family?Talk with your daughter first, whether or not she would like you to tell other family members.Also, given the other facts you mention in your post, if household and financial management are areas you feel your daughter is vulnerable, then bring up these topics too.Stay open minded about your daughter having views which are different from yours.
|
او با دوست پسر هفت ساله‌اش زندگی می‌کند. او تحت درمان افسردگی و اضطراب اجتماعی قرار دارد و در تمام این مدت کار نکرده است.
|
نوه آینده‌تان را تبریک می‌گویم! آیا دخترتان می‌خواهد که شما خبر بارداری‌اش را با خانواده در میان بگذارید؟ ابتدا با او صحبت کنید تا ببینید آیا دوست دارد شما این خبر را به سایر اعضای خانواده بگویید یا خیر. همچنین، با توجه به سایر عواملی که در پست‌تان به آنها اشاره می‌کنید، اگر احساس می‌کنید دخترتان در زمینه‌های مدیریت خانواده و مالی آسیب‌پذیر است، این موضوعات را هم مطرح کنید. با ذهن باز نسبت به نظرات دخترتان که ممکن است با نظرات شما متفاوت باشد، برخورد کنید.
|
null |
When I go to school, I feel like everyone is judging me, even my friends. I get overwhelmed which these thoughts and sometimes cannot get out of what I call a deep hole of thoughts. I barely go to any of our school dances because of all of the people. Not even when I am completely alone do these thoughts go away. I still feel like people can see me and are judging me.
|
It sounds like a couple of things are going on here; you are noticing yourself feeling judged by the people around you and that you are avoiding social activities and in addition to this you have intrusive thoughts that you are being judged, even when alone. It sounds like these thoughts are pretty distressing and you are wondering what is happening to you. Many people who come to therapy experience intrusive and distressing thoughts of various kinds, which often influence their behavior in ways that they may not like, such as leading them to isolate. In therapy, you may be able to gain insight into the nature of your distress as well as learn ways to cope and eventually alleviate this distress so that you can have satisfaction and security in your life and relationships.
|
وقتی به مدرسه می‌روم، احساس می‌کنم همه دارند من را قضاوت می‌کنند، حتی دوستانم. این افکار بر من غلبه می‌کنند و گاهی نمی‌توانم از چیزی که آن را «چاله عمیق افکار» می‌نامم بیرون بیایم. به خاطر حضور همه‌ی مردم به سختی به هیچ‌یک از رقص‌های مدرسه می‌روم. حتی وقتی کاملاً تنها هستم، این افکار از ذهنم پاک نمی‌شوند. هنوز احساس می‌کنم مردم می‌توانند مرا ببینند و درباره‌ام قضاوت می‌کنند.
|
به نظر می‌رسد چندین موضوع در اینجا در حال وقوع است: شما احساس می‌کنید که از سوی اطرافیانتان قضاوت می‌شوید و از فعالیت‌های اجتماعی دوری می‌کنید، و در عین حال، افکار مزاحمی دارید که حتی زمانی که تنها هستید نیز احساس قضاوت شدن به شما دست می‌دهد. به نظر می‌رسد این افکار بسیار آزاردهنده هستند و شما در تلاش هستید تا بفهمید چه اتفاقی برایتان می‌افتد. بسیاری از افرادی که به درمان مراجعه می‌کنند، افکار مزاحم و آزاردهنده‌ای از انواع مختلف را تجربه می‌کنند که معمولاً بر رفتار آنها تأثیر می‌گذارد و ممکن است آنها را به رفتارهایی سوق دهد که نپسندند، مانند انزوا. در درمان، ممکن است بتوانید درک بهتری از طبیعت پریشانی خود پیدا کنید و همچنین مهارت‌هایی برای مقابله با آن و نهایتاً تسکین این پریشانی یاد بگیرید تا بتوانید در زندگی و روابط خود احساس رضایت و امنیت کنید.
|
null |
I love him so much, and I don't know what to do.
|
Hi Savannah, This is a pretty common issue; one person feels that they are doing a great job of being loving, yet their partner doesn't feel loved. There's a great book "The Five Love Languages" by Gary Chapman. He explains that there are five main ways to give and receive love, but we don't necessarily all speak the same "love language" as our partner. You might feel that by going out to work and earn money, you're being loving, but if your partner's main love language is quality time, you're not hitting that bulls eye because you're not home! The five languages are words, quality time, acts of service, gifts and touch. I recommend couples grab this book, sit down and figure out what their love languages are, and then...slowly...you start to ask for the kind of love you want, and you start to speak your partner's language a bit better. You may never be fluent, but you can get better. The most important part is to understand each other better and to know that there's nothing wrong with either of you, you're just speaking different languages. You can help your boyfriend to get really specific about how he wants to be loved. I bet he just needs you to "speak his language". :)
|
من او را بسیار دوست دارم و نمی‌دانم چه باید بکنم.
|
سلام ساوانا، این یک مسئله بسیار رایج است. یک نفر احساس می‌کند که کار بزرگی در ابراز محبت انجام می‌دهد، اما شریک زندگی‌اش احساس نمی‌کند دوستش دارند. کتاب عالی "پنج زبان عشق" از گری چپمن را به شما معرفی می‌کنم. او توضیح می‌دهد که پنج راه اصلی برای ابراز و دریافت عشق وجود دارد، اما لزوماً همه ما زبان عشق یکسانی با شریک‌مان نداریم. ممکن است فکر کنید که با رفتن به کار و تأمین مالی، در حال ابراز محبت هستید، اما اگر زبان عشق اصلی شریک‌تان زمان با کیفیت باشد، به هدف نمی‌زنید چون در خانه نیستید! پنج زبان عشق شامل کلمات، زمان با کیفیت، خدمات، هدایا و لمس است. به زوج‌ها توصیه می‌کنم این کتاب را مطالعه کنند، بنشینند و بفهمند چه زبان عشق‌ای دارند و سپس... به آرامی... شروع به درخواست نوع محبتی که می‌خواهند کنند و کمی بهتر با زبان همسرشان ارتباط برقرار کنند. ممکن است هرگز به طور کامل مسلط نشوید، اما می‌توانید پیشرفت کنید. مهم‌ترین نکته این است که یکدیگر را بهتر درک کنید و بدانید که هیچ‌یک از شما مشکلی ندارد؛ بلکه فقط به زبان‌های متفاوتی صحبت می‌کنید. همچنین می‌توانید به دوست پسرتان کمک کنید تا به وضوح بگوید چگونه می‌خواهد مورد محبت قرار گیرد. مطمئنم که او فقط به این نیاز دارد که "زبانش را صحبت کنید". :)
|
null |
He owns his own business. Sometimes, he stays out all night but doesn't tell me. We have a son together, and I get to stay home with him. He says I complain too much about what he's doing. We've been together a year and a half. I got pregnant after being together for a month. We moved in together when I had my son in July. Everything was great, and then he started the staying out. He then started not spending time with either of us. I just don't know if I'm doing something wrong. We've talked and he says this is just how he is, but he wasn't like this before.
|
Hi Oklahoma, Listen to him when he says this is how he is. Your boyfriend's behaviours are about him; not you. At the start of a relationship it's easy to be loving and attentive; but it takes years to really get to know someone deeply. With time, people reveal who they are.For some reason, he is giving himself permission to detach from you and your son. This could be for several reasons; he may be avoiding intimacy and connection, he may be avoiding commitment, he may fear he isn't enough, or (and there is evidence of this one) he may have misogynist attitudes about male privilege that interfere with his ability to be the kind of supportive and respectful partner that you need. It seems that you've addressed this problem with him and told him what you need. Good for you. His response seems dismissive though, and this isn't a good sign. Any problem can be worked through if you have two people who care about, respect and listen to each other. It seems this basic foundation is missing here.I suggest a therapist might be able to help you sort out where to go from here. I wish you the best. :)
|
او صاحب کسب و کار خودش است. بعضی اوقات تمام شب بیرون می‌ماند اما به من نمی‌گوید. ما یک پسر داریم و من در خانه با او می‌مانم. او می‌گوید که من بیش از حد درباره کارهایش شکایت می‌کنم. ما یک سال و نیم است که با هم هستیم. من بعد از یک ماه از شروع رابطه‌مان باردار شدم. زمانی که پسرم را در ماه جولای به دنیا آوردم، با هم زندگی کردیم. همه چیز عالی بود تا اینکه او شروع به بیرون ماندن کرد. بعد از آن، وقت خودش را با هیچ‌کدام از ما نمی‌گذارد. فقط نمی‌دانم آیا من کار اشتباهی انجام می‌دهم یا نه. ما صحبت کرده‌ایم و او می‌گوید که این طرز رفتارش طبیعی است، اما قبلاً اینطور نبود.
|
سلام اوکلاهاما، وقتی او می‌گوید که اینطور است، به او گوش کنید. رفتارهای دوست‌پسرتان بیشتر به او مربوط می‌شود تا به شما. در ابتدای یک رابطه، ابراز محبت و توجه آسان است؛ اما سال‌ها طول می‌کشد تا واقعاً کسی را به‌طور عمیق بشناسید. با گذشت زمان، مردم خود را نمایان می‌کنند. به دلایلی، او به خود اجازه می‌دهد که از شما و پسرتان فاصله بگیرد. ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد؛ او ممکن است از صمیمیت و ارتباط فرار کند، از تعهد بترسد، احساس کند که کافی نیست، یا (و شواهدی در این زمینه وجود دارد) ممکن است نگرش‌های زن‌ستیزانه‌ای نسبت به امتیازات مردانه داشته باشد که مانع از آن می‌شود که بتواند شریک حامی و محترمی باشد که شما نیاز دارید. به نظر می‌رسد که شما این مشکل را با او مطرح کرده‌اید و نیازهایتان را به او گفته‌اید. این اقدام شما شایسته ستایش است. اما پاسخ او به نظر نادیده گرفته می‌شود و این نشانه خوبی نیست. هر مشکلی را می‌توان حل کرد اگر دو نفر به یکدیگر اهمیت دهند، به هم احترام بگذارند و به حرفهای یکدیگر گوش دهند. به نظر می‌رسد که این پایه اساسی در اینجا وجود ندارد. پیشنهاد می‌کنم از یک درمانگر کمک بگیرید تا بتوانید از اینجا به کجا بروید. بهترین‌ها را برایتان آرزو می‌کنم. :)
|
null |
I've been going through a rough time lately. I been into nothing but women. I’ve never thought about men until a week ago. I’m very upset and depressed about this. It's not normal to me. I looked at gay porn more than once to prove that I’m not gay. I get the same results each time, and I feel disgust. This is tough on me. I'm scared that I looked too many times. I keep thinking about it and shake all the time.
|
Hi Brookfield, It can be unsettling when we feel something as fundamental as our sexual orientation shifting. I like that you're honest enough with yourself to say "I'm struggling with this". To accept that there is a question is a brave place to be. And...it doesn't necessarily mean you're gay.Unfortunately, we live in a culture that wants to put people in slots...male or female, straight or gay...we tend to not like those grey areas so much as a culture. The truth is that, if we grew up in a society where there wasn't this categorization...if we felt free to explore and grow sexually, we might be surprised at who we are attracted to. You don't have to put yourself in a slot. Our sexual preferences are more fluid than we think, and it can change over time.We also live in a culture where there is prejudice against homosexuality or "differentness" in general. The wish to not be gay can be powerful. Many people who are gay spend years believing they were heteroxual...fighting against, repressing or ignoring their gay thoughts. This is needless pain. If you are gay, there is no shame in that and you can still have a glorious life filled with love and passion.Having said all that...just because you have thoughts about men or get turned on by gay porm doesn't mean you're gay. Many heterosexual people have thoughts and fantasies about the same sex; it's arousing because it's naughty...we're curious about the forbidden, or we're just curious. Becoming aroused by gay porn is normal for many heterosexual men. Sexual orientation isn't just about sex either. A different gauge of who you are sexually can be found in your emotions towards men or women. Are you drawn into emotional connections with men more than women? Who do you feel the urge to explore and be close to?Exploring your sexuality through being open to different experiences can help too. How does it feel to kiss a man, to touch a man, as compared with a woman...sometimes this feels like such a big and forbidden step that it's a barrier to discovering ourselves. We don't want to open that door. I wish you well as you do exactly what you are supposed to be doing...exploring and discovering yourself. It's an exciting journey and you might want to find a trusted person to talk more about this with.
|
این اواخر دوران سختی را سپری کرده‌ام. به هیچ چیز جز زنان علاقه نداشتم و تا یک هفته پیش هرگز به مردان فکر نکرده بودم. از این وضعیت بسیار ناراحت و افسرده هستم؛ برای من این موضوع عادی نیست. بیش از یک بار به پورن همجنس‌گرا نگاه کردم تا ثابت کنم که همجنس‌گرا نیستم، اما هر بار نتایج یکسانی می‌بینم و احساس انزجار می‌کنم. این وضعیت برای من بسیار دشوار است و از این می‌ترسم که بیش از حد به این موضوع نگاه کرده‌ام. مدام به این فکر می‌کنم و همواره می‌لرزم.
|
سلام بروکفیلد، وقتی احساس کنیم که چیزی به اندازه گرایش جنسی‌مان در حال تغییر است، می‌تواند ناراحت‌کننده باشد. خوشحالم که به اندازه کافی با خود صادق هستید و می‌گویید "من با این مشکل دارم". پذیرفتن اینکه سوالی وجود دارد، مقام شجاعت را می‌طلبد. و… این لزوماً به این معنی نیست که شما همجنس‌گرا هستید. متأسفانه، ما در فرهنگی زندگی می‌کنیم که می‌خواهد مردم را در دسته‌های مشخصی قرار دهد… مرد یا زن، دگرجنس‌گرا یا همجنس‌گرا… ما به عنوان یک فرهنگ تمایل داریم که این مناطق خاکستری را نپذیریم. حقیقت این است که اگر در جامعه‌ای بزرگ می‌شدیم که این دسته‌بندی‌ها وجود نداشتند… اگر احساس آزادی می‌کردیم که از نظر جنسی کاوش کنیم و رشد کنیم، ممکن است از اینکه به چه کسی جذب می‌شویم شگفت‌زده شویم. شما مجبور نیستید خود را در یک دسته محدود کنید. ترجیحات جنسی ما بسیار منعطف‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنیم و می‌تواند در طول زمان تغییر کند. همچنین، ما در فرهنگی زندگی می‌کنیم که نسبت به همجنس‌گرایی یا "اختلاف" به‌طور کلی تعصب وجود دارد. آرزوی عدم همجنس‌گرایی می‌تواند بسیار قوی باشد. بسیاری از افرادی که همجنس‌گرا هستند، سال‌ها در باور به دگرجنس‌گرایی زندگی می‌کنند و با افکار همجنس‌گرایانه‌شان مبارزه می‌کنند، آنها را سرکوب می‌کنند یا نادیده می‌گیرند. این درد بی‌موردی است. اگر شما همجنس‌گرا هستید، هیچ شامی در این نیست و هنوز می‌توانید زندگی شگفت‌انگیزی پر از عشق و اشتیاق داشته باشید. با گفتن اینها... صرفاً به این دلیل که به مردان فکر می‌کنید یا از پورن همجنس‌گرایانه تحریک می‌شوید، به این معنی نیست که شما همجنس‌گرا هستید. بسیاری از افراد دگرجنس‌گرا هم افکار و تخیلاتی درباره جنس مشابه دارند؛ تحریک‌کنندگی این می‌تواند به خاطر حس نافرمانی باشد... ما درباره ممنوعیت کنجکاو هستیم یا فقط کنجکاوی می‌کنیم. تحریک‌شدن توسط پورن همجنس‌گرایانه برای بسیاری از مردان دگرجنس‌گرا کاملاً طبیعی است. گرایش جنسی فقط در مورد رابطه جنسی نیست. معیاری متفاوت از اینکه شما در چه جنسی هستید می‌تواند در احساسات شما نسبت به مردان یا زنان یافت شود. آیا بیشتر از زنان به رابطه‌های عاطفی با مردان کشیده می‌شوید؟ چه کسانی را می‌خواهید کشف کنید و به آنها نزدیک شوید؟ کاوش در تمایلات جنسی خود از طریق باز بودن به تجربیات مختلف نیز می‌تواند مفید باشد. احساس بوسیدن یک مرد، لمس یک مرد، در مقایسه با یک زن چگونه است... گاهی اوقات این یک گام بزرگ و ممنوع است که می‌تواند مانع از کشف خودمان شود. ما نمی‌خواهیم آن در را باز کنیم. برای شما آرزو می‌کنم که دقیقاً همان کاری را که باید انجام دهید، انجام دهید… در حال کاوش و کشف خود باشید. این یک سفر هیجان‌انگیز است و ممکن است بخواهید فرد مورد اعتمادی پیدا کنید تا بیشتر در مورد این موضوع صحبت کنید.
|
null |
He owns his own business. Sometimes, he stays out all night but doesn't tell me. We have a son together, and I get to stay home with him. He says I complain too much about what he's doing. We've been together a year and a half. I got pregnant after being together for a month. We moved in together when I had my son in July. Everything was great, and then he started the staying out. He then started not spending time with either of us. I just don't know if I'm doing something wrong. We've talked and he says this is just how he is, but he wasn't like this before.
|
Congrats on the birth of your son!Your situation sounds painful, lonely, and isolating.And, these features are eating away at your self-confidence.Start by believing in yourself. The feelings and ideas you describe here would only be arising from within you because they are at the very least, partly true.Ask your boyfriend if he is willing to listen and understand your point of view. If he does, then hopefully the two of you will more easily talk with one another about the truth of feeling overwhelmed by the quick pace of your courtship and becoming a family.If these discussions continuously include him blaming you for having your own feelings and expecting him to more actively be a part of your and your son's life, then you'll need to start valuing your feelings and what is best for you and your son, by yourself.I send you lots of good luck!
|
او صاحب کسب و کار خودش است. بعضی وقت‌ها تمام شب بیرون می‌ماند اما به من نمی‌گوید. ما یک پسر با هم داریم و من در خانه با او می‌مانم. او می‌گوید من بیش از حد از کارهایش شکایت می‌کنم. ما یک سال و نیم با همیم. من بعد از یک ماه با هم بودن باردار شدم. زمانی که در ماه جولای پسرم را به دنیا آوردم، با هم زندگی کردیم. همه چیز عالی بود و بعد او به بیرون رفتن شروع کرد. سپس او شروع کرد به اینکه وقتش را با هیچ‌کدام از ما نگذرانده است. فقط نمی‌دانم آیا من کار اشتباهی انجام می‌دهم یا نه. ما صحبت کرده‌ایم و او می‌گوید که این طبیعت اوست، اما قبلاً اینطور نبوده است.
|
تولد پسرتان را تبریک می‌گویم! وضعیت شما به نظر دردناک، تنهایی و انزوا می‌آید و این احساسات اعتماد به نفس شما را کاهش می‌دهد. با باور به خودتان شروع کنید. احساسات و افکاری که بیان می‌کنید، تنها از درون شما نشأت می‌گیرند زیرا حداقل تا حدی حقیقی هستند. از دوست پسرتان بپرسید آیا تمایل دارد به شما گوش دهد و دیدگاه شما را درک کند. اگر او این کار را انجام دهد، امیدوارم شما بتوانید به راحتی درباره حقیقت احساس overwhelmed بودن از سرعت سریع خواستگاری و ایجاد خانواده صحبت کنید. اگر این گفتگوها به طور مداوم شامل سرزنش شما برای داشتن احساساتتان و انتظار از او برای فعال‌تر بودن در زندگی شما و پسرتان می‌شود، بنابراین باید به ارزش احساسات خود و آنچه که برای شما و پسرتان بهتر است، احترام بگذارید. برای شما آرزوی موفقیت فراوان دارم!
|
null |
I've been going through a rough time lately. I been into nothing but women. I’ve never thought about men until a week ago. I’m very upset and depressed about this. It's not normal to me. I looked at gay porn more than once to prove that I’m not gay. I get the same results each time, and I feel disgust. This is tough on me. I'm scared that I looked too many times. I keep thinking about it and shake all the time.
|
Are you able to give yourself some peace of mind while you take the time to further address whether or not you are gay?Whether or not and to what degree a person accepts their sexuality, depends on dense factors such as the culture of your family, the beliefs about gay people with which you were brought up, and your own tolerance for being a unique individual.Examining these factors, whether inwardly by yourself, in online blogs and sites, or live with other people, requires patience and effort.The more you are willing to commit to figuring out your own truth, the greater is your chance of finding it!
|
این اواخر دوران سختی را سپری کرده‌ام. من به هیچ چیز جز زنان علاقه نداشتم. تا یک هفته پیش هرگز به مردان فکر نکرده بودم. از این موضوع بسیار ناراحت و افسرده‌ام. این برای من عادی نیست. من بیش از یک بار به پورن همجنس‌گرا نگاه کردم تا ثابت کنم همجنس‌گرا نیستم. اما هر بار همان نتایج را می‌گیرم و احساس انزجار می‌کنم. این برایم دشوار است. از اینکه چندین بار به آن نگاه کرده‌ام می‌ترسم. مدام به این موضوع فکر می‌کنم و همواره مضطرب هستم.
|
آیا می‌توانید در حالی که مشغول بررسی این هستید که آیا همجنس‌گرا هستید یا نه، کمی به خودتان آرامش داده و به خود بقبولانید؟ پذیرفتن یا نپذیرفتن تمایلات جنسی یک فرد، به عوامل پیچیده‌ای بستگی دارد از جمله فرهنگ خانواده‌تان، باورهایی که درباره همجنس‌گرایان در دوران کودکی با آنها بزرگ شده‌اید و تحمل شما برای بودن به عنوان یک فرد منحصر به فرد. بررسی این عوامل، چه به صورت فردی، چه در وبلاگ‌ها و سایت‌های آنلاین و چه به صورت حضوری با دیگران، نیاز به صبر و تلاش دارد. هرچه بیشتر برای کشف حقیقت خود آماده باشید، شانس شما برای یافتن آن بیشتر خواهد بود!
|
null |
I don't know how to notice or express my feelings besides anger. That's really the only one i feel.
|
Well, then give yourself some credit for noticing that you recognize at least one feeling that you have!What is your own theory as to what is difficult to know your feelings? Your answer will give you clues as to unearthing your willingness to be aware of the way you feel.Sometimes the family in which someone grew up, did all they could to stop the kids from knowing who they were.In some families there were very severe consequences if a child spoke up with an independent mind. By knowing where your difficulties started, you may very well be able to release the situation in which you learned to suppress your feelings.Also, spend some time with yourself just enjoying who you are. Often, people who have difficulty in expressing themselves, suffered shame and humiliation as a child. They have a chronic sense of worthlessness, and feeling worthless certainly works against self-expression. By having a good time being with yourself, you may increase your self-appreciation and this will go a long way to believing that your feelings are worth knowing and stating.
|
من نمی‌دانم چگونه احساساتم را جز عصبانیت شناسایی یا ابراز کنم. واقعاً تنها احساسی که دارم همین است.
|
خوب، پس به خودتان اعتبار بدهید که متوجه شده‌اید حداقل یک احساسی که دارید را شناسایی می‌کنید! نظریه خودتان در مورد اینکه چرا فهمیدن احساساتتان دشوار است چیست؟ پاسخ شما به شما سرنخ‌هایی می‌دهد که نشان‌دهنده تمایل شما برای آگاهی از احساسی که دارید، خواهد بود. گاهی اوقات، خانواده‌ای که فرد در آن بزرگ شده، تمام تلاش خود را می‌کند تا بچه‌ها نتوانند خود را بشناسند. در برخی خانواده‌ها، عواقب بسیار سختی برای کودکانی که با ذهنی مستقل صحبت می‌کنند وجود دارد. با دانستن اینکه مشکلات شما از کجا شروع شده، ممکن است بتوانید شرایطی را که در آن یاد گرفتید احساساتتان را سرکوب کنید، رها کنید. همچنین، مدتی را با خودتان بگذرانید و فقط از بودن در کنار خود لذت ببرید. اغلب، افرادی که در بیان خود مشکل دارند، در کودکی از شرم و تحقیر رنج می‌برند. آنها احساس مزمن بی‌ارزشی دارند و این احساس بی‌ارزشی مطمئناً در برابر ابراز وجود مانع ایجاد می‌کند. با گذراندن اوقات خوشی با خود، ممکن است قدردانی خود را افزایش دهید و این به شما کمک خواهد کرد که به این باور برسید که احساساتتان ارزش دانستن و ابراز شدن را دارند.
|
null |
I'm a little paranoid. My mind does get the best of me. One night, I put chairs under all of my door knobs because I thought someone might break in. I also think a lot, which is probably the reason for the paranoia. I can't stand loud noises, like the sound of cars going by. The grocery store is too noisy, and I feel like people are looking at me.
|
Paranoid people don't realize they are paranoid. They believe their actions to be reasonable responses to potential threats.From what you write, you are aware that your actions may be understood as extreme.Instead of trying to fit your behavior into a negative psychological category, try seeing each of the behaviors you list here, as your own uniqueness.This way you will become more tolerant of what very well be your natural tendencies.If you are someone who needs a lot of time in quiet, then not liking loud noises doesn't make you paranoid, it is simply the way of who you are.One possible way of feeling better is if you would accept the answers you've developed so far for yourself. They may be a little unusual compared to what we consider mainstream. From what you describe, you already are dealing with what you call "paranoia".
|
من کمی پارانوئید هستم. ذهنم گاهی بر من غلبه می‌کند. یک شب، زیر همه دستگیره‌های درم صندلی گذاشتم چون فکر می‌کردم ممکن است کسی به خانه‌ام وارد شود. من زیاد فکر می‌کنم و احتمالاً همین دلیل پارانوئید بودنم است. نمی‌توانم صدای بلند را تحمل کنم، مثل صدای ماشین‌هایی که رد می‌شوند. در فروشگاه خواروبار خیلی سر و صدا است و احساس می‌کنم مردم به من نگاه می‌کنند.
|
افراد پارانوئید متوجه نمی‌شوند که پارانوئید هستند. آنها بر این باورند که اعمالشان پاسخ‌های معقولی به تهدیدات بالقوه است. با توجه به آنچه می‌نویسید، آگاهید که ممکن است اعمال شما افراطی تلقی شوند. به جای سعی در جا دادن رفتارهایتان در یک دسته‌بندی منفی روانشناختی، سعی کنید هر یک از رفتارهایی که اینجا ذکر می‌کنید را به عنوان بخشی از ویژگی منحصر به فرد خود ببینید. اینگونه شما تحمل بیشتری نسبت به تمایلات طبیعی خود خواهید داشت. اگر فردی هستید که به زمان زیادی در سکوت نیاز دارید، نداشتن علاقه به صداهای بلند شما را پارانوئید نمی‌کند، بلکه نشان‌دهنده بخشی از وجود شماست. یکی از راه‌های ممکن برای احساس بهتری از این است که پاسخ‌هایی را که تاکنون برای خودتان توسعه داده‌اید، بپذیرید. این پاسخ‌ها ممکن است در مقایسه با آنچه ما به‌عنوان جریان اصلی در نظر می‌گیریم، کمی غیرمعمول باشند. با توجه به آنچه که توصیف می‌کنید، شما در حال حاضر با چیزی که آن را "پارانویا" می‌نامید، دست و پنجه نرم می‌کنید.
|
null |
I love him so much, and I don't know what to do.
|
Does he tell you a reason as to why he feels you don't love him?Ask him this so you will clearly know his definition of "love".
|
من او را خیلی دوست دارم و نمی‌دانم چه کار باید بکنم.
|
آیا او به شما دلیلی می‌گوید که چرا احساس می‌کند شما او را دوست ندارید؟ این را از او بپرسید تا تعریف واضح‌تری از "عشق" او بدست آورید.
|
null |
My life is completely normal, yet I feel empty inside. I feel as if I already know why I'm alive: to reproduce and die.
|
Are there any times or moments in which you feel other than "empty"? Start with knowing the context of when you feel something other than empty.If there is no recent example, then in your mind, go back in time to think of when you felt something other than empty. Recall what you liked about this time, whether you were by yourself or with others, what type of activity you were involved at the time of non-emptiness.How did you come to your conclusion that your life purpose is to reproduce and die? If this is what your parents, siblings and extended family believe, it is possible that you have a broader view of yourself and haven't yet uncovered a way of defining your own philosophy of living.Give yourself the time to browse around online, or in person social meet ups, on your interests. It is possible you will discover entire new areas of life and ways of considering life, that are brand new to you and which connect to your true self.This is one way of respecting your individuality, which of itself, may decrease your sense of emptiness.
|
زندگی من کاملاً عادی است، با این حال از درون احساس خلأ می‌کنم. احساس می‌کنم دلیل زنده بودنم را از قبل می‌دانم: تولید مثل و مرگ.
|
آیا زمان‌ها یا لحظاتی وجود دارد که در آن به غیر از «خالی بودن» احساس کنید؟ با شناخت زمینه زمانی که چیزی غیر از پوچی احساس می‌کنید، شروع کنید. اگر نمونه تازه‌ای ندارید، در ذهن خود به گذشته برگردید و به این فکر کنید که چه زمانی احساسی غیر از خالی بودن داشتید. به یاد بیاورید که در آن زمان چه چیزی را دوست داشتید، آیا تنها بودید یا با دیگران، و چه نوع فعالیتی را در زمان غیر پوچی انجام می‌دادید. چگونه به این نتیجه رسیدید که هدف زندگیتان تولید مثل و مرگ است؟ اگر این همان چیزی است که والدین، خواهران، برادران و خانواده بزرگ‌تان به آن باور دارند، ممکن است شما دیدگاه وسیع‌تری نسبت به خود داشته باشید و هنوز نتوانسته‌اید راهی برای تعریف فلسفه زندگیتان پیدا کنید. به خودتان فرصت دهید که به صورت آنلاین یا از طریق ملاقات‌های اجتماعی حضوری بر اساس علایق خود گشت و گذار کنید. ممکن است در این فرایند حوزه‌های جدیدی از زندگی و راه‌های تازه‌ای برای درک زندگی را کشف کنید که برایتان کاملاً نو باشند و به خود واقعی‌تان متصل شوند. این یکی از راه‌های احترام به فردیت شماست که به خودی خود ممکن است احساس پوچی شما را کاهش دهد.
|
null |
He is verbally abusive. When he gets mad, he just yells at me. At times, I feel scared.
|
Good for you on recognizing your own feelings. Often in an abusive relationship, the person who is being abused, starts doubting themselves and starts tolerating, then accepting abuse.Marriage is based in love and feeling taken care of by the partner. Feeling scared is the opposite of this.If you feel ready, tell him the way you feel and pay attention to how willing your husband is to being aware that he yells and that you feel scared.If he has no idea of what you're talking about, doesn't want to understand what you feel, then slowly take steps to understand within yourself whether or not tolerating your husband's behavior is acceptable to live with on an everyday basis.
|
او بددهنی می کند. وقتی عصبانی می‌شود، فقط سرم فریاد می‌زند. گاهی اوقات احساس ترس می‌کنم.
|
برای شما خوب است که احساسات خود را درک کنید. غالباً در یک رابطه آزاردهنده، فردی که مورد آزار قرار می‌گیرد، شروع به تردید در خود می‌کند و ابتدا تحمل می‌کند، سپس به آزار تن می‌دهد. ازدواج بر پایه‌ی عشق و احساس مراقبت از طرف شریک است. احساس ترس کاملاً با این مفهوم در تضاد است. اگر احساس آمادگی می‌کنید، احساسات خود را با او در میان بگذارید و توجه کنید که شوهرتان چقدر آماده است تا بداند که او فریاد می‌زند و شما چه احساسی از ترس دارید. اگر او هیچ تصوری از آنچه می‌گویید ندارد و تمایلی به درک احساسات شما نشان نمی‌دهد، آرام آرام تلاش کنید تا در خود درک کنید که آیا تحمل رفتار شوهرتان برای زندگی روزمره‌تان قابل قبول است یا خیر.
|
null |
I think I'm annoying and bothersome, but my girlfriend says I'm just fine. I don't think so, I think I'm stressing everyone else out
|
"Where you put your attention is where you will go". I forget who said this first, but it's very powerful. If all you think about and talk about is how annoying you think you might be, that will get annoying. Your intense self reflection is lovely; it will help you monitor yourself so that you're not affecting others negatively, but your alarm is going off too easily here and you risk having the opposite effect.You don't have to be perfect. She's with you, so she probably likes you as you are. She seems to put far less emphasis on your possibly annoying traits. We all have faults and if that's what we focus on, that's all we will see. My hunch is that your most annoying trait might be your negative self-talk. How ironic is that?There's another irony here...your goal is to be a better partner...but when you are self-critical, your focus is on you, not her. Every moment that fear grabs ahold of you is a moment that you're not being present in the actual relationship; you're gazing at your imagined faults. Fear steals your ability to focus on your loving partner. Maybe take a moment to image how she sees you...all of you. Put yourself in her shoes to see the entire you...how are you loving...thoughtful...a good partner? Confidence is a very attractive quality!
|
فکر می کنم آزاردهنده و مزاحم هستم، اما دوست دخترم می گوید مشکلی نیست. من اینطور فکر نمی کنم و معتقدم دارم همه را تحت فشار قرار می دهم.
|
"جایی که توجه خود را معطوف می‌کنید، همان جایی است که خواهید رفت." فراموش کرده‌ام که این را نخستین بار چه کسی گفت، اما این جمله بسیار تاثیرگذار است. اگر تمام آنچه که فکر و صحبت‌تان را پر کرده، این باشد که چقدر ممکن است آزاردهنده باشید، احساس آزاردهندگی به وجود می‌آید. خوداندیشی عمیق شما زیباست و به شما کمک می‌کند تا بر رفتار خود نظارت داشته باشید تا بر دیگران تاثیر منفی نگذارید، اما هشدار شما خیلی زود به صدا در می‌آید و این ممکن است اثر معکوس بگذارد. لازم نیست کامل باشید. او در کنار شماست و احتمالاً شما را به همان شکل که هستید، دوست دارد. به نظر می‌رسد او تأکید کمتری بر ویژگی‌های احتمالاً آزاردهنده‌تان دارد. همه ما نقص‌هایی داریم و اگر تنها بر آنها تمرکز کنیم، تنها همان‌ها را خواهیم دید. من حدس می‌زنم که آزاردهنده‌ترین ویژگی شما ممکن است خودگویی منفی شما باشد. چقدر این جالب است! یک کنایه دیگر هم در اینجا وجود دارد... هدف شما این است که شریک بهتری باشید... اما وقتی خودتان را نقد می‌کنید، تمرکزتان بر روی خودتان است، نه او. هر لحظه که ترس بر شما غلبه می‌کند، لحظه‌ای است که حاضر نیستید در رابطه واقعی؛ در حال گذراندن زمان با عیوب ساختگی‌تان هستید. ترس توانایی شما را برای تمرکز بر شریک عاشق‌تان می‌گیرد. شاید لحظه‌ای وقت بگذارید و تصور کنید او شما را چگونه می‌بیند... همه شما را. خود را به جای او بگذارید تا کل وجودتان را ببیند... چگونه عاشقانه و با تفکر هستید... یک شریک خوب. اعتماد به نفس کیفیتی بسیار جذاب است!
|
null |
My fiancé and I have almost the best relationship every girl wants, but lately it's changed. I get less attention and little to no intercourse. He works a lot and goes to the gym a lot (he's a football player for an indoor league), but he has no time for me. We live two hours from family, and when I leave home to see family, he'll text me saying "whatever" and "leave me alone." But when we're together, everything is okay. No fighting or anything. I love this man, but I just don't know what to do anymore.
|
Hello, It doesn't feel good when it seems that your partner no longer cares or cares less for you, especially if your feelings have not changed. It can be scary, frustrating, and lonely. Have you tried talking to him about your concerns? I would suggest to start there. There may be several reasons for his actions, some of which may have nothing to do with how he feels for you. Learning about what is going on for him will likely answer your questions and, depending on his response, may cause some relief. When initiating conversations about subjects that are sensitive, there are a few things that you want to remember. Tell him how you are feeling and what you are experiencing, rather than blaming him or telling him what he is doing wrong. Avoid using extreme, black and white language (i.e. always and never). For example, you may say something such as, "I feel confused that we are rarely intimate and I'm wondering if you've also noticed this change" versus "You are never intimate with me anymore." Don't be afraid to ask him questions. You deserve to know what is going on, as his behavior is effecting your well being. I like to ask open-ended questions instead of yes and no questions. It allows for more clarity and deeper explanation. Lastly, ask yourself (and possibly him) what part you play in the recent changes. Does he feel that you've been distant? Does he need something from you? Let him know that you are willing to work things out as a team. If communication attempts fail, seeing a couple's therapist can be a great benefit. Having an objective party to coach you through this difficut time can give you the support that will create lasting changes in your relationship.Best of luck to you!
|
من و نامزدم تقریباً بهترین رابطه‌ای را داریم که هر دختری می‌خواهد، اما اخیراً تغییر کرده است. من کمتر مورد توجه قرار می‌گیرم و رابطه جنسی بسیار کمی داریم. او به شدت کار می‌کند و مرتب به باشگاه می‌رود (او فوتبالیست یک لیگ داخل سالن است)، اما برای من وقت ندارد. ما دو ساعت از خانواده‌مان فاصله داریم و وقتی برای دیدن خانواده از خانه خارج می‌شوم، او به من پیام می‌دهد که "هر چی" و "مرا تنها بگذار." اما وقتی با هم هستیم، همه چیز خوب پیش می‌رود. نه دعوا داریم و نه مشکلی. من این مرد را دوست دارم، اما واقعاً نمی‌دانم چه کار کنم.
|
سلام، وقتی به نظر می‌رسد که شریک زندگی شما دیگر به شما اهمیت نمی‌دهد یا کمتر به شما اهمیت می‌دهد، احساس خوبی ندارد، به ویژه اگر احساسات شما تغییر نکرده باشد. این وضعیت می‌تواند ترسناک، ناامیدکننده و تنهایی به همراه داشته باشد. آیا با او درباره نگرانی‌هایتان صحبت کرده‌اید؟ پیشنهاد می‌کنم از آنجا شروع کنید. ممکن است دلایل مختلفی برای رفتار او وجود داشته باشد که برخی از آنها ممکن است با احساسات او نسبت به شما هیچ ارتباطی نداشته باشد. یاد گرفتن درباره آنچه در ذهن او می‌گذرد احتمالاً به سوالات شما پاسخ خواهد داد و بسته به واکنش او، ممکن است کمی آرامش به شما ببخشد.
هنگام آغاز گفتگو در مورد موضوعات حساس، چند نکته مهم وجود دارد که باید به خاطر بسپارید. به او بگویید چه احساسی دارید و چه چیزی را تجربه می‌کنید، نه اینکه او را سرزنش کنید یا به او بگویید چه کار اشتباهی می‌کند. از استفاده از زبان افراطی و سیاه و سفید بپرهیزید (مانند همیشه و هرگز). به عنوان مثال، شما می‌توانید بگویید: «احساس می‌کنم گیج شده‌ام که ما به ندرت صمیمی می‌شویم و می‌خواهم ببینم آیا شما هم این تغییر را متوجه شده‌اید» به جای اینکه بگویید: «شما دیگر هیچ وقت با من صمیمی نیستید».
از پرسیدن سوالات نترسید. شما حق دارید بدانید چه رخ می‌دهد، زیرا رفتار او بر روی سلامتی شما تأثیر می‌گذارد. من ترجیح می‌دهم به جای سوالات «بله» و «نه»، سوالات باز بپرسم. این نوع سوالات اجازه می‌دهد تا توضیحات بیشتری دریافت کنید و درک بهتری از وضعیت حاصل شود.
در نهایت، از خودتان (و ممکن است از او) بپرسید که چه نقشی در تغییرات اخیر دارید. آیا او احساس می‌کند که شما دور شده‌اید؟ آیا به چیزی از شما نیاز دارد؟ به او بگویید که مایلید به عنوان یک تیم مشکلات را حل کنید. اگر تلاش‌های ارتباطی ناموفق بود، دیدن یک درمانگر زوج می‌تواند بسیار مؤثر باشد. داشتن یک طرف بی‌طرف برای کمک به شما در این زمان دشوار می‌تواند حمایت لازم را فراهم کند و تغییرات پایداری در رابطه‌تان ایجاد کند. برای شما آرزوی موفقیت دارم!
|
null |
Something happened this summer that I cannot forgive myself for. When I think about what happened, I feel ashamed and guilty even though my loved ones forgave me.
|
What a beautiful discussion of guilt and shame Lynda offers! Those
two demons start out as pesky and little when we are young, then grow with us to
become quite formidable. I'd like to throw in a technique I learned from Randy
Rausch (author of The Last Lecture) called The 3-Step Apology.
I teach this important bit of wisdom to my clients when they need to apologize
to someone else but more importantly when they need to forgive themselves.Yes, when we have trouble forgiving ourselves we sometimes forget
that there is part of us that just doesn't know how to apologize effectively.
Here goes:Step One: Say what you did and the damage it caused.Step Two: Say you're sorry and accept full
responsibility (no excuses, no explanation, no defensiveness: “It was all my
fault.”)Step
Three: Ask what you can do to repair the damage.Step Three is the one many of us didn’t learn growing up. And when
we add it to an apology, we are usually surprised that the penalty is as light
as it is. Of course, sometimes the apology is not accepted and no way to atone
is offered. So be it, we can’t control this. But if we are apologizing to
ourselves, we can. There is always a way to make amends if we put our heart
into it.
Give this a try the next time you’re reluctant to let yourself off
the hook. You might surprise yourself when how benevolent you can be when
invited.
|
تابستان امسال اتفاقی افتاد که نمی‌توانم خودم را بابت آن ببخشم. وقتی به آنچه اتفاق افتاده فکر می‌کنم، احساس شرمندگی و گناه می‌کنم، هرچند عزیزانم مرا بخشیده‌اند.
|
لیندا چه بحث زیبایی درباره گناه و شرم ارائه می‌دهد! این دو عاطفه در کودکی به شکل آزاردهنده و کوچک آغاز می‌شوند و سپس با ما بزرگ می‌شوند و به نیرویی formidable تبدیل می‌شوند. می‌خواهم تکنیکی را که از رندی راوش (نویسنده «آخرین سخنرانی») آموخته‌ام، تحت عنوان «عذرخواهی 3 مرحله‌ای» به میان بگذارم. من این نکته مهم را به مشتریانم آموزش می‌دهم، زمانی که نیاز به عذرخواهی از دیگران دارند، اما مهم‌تر از همه زمانی که باید خود را ببخشند. بله، وقتی در بخشیدن خود مشکل داریم، گاهی فراموش می‌کنیم که بخشی از ما نمی‌داند چگونه به‌طور مؤثر عذرخواهی کند. در اینجا مراحل آن آمده است:
مرحله اول: بگویید چه کار کرده‌اید و آسیب‌هایی که ایجاد کرده‌اید.
مرحله دوم: بگویید متاسفید و کاملاً مسئولیت را بپذیرید (بدون بهانه، بدون توضیح و بدون حالت تدافعی: «این فقط تقصیر من بود»).
مرحله سوم: بپرسید چه چیزی می‌توانید انجام دهید تا ضرر را جبران کنید.
مرحله سوم، مرحله‌ای است که بسیاری از ما در دوران کودکی نیاموخته‌ایم. و زمانی که آن را به یک عذرخواهی اضافه می‌کنیم، معمولاً از این که penalتی تا این حد خفیف باشد، حیرت‌زده می‌شویم. البته، گاهی اوقات عذرخواهی پذیرفته نمی‌شود و راهی برای جبران وجود ندارد. اما این را نمی‌توانیم کنترل کنیم. اما اگر عذرخواهی می‌کنیم، می‌توانیم. همیشه راهی برای جبران وجود دارد اگر قلب‌مان را در این کار بگذاریم.
دفعه بعد که تمایلی به بخشش خود ندارید، این را امتحان کنید. ممکن است خود را غافلگیر کنید که چقدر می‌توانید بخشنده باشید وقتی که دعوت شوید.
|
null |
I would like to be able to have more positive relationships in the present.
|
Staying present is an attitude most of us aspire
to, and most of us have to work at it—certainly at first. I’m here to tell you
that living in the now or being mindful is a skill anyone can learn. Unfortunately,
the only way to do it is to do it. What a paradox! But there are plenty of
other skills that we are not born with: walking on stilts, riding a bike,
swimming, and driving a car are good examples. You can’t learn them by reading about
them.Having said that, I can recommend two books on
the subject: Eckhart Tolle’s The Power of
Now and David Richo’s When the Past
is Present. Richo asks that we don’t beat ourselves up about dwelling on
past events. This is nature’s way of reminding us that we have unfinished
business. But while we are attended to the wounds and confusion that litter our earlier lives, we can prepare to inhabit the expanded present that awaits us.He offers three helpful steps to making any important life
change:Step One: Hold in awareness the behavior,
belief, attitude, or characteristic you want to change in yourself and how you
want to be different. Awareness is the opposite of distraction and stuffing.Step Two: Live as if you have
already made the change. (This is hard and takes courage, but you can do it.
Ride that bike—even if for a foot or two.)Step Three: Be persistent.
(Practice, practice, practice.)Just as two-year-olds are able to walk
confidently after hundreds of hours of practice, you’ll be able to stay in the
here and now as long as you want after trying and failing many, many times.
|
دوست دارم بتوانم در حال حاضر روابط مثبت‌تری داشته باشم.
|
حاضر ماندن نگرشی است که اکثر ما آرزوی آن را داریم و بسیاری از ما باید بر روی آن کار کنیم - به‌ویژه در ابتدای راه. من اینجا هستم تا به شما بگویم که زندگی در لحظه حال یا هوشیار بودن مهارتی است که هر کسی می‌تواند بیاموزد. متأسفانه، تنها راه انجام دادن آن، خود انجام دادن است. چه پارادوکسی! اما مهارت‌های دیگری نیز وجود دارند که ما با آنها به دنیا نمی‌آییم: راه رفتن روی رکاب، دوچرخه‌سواری، شنا و رانندگی با ماشین نمونه‌های خوبی هستند. شما نمی‌توانید آنها را فقط با مطالعه یاد بگیرید. با این حال، می‌توانم دو کتاب در این زمینه را توصیه کنم: «قدرت اکنون» اثر اکهارت توله و «وقتی گذشته حاضر است» اثر دیوید ریکو. ریکو از ما می‌خواهد که خودمان را برای فکر کردن به رویدادهای گذشته سرزنش نکنیم. این یکی از روش‌های طبیعت است که به ما یادآوری می‌کند که کارهای ناتمامی داریم. اما در حالی که به جراحات و سردرگمی‌هایی که زندگی قبلی‌مان را آکنده است توجه می‌کنیم، می‌توانیم خود را برای زندگی در حال گسترش که در انتظارمان است آماده کنیم. او سه گام مفید برای ایجاد هر تغییر مهمی در زندگی ارائه می‌دهد:
گام اول: رفتار، باور، نگرش یا ویژگی‌ای را که می‌خواهید در خود تغییر دهید، با دقت در نظر داشته باشید و ببینید می‌خواهید چگونه متفاوت باشید. آگاهی نقطه مقابل حواس‌پرتی و سرکوب است.
گام دوم: طوری زندگی کنید که گویی قبلاً تغییر را اعمال کرده‌اید. (این سخت است و به شجاعت نیاز دارد، اما شما می‌توانید این کار را انجام دهید. آن دوچرخه را سوار شوید – حتی اگر فقط برای یک یا دو قدم).
گام سوم: پایداری داشته باشید. (تمرین، تمرین، تمرین.) همانطور که کودکان دو ساله پس از صدها ساعت تمرین قادر به راه رفتن با اعتماد به نفس هستند، شما نیز می‌توانید به همان اندازه که بخواهید در اینجا و اکنون بمانید، اما این کار نیازمند تلاش و تکرار مکرر است.
|
null |
I have been dating a guy for two years. I think I love him, but I don't know any more. I am in my late teens, and I have been living with him for most of our relationship. I have been talking to a guy friend, and I feel more loved by him than my boyfriend.
|
Hi Michigan, Relationships are so sparkly for a few years, and then things start to feel different. Most of the time, this is simply because we've pulled back from all the attachment-forming behaviours we did at the beginning. We stop talking a lot, because we have less to discover...we do less for each other and buy fewer gifts...spend less time together...all because we have already formed the love and attachment and we don't need to "fill the gas tank" as much. So, just because it feels different doesn't mean it's "gone bad".Having said that, it seems as though you are missing something in this relationship that you need; you don't feel loved enough right now. Can you tell him? Have you told him? The strength of your relationship is more clear when people know what the expectations are. Let him know what you need, and see if he gets it. You have choices to make and there is no wrong choice. You certainly have the right to say "this isn't feeling great anymore", or "I want to explore other relationships", and walk away. But often it's worth it to see how good something can be before you bail. You're drawn to someone else, and this is up to you to decide how this fits with your expectations of yourself in a relationship. Your interest in this other guy is sparkly and new. Your boyfriend can't compete with that if he doesn't know you're unhappy. For some people, being drawn to someone else is a sign they're not into their partner. For others, it's a danger alert, and it makes them want to improve their current relationship. Which one are you?
|
من دو ساله با یه پسر قرار گذاشتم و فکر می‌کنم که دوستش دارم، اما دیگه نمی‌دونم. من در اواخر نوجوانی هستم و بیشتر دوران رابطه‌مون رو با هم گذروندیم. با یکی از دوستام صحبت می‌کنم و احساس می‌کنم او بیشتر از دوست پسرم به من توجه و محبت می‌کنه.
|
سلام میشیگان، روابط در چند سال ابتدایی بسیار درخشان است و سپس همه چیز متفاوت می‌شود. بیشتر اوقات، این موضوع به این دلیل است که ما از رفتارهایی که در آغاز برای ایجاد دلبستگی انجام می‌دادیم، فاصله می‌گیریم. ما کمتر صحبت می‌کنیم چون چیزهای کمتری برای کشف داریم... برای یکدیگر کمتر می‌کنیم و هدایای کمتری می‌خریم... زمان کمتری را با هم می‌گذرانیم... همه اینها به این دلیل است که ما قبلاً عشق و دلبستگی را شکل داده‌ایم و دیگر نیازی به "پر کردن مخزن گاز" به آن اندازه نداریم. بنابراین، فقط به این دلیل که حس متفاوتی داریم، به این معنا نیست که "وضعیت بد شده است". با این حال، به نظر می‌رسد که شما در این رابطه چیزی را که نیاز دارید، کم دارید؛ در حال حاضر به اندازه کافی احساس نمی‌کنید که دوست داشته می‌شوید. آیا می‌توانید به او بگویید؟ آیا به او گفته‌اید؟ قدرت رابطه شما زمانی بیشتر مشخص می‌شود که افراد بدانند انتظارات شما چیست. به او بگویید که به چه چیزی نیاز دارید و ببینید آیا او متوجه می‌شود یا خیر. شما انتخاب‌هایی در پیش دارید و هیچ انتخاب اشتباهی وجود ندارد. قطعاً حق دارید بگویید "این دیگر احساس خوبی ندارد" یا "می‌خواهم روابط دیگری را بررسی کنم" و بروید. اما اغلب ارزشمند است که ببینید یک چیز چقدر می‌تواند خوب باشد قبل از اینکه تصمیم به ترک بگیرید. شما به سمت شخص دیگری کشیده شده‌اید و این بر عهده شماست که تصمیم بگیرید که چگونه این موضوع با انتظارات شما از خودتان در یک رابطه مطابقت دارد. علاقه‌تان به این پسر دیگر تازه و درخشان است. دوست پسرتان نمی‌تواند با این احساس رقابت کند اگر نداند که شما ناراضی هستید. برای بعضی افراد، جذب شدن به کسی دیگر علامت عدم علاقه به شریک زندگی خودشان است. برای دیگران، این یک زنگ خطر است و باعث می‌شود که بخواهند رابطه فعلی خود را بهبود دهند. شما کدام یک هستید؟
|
null |
Something happened this summer that I cannot forgive myself for. When I think about what happened, I feel ashamed and guilty even though my loved ones forgave me.
|
A lot of times it is not about forgiveness but learning from experiences. As an example, as a child we continously fall in an effort to learn how to walk. Then when we begin walking we know we have to put one foot in front of the other in order to move forward. Experiences allow us to grow, find a balance and what to do and what not to do in order to move forward. On the positive side you now know the consequences as for your actions not to take the same course. Forgiveness comes with time as you "learn how to walk again."
|
تابستان امسال اتفاقی افتاد که نمی‌توانم خودم را به خاطر آن ببخشم. وقتی به آنچه رخ داده فکر می‌کنم، با وجود اینکه عزیزانم مرا بخشیده‌اند، احساس شرمندگی و گناه می‌کنم.
|
در بسیاری از موارد، موضوع بخشش نیست بلکه درس گرفتن از تجربیات است. به عنوان مثال، ما به عنوان کودکان به طور مداوم در تلاش برای یاد گرفتن نحوهٔ راه رفتن سقوط می‌کنیم. سپس وقتی شروع به راه رفتن می‌کنیم، می‌دانیم که برای پیشرفت باید یک پا را جلوی پای دیگر بگذاریم. تجربیات به ما این امکان را می‌دهند که رشد کنیم، تعادل پیدا کنیم و یاد بگیریم چه کارهایی را انجام دهیم و چه کارهایی را نباید انجام دهیم تا به جلو برویم. از جنبه مثبت، حالا می‌دانید عواقب اقدامات‌تان چیست و به همین دلیل از تکرار اشتباهات مشابه اجتناب می‌کنید. بخشش با گذشت زمان حاصل می‌شود، زیرا شما «یاد می‌گیرید چگونه دوباره راه بروید».
|
null |
People have been calling me names, and I have had enough of it. I cannot stand it anymore I'm done. I have told someone this, and that is why I am writing this. The thoughts are awful.
|
It's sounds like you are feeling pretty overwhelmed with intrusive thoughts and are feeling very criticized by others as well. I think it is great that you are reaching out and I can tell that you want this to change. Working with a competent therapist may be a good option for getting some more clarity about what is going on, developing ways to cope, and eventually getting relief from these overwhelming experiences.
|
مردم مرا با نامهای زشت صدا می‌زنند و من از این موضوع به حد کافی خسته شده‌ام. دیگر نمی‌توانم تحمل کنم و تمام شده‌ام. این را به کسی گفته‌ام و به همین دلیل این متن را می‌نویسم. افکار بسیار آزاردهنده هستند.
|
به نظر می‌رسد شما به شدت با افکار مزاحم دست و پنجه نرم می‌کنید و همچنین احساس می‌کنید که دیگران شما را نقد می‌کنند. فکر می‌کنم بسیار خوب است که به کمک جسته‌اید و می‌توانم متوجه شوم که می‌خواهید این وضعیت تغییر کند. همکاری با یک درمانگر ماهر می‌تواند گزینه خوبی برای کسب درک بیشتر از آنچه در حال رخ دادن است، توسعه روش‌های مقابله و در نهایت دستیابی به آرامش از این تجربیات طاقت‌فرسا باشد.
|
null |
We live with my ex-partner’s sister and her husband. We have been there for five years now. They are Hispanic and talk to my daughter in their language. Sometimes they overstep their balance between aunt and uncle and reach into my role as a parent. They neglect to see this. I do, and it reflects in my child's behavior. She sees them as stable but is upset that her dad isn't here, and my intuition tells me she blames me to a degree because she doesn't know about his alcohol addictions.
|
Hi New York, I'm happy to hear that your daughter doesn't know about her dad's addictions. Although you don't say how old she is, and I imagine that at some point in her life she will be ready to know the truth, I trust your instinct that now is not the time. Your ability to have clear boundaries about what is adult conversation and what is suitable for a child to know are really important here, and I can tell you're being appropriately protective and a thoughtful parent. As much as this helps your daughter, I sense that you also know you can't take away the emotional pain that comes from having an absent parent. Children tend to blame themselves for a parent's absence. These children need extra love and support wherever they can get it.You say that you feel like there is a wedge between you and your daughter. I understand that having your ex partner's relatives in the same home would make it uncomfortable at times. It is very important to establish boundaries; only you should parent your daughter, but it's also natural for people to want to assist you. Let's trust that their intentions are good, if there is no evidence to the contrary. As much as they support you, they also have emotional ties to your daughter's father. While there is potential for discomfort in this complex situation, there are also many positive factors here that I invite you to see.I don't know what your culture is, but for your daughter to have the opportunity to preserve her father's heritage language and a relationship with his family are potentially wonderful additions to her life. In general, the more adults around loving and supporting a child, the better. It could be that you are feeling threatened by small moments where there appears to be a special connection between your daughter and her father's family. Nothing anyone else does can take your daughter's love from you. My hope for you is that you can feel so secure in your own position as loving mother that you will not feel intimidated by other positive connections your daughter has. They are potentially wonderful connections, and she deserves your support in maintaining those relationships if they don't harm her.I suggest that the most important alliances to work on here are between you and your ex's family. If you could all give your daughter the gift of a healthy, united supportive and loving safety net for her...that's the best outcome of all.
|
ما با خواهر شریک سابقم و شوهرش زندگی می‌کنیم و در حال حاضر پنج سال است که در آنجا هستیم. آنها اسپانیایی‌تبار هستند و با دخترم به زبان خود صحبت می‌کنند. گاهی اوقات مرزهای خود را بین عمه و عمو رد می‌کنند و به نقش من به عنوان والد سرک می‌کشند. آنها این موضوع را نادیده می‌گیرند، اما من آن را درک می‌کنم و این مسئله در رفتار فرزندم منعکس می‌شود. او آنها را به‌عنوان یک منبع ثبات می‌بیند، اما از اینکه پدرش در کنار او نیست، ناراحت است. احساس می‌کنم او تا حدی مرا سرزنش می‌کند، زیرا از اعتیاد او به الکل بی‌خبر است.
|
سلام نیویورک، خوشحالم که می‌شنوم دخترتان از اعتیاد پدرش اطلاعی ندارد. اگرچه نمی‌گویید او چند ساله است و تصور می‌کنم در مقطعی از زندگی‌اش آماده است تا حقیقت را بداند، اما به غریزه شما اعتماد دارم که اکنون زمان آن نیست. توانایی شما در تعیین مرزهای واضح درباره اینکه چه موضوعاتی به بزرگ‌ترها مربوط می‌شود و چه چیزهایی برای یک کودک مناسب است، بسیار مهم است، و به وضوح می‌بینم که به‌طور مناسب محافظه‌کار و والدینی دلسوز هستید. هرچند این موضوع به دخترتان کمک می‌کند، اما احساس می‌کنم شما نیز می‌دانید که نمی‌توانید درد عاطفی ناشی از غیبت والدین را از او بزدایید. کودکان معمولاً خود را بخاطر غیبت والدین سرزنش می‌کنند و این کودکان نیازمند محبت و حمایتی اضافی از هر منبعی هستند. شما می‌گویید احساس می‌کنید که بین شما و دخترتان فاصله‌ای وجود دارد. درک می‌کنم که حضور اقوام شریک سابق‌تان در یک خانه می‌تواند در برخی مواقع ناراحت‌کننده باشد. تعیین مرزها بسیار ضروری است؛ تنها شما باید والد دخترتان باشید، اما طبیعی است که دیگران بخواهند به شما کمک کنند. بد نیست به نیت خوب آنها اعتماد کنیم، مگر اینکه شواهدی در خلاف آن وجود داشته باشد. به همان اندازه که آنها از شما حمایت می‌کنند، پیوندهای عاطفی نیز با پدر دخترتان دارند. در حالی که شرایط پیچیده می‌تواند ناخوشایند باشد، اما جنبه‌های مثبت زیادی نیز وجود دارد که شما را به توجه به آنها دعوت می‌کنم. نمی‌دانم فرهنگ شما چیست، اما فرصت حفظ زبان میراث پدرش و ارتباط با خانواده‌اش می‌تواند افزوده‌های شگفت‌انگیزی به زندگی‌اش باشد. به‌طور کلی، هر چه تعداد بزرگ‌ترهای حامی و دوست‌داشتنی برای یک کودک بیشتر باشد، بهتر است. ممکن است در لحظات کوچک، زمانی که احساس می‌کنید ارتباط خاصی بین دخترتان و خانواده پدرش وجود دارد، احساس تهدید کنید. هیچ چیز نمی‌تواند عشق دخترتان را از شما بگیرد. امید من این است که در موقعیت خود به‌عنوان یک مادر مهربان، آنقدر احساس امنیت کنید که نگران ارتباطات مثبت دیگر دخترتان نباشید. این ارتباطات می‌توانند بسیار ارزشمند باشند و او سزاوار حمایت شما برای حفظ آنها است، به‌شرط اینکه هیچ آسیبی به او نرساند. اگر شما و خانواده شریک سابق‌تان بتوانید به دخترتان یک شبکه ایمنی سالم، متحد و محبت‌آمیز هدیه دهید، این بهترین نتیجه ممکن خواهد بود.
|
null |
I was in a situation with a guy. He’s my brother’s friend and kind of like a brother to me. He invited me over to hang out, and then came on to me. I was instantly terrified to say no, and I gave in. I don't know what's wrong with me. I can't figure out why I'm afraid to say no. This is giving me a lot of guilt and depression.
|
Hi Tennessee, There is nothing wrong with you. There are many good reasons why you didn't say no. You didn't say no because you were caught off guard and unprepared; there is no place in life that teaches girls or boys how to manage it when someone crashes a sexual boundary. You also live in a culture where girls are encouraged to be cooperative and not upset people, and to put the needs of other people first. You instinctively want people to like you, and people can be very coercive sexually. You said it yourself; you "gave in". He wore you down.There's nothing wrong with you. It wasn't your job to say no. Women aren't the gatekeepers of male sexual urges. It was his job to get your consent first. He pressured you into it. A good therapist would help you to dig deep and uncover all these barriers to saying no and more. If you said no, what might happen then? What might that mean about you? What are you avoiding feeling? Unloved, unwanted, cold? What would you have to believe in order to be confident enough to say no? That you didn't have to do anything you don't want to do? That you're special, or that sexuality is special? Would you need a better understanding of what sexual assault is? I love that you want to do some work here to strengthen your sexual boundaries, and I urge a widespread conversation about what consent it. Men and women of all ages could use more of this training.
|
من در موقعیتی با یک پسر بودم. او دوست برادرم است و برای من مثل یک برادر به حساب می‌آید. او از من دعوت کرد تا با هم وقت بگذرانیم و بعد به سمت من نزدیک شد. من بلافاصله از گفتن "نه" وحشت کردم و تسلیم شدم. نمی‌دانم چه بلایی سرم آمده است. نمی‌توانم بفهمم چرا از گفتن "نه" می‌ترسم. این موضوع به من احساس گناه و افسردگی زیادی می‌دهد.
|
سلام تنسی، شما هیچ مشکلی ندارید. دلایل خوبی وجود دارد که چرا نتوانستید نه بگویید. شما نتوانستید نه بگویید زیرا غافلگیر و آماده نبودید؛ هیچ جایی در زندگی وجود ندارد که به دختران یا پسران یاد دهد چگونه با نقض مرزهای جنسی کسی مقابله کنند. شما همچنین در فرهنگی زندگی می‌کنید که در آن دختران تشویق می‌شوند همکاری کنند و از ناراحت کردن دیگران پرهیز کنند و نیازهای دیگران را در اولویت قرار دهند. شما به طور غریزی می‌خواهید دیگران شما را دوست داشته باشند و برخی افراد می‌توانند در موقعیت‌های جنسی بسیار زورگو باشند. خودتان گفتید؛ شما "تسلیم شدید". او شما را خسته کرد. هیچ مشکلی با شما نیست. مسئولیت گفتن نه بر عهده شما نیست. زنان دروازه‌بان تمایلات جنسی مردان نیستند. این وظیفه او بود که ابتدا رضایت شما را جلب کند و او شما را تحت فشار قرار داد. یک درمانگر خوب به شما کمک می‌کند تا عمیق‌تر به کاوش بپردازید و تمام موانع گفتن نه و سایر مسائل را کشف کنید. اگر شما نه می‌گفتید، چه اتفاقی ممکن بود بیفتد؟ این چه معنایی برای شما داشت؟ از چه احساسی فرار می‌کنید؟ احساس ناخواسته بودن، بی‌محبت بودن، سرما؟ چه منطقی را باید بپذیرید تا به اندازه کافی اعتماد به نفس برای گفتن نه داشته باشید؟ اینکه شما مجبور نیستید کاری را انجام دهید که نمی‌خواهید؟ اینکه شما خاص هستید یا اینکه جنسی خاص وجود دارد؟ آیا نیاز به درک بهتری از معنای تجاوز جنسی دارید؟ من بسیار خوشحالم که شما می‌خواهید در این زمینه برای تقویت مرزهای جنسی خود کار کنید و به شدت بر لزوم گفتگوی گسترده درباره مفهوم رضایت تأکید می‌کنم. مردان و زنان در هر سنی نیاز به این آموزش دارند.
|
null |
Sometimes I can't stop thinking about life after death. I was raised in a religion that teaches that we will live on forever either in hell or in heaven.
When I think of living forever (even if it is in heaven which should be good), I feel overwhelmed. I don't like the thought of living forever and ever and ever. Sometimes I just can't get the thought out of my mind and the thoughts lead to panic and anxiety.
Am I crazy? I don't think these thoughts are normal.
|
Hi California, What you're experiencing is indeed anxiety; it's very common. Through research we know a lot of things about how to reduce anxiety. I'll get you started and it's a great idea to connect with a therapist who can build on these ideas and get to know you well.It's natural to have random thoughts that unsettle us. Our brains are complex, wonderful things. Fearful and anxious thoughts are a part of this picture; their purpose is to prepare us for the future and to help us make sense of the past and learn from it. But what happens sometimes is that our alarm systems get out of whack and get set off too easily. We often spend TOO MUCH time worrying about things that happened or might happen. When these thoughts take away from our enjoyment of life, it becomes a problem. So, while fear and anxiety try to protect us, they also seek power and will take any power they can get.In general, fear and anxiety try to tell us one or both of two things: that something is wrong with us, or that something bad will happen (or that something bad will happen because there's something wrong with us). They will use anything they can as evidence to convince you. For example... "That person looked at you funny. You're strange looking". Well there are dozens of possible explanations for the look on that person's face, and it's unlikely it had anything to do with you. For you personally, your thoughts are about the afterlife...about living forever. What does fear tell you will be uncomfortable about living forever? What would the worst part be? A therapist would help you dig deep to find the core of what you fear. It might be that you have no control over who you are or where you go. It might be that you fear going to hell because you're "bad". Search for that deepest fear.I invite you then to picture that thought as a glass of water on a shelf. It's a heavy glass, and if you held it in your hands for a while and stared at it, it would get in the way; you'd be uncomfortable and unable to focus on your life. That's what's happening now. I suggest that the problem is not so much the thought you're having; we all have random silly thoughts that usually aren't true. The problem is how long you're holding it in your hand. You could have that thought (pick up that glass) a hundred times a day and, as long as you put it right back on the shelf, it's not a problem. The trick is to get it back on that shelf.Right now, you're using distraction to do this. You're trying to focus on other things around you, but I think the glass is still in your hand. It's not enough; you're looking for more tools to get that glass back on the shelf. And the key is in your thoughts. Once you find out what fear is trying to tell you, then you can "talk back to" fear. So, as an example, if fear is saying to you "you have no control over anything", then you can work to accept the pieces you don't have control over, learn to tolerate that feeling, and claim back the pieces you CAN control. You CAN control the extent to which you let fear take you over. With a therapist you can learn to "refute" fears' ideas. You can learn to look for concrete evidence of fear's lies and gain back control over your thoughts. I wish you the best!
|
گاهی اوقات نمی‌توانم از فکر به زندگی پس از مرگ خودداری کنم. من در دینی بزرگ شدم که به ما می‌آموزد که برای همیشه یا در جهنم خواهیم بود یا در بهشت.
وقتی به زندگی جاودانه فکر می‌کنم (حتی اگر در بهشت باشد که باید خوب باشد) احساس غرق شدن می‌کنم. من از فکر به زندگی برای همیشه و همیشه و همیشه خوشم نمی‌آید. گاهی اوقات نمی‌توانم این فکر را از ذهنم خارج کنم و این افکار منجر به وحشت و اضطراب می‌شوند.
آیا من دیوانه هستم؟ فکر می‌کنم این افکار عادی نیستند.
|
سلام کالیفرنیا، آنچه شما تجربه می‌کنید در واقع اضطراب است و این امر بسیار شایع است. با توجه به تحقیقات، ما چیزهای زیادی درباره‌ی نحوه‌ی کاهش اضطراب می‌دانیم. من شما را راهنمایی می‌کنم و همچنین پیشنهاد می‌کنم با یک درمانگر ارتباط برقرار کنید که می‌تواند بر اساس این ایده‌ها کار کند و به خوبی شما را بشناسد. طبیعی است که افکار تصادفی ما را نگران کنند. مغز ما موجودی پیچیده و شگفت‌انگیز است. افکار ترسناک و مضطرب بخشی از این تصویر هستند؛ هدف آنها آماده‌سازی ما برای آینده و کمک به درک و یادگیری از گذشته است. اما گاهی اوقات، سیستم‌های هشدار ما به راحتی دچار اختلال می‌شوند و بیش از حد حساس می‌شوند. ما اغلب زمان زیادی را به نگرانی درباره‌ی گذشته یا آینده اختصاص می‌دهیم. وقتی این افکار مانع لذت ما از زندگی می‌شوند، تبدیل به یک مشکل می‌شوند. بنابراین، در حالی که ترس و اضطراب سعی دارند از ما محافظت کنند، اما در عین حال به دنبال قدرت هستند و از هر فرصتی برای تسلط بر ما استفاده می‌کنند.
به طور کلی، ترس و اضطراب می‌خواهند به ما بگویند یکی از دو چیز: اینکه چیزی با ما اشتباه است یا اینکه اتفاق بدی خواهد افتاد (یا اینکه اتفاق بدی خواهد افتاد زیرا مشکلی در ما وجود دارد). آنها از هر شواهدی برای متقاعد کردن شما استفاده می‌کنند. برای مثال... "آن شخص به شما عجیب نگاه کرد، شما ظاهری غیرعادی دارید". در واقع، ده‌ها توضیح ممکن برای حالت آن شخص وجود دارد و بعید است که ربطی به شما داشته باشد.
برای شما، تفکرات‌تان به زندگی پس از مرگ و جاودانگی مربوط می‌شود. ترس می‌گوید چه چیزهایی می‌تواند درباره‌ی زندگی ابدی شما را ناراحت کند؟ بدترین بخش آن چه می‌تواند باشد؟ یک درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا به عمق آن چیزی که از آن می‌ترسید برسید. ممکن است هیچ کنترلی بر اینکه چه کسی هستید یا به کجا می‌روید حس نکنید. ممکن است از رفتن به جهنم بترسید زیرا خود را "بد" می‌دانید. به دنبال آن عمیق‌ترین ترس باشید.
شما را دعوت می‌کنم که آن فکر را مانند یک لیوان آب بر روی قفسه تصور کنید. این لیوان سنگین است، و اگر مدتی آن را در دستان خود نگه دارید و به آن خیره شوید، مزاحم می‌شود؛ شما ناراحت می‌شوید و نمی‌توانید بر روی زندگیتان تمرکز کنید. این همان چیزی است که اکنون در حال وقوع است. من پیشنهاد می‌کنم مشکل شما نه‌چندان به خود آن فکر بستگی دارد بلکه به مدتی که آن را در دست دارید. شما می‌توانید صد بار در روز آن فکر را داشته باشید (لیوان را بر دارید) و تا زمانی که آن را دوباره در قفسه بگذارید، مشکلی وجود ندارد. ترفند این است که آن لیوان را به قفسه برگردانید.
در حال حاضر، شما از حواس‌پرتی برای این کار استفاده می‌کنید. شما در تلاشید تا روی چیزهای اطراف خود تمرکز کنید، اما به نظر می‌رسد لیوان هنوز در دستان شماست. این کافی نیست؛ شما به دنبال ابزارهای بیشتری برای قرار دادن آن لیوان در قفسه هستید. کلید در افکار شماست. وقتی بفهمید که ترس می‌خواهد به شما چه بگوید، می‌توانید "به ترس پاسخ دهید". برای مثال، اگر ترس به شما می‌گوید "شما هیچ کنترلی بر روی هیچ چیز ندارید"، می‌توانید تلاش کنید تا آن بخش‌هایی که کنترل دارید را شناسایی کنید و یاد بگیرید که احساسی را که بر آنها کنترل ندارید، تحمل کنید. شما می‌توانید میزان تسلط ترس بر خود را کنترل کنید.
با کمک یک درمانگر می‌توانید یاد بگیرید که ایده‌های ترس را "رد کنید". می‌توانید الگوهای ترس را شناسایی کرده و به شواهد عینی در مورد دروغ‌های آن توجه کنید و کنترل افکارتان را دوباره به دست آورید. بهترین‌ها را برای شما آرزو می‌کنم!
|
null |
I have a problem with binge eating, especially during times of stress. I binge eat and feel so overwhelmed with shame and disappointment that I end up going to the gym and trying to exercise the calories off. I am in my late 20s, and I have been dealing with this since I was a teenager. Are there any coping mechanisms I can use to break this cycle?
|
In dealing with an eating disorder you are far from alone. It is more common than you might think and tied to so many variables that it is easy for an individual to become overwhelmed in trying to navigate the influences of such variables. I have been working with individuals dealing with such challenges since 1998 and have found over the years that behavioral analysis is highly effective in helping you begin to isolate, understand and then be able to address many of these variable impacting your behavioral and cognitive choices. Consider finding someone trained in Dialectic Behavior Therapy (DBT). There is a large body of evidence supporting the use of this approach to alleviating many of the aspects you identified in your post as well of a wide variety of tools that you can choose from and utilize that are able to practiced and assimilated into your daily tool box of coping mechanisms that end up becoming new behaviors and ways of thinking about issues that become automatic, the best possible outcome you can hope for if you want the solution to be sustainable.
|
من با پرخوری احساسی مشکل دارم، به ویژه در مواقع استرس. وقتی که پرخوری می‌کنم، احساس شرم و ناامیدی قدرتمندی می‌کنم که در نهایت من را به باشگاه می‌کشاند تا تلاش کنم کالری‌های مصرف شده را بسوزانم. من در اوایل 30 سالگی هستم و از دوران نوجوانی با این موضوع دست و پنجه نرم می‌کنم. آیا راهکارهای مؤثری وجود دارد که بتوانم برای شکستن این چرخه از آنها استفاده کنم؟
|
در مواجهه با اختلالات خوردن، شما تنها نیستید. این نوع اختلالات رایج‌تر از آن است که فکر می‌کنید و به متغیرهای زیادی وابسته است که ممکن است فرد را در تلاش برای مدیریت تأثیرات این متغیرها غرق کند. از سال 1998 با افرادی که با این چالش‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند، کار می‌کنم و طی سال‌ها دریافته‌ام که تحلیل رفتاری در کمک به شما برای جداسازی، درک و در نهایت، پردازش بسیاری از این متغیرها که بر انتخاب‌های رفتاری و شناختی‌تان تأثیر می‌گذارند، بسیار مؤثر است. به یافتن فردی با تخصص در درمان رفتاری دیالکتیکی (DBT) فکر کنید. شواهد زیادی وجود دارد که استفاده از این رویکرد می‌تواند به کاهش بسیاری از جنبه‌هایی که در پست خود شناسایی کرده‌اید، کمک کند و همچنین ابزارهای متنوعی وجود دارد که می‌توانید آنها را انتخاب کرده و به کار ببرید. این ابزارها قابلیت تمرین و جذب در زندگی روزمره شما را دارند و می‌توانند به رفتارها و الگوهای تفکر جدیدی تبدیل شوند که به طور خودکار شکل می‌گیرند. این بهترین نتیجه‌ای است که می‌توانید از آن انتظار داشته باشید اگر به دنبال یک راه‌حل پایدار هستید.
|
null |
We are the legal guardianship of our grandson. He has been acting out, and he wants to talk to his mom that has not talked to him since before last year. How are we to handle this?
|
Hi Boone, This depends a lot on his age and the situation. The younger the child is, in general, the more I would see this as your decision, not his. A child of any age should be listened to carefully about these matters, but just because a child has unresolved issues about a parent doesn't necessarily mean that having contact is a good solution. Some questions... Was the parent harmful to the child? Is the parent likely to be harmful to the child? How likely is it to be a positive experience? Do you have any contact with the parent? You may want to speak with the parent first to determine whether they are in a stable enough place to allow this to happen. I would start by asking the child more about what is on his mind. What does he want to get out of a visit with the parent? Is it to see them and know the parent is okay, to get an apology, to apologize for a perceived hurt, to have regular contact, to find out if they are loved...? What does he hope mom or dad might do or say in the visit? There are many possible goals this child might have in mind. This will give you a sense of what's missing for the child; what need are they trying to fill. Once you know the need, try to determine the likelihood of that need being met successfully through contact.Once you determine the risk of the child's need not being met, then you decide whether it makes sense. The older the child, the more able they are to determine this with you or for themselves. There are other options than a face-to-face. He can write to his mom or dad, text or email. It's likely that the child is looking for a sense that he is loved, wanted, worth some effort. When a child is separated from a parent, they tend to blame themselves. Whether he sees the parent or not, he will need extra love, attention and support than a child who has two loving, present parents. I wish him the best and I'm grateful for the love and support you continue to give your grandson. You're very special!
|
ما سرپرست قانونی نوه‌مان هستیم. او دچار رفتارهای ناپسند شده است و می‌خواهد با مادرش که از قبل از سال گذشته با او صحبت نکرده است، صحبت کند. چگونه باید با این وضعیت کنار بیاییم؟
|
سلام بون، این موضوع بستگی زیادی به سن و وضعیت کودک دارد. به طور کلی، هرچه کودک کوچکتر باشد، بیشتر به عنوان تصمیم شما تلقی می‌شود، نه او. کودک در هر سنی باید به دقت در مورد این مسائل گوش شنود داشته باشد، اما فقط به این دلیل که کودک مسائل حل‌نشده‌ای درباره والدین دارد، لزوماً به این معنی نیست که برقراری ارتباط راه‌حل خوبی است. چند سوال: آیا والدین برای کودک مضر بودند؟ آیا احتمال دارد که والدین برای کودک خطرناک باشند؟ چه قدر احتمال دارد که این تجربه مثبت باشد؟ آیا شما ارتباطی با والدین دارید؟ شاید بخواهید اول با والدین صحبت کنید تا مشخص کنید که آیا آنها در موقعیتی پایدار هستند تا اجازه دهند این ملاقات انجام شود.
من پیشنهاد می‌کنم از کودک درباره احساساتش بیشتر بپرسید. او از ملاقات با والدین چه انتظاری دارد؟ آیا خواسته‌اش دیدن آنها و اطمینان از سلامتشان است، عذرخواهی کردن، عذرخواهی برای آسیب‌دیدگی، برقراری تماس منظم یا فهمیدن اینکه آیا آنها او را دوست دارند یا نه؟ او چه چیزی از مادر یا پدر در این ملاقات انتظار دارد؟ اهداف احتمالی زیادی وجود دارد که ممکن است در ذهن این کودک باشد. این به شما کمک می‌کند که بفهمید چه چیزی برای کودک کم است و چه نیازی را سعی دارد برآورده کند.
وقتی نیاز را شناسایی کردید، سعی کنید احتمال برآورده شدن آن نیاز را از طریق تماس تعیین کنید. وقتی خطر برآورده نشدن آن نیاز را تشخیص دادید، می‌توانید تصمیم بگیرید که آیا این تماس منطقی است یا خیر. هرچه کودک بزرگتر باشد، توانایی بیشتری برای تعیین این موضوع با شما یا به تنهایی دارد.
گزینه‌های دیگری غیر از ملاقات حضوری نیز وجود دارد. او می‌تواند برای مادر یا پدرش نامه بنویسد، پیامک بفرستد یا ایمیل بزند. احتمالاً کودک به دنبال این احساس است که او را دوست دارند، خواستار او هستند و ارزش مختصری از تلاش را دارد. وقتی کودک از والدینش جدا می‌شود، معمولاً خود را سرزنش می‌کند. چه والد را ببیند و چه نه، او به محبت، توجه و حمایت بیشتری نسبت به کودکی که دارای دو والدین دوست‌داشتنی است، نیاز دارد. برای او بهترین‌ها را آرزو می‌کنم و از محبت و حمایتی که همواره به نوه‌تان می‌دهید، سپاسگزارم. شما واقعاً ویژه هستید!
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.