Split (1)

train · 7.18k rows

Unnamed: 0 float64	Patient stringlengths 1 2.7k ⌀	Therapist stringlengths 1 32.7k ⌀	Translated Patient stringlengths 1 2.63k ⌀	Translated Therapist stringlengths 3 7.25k
null	We had our first kid 15 years ago, and sex has been nonexistent ever since. It only happens every three or four months. We have been to counseling, and I have been told over and over again she will come around. She hasn't, and I'm intimately lonely! I think it's time to move on, but how do I do that without hurting my kids?	Hi Pocahontas, This is a painful situation. When you're in a relationship, you assume that you will continue to receive warmth and affection. When it dries up, it's a very lonely place. It's possible that there is an unaddressed issue in the relationship. It's also possible that your partner has hormonal issues, pain issues, sexual dysfunction or is asexual. There is no one answer here. Only you can decide what is right for you. But let me ask some questions to help you explore next steps:Aside from the sex, is your wife loving and supportive? What are the other ways in which you feel loved? Does your wife talk to you? Does she communicate her needs and desires? Does she articulate what gets in the way of having sex? If your wife is generally a loving, open partner, you use this to see that her behaviours aren't personal. Whether she resolves this or not, it can help you to cope with the rejection. This is your wife's issue, and the "ball" is in her court.In my opinion, if couple's therapy hasn't helped, it's time for your wife to own whatever is blocking her and address it with her physician and therapist. Let her be in charge of the sex for a while, to take the pressure off, and she can have the time to figure out what gets in the way of having regular sexual intimacy in your relationship. If you think of this as "my wife is in crisis and needs support in figuring this out", it can help you manage your own emotions. Pressure to have sex might push her further away. Did the couple therapist help you to see the dynamic in your relationship? Has your partner identified something she feels she is lacking in the relationship? One good way to make sure you "get" is to "give" (and I mean give what she wants, not sex). It's appropriate to say to her now "I cannot live in a relationship with so little intimacy. I need for you to be honest with me about what you want for us sexually. If this is all you want, I'm not sure I can do it. If you want us to be more sexual, I need you to address what gets in the way for you." Give her some time, help her in any way you can, and then see where you are. See if she does seek help to address an issue that is hers. Then...you have a decision to make. I encourage you to make it looking at the big picture, not just the sex.	ما 15 سال پیش اولین فرزندمان را به دنیا آوردیم و از آن زمان رابطه جنسی وجود نداشته است. این رابطه فقط هر سه یا چهار ماه یک بار اتفاق می‌افتد. ما به مشاوره مراجعه کرده‌ایم و بارها به من گفته‌اند که او به وضعیت عاطفی‌اش واکنش نشان خواهد داد. اما او این کار را نکرده است و من به شدت احساس تنهایی عاطفی می‌کنم! فکر می‌کنم وقت آن رسیده است که به جلو حرکت کنم، اما چگونه می‌توانم این کار را بدون آسیب رساندن به فرزندانم انجام دهم؟	سلام پوکاهونتاس، این یک وضعیت دردناک است. وقتی در یک رابطه هستید، انتظار دارید که همچنان گرما و محبت دریافت کنید. وقتی این احساسات خشک می‌شوند، احساس تنهایی می‌کنید. ممکن است یک مسئله حل‌نشده در رابطه وجود داشته باشد. همچنین ممکن است شریک زندگی شما با مشکلات هورمونی، درد، اختلال عملکرد جنسی یا حتی عواطف غیرجنسی مواجه باشد. هیچ پاسخی واحد در اینجا وجود ندارد و فقط شما می‌توانید تصمیم بگیرید که چه چیزی برای شما مناسب است. اما اجازه دهید چند سؤال مطرح کنم تا به کشف مراحل بعدی کمک کنم: جدا از رابطه جنسی، آیا همسرتان دوست‌داشتنی و حمایت‌کننده است؟ چه راه‌های دیگری وجود دارد که در آن احساس محبت کنید؟ آیا همسرتان با شما صحبت می‌کند؟ آیا او نیازها و خواسته‌های خود را بیان می‌کند؟ آیا او توضیح می‌دهد که چه چیزی مانع رابطه جنسی می‌شود؟ اگر همسرتان به طور کلی یک شریک دوست‌داشتنی و باز است، این می‌تواند به شما کمک کند تا متوجه شوید که رفتارهای او شخصی نیست. چه او این مشکل را حل کند یا نه، این می‌تواند به شما کمک کند با طرد شدن کنار بیایید. این مسئله مربوط به همسرتان است و "توپ" در زمین اوست. به نظر من، اگر زوج‌درمانی مؤثر نبوده، وقت آن است که همسرتان مسئولیت هر چیزی که او را مانع می‌شود، بر عهده بگیرد و آن را با پزشک و درمانگرش مطرح کند. اجازه دهید او برای مدتی مسئولیت جنسی را بر عهده بگیرد تا فشار را کاهش دهد و زمان داشته باشد تا بفهمد چه چیزی مانع صمیمیت جنسی منظم در رابطه شما می‌شود. اگر به این فکر کنید که "همسرم در بحران است و به حمایت نیاز دارد تا این موضوع را درک کند"، می‌تواند به شما در مدیریت احساسات‌تان کمک کند. فشار برای برقراری رابطه جنسی ممکن است او را بیشتر دور کند. آیا زوج‌درمانگر به شما کمک کرد تا پویایی رابطه‌تان را درک کنید؟ آیا شریک زندگی شما چیزی را شناسایی کرده که احساس می‌کند در رابطه کم دارد؟ یک راه خوب برای اطمینان از «دریافت» این است که «بدهید» (منظورم این است که آنچه او می‌خواهد را به او بدهید، نه رابطه جنسی). اکنون مناسب است که به او بگویید "من نمی‌توانم در یک رابطه با این میزان صمیمیت زندگی کنم. نیاز دارم که در مورد خواسته‌های جنسی‌مان با من صادق باشید. اگر این تنها چیزی است که می‌خواهید، مطمئن نیستم که بتوانم با آن کنار بیایم. اگر می‌خواهید رابطه‌مان صمیمی‌تر باشد، نیاز دارم تا مشکلاتی که مانع آن می‌شود را شناسایی کنید." به او زمان بدهید، به هر طریقی که می‌توانید به او کمک کنید و سپس ببینید کجا ایستاده‌اید. بررسی کنید که آیا او برای حل مشکلی که مختص اوست به دنبال کمک می‌گردد یا خیر. سپس... شما باید تصمیم بگیرید. من شما را تشویق می‌کنم که با نگاهی به تصویر کلی، نه فقط جنسی، این تصمیم را بگیرید.
null	I have been experiencing a lot of sexual tension with a lot of the guys that I talk to nowadays. I keep imagining having sex with them. I have never had sex before, nor have I had a boyfriend. I feel lonely and empty. I feel like my body is not okay, and I am missing something. I talk to so many boys in school, and I always fantasize about half of them. I want this feeling to stop because it is interfering with my time to study since most of the time, I am busy thinking about sex.	Hi Montreal, I'm glad you wrote. What you're experiencing is normal. We're sexual beings. We have a built-in desire to connect sexually with others, because it feels good, to keep procreation going, and mostly to "connect" with other people, because connecting with others makes us feel fulfilled and valuable. Sexual desire is a healthy part of you. Maybe your body is telling you it wants to dive into that water and taste it instead of just staring at it? It sounds like you're beginning to explore yourself sexually, and that's okay.At your young age, you also have another innate burning desire, and that is to know yourself. I see both of these desires burning and competing in you. It's a bit of a crazy time...you want to connect with others but you're not sure who you are or what you want from them. You want to know yourself but you can't learn about yourself in a vacuum. It's okay to trust your instincts. It's okay to connect sexually with others, as long as you're preventing disease and pregnancy and you know how to protect your boundaries. But even as I write this, I think maybe I'm being controlling and overprotective of you; it's your body and you're in charge of what happens to it! (But I do want you to be safe...whatever that means to you). Maybe talk to someone you trust. With each encounter you have with other people (sexual or not), you will learn more about yourself and what you want, both sexually and just in relationship or friendship. You will develop a sense of who you are.Have you tried to get to know yourself sexually? This is a super place to start, and knowing how your own body works can give you confidence when you eventually connect with others. When you explore your own body, what feels good? What brings you to orgasm? I wish you well as you explore both who you are and how it feels to connect with others safely. :)	من طی این مدت تنش جنسی زیادی را با بسیاری از پسرانی که امروزه با آنها صحبت می‌کنم، تجربه کرده‌ام. مدام در حال تصور رابطه جنسی با آنها هستم. هرگز رابطه جنسی نداشته‌ام و همچنین دوست پسری نداشته‌ام. احساس تنهایی و پوچی می‌کنم. احساس می‌کنم بدنم خوب نیست و چیزی را کم دارم. در مدرسه با پسرهای زیادی صحبت می‌کنم و همیشه درباره نیمی از آنها خیال‌پردازی می‌کنم. می‌خواهم این احساس متوقف شود زیرا در زمان مطالعه‌ام اختلال ایجاد می‌کند و بیشتر اوقات مشغول فکر کردن به رابطه جنسی هستم.	سلام مونترال، خوشحالم که نوشتی. چیزی که تجربه می‌کنی کاملاً طبیعی است. ما موجودات جنسی هستیم و تمایل درونی برای برقراری ارتباط جنسی با دیگران داریم، زیرا این کار احساس خوبی به ما می‌دهد، به تداوم نسل کمک می‌کند و در درجه اول برای «ارتباط» با دیگران است، زیرا ارتباط با دیگران ما را پر احساس و باارزش می‌کند. میل جنسی بخشی سالم از وجود توست. شاید بدنت به تو می‌گوید که می‌خواهد در این آب شیرجه بزند و به جای فقط نگاه کردن، طعم آن را بچشد؟ به نظر می‌رسد که تو در حال شروع به کشف خود از نظر جنسی هستی و این اصلاً اشکالی ندارد. در سنین پایین، یک میل ذاتی و قوی دیگر هم داری و آن شناخت خودت است. می‌بینم که هر دو این تمایلات در تو شعله‌ور و با هم در رقابت‌اند. این یک زمان کمی دیوانه‌کننده است... تو می‌خواهی با دیگران ارتباط برقرار کنی اما مطمئن نیستی که کی هستی یا از آن‌ها چه می‌خواهی. می‌خواهی خودت را بشناسی، اما نمی‌توانی در خلأ این کار را کنی. اشکالی ندارد که به غرایز خود اعتماد کنی. برقراری ارتباط جنسی با دیگران ایرادی ندارد، به شرطی که از بیماری و بارداری جلوگیری کنی و بدانی چگونه از مرزهایت حفاظت کنی. اما حتی وقتی که این را می‌نویسم، احساس می‌کنم شاید دارم کنترل می‌کنم و بیش از حد از تو محافظت می‌کنم؛ این بدن توست و تو مسئول آنچه برایش اتفاق می‌افتد! (اما من می‌خواهم که در امان باشی... هر چیزی که برایت مهم است). شاید با کسی که به او اعتماد داری صحبت کنی. با هر برخوردی که با افراد دیگر (جنسی یا غیرجنسی) داری، بیشتر در مورد خودت و خواسته‌هایت، چه از نظر جنسی و چه در روابط یا دوستی، یاد خواهی گرفت. تو احساس بیشتری از اینکه کیستی پیدا خواهی کرد. آیا سعی کرده‌ای خودت را از نظر جنسی بشناسی؟ این یک نقطه عالی برای شروع است و دانستن اینکه بدنت چگونه کار می‌کند می‌تواند به تو اعتماد به نفس بدهد زمانی که در نهایت با دیگران ارتباط برقرار می‌کنی. وقتی بدن خود را کشف می‌کنی، چه چیزی احساس خوبی به تو می‌دهد؟ چه چیزی تو را به اوج لذت می‌رساند؟ برای تو آرزوی موفقیت دارم در کشف اینکه چه کسی هستی و اینکه چه احساسی دارد ارتباط ایمن با دیگران. :)
null	I self-harm, and I stop for awhile. Then when I see something sad or depressing, I automatically want to self-harm.	In a way, self-harm can present somewhat like an addiction. According to new research within the field of neuroscience there is a valid explanation for this. When a person cuts or uses other forms of self harm, the body produces endorphins to help make a person feel better. If a person was dealing with depression or high anxiety, that might be misinterpreted by the brain as a way to help oneself feel better and a new neural network or map might form (addiction) that would utilize this new behavior. Another way to look at it would be thru a behavioral lens, a positive reward for a behavior, even though the behavior has other long term negative consequences. Consider working with someone who can both have you work on and address those items that trigger your behavior and the root causes, in this case sadness or depression, and second find someone who can help give you alternatives that take into account the neurological requirement by replacing the behavior with another behavior (such as snapping a rubber band on the wrist) and working to extinguish the unwanted behavior. Someone who is trained in Dialectic Behavior Therapy and/or Interpersonal Neurobiology would most likely have the skills and means available to address this with you.	من به خود آسیب می‌زنم و برای مدتی متوقف می‌شوم. سپس وقتی چیزی غم‌انگیز یا ناراحت‌کننده می‌بینم، به طور خودکار میل به خودآسیبی در من ایجاد می‌شود.	به نوعی، خودآزاری می‌تواند تاحدودی شبیه یک اعتیاد باشد. بر اساس تحقیقات جدید در زمینه علوم اعصاب، توضیح معتبری برای این موضوع وجود دارد. هنگامی که فردی به خود آسیب می‌زند، بدن آندورفین تولید می‌کند تا به او کمک کند احساس بهتری داشته باشد. اگر فردی با افسردگی یا اضطراب بالا مواجه باشد، مغز ممکن است این رفتار را به‌عنوان راهی برای بهبود وضعیت خود تعبیر کند و در نتیجه یک شبکه عصبی جدید (اعتیاد) شکل بگیرد که از این رفتار بهره‌برداری کند. شیوه دیگری برای نگاه کردن به این موضوع، از منظر رفتارشناسی است، جایی که این رفتار یک پاداش مثبت در نظر گرفته می‌شود، هرچند که پیامدهای منفی بلندمدت دیگری دارد. پیشنهاد می‌شود با فردی کار کنید که هم بتواند به شما کمک کند تا مسائل تحریک‌کننده رفتار خود و ریشه‌های آن، مانند غم و افسردگی، را شناسایی و مورد بررسی قرار دهید، هم فردی را پیدا کنید که به شما کمک کند این نیازهای عصبی را با جایگزینی یک رفتار دیگر (مانند کشیدن کش روی مچ دست) مدیریت کنید و در تلاش برای کاهش رفتار ناخواسته باشید. فردی که در درمان دیالکتیک رفتار و/یا نوروبیولوژی بین‌فردی آموزش دیده است، به احتمال زیاد توانایی‌ها و منابع لازم برای کمک به شما در این زمینه را خواهد داشت.
null	I feel insecure in my life. I don't think my wife truly wants our relationship even though she says she does. I have turned to drinking to help relieve my repressed stress about this and other issues. I have had a drinking problem for a few years. I feel the reason I drink is not just because I like to, but because I have lately been on edge. I’ve been very oddly emotional when watching movies that I have been watching for years. I’m paranoid about driving on main roads. I’m very jumpy at the slightest noises.	Given the description you have posted here, it may be time to find someone to work with. First and foremost, look into working with someone who specializes in working with individuals with challenges surrounding drinking. This would need to be assessed first since if it has been ongoing, it may be making the situation worse and given the time it has been utilized as a coping mechanism, there is reason to believe that the structure of your brain may have been effected as has been demonstrated by current neurological research. There are however, ways to address this. As for coping mechanisms, the person you work with should also look at offering you alternatives such as the skills found within the Dialectic Behavior Therapy model (DBT) which has several useful tools to help address the underlying anxiety and difficulty managing emotional regulation. Mindfulness, another component of DBT should also prove to be useful in both becoming aware of your state of mind and emotional state to allow you to make different choices which has been supported by a growing body of evidence. There are also other tools designed to help repair damaged relationships. Well worth looking into.Seeking help is never easy and it is only human to be hesitant given some of the cultural views of working with therapist. This is a difficult place to be in and one that is not easy to move out of, but sitting on it is not going to help it go away. Think of it this way, if you broke your arm, would you just wrap it up and hope for the best? or seek out a professional to help you set the break and teach you how to mend the wound. The same applies here. Think of it as first aid for the mind.	من در زندگی‌ام احساس ناامنی می‌کنم. فکر نمی‌کنم همسرم واقعاً خواهان رابطه‌مان باشد، حتی اگر به من بگوید که می‌خواهد. برای کاهش استرس سرکوب شده‌ام درباره این موضوع و مسائل دیگر به نوشیدن الکل روی آورده‌ام. من چند سالی است که با مشکل الکل دست و پنجه نرم می‌کنم. احساس می‌کنم که دلیل نوشیدنم تنها عشق به آن نیست، بلکه به این علت است که اخیراً بسیار مضطرب شده‌ام. هنگام تماشای فیلم‌هایی که سال‌ها آن‌ها را دیده‌ام، به طرز عجیبی احساسی شده‌ام. در رانندگی در جاده‌های اصلی دچار اضطراب هستم و از کوچک‌ترین صداها به شدت می‌پرم.	با توجه به توضیحاتی که در اینجا ارائه داده‌اید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که فردی را برای همکاری پیدا کنید. اول و مهم‌تر از همه، به دنبال کسی باشید که در کار با افرادی که چالش‌هایی در زمینه نوشیدن الکل دارند، تخصص دارد. این موضوع ابتدا باید ارزیابی شود، زیرا اگر مشکل ادامه داشته باشد، ممکن است اوضاع را بدتر کند و با توجه به اینکه مدت‌هاست از نوشیدن به عنوان یک مکانیزم مقابله‌ای استفاده کرده‌اید، دلیل موجهی وجود دارد که باور کنیم ساختار مغز شما ممکن است تحت تاثیر قرار گرفته باشد، همان‌طور که تحقیقات عصبی فعلی نشان می‌دهد. با این حال، راه‌هایی برای رسیدگی به این موضوع وجود دارد. در مورد مکانیزم‌های مقابله‌ای، کسی که با او کار می‌کنید باید به شما جایگزین‌هایی مانند مهارت‌های موجود در مدل درمان رفتاری دیالکتیکی (DBT) ارائه دهد که ابزارهای مفیدی برای کمک به کاهش اضطراب زیر بنایی و مشکلات مدیریت هیجانی دارد. همچنین، تمرکز حواس که یکی از اجزاء DBT است، باید مفید باشد تا به شما امکان دهد از وضعیت ذهنی و احساسی خود آگاهی یافته و انتخاب‌های متفاوتی داشته باشید، موضوعی که توسط مجموعه‌ای از شواهد حمایت می‌شود. همچنین، ابزارهای دیگری برای کمک به ترمیم روابط آسیب‌دیده طراحی شده‌اند که ارزش بررسی دارند. درخواست کمک هرگز کار آسانی نیست و طبیعی است که به دلیل برخی از نگرش‌های فرهنگی در مورد کار با درمانگران، مردد باشید. این وضعیت دشواری است که به راحتی نمی‌توان از آن خارج شد، اما نشستن بر روی آن کمکی به حل این مشکل نخواهد کرد. به این فکر کنید: اگر بازوی شما بشکند، آیا آن را بپیچید و امیدوار باشید بهترین نتیجه را بگیرید، یا به دنبال یک متخصص باشید تا به شما کمک کند شکستگی را تنظیم کند و نحوه ترمیم زخم را به شما یاد دهد؟ اینجا نیز همین‌طور است. آن را به عنوان کمک‌های اولیه برای ذهن در نظر بگیرید.
null	I avoid talking to him because he always makes me more upset. I can't be honest with him about anything because he is always rude to me.	Hi Troy, I totally get this. It's a dilemma; you want your dad to know how he's hurting you but you don't feel safe enough to say anything to him. Your reaction is understandable; it's his responsibility as a parent to work harder than you to create that safe place for you to be open. But that's not who your dad is. Your dad is your dad, and waiting for him to change won't really help. Nothing you do can change your dad, but...there are things you can do for yourself and your relationship with him. While your response of avoiding him is understandable, I wonder what effect it has on your dad. It's possible that he's feeling frustrated, rejected and punished by your withdrawal. You may think he knows that you're feeling hurt, but he probably doesn't. So this is the squirrel chasing its tail: your dad is rude, so your habit is to be silent, then he maybe feels abandoned and frustrated. His frustration comes out as more rudeness, which makes you want to withdraw more, and the cycle starts all over again. You can't change his part of the cycle but you can change yours.Are you willing to take a risk? Can you be honest about how you're feeling? What's the worst thing that could happen if you said to your dad "You know why I avoid you? I stay silent because when I talk to you say rude things. So if you want me to talk, I need to know you can listen." I imagine it would come out differently because you're a few generations younger than me, but put that into your own words.I don't know the level of your dad's 'rudeness'. If he is abusive, then a better plan is to see a therapist alone or talk to someone about this. I don't want to put you at any risk. But if you don't worry your dad will hurt you, maybe give honesty a try.My point is that, as rude as your dad may be, checking out of a relationship by being silent is also rude. It's powerful...your silence. Your dad can't read your mind, and if you want things to be better you will need to get in that ring with him.And, if you're both open to it, seeing a therapist together can be really helpful. :)	من از صحبت کردن با او پرهیز می کنم زیرا او همیشه مرا بیشتر ناراحت می کند. نمی توانم در مورد هیچ چیزی با او صادق باشم زیرا او همیشه با من بی ادبی می کند.	سلام تروی، من کاملاً درک می‌کنم. این یک معضل است؛ شما می‌خواهید پدرتان بداند چگونه به شما آسیب می‌زند، اما احساس امنیت کافی برای گفتن این موضوع به او ندارید. واکنش شما قابل درک است؛ مسئولیت او به عنوان یک والد این است که سخت‌تر از شما تلاش کند تا فضایی امن برای شما فراهم کند تا بتوانید باز باشید. اما این همان پدر شما نیست. پدرتان همان پدر شماست و انتظار برای تغییر او به واقع نمی‌تواند کمکی کند. هیچ کاری که انجام دهید نمی‌تواند او را تغییر دهد، اما... کارهایی هست که می‌توانید برای خودتان و رابطه‌تان با او انجام دهید. در حالی که پرهیز شما از او قابل درک است، من کنجکاوم بدانم این مسأله چه تأثیری بر پدرتان می‌گذارد. ممکن است او احساس ناامیدی، طردشدگی و تنبیه به خاطر کناره‌گیری شما داشته باشد. شاید فکر کنید او متوجه ناراحتی شماست، اما احتمالاً این طور نیست. بنابراین این مثل سنجاب است که به دور خودش می‌چرخد: پدر شما بی‌ادب است، پس شما عادت کرده‌اید سکوت کنید و در نتیجه او ممکن است احساس کند که رها شده و ناامید است. ناامیدی او به صورت بی‌ادبی بیشتر بروز می‌کند، که باعث می‌شود شما بیشتر تمایل به دوری داشته باشید و این چرخه دوباره تکرار می‌شود. شما نمی‌توانید بخش او از این چرخه را تغییر دهید، اما می‌توانید بخش خود را تغییر دهید. آیا حاضرید ریسک کنید؟ آیا می‌توانید درباره احساساتتان صادق باشید؟ بدترین چیزی که ممکن است اتفاق بیفتد چیست اگر به پدرتان بگویید: "می‌دانی چرا از تو دوری می‌کنم؟ سکوت می‌کنم زیرا وقتی با تو صحبت می‌کنم، بی‌ادبی می‌کنی. بنابراین اگر می‌خواهی من صحبت کنم، باید بدانم که می‌توانی گوش کنی." تصور می‌کنم این جمله به شکلی متفاوت بیان خواهد شد چون شما چند نسل از من جوان‌تر هستید، اما آن را با واژه‌های خودتان بیان کنید. من از سطح "بی‌ادبی" پدرتان خبر ندارم. اگر او بدرفتار است، سپس بهترین راه این است که به تنهایی به یک درمانگر مراجعه کنید یا با کسی در این مورد صحبت کنید. نمی‌خواهم شما را در معرض خطر قرار دهم. اما اگر نگران نیستید که پدرتان به شما آسیب برساند، شاید بهتر باشد خودتان را صادقانه بیان کنید. نکته من این است که هرچقدر هم پدرتان بی‌ادب باشد، قطع ارتباط با سکوت نیز بی‌ادبانه است. سکوت شما قدرت دارد... پدرتان نمی‌تواند ذهن شما را بخواند و اگر می‌خواهید اوضاع بهتر شود، باید در این موضوع با او در تماس باشید. و اگر هر دوی شما مایل باشید، رفتن به درمانگر به صورت مشترک می‌تواند واقعاً مفید باشد. :)
null	As a child, my parents injured my brother, so they went to prison. I was there when he had gotten hurt, but I can't seem to remember. I also can't remember being with them quite well. It's a blur.	It's important to know that there are counselors who are trained in working with survivors of trauma and you can get help. The "blur" in your memories is your brain's attempt to protect you from the experiences in your past. To recover them can be a slow process done by a trained professional that you trust. When you are ready and feel safe, those memories can be recovered and can be integrated with other memories. This will help to lessen the potency of the memory, help to make sense of what has happened, and allow you to begin the healing process. Check into therapist who are trained in EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing).	در کودکی، والدینم برادرم را آسیب زدند و به زندان رفتند. من در زمانی که او صدمه دید آنجا بودم، اما به نظر می‌رسد که نمی‌توانم به خاطر بیاورم. همچنین به یاد ندارم که با آنها به خوبی بودم. این همه برایم مبهم است.	مهم است که بدانید مشاورانی وجود دارند که در کار با بازماندگان تروما آموزش دیده‌اند و شما می‌توانید کمک بگیرید. "تاری" در خاطرات شما، تلاش مغز شما برای محافظت از شما در برابر تجربیات گذشته است. بازیابی این خاطرات می‌تواند فرآیند کندی باشد که توسط یک متخصص آموزش‌دیده و مورد اعتمادتان انجام می‌شود. وقتی آماده‌اید و احساس امنیت می‌کنید، می‌توانید آن خاطرات را بازیابی کرده و با دیگر خاطرات ادغام کنید. این کار به کاهش شدت حافظه، درک بهتر آنچه اتفاق افتاده، و آغاز فرآیند بهبودی کمک می‌کند. به درمانگری که در زمینه EMDR (حساسیت‌زدایی و پردازش مجدد حرکت چشم) آموزش دیده است مراجعه کنید.
null	I feel like I am internally screaming all the time. Externally, I am calm, but I have this intense, unidentifiable emotion constantly. I don't feel sad. I don't cry a lot. I feel rather emotionally distant other than the internal screaming. It kind of feels like I'm a caged animal.	As far as the formal diagnosis of depression goes, it would be hard to determine without more information. It sounds like you are noticing that there is a significant difference between how you are feeling on the inside and how you express yourself outwardly. Part of you is quite distressed and yet it remains invisible to the outside world, almost as if it is trapped inside of your body. Many people who are depressed experience such things as intrusive thoughts, emotional numbness, difficulty expressing themselves, and bodily tension (caged animal?). In working with a competent therapist, you may be able to get more insight into what you are going through, the nature of the disconnect between you inner feelings and outer expression, and eventually gain relief from the distress as well as a greater sense of connection with yourself and personal freedom.	احساس می‌کنم که همواره از درون جیغ می‌زنم. از لحاظ ظاهر، آرام هستم، اما دائماً این احساس شدید و غیرقابل شناسایی را تجربه می‌کنم. غمگین نیستم و زیاد گریه نمی‌کنم. به غیر از این جیغ‌های درونی، احساس عاطفی دوری می‌کنم. انگار یک حیوان در قفس هستم.	تا آنجایی که به تشخیص رسمی افسردگی مربوط می‌شود، تعیین آن بدون اطلاعات بیشتر دشوار است. به نظر می‌رسد شما متوجه شده‌اید که تفاوت قابل توجهی بین احساسات درونی‌تان و نحوه بیان خود در ظاهر وجود دارد. بخشی از شما به شدت مضطرب است و با این حال این احساسات برای دنیای بیرون نامرئی می‌مانند، تقریباً انگار که در درون بدنتان به دام افتاده‌اند. بسیاری از افراد افسرده چنین تجربه‌هایی دارند از جمله افکار مزاحم، بی‌حسی عاطفی، مشکل در بیان خود و تنش‌های بدنی (مثل حیوان در قفس). با همکاری با یک درمانگر ماهر، ممکن است قادر باشید بینش بیشتری درباره آنچه که در حال تجربه‌کردن هستید و ماهیت فاصله بین احساسات درونی و بیان بیرونی‌تان به دست آورید و در نهایت از ناراحتی آزاد شوید و احساس ارتباط بیشتری با خود و آزادی شخصی‌تان پیدا کنید.
null	As a child, my parents injured my brother, so they went to prison. I was there when he had gotten hurt, but I can't seem to remember. I also can't remember being with them quite well. It's a blur.	Sorry to hear of having witnessed violence within your family when you were very young.Your blocked memories are a self-protection from the enormous emotional pain and feeling de-stabilized by realizing that the people whom you expected to trust, are harmful.Already you are at the first step, which is to know that memories exist about the disturbing events concerning your brother.Probably the best way of finding your way back to those times, is by paying attention to all of who you are today.The more intently and with loving interest you are able to notice yourself, you will be gradually dissolving the layers of protective thoughts about intimacy being unsafe.Basically, you will be teaching yourself how to slowly trust yourself.Since trust is what was violated while you were young, you will be developing a new model for trusting yourself and others.Then, more of the memories of your painful and overwhelming times will make themselves available to you.They are simply waiting for you to be strong and trusting enough within yourself, to tolerate them!	در کودکی، پدر و مادرم برادرم را آسیب زدند و به زندان رفتند. من در آن زمان حضور داشتم که او زخمی شد، اما به نظر نمی‌رسد که به یاد بیاورم. همچنین به‌خوبی یادم نمی‌آید که با آنها بودم. این برایم مانند یک مه است.	متأسفم که زمانی که خیلی جوان بودید شاهد خشونت در خانواده‌تان بودید. خاطرات مسدود شده شما به عنوان یک مکانیزم خود محافظتی برای مقابله با درد عاطفی عمیق و احساس بی‌ثباتی ناشی از درک این واقعیت است که افرادی که انتظار داشتید به آنها اعتماد کنید، مضر هستند. شما در واقع در نخستین قدم هستید، که آن هم آگاهی از وجود خاطرات مربوط به وقایع آزاردهنده مربوط به برادرتان است. احتمالاً بهترین راه برای بازگشت به آن دوران، توجه به تمامی ابعاد وجودتان در امروز است. هرچه بیشتر با دلسوزی و علاقه به خود توجه کنید، به تدریج لایه‌های افکار محافظتی درباره ناامن بودن صمیمیت را از بین خواهید برد. به‌طور کلی، در حال یادگیری تدریجی اعتماد به خود هستید. از آنجا که اعتماد در دوران کودکی مورد خدشه قرار گرفته است، شما در حال ایجاد مدلی جدید برای اعتماد به خود و دیگران هستید. سپس، خاطرات بیشتری از آن دوران دردناک و فرسایشی به شما قابل دسترسی خواهند شد. این خاطرات فقط منتظرند تا شما به اندازه کافی قوی و با اعتماد به نفس در درون خود باشید تا بتوانید آنها را تحمل کنید!
null	I have not had a friend since I was 19. I don't go anywhere, and I have no job, all because I'm afraid of people.	Individual and/or group therapy can be a powerful antidote for social anxiety. Often in therapy, the things that tend to get in the way of our securing satisfying and lasting personal relationships will appear in some way in the therapy relationship and a competent therapist will be able to help you work through this anxiety, in a sensitive way, and eventually encourage you to seek out the personal relationships that you want. In group therapy, you have an opportunity to have a relationship not only with the therapist, but several other people who are all in the group in order to give and receive mutual support to one another.	من از 19 سالگی دوستی ندارم. هیچ جا نمی‌روم و شغلی ندارم، همه اینها به خاطر ترس من از مردم است.	درمان فردی و/یا گروهی می‌تواند پادزهری مؤثر برای اضطراب اجتماعی باشد. در روند درمان، معمولاً مسائلی که مانع از برقراری روابط شخصی رضایت‌بخش و پایدار ما می‌شوند، در رابطه درمانی نمایان می‌شوند و یک درمانگر با تجربه می‌تواند به شما کمک کند که این اضطراب را به شیوه‌ای حساس برطرف کنید و در نهایت شما را تشویق کند تا به دنبال روابط شخصی موردنظر خود باشید. در درمان گروهی، شما این فرصت را دارید که نه تنها با درمانگر، بلکه با چندین فرد دیگر در گروه نیز ارتباط برقرار کنید تا از یکدیگر حمایت و پشتیبانی متقابل دریافت کنید.
null	I feel insecure in my life. I don't think my wife truly wants our relationship even though she says she does. I have turned to drinking to help relieve my repressed stress about this and other issues. I have had a drinking problem for a few years. I feel the reason I drink is not just because I like to, but because I have lately been on edge. I’ve been very oddly emotional when watching movies that I have been watching for years. I’m paranoid about driving on main roads. I’m very jumpy at the slightest noises.	Sorry hearing about the big amount of stress which you are feeling at this time.Since a lot of your stress is directed to uncertainty of whether your wife is happy being with you, would you consider continuing the conversation with her about your understanding of her answer to you?Your observation that she says one thing and behaves in a different way, is meaningful.Bringing your point to her attention would at the very least demonstrate her interest in showing and explaining her viewpoint about you.Basically, you'd be expecting her to care about you and how she handles herself with this question, may clarify what you're trying to find out.The good news about your relationship with alcohol, is that you realize you're overdoing it.From what you write, the emotional pain and helplessness you feel currently, seem too much to know about all at once.One possibility is to accept your feelings of hurt and insecurity. This is the first step of working with them. If they start feeling overwhelming, then maybe too, you can distract yourself for a while from the intensity by engaging in an activity that is not self-harming.After all, you are the most important person in your life, so keep yourself safe and healthy!	من در زندگی‌ام احساس ناامنی می‌کنم. فکر نمی‌کنم همسرم واقعاً خواهان رابطه‌مان باشد، حتی اگر به من بگوید که چنین است. برای کاهش استرس سرکوب‌شده‌ام درباره این موضوع و مسائل دیگر به نوشیدن الکل روی آورده‌ام. من چند سالی است که با مشکل الکل مواجه هستم. احساس می‌کنم دلیل نوشیدنم تنها این نیست که به آن علاقه‌مندم، بلکه به خاطر این است که اخیراً به شدت تحت فشار هستم. هنگام تماشای فیلم‌هایی که سال‌هاست می‌بینم، واکنش‌های عاطفی عجیبی از خود نشان می‌دهم. از رانندگی در جاده‌های اصلی بسیار نگرانم و با کوچک‌ترین صداها خیلی می‌ترسم.	با عرض پوزش از شنیدن استرس زیادی که در حال حاضر احساس می‌کنید. با توجه به اینکه بخش عمده‌ای از استرس شما ناشی از عدم اطمینان درباره خوشحالی همسرتان از بودن در کنار شماست، آیا می‌توانید ادامه گفت‌وگو با او در مورد درک خود از پاسخ او را در نظر بگیرید؟ مشاهده شما مبنی بر اینکه او یک چیز می‌گوید و به شیوه‌ای متفاوت عمل می‌کند، مهم است. جلب توجه او به این موضوع حداقل نشان‌دهنده‌ی تمایل او به بازگویی و توضیح دیدگاهش نسبت به شما خواهد بود. به عبارت دیگر، شما انتظار دارید که او به شما اهمیت دهد و نحوه برخوردش با این سؤال ممکن است آنچه را که می‌خواهید درک کنید، روشن کند. خبر خوب در مورد رابطه‌تان با الکل این است که متوجه شده‌اید در این زمینه زیاده‌روی کرده‌اید. از آنچه می‌نویسید، به نظر می‌رسد درد عاطفی و احساس درماندگی که در حال حاضر دارید، برای یک بار فهمیدن بیش از حد است. یکی از گزینه‌ها این است که احساسات آسیب‌دیده و ناامنی خود را بپذیرید. این اولین قدم در کنار آمدن با آن‌هاست. اگر این احساسات شروع به overwhelm شدن کنند، شاید بهتر باشد برای مدتی از شدت آن‌ها با مشارکت در فعالیتی که به خود آسیب نمی‌زند، حواس خود را پرت کنید. در نهایت، شما مهم‌ترین فرد در زندگی‌تان هستید، پس خودتان را در امان و سالم نگه‌دارید!
null	My issue isn't resisting angry urges; it's the anger itself. My rage is extreme and vastly disproportionate to the direct stressor. It causes violent thoughts, but I never act. I stay lucid enough to know the rage is violent, not me. I don't want to drown myself in anger and resentment.	Knowing how you feel and also being able to stabilize yourself to act upon the tremendous anger you feel, are fine qualities.Anger, whatever the magnitude, generally reflects emotional pain that has not yet been placed into words.Try thinking over your growing up years because maybe you will discover certain repeated dynamics which upset you and that no one helped you feel secure through such times.Also, if either of your parents drank too much and raged when they were drunk, you may be repeating their patterns of how to respond to situations. Even without drinking, the response patterns of yelling and throwing things are frightening enough to leave a permanent memory.If this describes part of your childhood, then it is possible you are becoming angry because it was the only emotion that either of your parents was able to express.	مسئله من مقاومت در برابر هوس‌های خشمگین نیست؛ بلکه خود خشم است. خشم من شدید و به طرز نامتناسبی با عامل استرس‌زا تناسب دارد. این خشم باعث ایجاد افکار خشونت‌آمیز می‌شود، اما هرگز اقدامی انجام نمی‌دهم. به اندازه‌ای آگاه هستم که بدانم خشم، خشونت‌آمیز است، نه من. نمی‌خواهم خود را در خشم و کینه غرق کنم.	دانستن اینکه چه احساسی دارید و همچنین توانایی تثبیت خود برای پاسخ به خشم شدیدی که احساس می‌کنید، ویژگی‌های ارزشمندی است. عصبانیت، هر اندازه که باشد، معمولاً بازتاب‌دهنده درد عاطفی است که هنوز نتوانسته‌اید آن را به کلمات تبدیل کنید. سعی کنید به دوران کودکی‌تان فکر کنید؛ ممکن است برخی از الگوهای تکراری که شما را ناراحت کرده‌اند را بیابید و متوجه شوید که هیچ‌ کس به شما کمک نکرده تا در آن زمان‌ها احساس امنیت داشته باشید. همچنین، اگر یکی از والدین شما بیش از حد الکل مصرف می‌کرد و در حال مستی خشمگین می‌شد، ممکن است در حال تکرار الگوهای پاسخگویی آن‌ها باشید. حتی بدون نوشیدن الکل، الگوهای پاسخ مانند فریاد زدن و پرتاب کردن اشیا به اندازه‌ای ترسناک هستند که می‌توانند خاطره‌ای دائمی از خود به جا بگذارند. اگر این توصیفگر بخشی از دوران کودکی شماست، ممکن است عصبانی شوید زیرا این تنها احساسی بود که هر یک از والدین شما قادر به ابراز آن بودند.
null	I always see the worst end of things. My boyfriend and I aren't talking, and I swear he's leaving me. I keep failing my road test, and I see my future crumble. I have no desire for friends. I pushed my best friend away after Christmas, and I have no desire to fix it or make new friends. My aunt died, and I cry all the time, even if I burn my lunch.	I really love that you're taking responsibility for your pessimism here. There's a modern parable about two young brothers. One child is in a room full of every toy you could imagine, and he's miserable; the other is in a room full of horse manure, and he's flinging it around with joy. So then someone comes and asks the first boy why he's so miserable, because he has so much. He says that he's missing the one toy that he really wants. Then the brother is asked why he's so happy in a room full of manure, and he says "With all this sh-t, there's gotta be a pony in here somewhere!"Happiness is a state of mind, and I hear you saying that you used to be happy, so maybe this means you believe it's possible. That's a wonderful start.Research on depression shows us that it is very linked to pessimism. You say "I always see the worst end of things". That's pessimism. Life is like an elephant. If all you see is roughness, backup and walk around; the view will change. The key to optimism is to build your ability to see the bad things in life as 1. temporary (this will pass. I know how to fix friendships), 2. Specific (not involving the whole of your life), and 3. not your fault (tons of people fail road tests). On the flip side, it helps if we can see good things as 1. more permanent, 2. bleeding into other areas of our lives, and 3. something YOU created. Not taking credit for good things and blaming yourself for the bad ones is typical especially of women. The feelings you are having are temporary; you're in a slump and it's a good time to sit down and look at how you can make the picture look different. I think you know how; but you lack energy right now. If tackling this on your own isn't enough, a therapist can help you take that step back to look at the big picture and help you rebuild your natural resilience and capacity for joy. I wish you the best.	من همیشه بدترین پایان‌ها را می‌بینم. من و دوست‌پسزم با هم صحبت نمی‌کنیم و قسم می‌خورم که او مرا ترک می‌کند. مدام در آزمون رانندگی‌ام مردود می‌شوم و آینده‌ام را در حال فروپاشی می‌بینم. هیچ تمایلی به داشتن دوستان ندارم. پس از کریسمس بهترین دوستم را از خود رانده‌ام و هیچ اشتیاقی برای حل این مسئله یا پیدا کردن دوستان جدید ندارم. عمه‌ام فوت کرده و من حتی اگر ناهارم را بسوزانم، همیشه گریه می‌کنم.	من واقعاً دوست دارم که شما مسئولیت بدبینی خود را در اینجا به عهده می‌گیرید. یک تمثیل مدرن درباره دو برادر جوان وجود دارد. یک کودک در اتاقی پر از هر اسباب‌بازی‌ای که تصور کنید، احساس ناخوشایندی دارد؛ در حالی که برادر دیگر در اتاقی پر از کود اسب است و با شادی آن را پرتاپ می‌کند. سپس کسی پیش می‌آید و از پسر اول می‌پرسد که چرا اینقدر ناراحت است، در حالی که همه چیز دارد. او پاسخ می‌دهد که یک اسباب‌بازی است که واقعاً می‌خواهد را ندارد. سپس از برادر دیگر می‌پرسند که چرا در اتاقی پر از کود اینقدر خوشحال است و او می‌گوید: "با این همه گند، حتماً یک پونی اینجا جایی دارد!" خوشحالی یک حالت ذهنی است و من می‌شنوم که می‌گویید قبلاً خوشحال بودید، پس شاید این نشان‌دهنده آن باشد که شما می‌توانید دوباره خوشحال شوید. این یک شروع فوق‌العاده است. تحقیقات در مورد افسردگی نشان می‌دهد که این مساله ارتباط نزدیکی با بدبینی دارد. شما می‌گویید، "من همیشه بدترین نتیجه‌ها را می‌بینم." این بدبینی است. زندگی مانند یک فیل است. اگر تمام آنچه می‌بینید خشونت باشد، کمی دورتر شوید و دور بزنید؛ دیدگاه تغییر خواهد کرد. کلید خوش‌بینی این است که توانایی خود را برای دیدن مشکلات زندگی به عنوان ۱. موقتی (این نیز می‌گذرد. من می‌دانم چگونه روابط را درست کنم)، ۲. خاص (نه به تمام جنبه‌های زندگی شما سرایت می‌کند) و ۳. تقصیر خودتان نیست (بسیاری از افراد در آزمون‌های رانندگی مردود می‌شوند) تقویت کنید. از سوی دیگر، اگر بتوانیم چیزهای خوب را به‌عنوان ۱. دائمی‌تر، ۲. تأثیرگذار بر سایر جنبه‌های زندگی‌مان و ۳. چیزی که شما خلق کرده‌اید، ببینیم، کمک می‌کند. نادیده گرفتن اعتبار برای چیزهای خوب و سرزنش خود برای بدی‌ها به‌خصوص در مورد زنان شایع است. احساساتی که الآن دارید موقتی هستند؛ شما در یک دوره رکود قرار دارید و زمان خوبی است که بنشینید و ببینید چگونه می‌توانید تصویر را متفاوت بسازید. فکر می‌کنم شما راه‌حل‌ها را می‌دانید، اما اکنون انرژی کافی ندارید. اگر تنها حمله به این مشکل کافی نیست، یک درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا قدمی به عقب بردارید و به تصویر بزرگ‌تر نگاه کنید و به شما در بازسازی انعطاف‌پذیری و ظرفیت شادی طبیعی‌تان کمک کند. بهترین‌ها را برایتان آرزو می‌کنم.
null	I was in a relationship with him for three years. My mom doesn't like it because she thinks I'm making a mistake. He got married a few months after we broke up, and now he is divorced. I forgave him for what he did in the past, and he says he’s sorry and he really loves me. I love him too, but is it bad that I'm giving him a second chance again?	Hey, it might be mistake in the end but this is a risk you want to take and you get to make your own mistakes. Your mom wants to protect you; I get that. Maybe she is worried you'll be hurt again. Were you hurt in some way by him? Can you understand where she's coming from? Sometimes when we're mad at our partner and we complain about them to mom, it's hard to know how to repair mom's relationship with the partner when things are better and we reunite. Can you help your mom understand that you take responsibility for your part in how it went wrong; that the picture you may have painted of him isn't the total picture? She might need help there. Thank your mom for her love and care, and you can also let her know clearly that you and your boyfriend are the only ones who get to decide whether you're together or not, that it's a risk you are going to take, and that you really need her support. :)	من سه سال با او در رابطه بودم. مادرم از این موضوع خوشش نمی‌آید چون فکر می‌کند دارم اشتباه می‌کنم. او چند ماه بعد از جدایی‌مان ازدواج کرد و حالا طلاق گرفته است. من او را بابت آنچه در گذشته انجام داده بخشیدم و او می‌گوید متأسف است و واقعاً من را دوست دارد. من هم او را دوست دارم، اما آیا این بد است که دوباره به او فرصت بدهم؟	سلام، ممکن است در نهایت اشتباه باشد، اما این ریسکی است که می‌خواهید انجام دهید و بگذارید اشتباهات خود را مرتکب شوید. مادرت می‌خواهد از تو محافظت کند؛ من این را درک می‌کنم. شاید او نگران باشد که دوباره صدمه ببینی. آیا به نوعی از او آسیب دیدی؟ آیا می‌توانی درک کنی که او از کجا می‌آید؟ گاهی اوقات وقتی از شریک‌مان عصبانی هستیم و درباره‌اش به مادرم شکایت می‌کنیم، سخت است که بدانیم چگونه باید رابطه مادر با شریک‌مان را زمانی که اوضاع بهتر شد و دوباره به هم می‌رسیم، ترمیم کنیم. آیا می‌توانی به مادرت کمک کنی تا بفهمد که تو مسئولیت قسمت خودت را در اینکه چه چیزی اشتباه پیش رفت برعهده می‌گیری و اینکه تصویری که ممکن است از او ترسیم کرده باشی، کامل نیست؟ او ممکن است به کمک در این زمینه نیاز داشته باشد. از مادرت بابت عشق و مراقبتش تشکر کن و به وضوح به او بگو که تو و boyfriend فقط شما هستید که می‌توانید تصمیم بگیرید که با هم هستید یا نه؛ این ریسکی است که می‌خواهی بپذیری و واقعاً به حمایت او نیاز داری. :)
null	I was anxious to go to middle school. I was afraid of what people might say about me, so when school started, I wasn't acting like myself. I was quiet, which I'm usually not. I didn't talk to anybody and didn't have any friends. Then a few years later, my grandma died. I really became depressed and stop going to school for a little. I hated myself and still do. I just need help. I need someone to care for me. I need someone to show that they care.	I agree; you need more care and support. No one deserves to feel alone, or like they hate themselves. We're all wonderful, imperfect, complicated people and we're at our best when we're all helping each other. I'm glad you wrote this question, because a lot of people have this feeling sometimes. I can tell that you're smart, because you seem to sense that the two things you wrote about are connected...you "not being yourself", and then how you felt when your grandma died. When Grandma died, you needed and deserved extra love and support, but the people around you didn't seem to give it to you, maybe. My hunch is that they wanted to, but that they didn't know how much you needed it, or what you needed exactly. The older you get, the more you will have to take charge of letting people know what you need. Maybe this is one of the suckier parts of being mature, but that's how it works. When you started middle school, it sounds like you changed; you got more quiet, right? That must have felt weird, to not be acting like yourself. It sounds like fear tricked you into thinking people wouldn't like you. Fear can be silly. So then, fear got you to not show yourself, and when we don't show ourselves, people can't see who we are; they don't know us as well and then they don't know what we need and they can't care for us as well either. Fear of not being liked isolated you from the people who love you. It does that to a lot of us. So, where you're at right now is because of what fear did to you, and also because when Grandma died you were already isolated so people couldn't see your pain and know that you needed support. There's a simple solution, but you'd have to be brave enough to look fear in the face and say "Get off my back!". "You're not helping me by telling me lies." Can you be brave enough to go back to your old, louder, self? If you talk to the people closest to you...tell them what you think and how you feel, then they'll be able to give you the care that you want and deserve. I wish you well as you try this!	مشتاق رفتن به مدرسهٔ راهنمایی بودم. از اینکه مردم در مورد من چه بگویند می‌ترسیدم، بنابراین وقتی مدرسه شروع شد، دیگر مثل خودم رفتار نکردم. ساکت بودم در حالی که معمولاً اینطور نیستم. با هیچ کس صحبت نکردم و دوستی نداشتم. چند سال بعد مادربزرگم فوت کرد. واقعاً افسرده شدم و برای مدتی به مدرسه نرفتم. از خودم متنفر بودم و هنوز هم هستم. فقط به کمک نیاز دارم. به کسی نیاز دارم که از من مراقبت کند. به کسی نیاز دارم که نشان دهد به من اهمیت می‌دهد.	موافقم؛ شما به مراقبت و حمایت بیشتری نیاز دارید. هیچ‌کس لیاقت این را ندارد که احساس تنهایی کند یا به خود نفرت داشته باشد. همه ما انسان‌های فوق‌العاده، ناقص و پیچیده‌ای هستیم و بهترین نسخه از خود را زمانی نشان می‌دهیم که به یکدیگر کمک می‌کنیم. خوشحالم که این سوال را مطرح کردی، چون خیلی از مردم در بعضی از مواقع چنین احساسی را دارند. می‌توانم بگویم که باهوشی، زیرا به نظر می‌رسد که احساس می‌کنی دو موضوعی که درباره آن‌ها صحبت کردی به هم مرتبط هستند... یعنی «احساس نکردن خودت» و سپس احساسی که بعد از مرگ مادربزرگت داشتی. وقتی مادربزرگ فوت کرد، شما به محبت و حمایت بیشتری نیاز داشتید و حق‌تان بود، اما به نظر می‌رسد اطرافیانتان نتوانستند این حمایت را به شما ارائه دهند. تصور من این است که آن‌ها می‌خواستند، اما نمی‌دانستند که چقدر به آن نیاز دارید یا دقیقاً چه چیزی لازم است. هر چه سن‌تان بالاتر برود، مجبور خواهید بود که بیشتر به دیگران بگویید چه نیازهایی دارید. شاید این یکی از دشواری‌های بزرگسالی باشد، اما واقعیت همین است. وقتی به مدرسه راهنمایی رفتید، به نظر می‌رسد تغییر کردید؛ ساکت‌تر شدید، درست است؟ این که مثل خودتان رفتار نکنید، باید حس عجیبی داشته باشد. به نظر می‌رسد ترس شما را فریب داده تا فکر کنید مردم شما را دوست ندارند. ترس می‌تواند احمقانه باشد. در نتیجه، ترس باعث شد خودتان را نشان ندهید و وقتی خودمان را نشان ندهیم، مردم نمی‌توانند ما را ببینند؛ آن‌ها به خوبی ما را نمی‌شناسند و نمی‌دانند به چه چیزی نیاز داریم و نمی‌توانند به ما اهمیت دهند. ترس از ناپسند بودن، شما را از افرادی که دوستتان دارند جدا کرده است. این مسأله برای بسیاری از ما اتفاق می‌افتد. در واقع، جایی که اکنون قرار دارید، نتیجه اثر ترس بر شما و این واقعیت است که وقتی مادربزرگ فوت کرد، شما قبلاً منزوی بودید، بنابراین مردم نمی‌توانستند درد شما را مشاهده کنند و درک کنند که به حمایت نیاز دارید. یک راه حل ساده وجود دارد، اما برای این کار باید شجاع باشید و به ترس بگویید "از من دور شو!". "تو با این دروغ‌ها به من کمکی نمی‌کنی." آیا می‌توانید به اندازه کافی شجاع باشید که به خود قدیمی و پر سر و صدای خود بازگردید؟ اگر با نزدیک‌ترین افراد خود صحبت کنید و به آن‌ها بگویید چه فکر می‌کنید و چه احساسی دارید، آن‌ها قادر خواهند بود مراقبتی که مستحق آن هستید به شما بدهند. برای شما آرزوی موفقیت دارم در این مسیر!
null	I've been with the mother of my child for years.	I would think that you hold little self worth and feel that you are not worthy of better. I would suggest that you get to know yourself. What do you NEED in a relationship? What is holding you to this relationship other than your child? What have gone on in the relationship that makes you think or feel you deserve such disrespect? Just a few questions to ask yourself..	من سال‌هاست که با مادر فرزندم هستم.	من فکر می‌کنم که شما ارزش کمی برای خود قائل هستید و احساس می‌کنید که شایستهٔ چیزهای بهتری نیستید. به شما پیشنهاد می‌کنم که خودتان را بهتر بشناسید. در یک رابطه به چه چیزهایی نیاز دارید؟ چه چیزی به جز فرزندتان شما را در این رابطه نگه داشته است؟ در این رابطه چه اتفاقی افتاده که باعث می‌شود فکر کنید یا احساس کنید مستحق چنین بی‌احترامی هستید؟ فقط چند سؤال از خودتان بپرسید.
null	We just cannot seem to get along. I cannot have a conversation with her without it turning into World War 3. She treats me like I have no right to an opinion and never really lets me speak. My real mother cares and tries to help me, but she can't do much, because my adoptive mother won't listen to her either.	Going to see a experience counselor would be my advice. You will have a neutral person that can listen to both sides and help you all find a common ground of understanding. If she doesn't agree to counseling, really the only person you can change is you. I would suggest that you approach her with love and let her know what you appreciate about her, let her know the great things she have done that could not be replaced or forgotten however you want your relationship to get better than it has been lately. Hopefully this will open the door of communication where you can explain your thoughts and feeling but in a loving way.	به نظر می‌رسد نتوانیم با هم کنار بیاییم. نمی‌توانم با او صحبت کنم بدون اینکه این گفتگو به جنگ جهانی سوم تبدیل شود. او طوری با من رفتار می‌کند که گویی حق ابراز نظر ندارم و هرگز واقعاً اجازه نمی‌دهد صحبت کنم. مادر واقعی‌ام نسبت به من اهمیت می‌دهد و سعی می‌کند به من کمک کند، اما نمی‌تواند کار زیادی انجام دهد، چون مادر خوانده‌ام هم به او گوش نمی‌دهد.	رفتن به یک مشاور باتجربه توصیه من است. شما فردی بی‌طرف خواهید داشت که می‌تواند به صحبت‌های هر دو طرف گوش دهد و به همه شما کمک کند تا یک زمینه مشترک برای درک متقابل پیدا کنید. اگر او با مشاوره موافق نیست، واقعاً تنها کسی که می‌توانید تغییر دهید خود شما هستید. من به شما پیشنهاد می‌کنم با محبت به او نزدیک شوید و به او بگویید که از چه چیزهایی در مورد او قدردانی می‌کنید و به او یادآوری کنید که کارهای بزرگی که انجام داده را نمی‌توان جایگزین کرد یا فراموش کرد. امیدوارم این کار دریچه‌ای برای ارتباط باز کند که در آن بتوانید افکار و احساسات خود را به شیوه‌ای محبت‌آمیز توضیح دهید.
null	I started seeing this guy that I met at a mutual friend’s place. He recently broke up with his ex-girlfriend and started seeing me. Everything was great in the beginning, then I started having low self-esteem thoughts and thinking he was hanging with his ex-girlfriend again. It’s all I think about. I am still seeing him, but things have changed because I am at a loss for words. I get stuck in my own thoughts. I like and care for him a lot. He just makes me nervous and gives me the butterflies.	Sounds like you are struggling with your own negative thoughts. As you stated, everything was great then you started having low self-esteem thoughts and thinking. What is contributing to these negative thoughts? His actions or your past experiences with unhealthy relationships would be my question..	من شروع به دیدن مردی کردم که در خانه یک دوست مشترک ملاقات کردم. او به تازگی از دوست دخترش جدا شده و با من شروع به روابط کرده است. اوایل همه چیز عالی بود، اما کم کم افکار کمبود اعتماد به نفس به سراغم آمد و به این فکر کردم که شاید او دوباره با دوست دختر سابقش در ارتباط است. این موضوع تمام ذهنم را مشغول کرده است. هنوز هم با او هستم، اما همه چیز تغییر کرده و من در بیان احساساتم ناتوان شده‌ام. در افکار خودم گیر کرده‌ام. خیلی به او علاقه‌مندم و برایش اهمیت قائل هستم. او تنها من را مضطرب می‌کند و احساس پروانه در دل من به‌وجود می‌آورد.	به نظر می‌رسد که شما با افکار منفی خود درگیر هستید. همان‌طور که شما گفتید، همه چیز عالی بود و سپس شروع به داشتن افکار و احساسات کاهش عزت نفس کردید. چه چیزی به این افکار منفی دامن می‌زند؟ آیا این رفتارهای اوست یا تجربیات شما از روابط ناسالم گذشته‌تان؟ این سوال من خواهد بود.
null	I am a survivor of multiple sexual abuse/rape experiences. Triggers are having an effect on my daily life and my sexual relationship with my partner. I'm trying to learn to cope with them.	Have you tried counseling? Having PTSD from multiple abusive sexual experiences is very overwhelming for one to handle alone. You may need the guidance, experience and support of a professional to identify all the triggers that effect you and obtain the best coping skills that would work for you.	من یک بازمانده از چندین تجربه سوء استفاده جنسی و تجاوز هستم. محرک‌ها بر زندگی روزمره و روابط جنسی‌ام با شریک زندگیم تأثیر می‌گذارند. در تلاش هستم تا یاد بگیرم چگونه با آنها کنار بیایم.	آیا مشاوره را امتحان کرده‌اید؟ ابتلا به PTSD ناشی از چندین تجربه آزاردهنده جنسی می‌تواند به شدت طاقت‌فرسا باشد و فرد به تنهایی نمی‌تواند به راحتی با آن کنار بیاید. ممکن است به راهنمایی، تجربه و حمایت یک متخصص نیاز داشته باشید تا تمام محرک‌هایی را که بر شما تأثیر می‌گذارند شناسایی کرده و بهترین مهارت‌های مقابله‌ای مناسب برای خود را فرا گیرید.
null	I am a single mother. As a child, I was molested by my mother's boyfriend. I never knew my father. I started having children at 18 right after high school. After having children, I completely lost myself and gave all of my focus on my children. Now my children are getting older, but I still don't know myself. I've had several attempts at relationships, and they all fail. I stopped caring about a lot after my children's father left me. I fell into a spiral and got depressed.	What your are experience is normal for most women. We usually forget about self and totally focus on our children putting our personal wants and needs aside. So to answer your question of how do you get to know yourself I usually do a 6 session course with my client by having them answer questions such as the following in the first session: What do I love? (other than your children) What are my own needs and desires? What 3 things have I accomplished in my life that I'm most proud of? What are 5 strengths or qualities I have? What is one event that had a major impact on my life? How have that event affected my life today? For their homework assignment after the 1st session, they are asked to write a letter to self tell self what they love, cherish, appreciate and even admire about themselves. Most women feel awkward at first, but I remind them that the truth is that only to the extent that you are able to love and value yourself, you are to love and support others.	من یک مادر مجرد هستم. در کودکی مورد سوءاستفاده دوست پسر مادرم قرار گرفتم. هرگز پدرم را نشناختم. از ۱۸ سالگی بلافاصله بعد از دبیرستان بچه‌دار شدن را آغاز کردم. بعد از اینکه بچه‌دار شدم، کاملاً خود را گم کردم و تمام تمرکزم را روی فرزندانم گذاشتم. حالا که فرزندانم بزرگ‌تر می‌شوند، اما هنوز خودم را نمی‌شناسم. چندین بار برای برقراری روابط تلاش کرده‌ام و همه آنها شکست خورده‌اند. پس از اینکه پدر فرزندانم مرا ترک کرد، دیگر به خیلی چیزها اهمیت ندادم. در یک مارپیچ افتادم و دچار افسردگی شدم.	تجربه‌ای که شما دارید برای اکثر زنان طبیعی است. ما معمولاً خود را فراموش کرده و تمام توجه‌مان را به فرزندانمان معطوف می‌کنیم و خواسته‌ها و نیازهای شخصی‌مان را کنار می‌گذاریم. بنابراین برای پاسخ به سوال شما در مورد اینکه چگونه خود را بشناسید، معمولاً یک دوره آموزشی شش جلسه‌ای با مشتریانم برگزار می‌کنم و از آنها می‌خواهم در جلسه اول به سؤالاتی مانند موارد زیر پاسخ دهند: من به چه چیزهایی علاقه‌مندم؟ (غیر از فرزندانم) نیازها و خواسته‌های من چیست؟ چه سه دستاوردی در زندگی‌ام دارم که به آنها افتخار می‌کنم؟ پنج نقطه قوت یا ویژگی من چیست؟ یکی از رویدادهایی که تأثیر عمده‌ای بر زندگی‌ام گذاشته چیست؟ آن رویداد چگونه بر زندگی امروز من تأثیر گذاشته است؟ برای تکلیف پس از جلسه اول، از آنها خواسته می‌شود نامه‌ای به خودشان بنویسند و به خود بگویند چه چیزهایی را دوست دارند، گرامی می‌دارند، قدردانی می‌کنند و حتی به آنها افتخار می‌کنند. اکثر زنان در ابتدا احساس ناخوشایندی می‌کنند، اما من به آنها یادآوری می‌کنم که حقیقت این است که تنها به اندازه‌ای که قادر باشید خود را دوست داشته باشید و برای خود ارزش قائل شوید، می‌توانید دیگران را دوست داشته و از آنها حمایت کنید.
null	I’ve been with my boyfriend for a year and a half. He loves me a lot, and I love him. It hurts to be apart from him for so long. It hurts all over, and then I feel like it won't last.	I would suggest that you look up the word codependency and it's characteristics. See if you relate to those characteristics. I have a feeling you have suffered some form of loss in your life that you have not dealt with properly. For some reason you are depending on your boyfriend to fill that loss. Considering working with a counseling to work through your emotions and resolve any lingering issues.	من یک سال و نیم با دوست پسرم هستم. او خیلی مرا دوست دارد و من نیز او را دوست دارم. دوری طولانی از او خیلی دردناک است. همه‌جا درد می‌کند و احساس می‌کنم که این رابطه دوام نخواهد داشت.	پیشنهاد می‌کنم که کلمه همبستگی (Codependency) و ویژگی‌های آن را جستجو کنید. ببینید آیا با این ویژگی‌ها ارتباطی دارید یا نه. حس می‌کنم شما در زندگی‌تان نوعی از دست دادن را تجربه کرده‌اید که به درستی با آن کنار نیامده‌اید. به نظر می‌رسد به‌دلایلی به دوست‌پسرتان وابسته‌اید تا این فقدان را پر کند. پیشنهاد می‌کنم که با یک مشاور همکاری کنید تا احساسات خود را بررسی کرده و هر گونه مشکل باقی‌مانده را حل کنید.
null	I feel like I am internally screaming all the time. Externally, I am calm, but I have this intense, unidentifiable emotion constantly. I don't feel sad. I don't cry a lot. I feel rather emotionally distant other than the internal screaming. It kind of feels like I'm a caged animal.	It is hard to make a definite diagnosis however I would say that it could be and or a combination of depression, stress, PTSD, etc. More background information would have to be needed. One thing I would say is that you really need to seek guidance from a professional to work through these symptoms. If what you described as a caged animal is released, all the crying, sadness, and controllable emotions will come out. That would not be good when they do. Get help before they do..	احساس می‌کنم مدام دارم از درون جیغ می‌زنم. به طور ظاهری آرام هستم، اما همیشه یک احساس شدید و غیرقابل شناسایی درونم وجود دارد. غمگین نیستم و زیاد گریه نمی‌کنم؛ بلکه احساس می‌کنم عاطفاً به جز این جیغ‌های درونی از دیگران دور هستم. انگار یک حیوان در قفس هستم.	تشخیص قطعی دشوار است، اما می‌توانم بگویم که ممکن است این وضعیت ناشی از افسردگی، استرس، PTSD و یا ترکیبی از آن‌ها باشد. به اطلاعات زمینه‌ای بیشتری نیاز است. چیزی که می‌توانم بگویم این است که شما واقعاً باید برای مقابله با این علائم از یک متخصص راهنمایی بگیرید. اگر آنچه شما به‌عنوان حیوانی در قفس توصیف کردید آزاد شود، تمام گریه‌ها، غم‌ها و احساسات غیرقابل‌کنترل بیرون خواهد آمد. این وضعیت زمانی که اتفاق بیفتد خوب نخواهد بود. قبل از اینکه این احساسات آزاد شوند، کمک بگیرید.
null	We’ve been together almost three years. We argue and he ends it by telling me he doesn’t love me. It's hurtful because I am all about resolving the problem, and he dwells on the issue even if I drop what he's done and just swallow my pride and say I am sorry. How can this be resolved? We have kids, and I don't want a broken family because we can't communicate.	Under duress the very youngest parts of you and your boyfriend emerge. So, while you still look like grown ups, your actions and words are motivated by very early preverbal parts of both of you. In simple terms it is as if two infants somehow acquire the ability to say words but they are motivated by very basic early wounds that were created due to deficits in what was able to be done for each of you, and likely understandable in terms of caregiver's life experience, and that still fell short of what you needed. You are both still trying to get very early needs met. The best advice I can offer is to try and remember this as early as possible when things start to heat up, and then restrain expression that you already know leads nowhere helpful. And seek out a therapist who can help you to work with these early issues and can support you to grow and develop from this stuck point.Avraham Cohen, Ph.D, R.C.C., C.C.C.	ما تقریباً سه سال است که با هم هستیم. ما بحث می‌کنیم و او با گفتن اینکه مرا دوست ندارد، بحث را تمام می‌کند. این موضوع آزاردهنده است زیرا من تمام تلاشم را برای حل مشکل می‌کنم، اما او روی مسئله تمرکز می‌کند حتی اگر من موضوعی را که او انجام داده نادیده بگیرم و غرورم را کنار بگذارم و بگویم متاسفم. چگونه می‌توان این مشکل را حل کرد؟ ما بچه داریم و نمی‌خواهم خانواده‌ام به دلیل عدم ارتباط، از هم بپاشد.	تحت فشار، جوان‌ترین بخش‌های شما و دوست پسرتان نمایان می‌شوند. بنابراین، در حالی که هنوز به عنوان بزرگسال به نظر می‌رسید، اعمال و گفتار شما توسط بخش‌های پیش‌کلامی اولیه هر دوی شما تحریک می‌شود. به عبارت ساده‌تر، گویی دو نوزاد به طریقی توانایی گفتن کلمات را به دست می‌آورند، اما انگیزه آن‌ها ناشی از زخم‌های بسیار ابتدایی است که به دلیل کمبودهایی که در آن زمان برای هر یک از شما وجود داشته، ایجاد شده و احتمالا ناشی از تجربیات زندگی مراقب بوده که هنوز نتوانسته نیازهای شما را به طور کامل برآورده کند. هر دوی شما همچنان در تلاشید تا نیازهای اولیه‌تان را برآورده کنید. بهترین توصیه‌ای که می‌توانم ارائه دهم این است که سعی کنید این نکته را هر چه سریع‌تر به یاد داشته باشید، به ویژه زمانی که اوضاع رو به تنش می‌رود، و در این حالت از ابراز احساساتی که می‌دانید به هیچ نتیجه‌ی مفیدی نمی‌رسد، پرهیز کنید. همچنین به دنبال درمانگری باشید که بتواند به شما در رسیدگی به این مسائل ابتدایی کمک کند و از شما حمایت کند تا از این نقطه بن‌بست رشد و توسعه یابید. Avraham Cohen, Ph.D.
null	I have not been able to really sleep. I stay up all times of the night not even knowing why. Every day, I feel like I have anger inside of me. I have a little family, but I can't open up to them like I want to. I have a son, and I feel that I take my anger out on him by screaming at him.	Best question is....what are you so angry about? You can't stop being so angry until you figure out what is the root of your anger. If you feel like you have anger inside, while I am sure you do. Taking it out on your son is only passing on the hurt and anger. This will be inside him too. Get some professional help so that you can be happy and have a happy child.	من واقعاً نتوانسته‌ام بخوابم. تمام شب بیدار می‌مانم و حتی نمی‌دانم چرا. هر روز احساس می‌کنم در درونم خشم وجود دارد. من خانواده‌ی کوچکی دارم، اما نمی‌توانم آن‌طور که می‌خواهم با آن‌ها صحبت کنم. یک پسر دارم و احساس می‌کنم عصبانیت خود را با فریاد زدن بر سر او تخلیه می‌کنم.	بهترین سوال این است که... از چه چیزی عصبانی هستید؟ تا زمانی که ریشه عصبانیت خود را پیدا نکنید، نمی‌توانید از خشم و عصبانیت خود رهایی یابید. اگر احساس می‌کنید که در درونتان خشم وجود دارد، که من مطمئن هستم اینطور است. ریختن آن روی پسرتان تنها به معنای انتقال درد و خشم است. این خشم نیز در درون او خواهد ماند. از یک متخصص کمک بگیرید تا بتوانید شاد باشید و کودکی شاد داشته باشید.
null	I start to think of an issue that doesn't even matter or something bad that happened years ago. Then, I cry, pull at my hair, plug my ears, hit myself, and throw things. In loud public places, I get on edge and start being sarcastic and moody. I have an awful fear of people leaving me (which normally ends up happening) and I feel like I'm too clingy.	There is a reason you are having breakdowns. I can't agree that they happen for "no reason at all". Finding out the reason is going to be your biggest challenge because that may require you to dig deep into your past, uncover hurtful experiences, or recognize something that would be extremely pain. However, if you don't find professional help to carefully guide you through whatever you may confront, the symptoms mentioned will continue and may even get worse. There is a light at the end of the road but you need some help to find the right road to get on so you can see it.	من شروع به فکر کردن به موضوعی می‌کنم که اصلاً مهم نیست یا اتفاق بدی که سال‌ها پیش رخ داده است. سپس، گریه می‌کنم، موهایم را می‌کشم، گوش‌هایم را می‌بندم، به خودم ضربه می‌زنم و چیزها را پرت می‌کنم. در مکان‌های عمومی پر سر و صدا، مضطرب می‌شوم و شروع به زدن کنایه و بدخلق شدن می‌کنم. ترس شدید و وحشتناکی از ترک شدن توسط مردم دارم (که معمولاً هم اتفاق می‌افتد) و احساس می‌کنم بیش از حد چسبیده‌ام.	دلیلی وجود دارد که شما دچار اختلالات عاطفی هستید. نمی‌توانم بپذیرم که این وقایع «بدون هیچ دلیلی» اتفاق می‌افتند. پیدا کردن این دلیل بزرگترین چالش شما خواهد بود، زیرا ممکن است لازم باشد به عمق گذشته‌تان بروید، تجربیات دردناک را کشف کنید یا چیزی را شناسایی کنید که بسیار آزاردهنده است. با این حال، اگر به کمک حرفه‌ای مراجعه نکنید تا شما را به دقت در مواجهه با هر چیزی که ممکن است روبرو شوید راهنمایی کند، علائم ذکر شده ادامه خواهند داشت و حتی ممکن است بدتر شوند. نوری در انتهای جاده وجود دارد، اما برای پیدا کردن راه صحیحی که شما را به آنجا برساند به کمک نیاز دارید تا بتوانید آن را ببینید.
null	Now that the other girl is out of the picture, our sex life isn't the same. Is it because he is still thinking about the other girl?	Or...better yet... Is it you still thinking about the other girl? I am sure his cheating hurt you emotionally and may have affected your sexual performance as well. Make sure the other girl is out the picture on your end as well. Sounds like something the both of you need to have a calm and adult conversation about.	حالاکه دختر دیگر از صحنه کنار رفته است، زندگی جنسی ما همانند قبل نیست. آیا به این خاطر است که او هنوز به آن دختر فکر می‌کند؟	یا ... بهتر است ... آیا هنوز به دختر دیگر فکر می کنید؟ من مطمئن هستم که خیانت او از لحاظ عاطفی به شما آسیب زده و ممکن است بر عملکرد جنسی شما نیز تأثیر گذاشته باشد. اطمینان حاصل کنید که آن دختر دیگر از طرف شما نیز خارج شده است. به نظر می‌رسد این موضوع نیاز به یک گفت‌وگوی آرام و بزرگسالانه بین شما دارد.
null	As I was growing up, my mother and father always fought. With that, I grew trust issues. I think it's going to affect my relationship now and end it sooner then I want to. I try not to let it affect me, but I can’t.	If you thing your trust issues are going to end or affect your relationship it will because you are being baggage from your parents into this relationship. Don't allow their problems to become your problem. You didn't mention that your partner in your present relationship have done anything to make you not trust them. Like in the court of law, if no evidence....find not guilty. Don't make them pay the consequences as if guilty of your parents unhealthy behavior.	وقتی بزرگ می‌شدم، مادر و پدرم همیشه با هم دعوا می‌کردند. این موضوع باعث شد که من دچار مشکلات اعتماد شوم. فکر می‌کنم این مسائل الان روی رابطه‌ام تأثیر می‌گذارد و ممکن است زودتر از آنچه که می‌خواهم به پایان برسد. سعی می‌کنم اجازه ندهم این مشکلات تأثیری بر من بگذارد، اما نمی‌توانم.	اگر فکر می‌کنید که مسائل اعتماد شما به پایان می‌رسد یا بر رابطه‌تان تأثیر می‌گذارد، این مسأله به این دلیل است که بار مشکلات والدین خود را به این رابطه منتقل می‌کنید. اجازه ندهید که مشکلات آن‌ها به مشکل شما تبدیل شود. شما به این نکته اشاره نکردید که شریک زندگی‌تان در رابطه فعلی‌تان کاری کرده که باعث عدم اعتماد شما به او شود. مانند دادگاه، اگر شواهدی وجود ندارد... بی‌گناهی ثابت می‌شود. آن‌ها را به خاطر رفتار ناسالم والدینتان تنبیه نکنید.
null	I been having anger problems a lot lately. It only takes one word wrongly said to set me off. I use to not be like this until I got with my soon-to-be husband. I think his mood and rage/anger problems have rubbed off on me a lot. I don't get nearly as bad as he does, but I yell almost constantly and I can't seem to just stop. I have two young babies that have to hear this, and I don't want my girls growing up with a mommy like I have been lately. I just don't know how to get back to my old self.	With me knowing that a healthy relationship usually includes respect, trust, appreciation, companionship, spiritual solidarity, domestic support, feeling of being cherished, and sensuous affection, I am wondering if you are lacking in several if not all of these needs in your present relationship. Before he becomes your husband, you should examine these areas and see if they are high in rating. Otherwise, yes this relationship will affect your girls and you negatively. I would suggest relationship counseling, specifically pre-marital. Not be surprised if through the process you realize that this relationship is not the best choice for you and your children.	من اخیراً خیلی با مشکلات عصبانیت دست و پنجه نرم می‌کنم. فقط یک کلمه اشتباه کافی است تا من را منفجر کند. من تا زمانی که با همسر آینده‌ام بودم، این گونه نبودم. فکر می‌کنم مشکلات عاطفی و خشم او بر من تأثیر زیادی گذاشته است. من به اندازه او بد نمی‌شوم، اما تقریباً همیشه فریاد می‌زنم و نمی‌توانم به سادگی این کار را متوقف کنم. دو نوزاد کوچک دارم که این صداها را می‌شنوند و نمی‌خواهم دخترانم با مادری مثل من بزرگ شوند. فقط نمی‌دانم چطور می‌توانم به خود قبلیم برگردم.	با دانستن این موضوع که یک رابطه سالم معمولاً شامل احترام، اعتماد، قدردانی، همراهی، همبستگی معنوی، حمایت خانگی، احساس ارزشمندی و محبت عاطفی است، کنجکاو هستم که آیا شما در رابطه کنونی‌تان در چندین، اگر نه همه، این نیازها کمبود دارید. قبل از اینکه او شوهر شما شود، باید این زمینه‌ها را بررسی کنید و ببینید که آیا در سطح بالایی قرار دارند یا خیر. در غیر این صورت، بله، این رابطه بر دختران شما و شما تأثیر منفی خواهد گذاشت. من مشاوره رابطه، به‌ویژه مشاوره پیش از ازدواج، را توصیه می‌کنم. تعجب نکنید اگر در طول این فرآیند متوجه شوید که این رابطه بهترین انتخاب برای شما و فرزندانتان نیست.
null	My grandson's step-mother sends him to school with a pink Barbie backpack as a form of punishment.	Parents are to teach discipline to children, not punishment. Punishment is another word for wanting to cause hurt. There is a different in discipline and punishment. Punishment could have long term affects on a child's self image and growth. It can lead to others issues such as bullying from peers as well. Whatever your grandson has done, there is a much better way of getting him to understand that his actions are not acceptable. Punishment is not one them. Encourage the step-mother to build a positive relationship with him, this way he will learn to respect and trust her. His actions would improve. She may need to attend a parenting class for blended families.	نامادری نوه‌ام او را به عنوان تنبیه با یک کوله‌پشتی باربی صورتی به مدرسه می‌فرستد.	والدین باید انضباط را به کودکان بیاموزند، نه تنبیه. تنبیه واژه‌ای است که به معنای آسیب رساندن به کار می‌رود. بین انضباط و تنبیه تفاوت وجود دارد. تنبیه می‌تواند تأثیرات بلندمدتی بر تصویر خود و رشد کودک داشته باشد و ممکن است به مشکلات دیگری مانند قلدری از سوی همسالان نیز منجر شود. هر اقدامی که نوه شما انجام داده باشد، راهی بسیار بهتر برای القای این مفهوم وجود دارد که رفتارهایش قابل قبول نیستند. تنبیه یکی از این روش‌ها نیست. او را تشویق کنید که رابطه‌ای مثبت با نوه‌تان برقرار کند؛ به این ترتیب، او یاد خواهد گرفت که به او احترام بگذارد و به او اعتماد کند و رفتارهایش بهبود می‌یابد. ممکن است او نیاز به شرکت در کلاس‌های فرزندپروری برای خانواده‌های مختلط داشته باشد.
null	I'm depressed. I have been for years. I hide it from everyone because I'm scared of the reactions I'll get. Last time I tried telling my parents, it was a huge argument about me being too young to be depressed (I’m a legal adult), calling me ungrateful, and telling me that if I can't handle things now, it's only going to get worse in the future (which is turning out to be true). It's exhausting pretending to be okay, and I don't know how much longer I can try. I'm just really tired, and sadly, I can't afford the help I need on my own.	Don't think that you can't afford the help you need on your own. There are several counselors that see people on a sliding scale that can be as low as $5 (based on your income). Find a center that is non-profit, they have great counselors as well. It sounds like you know what you are experiencing and know that you need someone to talk to, someone that is willing to listen. Your parents may not understand what your are feeling right now and that is not totally abnormal.I would encourage you to seek help immediately so you can live the best live you can...which is not being depressed.	من افسرده‌ام و سال‌هاست که اینطور هستم. این احساس را از همه پنهان می‌کنم چون از واکنش‌هایی که دریافت می‌کنم می‌ترسم. آخرین باری که سعی کردم به والدینم بگویم، بحث بزرگی پیش آمد که من خیلی جوان هستم و نمی‌توانم افسرده باشم (در حالیکه من یک بزرگسال قانونی هستم)، به من ناسپاسی می‌کردند و می‌گفتند اگر الان نمی‌توانم با مشکلات مواجه شوم، در آینده اوضاع بدتر خواهد شد (که متأسفانه درست به نظر می‌رسد). تظاهر به اینکه همه چیز خوب است خسته‌کننده است و نمی‌دانم چقدر دیگر می‌توانم ادامه دهم. واقعاً خسته‌ام و متأسفانه نمی‌توانم به تنهایی به کمکی که لازم دارم دسترسی پیدا کنم.	فکر نکنید که نمی‌توانید به تنهایی از عهده کمک‌هایی که نیاز دارید برآیید. چندین مشاور وجود دارند که خدمات خود را بر اساس درآمد به طور متغیر ارائه می‌دهند و هزینه آن می‌تواند حتی تا 5 دلار باشد. برای پیدا کردن یک مرکز غیرانتفاعی اقدام کنید؛ آن‌ها مشاوران بسیار خوبی دارند. به نظر می‌رسد که شما از احساسات خود آگاه هستید و می‌دانید که به کسی نیاز دارید که با او صحبت کنید، کسی که مایل است به شما گوش دهد. والدین شما ممکن است درک نکنند که در این لحظه چه احساسی دارید و این کاملاً غیرطبیعی نیست. من شما را تشویق می‌کنم که بلافاصله به دنبال کمک باشید تا بتوانید بهترین زندگی ممکن را تجربه کنید... که شامل افسردگی نمی‌شود.
null	I have several issues like I don't like people. They make me sick. I have issues with talking to people. I feel like they are talking about me and making fun of me. I have felt this way for years. When I look people in the eyes I have voices that tell me to hurt them and if I don't stop looking at who I am talking to it gets so loud I can't hear what they are saying. I just stay away from people to avoid this. I look at people and think how I could hurt them. I feel like I am worthless and would be better off not in this world where I don't fit in. Every day I wake up it's like another day. Any info would be good.	Sounds like you are dealing with a lot within your self which is causing you great pain. I would suggest that first you get a full physical evaluation to make sure that you are ok physically. Then getting a mental evaluation as well from a psychiatrist. Seeing both would help rule out any physically or psychologically causes to your symptoms. After getting these evaluations, your physician should be able to help guide you on what treatments would be the best to help with your everyday challenges your are facing. Whether treatment includes medication and/or psychotherapist would be discussed. Please consider doing both immediately so you can have the live you want everyday you wake up.	من چندین مشکل دارم، مثل اینکه از مردم خوشم نمی‌آید. آنها مرا بیمار می‌کنند. من در صحبت کردن با مردم مشکل دارم و احساس می‌کنم که در مورد من صحبت می‌کنند و مرا مسخره می‌کنند. سال‌هاست که این احساس را دارم. وقتی به چشم‌های مردم نگاه می‌کنم، صداهایی به من می‌گویند که به آنها صدمه بزنم و اگر از نگاه کردن به کسی که با او صحبت می‌کنم دست نکشم، آنقدر صداها بلند می‌شوند که نمی‌توانم صدایشان را بشنوم. به همین دلیل فقط از مردم دوری می‌کنم تا از این وضعیت جلوگیری کنم. وقتی به مردم نگاه می‌کنم، به این فکر می‌کنم که چطور می‌توانم به آنها آسیب برسانم. احساس می‌کنم بی‌ارزش هستم و بهتر است در این دنیای که در آن جا نمی‌شوم، نباشم. هر روز که از خواب بیدار می‌شوم، مثل یک روز دیگر است. هر اطلاعاتی که داشته باشید خوب خواهد بود.	به نظر می‌رسد که شما با چالش‌های زیادی درون خود دست و پنجه نرم می‌کنید که باعث درد شدید شما می‌شود. پیشنهاد می‌کنم ابتدا یک ارزیابی کامل جسمی انجام دهید تا از سلامت جسمانی خود مطمئن شوید. سپس یک ارزیابی روانی نیز از یک روان‌پزشک دریافت کنید. مراجعه به هر دو متخصص به شناسایی علل احتمالی فیزیکی یا روانی علائم شما کمک می‌کند. پس از انجام این ارزیابی‌ها، پزشک شما باید قادر باشد شما را در انتخاب بهترین درمان‌ها برای مواجهه با چالش‌های روزمره‌تان راهنمایی کند. اینکه آیا درمان شامل دارو و یا مشاوره روان‌شناختی باشد، مورد بحث قرار خواهد گرفت. لطفاً هر چه سریع‌تر هر دو را انجام دهید تا بتوانید روزی که از خواب بیدار می‌شوید، زندگی مورد نظرتان را تجربه کنید.
null	My husband used a lot of negative words to hurt me, and I moved out. He is seeing a counselor and wants another chance to make things right. I'm not sure if I trust that he will not go back to his old ways.	I am glad he is seeing a counselor. That is something that most men struggle with doing at times. Time will tell if his actions are of good intentions. However remember that a person can only do to you what you allow them to do in relationships. What part did you play? Did you down play his disrespect at one time? Did you give up the power of your own voice? Did you lose yourself in the relationship and it became just one sided? Did you allow him to make you doubt yourself? In others words, if you do decide to give him another chance, what would you do different? Not saying that you are the blame or cause of the negative words AT ALL, but don't allow such disrespect from him or anyone else in the future. If you do decide to give it another try, go in with a voice, with the demand of respect, with your needs and wants expressed and expected. With an increase in your self worth and confidence, you will know what to do if his actions are true or if with dishonest intentions. Seek counseling as well, if you need that additional support to find self.	شوهرم برای آزار دادن من از کلمات منفی زیادی استفاده کرد و من از آنجا خارج شدم. او به مشاور مراجعه می‌کند و می‌خواهد یک فرصت دیگر برای اصلاح اوضاع داشته باشد. مطمئن نیستم که بتوانم به او اعتماد کنم که به رفتارهای قبلی‌اش باز نخواهد گشت.	خوشحالم که او به مشاور مراجعه می‌کند. این چیزی است که اکثر مردان گاهی اوقات با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. زمان نشان خواهد داد که آیا اعمال او نیات خوبی دارد یا خیر. با این حال، به یاد داشته باشید که یک فرد تنها می‌تواند در روابط با شما کاری انجام دهد که شما اجازه دهید. شما چه نقشی در این میان داشتید؟ آیا در زمانی بی‌احترامی او را نادیده گرفتید؟ آیا قدرت صدای خود را فراموش کردید؟ آیا در این رابطه خود را گم کردید و همه چیز یک‌طرفه شد؟ آیا به او اجازه دادید که شما را به خودتان شک کند؟ به عبارت دیگر، اگر تصمیم بگیرید به او فرصت دیگری بدهید، چه اقدام متفاوتی انجام می‌دهید؟ اصلاً نمی‌گویم که شما مقصر یا علت کلمات منفی هستید، اما نباید اجازه دهید در آینده چنین بی‌احترامی از سوی او یا هر کس دیگر صورت گیرد. اگر تصمیم به تلاش دوباره گرفتید، با صدای بلند، با تقاضای احترام، و با بیان نیازها و خواسته‌هایتان وارد شوید و انتظار داشته باشید که مورد احترام قرار گیرید. با افزایش ارزش خود و اعتماد به نفس‌تان، خواهید دانست که اگر اعمال او راستین باشد یا با نیت‌های نادرست، چه باید بکنید. همچنین، اگر به حمایت اضافی برای یافتن خود نیاز دارید، به دنبال مشاوره نیز باشید.
null	I have a problem with binge eating, especially during times of stress. I binge eat and feel so overwhelmed with shame and disappointment that I end up going to the gym and trying to exercise the calories off. I am in my late 20s, and I have been dealing with this since I was a teenager. Are there any coping mechanisms I can use to break this cycle?	Hello,This question describes a very typical setup of what is called the Binge, Repent, Repeat cycle. This means that typically after you binge, you experience emotions as you described "shame and disappointment" and then because of these emotions you "repent" (i.e. vow to never binge again, promise to "do better," go to the gym, etc.) and then ultimately end up bingeing again. There are many coping mechanisms for binge eating and one of the best is actually attempting to NORMALIZE eating. Meaning you need to attempt to eat normally, eating appropriately portioned meals 3 times a day, with snacks in between. IF you binge, then it may be helpful to remind yourself that when you attempt to compensate for your bingeing behaviors, and you end up feeling restricted from over exercising or undereating, then this actually leads to a binge again. Thus, reverting you back to the cycle. If you binge, it will be helpful to try and get back on a normal schedule of eating instead of trying to compensate for the binge. Although it may feel counterproductive, getting back on a normal eating schedule will prevent you from entering into the restrictive cycle. It can also be helpful to remind yourself that the binge has already occurred, it is in the past and the goal is to move forward without focusing on the past. Focus on what you can do differently next time. What emotions or situations led up to the binge? What can you to do prevent or change the circumstances that led to the binge, or the way that you handled the situation? Lastly, if you're struggling with "normalizing" eating, it can be helpful to work with a professional that can provide counseling and coaching to help you learn how to eating normally, mindfully and without feeling the guilt and other harmful emotions sometimes associated with disordered eating. I would be more than happy to assist you if you ever have any questions or want to reach out to somebody. You can contact me via my website: http://www.maddenwellnessky.com/	من با پرخوری احساسی مشکل دارم، به ویژه در زمان‌های استرس. وقتی پرخوری می‌کنم، احساس شرم و ناامیدی آن‌قدر مرا تحت فشار قرار می‌دهد که به باشگاه می‌روم و سعی می‌کنم کالری‌های اضافی را بسوزانم. من در اواخر 20 سالگی‌ام هستم و از دوران نوجوانی با این مشکل دست و پنجه نرم کرده‌ام. آیا راهکارهای مقابله‌ای وجود دارد که بتوانم برای شکستن این چرخه از آن‌ها استفاده کنم؟	سلام، این سؤال یک تنظیم بسیار رایج را توصیف می‌کند که به آن چرخه پرخوری، توبه و تکرار می‌گویند. به این معنا که معمولاً پس از پرخوری، احساساتی چون "شرم و ناامیدی" را تجربه می‌کنید و به دلیل این احساسات "توبه می‌کنید" (یعنی قول می‌دهید دیگر هرگز پرخوری نکنید، وعده می‌دهید که "بهتر عمل کنید"، به باشگاه بروید و غیره) و در نهایت دوباره به پرخوری می‌انجامد. برای پرخوری مکانیسم‌های مقابله‌ای زیادی وجود دارد و یکی از بهترین آن‌ها تلاش برای عادی‌سازی غذا خوردن است. یعنی شما باید سعی کنید به طور منظم غذا بخورید، وعده‌های غذایی مناسب را سه بار در روز تناول کرده و میان‌وعده‌هایی نیز در این میان داشته باشید. اگر پرخوری کردید، یادآوری این نکته مفید است که زمانی که سعی می‌کنید رفتارهای پرخوری خود را جبران کنید و در نهایت از شدت ورزش یا کم‌خوری احساس محدودیت می‌کنید، این خود می‌تواند به پرخوری دوباره منجر شود. بدین ترتیب، شما را به چرخه برمی‌گرداند. اگر پرخوری کردید، به جای تلاش برای جبران پرخوری، سعی کنید به روال عادی غذا خوردن خود بازگردید. اگرچه ممکن است این کار در ابتدا غیرمفید به نظر برسد، اما بازگشت به یک برنامه غذایی نرمال می‌تواند شما را از ورود به چرخه محدودیت حفظ کند. همچنین یادآوری این موضوع که این پرخوری قبلاً اتفاق افتاده و در گذشته است و هدف این است که بدون تمرکز بر گذشته به جلو حرکت کنید، می‌تواند مفید باشد. روی کارهایی که می‌توانید دفعه بعد به شکل متفاوتی انجام دهید تمرکز کنید. چه احساسات یا شرایطی منجر به پرخوری شد؟ چه اقداماتی می‌توانید انجام دهید تا از وقوع شرایطی که منجر به پرخوری یا نحوه مدیریت آن موقعیت شده است، جلوگیری کنید یا آن‌ها را تغییر دهید؟ در نهایت، اگر در "عادی‌سازی" غذا خوردن مشکل دارید، همکاری با متخصصی که می‌تواند با ارائه مشاوره و راهنمایی به شما کمک کند تا بیاموزید چگونه به طور معمول، با ذهن‌آگاهی و بدون احساس گناه و سایر احساسات مضر که به‌طور معمول با اختلالات غذایی مرتبط است، غذا بخورید، می‌تواند سودمند باشد. اگر سؤالی دارید یا می‌خواهید با کسی صحبت کنید، خوشحال می‌شوم که به شما کمک کنم. می‌توانید از طریق وب‌سایت من با من تماس بگیرید: http://www.maddenwellnessky.com/
null	My parents seem okay with other sexualities, but normally they only talk about being gay. When they do talk about bisexuality, they say things like “they'll do anything” or things that make me very uncomfortable because I am bisexual. I don't know if I am ready to come out to them.	Coming out to family members can cause a lot of anxiety. However, although I cannot promise what their reaction will be, the benefit is that you will no longer have to hide who you are. Perhaps researching or getting information on bisexuality can help your family understand what it truly is to be bisexual. Many times, people are just not educated on certain things.	به نظر می‌رسد والدین من با سایر طیف‌های جنسی مشکلی ندارند، اما معمولاً فقط در مورد همجنس‌گرایی صحبت می‌کنند. وقتی در مورد دوجنس‌گرایی صحبت می‌کنند، جملاتی مانند "آنها هر کاری می‌کنند" یا مواردی را می‌گویند که من را بسیار ناراحت می‌کند، زیرا خودم دوجنس‌گرا هستم. نمی‌دانم آیا حاضرم به آنها درباره‌ام بگویم یا نه.	بیرون آمدن به اعضای خانواده می‌تواند باعث ایجاد اضطراب زیادی شود. با این حال، اگرچه نمی‌توانم وعده بدهم که واکنش آن‌ها چگونه خواهد بود، اما مزیت این است که دیگر نیازی به پنهان‌کاری در مورد هویت خود نخواهید داشت. شاید تحقیق یا کسب اطلاعات در مورد دوجنس‌گرایی به خانواده شما کمک کند تا درک بهتری از واقعیت دوجنس‌گرایی پیدا کنند. بسیاری از اوقات، افراد در مورد موضوعات خاص آموزش کافی نمی‌بینند.
null	I've had posttraumatic stress disorder for years without my parents ever finding out. I want to overcome it, but it’s so vivid, it’s like it’s happening again. I'm scared and paranoid. I have depression, which I have been struggling with since a young age.	Unfortunately, ptsd is not something that can be cured. Ptsd can be managed through therapy. Mindfulness can assist in redirecting thoughts and gaining further control over paranoia. Therapy is confidential and there are different ways you can obtain treatment. Mental health professional have availability to provide therapy online, on the phone or in person.	من سال‌ها دچار اختلال استرس پس از سانحه بوده‌ام بدون آنکه والدینم متوجه شوند. می‌خواهم بر آن غلبه کنم، اما آنقدر زنده و واضح است که انگار دوباره در حال وقوع است. از این رو می‌ترسم و حس پارانویا دارم. همچنین افسردگی دارم که از سنین پایین با آن مبارزه کرده‌ام.	متأسفانه، PTSD قابل درمان نیست. PTSD را می‌توان از طریق درمان مدیریت کرد. ذهن‌آگاهی می‌تواند به هدایت مجدد افکار و به دست آوردن کنترل بیشتر بر پارانویا کمک کند. درمان محرمانه است و راه‌های مختلفی برای دریافت درمان وجود دارد. متخصصان سلامت روان برای ارائه درمان به صورت آنلاین، تلفنی یا حضوری در دسترس هستند.
null	I've had posttraumatic stress disorder for years without my parents ever finding out. I want to overcome it, but it’s so vivid, it’s like it’s happening again. I'm scared and paranoid. I have depression, which I have been struggling with since a young age.	Post traumatic stress disorder (PTSD) is a very complex issue. It is the root cause of many other issues including depression, anxiety and anger to name a few. Re-experiencing the event is a telltale symptom of PTSD. One of the best things you can do for yourself is to find someone who specializes in this area to help you work through the symptoms associated with this disorder as well as directly addressing the event/events that initially caused the symptoms. There are various treatment methods available to helping professionals that are successful in treating this disorder. In the meantime there is a book called "The Body Keeps the Score", it is informative and may be helpful for you on your journey. It is my hope that you are not dealing with this alone. Best wishes!	من سال‌ها بدون اینکه والدینم از این موضوع مطلع شوند، دچار اختلال استرس پس از سانحه بودم. می‌خواهم بر آن غلبه کنم، اما آنقدر زنده و واضح است که انگار دوباره در حال اتفاق افتادن است. احساس ترس و پارانویید بودن دارم. من افسردگی دارم که از سنین جوانی با آن دست و پنجه نرم می‌کنم.	اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) موضوعی بسیار پیچیده است و علت اصلی بسیاری از مشکلات دیگر از جمله افسردگی، اضطراب و عصبانیت به شمار می‌آید. تجربه مجدد این رویداد یکی از نشانه‌های بارز PTSD است. یکی از بهترین کارهایی که می‌توانید برای خودتان انجام دهید این است که فردی را پیدا کنید که در این زمینه تخصص دارد تا به شما در مدیریت علائم مرتبط با این اختلال کمک کند و همچنین به رویدادها/رویدادهایی که در ابتدا باعث بروز این علائم شده‌اند، رسیدگی کند. روش‌های درمانی مختلفی برای کمک به متخصصان وجود دارد که در درمان این اختلال موفق بوده‌اند. در عین حال، کتابی به نام «بدن حافظه را نگه می‌دارد» وجود دارد که آموزنده است و ممکن است در مسیر بهبودی شما مفید باشد. امیدوارم که شما به تنهایی با این چالش مواجه نباشید. بهترین آرزوها!
null	I get so much anxiety, and I don’t know why. I feel like I can’t do anything by myself because I’m scared of the outcomes.	The are two ways that such anxiety can be dealt with. One is an attempt to replace maladaptive thinking by examining the distorted thinking and resetting the fight-or-flight response with more reasonable, accurate ones. As an example "I'm scared of spiders." But if you change the thinking from being scared to "I'm bigger than the spider," it allows the mind to reach a calmer state of mind. Mindfulness-based therapy can also help focus on the bodily sensations that arise when you feel anxious. Instead of avoiding or withdrawing from these feelings, remain present and fully experience the symptoms of anxiety. Instead of avoiding distressing thoughts, open up to them in an effort to realize and acknowledge that they are not literally true.Although it may seem counter-intuitive, fully realizing the experience of anxiety enables the release of over identification with negative thoughts. You can practice responding to disruptive thoughts, and letting these thoughts go.By remaining present in the body, you'll learn that the anxiety being experienced is merely a reaction to perceived threats. By positively responding to threatening events instead of being reactive you can overcome an erroneous fight-or-flight response.	من اضطراب زیادی دارم و نمی‌دانم چرا. احساس می‌کنم به‌تنهایی نمی‌توانم کاری انجام دهم چون از عواقب آن می‌ترسم.	دو روش برای مدیریت چنین اضطرابی وجود دارد. یکی تلاش برای جایگزینی تفکر ناسازگار با بررسی تفکر تحریف‌شده و تنظیم مجدد پاسخ جنگ یا گریز با پاسخ‌های معقول‌تر و دقیق‌تر است. به عنوان مثال، "من از عنکبوت می‌ترسم." اما اگر این تفکر را به "من از عنکبوت بزرگ‌ترم" تغییر دهید، به ذهن اجازه می‌دهید تا به حالت آرام‌تری برسد. درمان مبتنی بر ذهن‌آگاهی نیز می‌تواند به تمرکز بر احساسات بدنی که هنگام اضطراب بروز می‌کنند، کمک کند. به جای اجتناب از این احساسات یا کناره‌گیری از آن‌ها، در لحظه بمانید و علائم اضطراب را به طور کامل تجربه کنید. به جای پرهیز از افکار ناراحت‌کننده، به آن‌ها باز شوید تا درک کنید که آن‌ها به معنای واقعی کلمه درست نیستند. هرچند ممکن است این کار خلاف شهود به نظر برسد، درک کامل تجربه‌ی اضطراب به شما کمک می‌کند تا از هم‌ذات‌پنداری بیش از حد با افکار منفی رها شوید. می‌توانید تمرین کنید که چگونه به افکار مخرب پاسخ دهید و آن‌ها را رها کنید. با ماندن در حال و در بدن، خواهید آموخت که اضطراب تجربه‌شده صرفاً واکنشی به تهدیدات درک‌شده است. با پاسخ مثبت به رویدادهای تهدیدآمیز به جای واکنش نشان دادن، می‌توانید بر پاسخ نادرست جنگ یا گریز غلبه کنید.
null	My parents seem okay with other sexualities, but normally they only talk about being gay. When they do talk about bisexuality, they say things like “they'll do anything” or things that make me very uncomfortable because I am bisexual. I don't know if I am ready to come out to them.	Perhaps you are not ready to come out to your parents. Often times our readiness is not dependent on what others' will say or how they react. But more so dependent on how emotionally prepared we are to deal with others' reactions. It may be beneficial for you to play out each possible scenario and conclusion (eg. your parents being supportive vs. your parents being disappointed and so on). How are you prepared to deal with the outcome? You may also seek help through counselors, support groups and/or individuals you know that have dealt with similar situations to help you prepare to discuss this with your parents. All the best!	به نظر می‌رسد والدین من با سایر گرایش‌های جنسی مشکلی ندارند، اما معمولاً فقط در مورد همجنس‌گرایی صحبت می‌کنند. وقتی به دوجنس‌گرایی اشاره می‌کنند، چیزهایی مانند "آنها هر کاری می‌کنند" می‌گویند یا جملاتی مطرح می‌کنند که مرا بسیار ناراحت می‌کند چون من دوجنس‌گرا هستم. نمی‌دانم آیا آماده‌ام که خودم را به آن‌ها معرفی کنم یا نه.	شاید شما هنوز برای بیرون آمدن به والدینتان آماده نیستید. اغلب آمادگی ما به آنچه دیگران می‌گویند یا نحوه واکنش آنها بستگی ندارد، بلکه بیشتر به میزان آمادگی احساسی ما برای مواجهه با واکنش‌های دیگران مرتبط است. شاید انجام هر سناریو و نتیجه ممکن برای شما مفید باشد (مثلاً حمایت والدین در مقابل ناامیدی آنها و به همین ترتیب). چگونه برای برخورد با نتیجه آماده‌اید؟ همچنین می‌توانید از طریق مشاوران، گروه‌های حمایتی و یا افرادی که با موقعیت‌های مشابه مواجه شده‌اند کمک بگیرید تا در آماده‌سازی برای بحث در مورد این موضوع با والدینتان به شما یاری رسانند. بهترین‌ها برایتان آرزو می‌کنم!
null	I started dating my fiancé two years ago. My first cousin is married to my fiancé’s sister. There has always been a communication issue between my uncle and aunt and my cousin and his wife. My uncle goes to my mom instead of talking to my cousin, and it upsets my mom.	Based on the information provided, this is an issue with boundaries. Sounds like your uncle goes to your mom and possibly your mother takes the issues to you. I do not like to assume so I will direct you to information regarding families dealing with enmeshment and triangulation. Enmeshment is the concept of diffused boundaries in families and other personal relationships. Triangulation is two individuals relaying information to a third party what cannot be said directly to each other. From someone who has dealt with both these issues on a personal level, being informed about family dynamics is beneficial and can help you develop healthy boundaries for yourself within your family structure. You may need assistance with developing healthy boundaries. Although it is possible, it is not easy to change the way you have been operating for any extended amount of time. Hope this help!	من دو سال پیش با نامزدم شروع به آشنایی کردم. پسر عموی من با خواهر نامزدم ازدواج کرده است. همیشه بین دایی و خاله‌ام و پسر عمویم و همسرش مشکل ارتباط وجود داشته است. دایی به جای صحبت با پسر عمویم، به مادرم مراجعه می‌کند و این موضوع مادرم را ناراحت می‌کند.	بر اساس اطلاعات ارائه شده، این یک مشکل مرزی است. به نظر می‌رسد عموی شما به مادرت مراجعه می‌کند و احتمالاً مادرت مسائل را به شما منتقل می‌کند. من دوست ندارم فرض کنم، بنابراین شما را به اطلاعاتی درباره خانواده‌هایی که با درهم‌تنیدگی و مثلث‌سازی دست و پنجه نرم می‌کنند، راهنمایی می‌کنم. درهم‌تنیدگی به مفهوم مرزهای نامشخص در خانواده‌ها و سایر روابط شخصی اشاره دارد. مثلث‌سازی به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن دو نفر اطلاعاتی را به شخص ثالث منتقل می‌کنند که نمی‌توانند به طور مستقیم به یکدیگر بگویند. به عنوان کسی که با هر دوی این مسائل به‌طور شخصی روبرو شده‌ام، آگاهی از دینامیک‌های خانوادگی بسیار مفید است و می‌تواند به شما کمک کند تا مرزهای سالمی برای خود در ساختار خانواده‌تان ایجاد کنید. ممکن است برای ایجاد این مرزهای سالم به کمک نیاز داشته باشید. اگرچه این امکان‌پذیر است، اما تغییر شیوه‌ای که برای مدت‌ طولانی اتخاذ کرده‌اید، کار آسانی نیست. امیدوارم این مطالب کمک کند!
null	I have a problem with binge eating, especially during times of stress. I binge eat and feel so overwhelmed with shame and disappointment that I end up going to the gym and trying to exercise the calories off. I am in my late 20s, and I have been dealing with this since I was a teenager. Are there any coping mechanisms I can use to break this cycle?	The fact that you are aware of the issue and what causes it is a step in the right direction. You can absolutely break the cycle but it takes a lot of effort. Much like growing a physical muscle, developing coping mechanisms must be practiced (exercised) in order to gain strength. Find healthy activities that you like to do that can help you deal with stress. It appears that you are already going to the gym which is awesome; you want this to be a healthy experience not one done out of guilt. Is it possible for you to incorporate food items that are healthy for you? Remember any changes you make must be practiced and developed over time. You should seek professional help to assist you with getting to the root cause of your emotional connection to food. Normally these issues date back to childhood experiences however this is a generalization and I have little information to go on. Above all else BE KIND TO YOURSELF! Shame is counterproductive. If you want something to grow you give it love and attention. Well wishes!!!!!!	من با پرخوری احساسی مشکل دارم، به‌ویژه در زمان‌های استرس. وقتی که به پرخوری می‌پردازم، احساس شرم و ناامیدی آن‌قدر شدید است که در نهایت به باشگاه می‌روم تا کالری‌های اضافه را بسوزانم. در اواخر ۲۰ سالگی هستم و از دوران نوجوانی با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنم. آیا مکانیزم‌های مقابله‌ای وجود دارد که بتوانم برای شکستن این چرخه از آن‌ها استفاده کنم؟	اینکه شما از موضوع و علت آن آگاه هستید، گامی در مسیر درست است. شما به‌طور قطع می‌توانید این چرخه را بشکنید، اما این کار به تلاش زیادی نیاز دارد. درست مانند رشد یک عضله فیزیکی، توسعه‌ی مکانیسم‌های مقابله‌ای باید تمرین (ورزش) شود تا به قدرت برسد. فعالیت‌های سالمی را پیدا کنید که از انجام آن لذت ببرید و به شما در مقابله با استرس کمک کند. به نظر می‌رسد که شما در حال حاضر به باشگاه می‌روید که بسیار عالی است؛ شما می‌خواهید این تجربه‌ای سالم باشد و نه تنها به خاطر احساس گناه انجام شود. آیا می‌توانید مواد غذایی سالم را به رژیم غذایی‌تان اضافه کنید؟ به یاد داشته باشید که هر تغییری که ایجاد می‌کنید، نیاز به تمرین و توسعه در طول زمان دارد. شما باید به دنبال کمک حرفه‌ای باشید تا به کشف علت اصلی ارتباط عاطفی‌تان با غذا کمک کند. معمولاً این مسائل به تجربیات دوران کودکی برمی‌گردد، اما این یک تعمیم است و من اطلاعات کمی در این زمینه دارم. مهم‌تر از همه با خودتان مهربان باشید! احساس شرم نتیجه‌ای معکوس دارد. اگر می‌خواهید چیزی رشد کند، به آن عشق و توجه دهید. آرزوی بهترین‌ها برای شما!!!!!!
null	I feel so irritated and frustrated because of it. I get so angry to the point that I feel like I'm going to explode. I feel pathetic, stupid, and worthless. I just can't take this anymore.	Yeah I get the same problem... Look I'm not a professional but I've heard a few things. a powernap can help. just a half hour of sleep can clear your mind and let you refocus. Also, brain activity increases with physical exertion. Just walk around for a minute and get your brain working and that'll help you reach the task at hand. Taking breaks it totally okay. Try to have something to do in between that you enjoy.	من به خاطر آن احساس کلافگی و ناامیدی می‌کنم. آن‌قدر عصبانی می‌شوم که حس می‌کنم دارم منفجر می‌شوم. احساس می‌کنم حقیر، احمق و بی‌ارزش هستم. دیگر نمی‌توانم این را تحمل کنم.	آره، من هم همین مشکل رو دارم... ببین، من حرفه‌ای نیستم ولی چندتا چیز شنیدم. یک خواب کوتاه می‌تواند کمک کند. فقط نیم ساعت خواب می‌تواند ذهنت رو تازه کند و بهت اجازه بده دوباره تمرکز کنی. همچنین فعالیت مغز با انجام فعالیت بدنی افزایش پیدا می‌کنه. فقط یک دقیقه دور و برت راه برو و ذهنت رو به کار بنداز، این کمک می‌کنه تا به وظیفه‌ات برسی. استراحت کردن کاملاً خوبه. سعی کن در بین استراحت فعالیتی رو انجام بدی که ازش لذت می‌بری.
null	I don't know what to say. I have never really known who I am.	I'm having the same issue... I think you need to consider your morals and what you really want out of life. If there's something you want to achieve, that's who you are. And you need to put yourself into that and immerse yourself in the purpose of whatever you want. It doesn't matter how small it may seem. If there's nothing you want badly then think about other things. What others want or what you need or what others need. Find something that feels important and commit to it.	نمی‌دانم چه بگویم. هرگز واقعاً ندانسته‌ام که کیستم.	من هم همین مشکل را دارم... به نظر من باید به اصول اخلاقی‌ات و اینکه واقعاً از زندگی چه می‌خواهی توجه کنی. اگر چیزی هست که می‌خواهی به آن برسی، این نشان‌دهنده‌ی هویت توست. باید خودت را در آن غرق کنی و به هدف هر چیزی که می‌خواهی متعهد باشی. مهم نیست که آن چقدر کوچک به نظر می‌رسد. اگر چیزی نیست که واقعاً می‌خواهی، پس به چیزهای دیگر فکر کن؛ آنچه دیگران می‌خواهند یا آنچه تو نیاز داری یا آنچه دیگران نیاز دارند. چیزی را پیدا کن که برایت مهم است و به آن متعهد شو.
null	I'm a Christian teenage girl, and I have lost my virginity. My boyfriend is a Christian teenager too, but things just got out of hand between us in a sexual manner. I planned to abstain from sex but I guess I wasn't clear about this because I was also tempted and led him on. We continued to have sex. Does it mean that he isn't the one God planned for me? We're so young, but that doesn't stop me from dreaming of a potential future together. I really do feel like he is in my life for an important reason. I'm incredibly happy for I was able to escape from several abusive relationships because of him. I love him very much.	I'm not a super religious person... But I can't imagine that if you love him that much and you want him that much, that he wouldn't be the one for you because of something small like that. Sex is an act of love and commitment. If you feel that you want to be with this person for the rest of your life, want to marry them, then why should you have to wait until marriage? If you truly feel that this is the person you want to be with, then why would you need to wait until marriage if you're just showing commitment to each other?	من یک دختر نوجوان مسیحی هستم و باکرگی خود را از دست داده‌ام. دوست‌پسرم هم یک نوجوان مسیحی است، اما رابطه ما به لحاظ جنسی خارج از کنترل شد. من برنامه‌ریزی کرده بودم که از رابطه جنسی خودداری کنم، اما به نظر می‌رسد که در این مورد به روشنی صحبت نکرده‌ام، زیرا خودم نیز وسوسه شدم و او را به جلو هدایت کردم. ما به داشتن رابطه جنسی ادامه دادیم. آیا این به این معناست که او کسی نیست که خدا برای من در نظر گرفته؟ ما خیلی جوان هستیم، اما این مانع از آن نمی‌شود که درباره آینده‌ای احتمالی با یکدیگر رویاپردازی کنم. واقعاً احساس می‌کنم او به دلایلی مهم در زندگی‌ام وجود دارد. من فوق‌العاده خوشحالم که به خاطر او توانستم از چندین رابطه آزاردهنده فرار کنم. من او را بسیار دوست دارم.	من یک فرد فوق‌مذهبی نیستم... اما نمی‌توانم تصور کنم که اگر شما او را این‌قدر دوست دارید و او را آن‌قدر می‌خواهید، به خاطر یک موضوع کوچک مثل این، او مناسب شما نباشد. رابطه جنسی عمل محبت و تعهد است. اگر احساس می‌کنید که می‌خواهید تا پایان عمر با این شخص باشید و می‌خواهید با او ازدواج کنید، پس چرا باید تا ازدواج صبر کنید؟ اگر واقعاً احساس می‌کنید که این فرد کسی است که می‌خواهید با او باشید، پس چرا باید برای نشان دادن تعهدتان تا زمان ازدواج منتظر بمانید؟
null	Sometimes I can't stop thinking about life after death. I was raised in a religion that teaches that we will live on forever either in hell or in heaven. When I think of living forever (even if it is in heaven which should be good), I feel overwhelmed. I don't like the thought of living forever and ever and ever. Sometimes I just can't get the thought out of my mind and the thoughts lead to panic and anxiety. Am I crazy? I don't think these thoughts are normal.	You need to find an outlet. Someone to talk to. Your dad or someone who loves your mother as well is someone ideal. But anyone could help. Just look to someone for help. If you can't find anyone who you think will listen, talk to your mom. It can help greatly just to get the words out. Tell her how you feel about her passing, but then also about everything else. Talk to her about your day. Tell her about happy things. I don't know if you're a religious person, or where you believe she is now, but no matter what you can talk to her.	گاهی نمی‌توانم از فکر به زندگی پس از مرگ دست بردارم. من در دینی بزرگ شدم که آموزه‌اش این است که ما برای همیشه یا در جهنم خواهیم بود یا در بهشت. وقتی به زندگی ابدی فکر می‌کنم (حتی اگر در بهشت باشد که باید خوب باشد)، احساس غرق شدن می‌کنم. به هیچ وجه از فکر زندگی برای همیشه، و همیشه و همیشه خوشم نمی‌آید. گاهی اوقات نمی‌توانم این فکر را از ذهنم بیرون کنم و این افکار به تنگنا و اضطراب منجر می‌شود. آیا من دیوانه‌ام؟ به نظرم این افکار عادی نیستند.	شما نیاز دارید که یک راه خروجی پیدا کنید. کسی برای صحبت کردن. پدرتان یا کسی که مادر شما را نیز دوست دارد، گزینه‌ای ایده‌آل است. اما هر کسی می‌تواند کمک کند. فقط به دنبال کمک باشید. اگر نمی‌توانید کسی را پیدا کنید که فکر می‌کنید گوش می‌دهد، با مادرتان صحبت کنید. این می‌تواند به شدت کمک کند که فقط کلمات را به زبان بیاورید. به او بگویید که چه احساسی نسبت به درگذشت او دارید، و سپس درباره‌ی بقیه‌ی کارها و احساساتتان نیز صحبت کنید. با او درباره‌ی روزتان حرف بزنید. از لحظات شاد به او بگویید. نمی‌دانم که آیا شما فرد مذهبی هستید یا اینکه فکر می‌کنید او اکنون کجاست، اما مهم نیست؛ شما می‌توانید با او صحبت کنید.
null	I have a problem with binge eating, especially during times of stress. I binge eat and feel so overwhelmed with shame and disappointment that I end up going to the gym and trying to exercise the calories off. I am in my late 20s, and I have been dealing with this since I was a teenager. Are there any coping mechanisms I can use to break this cycle?	I believe that for results that last, the best approach is to understand why someone feels like doing a certain behavior."Coping mechanisms" are superficial instruction that people usually give up on when feeling extreme pressure from the problem behaviors.Take the slower road of understanding why you would deprive yourself of enjoying food.Also, if you consider the binging as a mistake of some kind, reflect on why doing something less than ideal, deserves harsh criticism and not tolerance and acceptance that people mess up occasionally.I'm glad you know that there are better ways of treating yourself. This is a valuable awareness of realizing you deserve patience and respect, not humiliation and severe criticism when you are lost as to best ways of self-care.	من با مشکل پرخوری، به‌ویژه در مواقع استرس، مواجه هستم. وقتی پرخوری می‌کنم، احساس شرم و ناامیدی آن‌قدر مرا تحت فشار قرار می‌دهد که در نهایت به باشگاه می‌روم و سعی می‌کنم کالری‌ها را بسوزانم. در اواخر 20 سالگی‌ام هستم و از زمان نوجوانی با این موضوع دست و پنجه نرم می‌کنم. آیا راهکارهای مقابله‌ای وجود دارد که بتوانم از آن‌ها برای شکستن این چرخه استفاده کنم؟	من بر این باورم که برای دستیابی به نتایجی پایدار، بهترین رویکرد این است که بفهمیم چرا فردی تمایل به انجام یک رفتار خاص دارد. "مکانیسم‌های مقابله‌ای" دستورالعمل‌هایی سطحی هستند که افراد معمولاً هنگام احساس فشار شدید ناشی از رفتارهای مشکل‌ساز، از آنها دست می‌کشند. راهی که باید انتخاب کنید، مسیری کندتر است: درک این نکته که چرا خود را از لذت بردن از غذا محروم می‌کنید. همچنین، اگر احساس می‌کنید که پرخوری نوعی اشتباه است، به این فکر کنید که چرا انجام کاری که کمتر از ایده‌آل است، مستحق انتقاد شدید به جای تحمل و پذیرش این واقعیت است که انسان‌ها گاهی مرتکب اشتباه می‌شوند. خوشحالم که می‌دانید روش‌های بهتری برای مراقبت از خود وجود دارد. این آگاهی ارزشمندی است که به شما این احساس را می‌دهد که شایسته صبر و احترام هستید، نه تحقیر و انتقاد شدید زمانی که در یافتن بهترین راه‌های مراقبت از خود دچار سردرگمی هستید.
null	I've had posttraumatic stress disorder for years without my parents ever finding out. I want to overcome it, but it’s so vivid, it’s like it’s happening again. I'm scared and paranoid. I have depression, which I have been struggling with since a young age.	What is the reason you wouldn't want your parents to know you are trying to find your way through PTSD?Would they believe that you've been traumatized?And, do you feel that your parents had a hand in creating your trauma?There is no need to tell your parents you have PTSD unless you feel that doing so will help you. Maybe you intuitively realize that they don't want to understand or know about this.How did you come to the conclusion that you have PTSD?If you are working with a therapist, and a minor, then the laws of your State dictate what information your parents can ask your therapist about you.If you are a grown person and working with a therapist, you have complete legally protected privacy of what you talk about with your therapist.In any case, a good starting point is to know exactly your own reason for wishing to keep your psychological situation hidden from your parents.	من سال‌ها بدون اینکه والدینم متوجه شوند دچار اختلال استرس پس از سانحه بوده‌ام. می‌خواهم بر آن غلبه کنم، اما آنقدر زنده و واقعی است که انگار دوباره در حال وقوع است. من ترسیده و مضطرب هستم. همچنین افسردگی دارم که از سنین کودکی با آن دست و پنجه نرم کرده‌ام.	دلیل اینکه نمی‌خواهید والدینتان بدانند که در تلاش هستید تا با PTSD کنار بیایید چیست؟ آیا آنها معتقدند که شما آسیب دیده‌اید؟ و آیا احساس می‌کنید که والدینتان نقشی در ایجاد این آسیب داشته‌اند؟ نیازی نیست به والدین خود بگویید که دچار PTSD هستید، مگر اینکه احساس کنید این کار به شما کمک می‌کند. شاید به طور غریزی متوجه شده‌اید که آنها نمی‌خواهند این موضوع را درک کنند یا از آن آگاه شوند. چگونه به این نتیجه رسیدید که مبتلا به PTSD هستید؟ اگر با یک درمانگر کار می‌کنید و هنوز کودک هستید، قوانین ایالت شما تعیین می‌کند که والدینتان می‌توانند چه اطلاعاتی را از درمانگرتان درباره شما بپرسند. اگر فرد بالغی هستید و با یک درمانگر کار می‌کنید، از حق حریم خصوصی کاملاً محافظت شده قانونی نسبت به آنچه با درمانگرتان صحبت می‌کنید برخوردارید. در هر صورت، یک نقطه‌ی شروع خوب این است که دقیقاً بدانید چرا می‌خواهید وضعیت روانی خود را از والدینتان پنهان کنید.
null	We’ve been together almost three years. We argue and he ends it by telling me he doesn’t love me. It's hurtful because I am all about resolving the problem, and he dwells on the issue even if I drop what he's done and just swallow my pride and say I am sorry. How can this be resolved? We have kids, and I don't want a broken family because we can't communicate.	Try having a conversation with your boyfriend about your views and wishes for the relationship, when the two of you are having a calm time. A few questions I'd like to ask him is why he says he doesn't love you when the topic at hand is about a specific practical matter.I'd also like to know what he hopes will happen from dwelling on a matter.And, why are you swallowing your pride? Sooner or later this will come up on you in much bigger ways. Instead, try to know your own wishes that you are either not stating or are being ignored by your boyfriend.The best way to resolve accumulated tensions is to slowly open the discussion between the two people.It is possible to stay together forever. What you each need to realize, is the terms under which this would most likely take place.Sending lots of luck!	ما تقریباً سه سال با هم بوده‌ایم. ما بحث می‌کنیم و او با گفتن اینکه مرا دوست ندارد، پایان می‌دهد. این موضوع بسیار آزاردهنده است، زیرا من تمام تلاش خود را برای حل مشکل می‌کنم، اما او همچنان روی مسئله متمرکز می‌شود، حتی وقتی که من موضوعی را که او انجام داده کنار می‌گذارم و با افتخارم خداحافظی می‌کنم و می‌گویم بابتش متاسفم. چگونه می‌توان این مشکل را حل کرد؟ ما بچه داریم و نمی‌خواهم خانواده‌ام به‌خاطر عدم توانایی در برقراری ارتباط از هم بپاشد.	سعی کنید با دوست پسرتان درباره دیدگاه‌ها و آرزوهای خود برای رابطه صحبت کنید، زمانی که هر دو در حال گذراندن یک زمان آرام هستید. چند سوالی که می‌خواهم از او بپرسم این است که چرا وقتی موضوع بحث مربوط به یک مسأله خاص عملی است، می‌گوید که عاشق شما نیست. همچنین، دوست دارم بدانم از بررسی یک موضوع چه چیزی را امید دارد و چرا غرورتان را نادیده می‌گیرید؟ دیر یا زود این مسائل به شکل‌های بسیار بزرگ‌تر برای شما بیرون خواهند آمد. به جای آن، سعی کنید خواسته‌های خود را بشناسید که یا بیان نمی‌کنید و یا توسط دوست پسرتان نادیده گرفته می‌شوند. بهترین راه برای حل تنش‌های انباشته شده، به آرامی مطرح کردن بحث بین دو نفر است. ممکن است که همیشه با هم بمانید. آنچه هر یک از شما باید درک کند، شرایطی است که احتمالاً تحت آن این رابطه ادامه خواهد یافت. آرزوی موفقیت برای شما!
null	Me and the father of my child have been dating for a year. We had a big argument and at first he wanted to work it out. But with time he started asking others and they told him to leave me. Now he wants me to wait on him to mature. He wants to talk to other people. Then come back in four years. He doesn't want to deal with me while I'm pregnant. He doesn't take me to the doctor or anything. I feel alone. How do I handle this situation?	Well, as far as your boyfriend, sounds like he has received advice from others that is not wise advice. Leaving is not the answer after a "big argument" as you mentioned. However this is not surprising to me based on his possible age and maturity level. Having a baby is a lifetime responsibility and there are very few who handle this or who realizes that it requires one to step their game up. This is something that he has to realize and be encouraged by his parents or a mature adult to do. Hopefully, someone who has better (wise) advice will talk to him and he will listen.As for you, how do you handle this situation is your question....you do what you have to do to prepare for your baby, with or without him. A lot can happen in four years and you don't have time, are not required, and can't wait to see what will happen with him. You have a LIFE to prepare for, to feed, to protect, and to love. Can you tell your baby to wait; I don't want to deal with you now; I need to mature; I will be back to see you later; Hope you will be fine? Nope!!! As I always say, you are not alone because there is someone somewhere going through the same or similar thing. Develop healthy friendships...whether with family, friends or new people who may enter your life. Your support system will grow and life will go on...with or with him. Stay focus on you and your baby...	من و پدر فرزندم یک سال است که با هم هستیم. ما یک دعوای بزرگ کردیم و او در ابتدا می‌خواست که مشکلات‌مان را حل کنیم. اما به مرور زمان شروع به مشاوره با دیگران کرد و آنها به او پیشنهاد دادند که من را ترک کند. حالا او می‌خواهد که من منتظر بمانم تا او بالغ شود. او می‌خواهد با افراد دیگری صحبت کند و بعد از چهار سال برگردد. او نمی‌خواهد در دوران بارداری‌ام با من در ارتباط باشد. نه به دکتر می‌بردم، نه کاری دیگر انجام می‌دهد. احساس تنهایی می‌کنم. چه طور باید با این وضعیت کنار بیایم؟	خوب، تا جایی که به دوست پسرتان مربوط می‌شود، به نظر می‌رسد او از دیگران نصیحت‌هایی در نظر گرفته که چندان عاقلانه نیست. همان‌طور که اشاره کردید، ترک کردن بعد از یک "جدال بزرگ" راه‌حل نیست. با این حال، این موضوع با توجه به سن و سطح بلوغ احتمالی‌اش برای من تعجب‌آور نیست. بچه‌دار شدن یک مسئولیت مادام‌العمر است و افراد معدودی هستند که واقعاً می‌فهمند این مسئولیت نیاز به جدیت و پیشرفت دارد. او باید این حقیقت را بپذیرد و باید توسط والدین یا یک بزرگسال بالغ از این موضوع حمایت و تشویق شود. امیدوارم کسی با نصیحت‌های عاقلانه‌تر با او صحبت کند و او گوش دهد. در مورد شما، پرسش این است که چگونه با این وضعیت کنار بیایید... شما باید برای آماده شدن برای نوزادتان، وظایفی را که نیاز است انجام دهید، خواه او باشید یا نه. در عرض چهار سال، اتفاقات زیادی ممکن است بیفتد و شما زمان، نیاز یا نمی‌توانید منتظر بمانید تا ببینید چه پیش خواهد آمد. شما یک زندگی دارید که باید برای آن آماده شوید، تغذیه کنید، حمایت کنید و دوستش داشته باشید. آیا می‌توانید به کودک خود بگویید که صبر کند؛ من الان نمی‌خواهم با تو سر و کار داشته باشم؛ نیاز دارم بالغ شوم؛ بعداً برمی‌گردم تا تو را ببینم؛ امیدوارم حالت خوب باشد؟ نه!!! همانطور که همیشه می‌گویم، شما تنها نیستید؛ زیرا کسی در جایی دیگر هم همین تجربه را دارد. روابط سالمی ایجاد کنید... چه با خانواده، دوستان یا افراد جدیدی که ممکن است به زندگی شما وارد شوند. سیستم حمایتی‌تان رشد خواهد کرد و زندگی با یا بدون او ادامه خواهد داشت. روی خودتان و نوزادتان تمرکز کنید...
null	Something happened this summer that I cannot forgive myself for. When I think about what happened, I feel ashamed and guilty even though my loved ones forgave me.	Realize that you are human, not perfect and will make the wrong decisions at times. That is OK, we all have. However, the best way is to say OK, I did it, learned from it, will not do that again. EVER!!! You can get pass it; grow from it. Unfortunately, we forgive others faster than we do ourselves because we hold ourselves to higher standards or expected better behavior from ourselves. It can be embarrassing, hurtful, almost unforgiving at times. But how do you forgive yourself? Take a Deep Breathe..... and then acknowledge that you did something wrong, acknowledge it, and say to self, "I forgive me". Just like you would say to someone else. This starts the process of forgiving. Also ask yourself these questions: What lesson did I learn? What would I have done differently? What will be a trigger that will make me do that again, if I happened to be weak or tempted? Avoid or prepare for those triggers.... Forgiving yourself will set you free from the prison you have put yourself in. You would start back living.	تابستان امسال اتفاقی افتاد که نمی توانم خود را به خاطر آن ببخشم. وقتی به آنچه رخ داده فکر می کنم، با وجود اینکه عزیزانم مرا بخشیده‌اند، باز هم احساس شرمندگی و گناه می‌کنم.	بدانید که شما انسان هستید، کامل نیستید و گاهی تصمیمات اشتباهی خواهید گرفت. این طبیعی است، همه ما چنین تجربه‌ای داشته‌ایم. با این حال، بهترین راه این است که بگویید: «خوب، من این کار را انجام دادم، از آن آموختم و دیگر این کار را تکرار نخواهم کرد. هرگز!!! » شما می‌توانید از آن عبور کنید و رشد کنید. متأسفانه، ما دیگران را سریع‌تر از خودمان می‌بخشیم، زیرا خود را به استانداردهای بالاتری می‌سنجیم یا از خودمان انتظار رفتاری بهتر داریم. این موضوع ممکن است گاهی شرم‌آور، آسیب‌زا و تقریباً غیرقابل‌بخش باشد. اما چگونه می‌توانید خودتان را ببخشید؟ یک نفس عمیق بکشید..... و سپس اعتراف کنید که کار اشتباهی انجام داده‌اید، آن را بپذیرید و به خود بگویید: «من خودم را می‌بخشم»، درست مانند این که به دیگری بگویید. این آغاز فرآیند بخشش است. همچنین این سوالات را از خود بپرسید: چه درسی آموختم؟ چه چیزی را می‌توانستم به طور متفاوت انجام دهم؟ چه محرکی ممکن است باعث شود دوباره این کار را بکنم، اگر ضعيف یا وسوسه شوم؟ از آن محرک‌ها دوری کنید یا برای مواجهه با آن‌ها آمادگی داشته باشید.... بخشیدن خود، شما را از زندانی که در آن گرفتار شده‌اید آزاد می‌کند. شما دوباره زندگی را آغاز خواهید کرد.
null	I get so much anxiety, and I don’t know why. I feel like I can’t do anything by myself because I’m scared of the outcomes.	This is a very common question in my practice. Panic attacks typically emerge from an underlying issue (ex. Depression, low self-esteem, fears). To decrease your anxiety symptoms it’s recommended to seek treatment with a therapist who specializes in working with anxiety disorders and most importantly one with whom you feel comfortable with.In my practice I educate clients about their anxiety and discuss building a framework with helpful tools for decreasing anxiety:1. Starting a daily mindfulness practice. For example: listening to guided meditation; engaging in deep breathing exercises; yoga practice; or other positive calming activities.2. Understand your negative and positive thoughts. Many times we tend to focus on the potential for bad things to happen. Increase positive self-talk when feeling down or when anxious. For example: "I don't need to worry, I am calm and relaxed". 3. Exposure to fearful or anxious situations. This can be accomplished under the care of a mental health professional. Many times we shy away from things that make us feel uncomfortable or insecure. This may led to an increase in isolating behaviors resulting in difficulty in performing things we were once able to do. For example: leaving the house; presenting in front of others; going to social events; and having conversations with people. However, the more we expose ourselves and practice the use of our positive coping skills (ex. deep breathing) the chances of anxiety will decrease. I hope this was helpful. Keep in mind, a therapist can help with guiding you through self relaxation and improvement.	من خیلی اضطراب دارم و نمی‌دانم چرا. احساس می‌کنم نمی‌توانم هیچ کاری را به تنهایی انجام دهم، چون از نتایج آن می‌ترسم.	این یک سوال بسیار رایج در کار من است. حملات پانیک معمولاً ناشی از یک مشکل زمینه‌ای (مانند افسردگی، اعتماد به نفس پایین، ترس‌ها) هستند. برای کاهش علائم اضطراب، توصیه می‌شود با یک درمانگر متخصص در اختلالات اضطرابی همکاری کنید و مهم‌تر از همه با فردی که با او احساس راحتی می‌کنید. در تمرینات من، به Clients آموزش می‌دهم که درباره اضطرابشان آگاهی کسب کنند و ساختاری با ابزارهای مفید برای کاهش اضطراب بسازند: ۱. آغاز یک تمرین روزانه‌ی ذهن‌آگاهی. به عنوان مثال: گوش دادن به مراقبه‌ی هدایت‌شده؛ انجام تمرینات تنفس عمیق؛ تمرین یوگا؛ یا دیگر فعالیت‌های آرامش‌بخش مثبت. ۲. درک افکار منفی و مثبت خود. اغلب ما تمایل داریم بر روی احتمال بروز اتفاقات بد تمرکز کنیم. در زمان ناراحتی یا اضطراب، خودگویی مثبت را افزایش دهید. به عنوان مثال: "من نیازی به نگرانی ندارم، من آرام و ریلکس هستم." ۳. قرار گرفتن در معرض موقعیت‌های ترسناک یا اضطراب‌آور. این کار می‌تواند تحت نظارت یک متخصص سلامت روان صورت گیرد. اغلب ما از چیزهایی که موجب احساس ناراحتی یا ناامنی می‌شود دوری می‌کنیم. این ممکن است منجر به افزایش رفتارهای انزواگرایانه شود که انجام کارهایی را که قبلاً قادر به انجام‌شان بوده‌ایم، دشوار می‌کند. به عنوان مثال: خروج از خانه؛ ارائه در برابر دیگران؛ شرکت در رویدادهای اجتماعی؛ و گفتگو با افراد. با این حال، هرچقدر بیشتر خود را در معرض این موقعیت‌ها قرار دهیم و مهارت‌های مقابله‌ای مثبت (مانند تنفس عمیق) را تمرین کنیم، احتمال تجربه اضطراب کاهش می‌یابد. امیدوارم این مطالب مفید بوده باشد. به یاد داشته باشید که یک درمانگر می‌تواند در راهنمایی شما برای آرامش و بهبود خود کمک کند.
null	We’ve been together almost three years. We argue and he ends it by telling me he doesn’t love me. It's hurtful because I am all about resolving the problem, and he dwells on the issue even if I drop what he's done and just swallow my pride and say I am sorry. How can this be resolved? We have kids, and I don't want a broken family because we can't communicate.	Communication involves a listener and a speaker. Both have to be willing to do their part to make communication work. This is something that takes both and not just one. Without both, communication is impossible. Staying together and the kids observing unhealthy communication is already broken. Seek help to improve communication. Couples' counseling would be helpful.	تقریباً سه سال است که با هم هستیم. ما بحث می‌کنیم و او با گفتن اینکه مرا دوست ندارد، بحث را به پایان می‌رساند. این موضوع آزاردهنده است زیرا من تمام تلاشم را برای حل مشکل می‌کنم، اما او همچنان بر موضوع تمرکز می‌کند حتی وقتی که من کار او را نادیده می‌گیرم و غرورم را کنار می‌گذارم و می‌گویم متاسفم. چگونه می‌توان این مشکل را حل کرد؟ ما بچه داریم و نمی‌خواهم خانواده‌ام به خاطر عدم ارتباط ما از هم بپاشد.	ارتباط شامل یک شنونده و یک گوینده است. هر دو باید مایل باشند که نقش خود را در ایجاد ارتباط ایفا کنند. این فرآیند نیازمند همکاری هر دو طرف است و فقط با یکی ممکن نیست. بدون هر دو، برقراری ارتباط غیرممکن خواهد بود. اگر زوجین در کنار هم باشند و کودکان شاهد ارتباط ناسالم میان آن‌ها باشند، این رابطه از قبل آسیب دیده است. برای بهبود ارتباطات، به دنبال کمک باشید. مشاوره زوجین می‌تواند بسیار مفید باشد.
null	I found out my boyfriend takes anti-depression medicine. Lately he's been saying he has a lot on his mind, and he needs time to think about us. We've only been dating 3 weeks but I like him a lot.	Give him the time and space he needs. Obviously something is going on with him that he needs time to process, think about, and work through. Respect that most men are not talkers but more thinkers. If and when he is ready to talk, he will. When and if he does talk, be a comforting listener and put yourself in his shoes the best you can to be the support he needs. Don't take it personal because you just been dating 3 weeks and his depression maybe something that been going on for a while. If you do like him...showing him by being patient and supportive at this time.	متوجه شدم که دوست پسرم داروی ضدافسردگی مصرف می‌کند. اخیراً گفته که افکار زیادی در ذهنش دارد و به زمان نیاز دارد تا دربارهٔ ما فکر کند. ما فقط ۳ هفته است که با هم هستیم، ولی من او را خیلی دوست دارم.	زمان و فضای مورد نیازش را به او بدهید. بدیهی است که او در حال تجربه چیزی است که به زمان برای پردازش، فکر کردن و حل و فصل آن نیاز دارد. به این نکته احترام بگذارید که بیشتر مردان کمتر صحبت می‌کنند و بیشتر تفکر می‌کنند. اگر و زمانی که او آماده‌ی صحبت باشد، به گفتگو خواهد پرداخت. وقتی او صحبت می‌کند، آرامش‌بخش و شنونده‌ای دلسوز باشید و تا حد ممکن خود را به جای او بگذارید تا حمایت مورد نیازش را فراهم کنید. این موضوع را شخصی نگیرید، زیرا شما فقط سه هفته با هم هستید و افسردگی او ممکن است حاوی مسائلی باشد که مدت‌هاست ادامه دارد. اگر او را دوست دارید، نشان دادن صبر و حمایت در این زمان مهم است.
null	Whenever I have to speak in public or be in big crowds, I freak out. I get light-headed, sweaty, and I have trouble breathing.	As you do it more, it should get better or at less with less anxiety. Anxiety is normal for most when speaking in public. I hear this from even the best of facilitators who have been doing it for years. I even experienced that when I first became a counselor and had to lead classes. I asked myself why were I so anxious? I admit at that time I didn't have confidence in myself. The more I prepared and practiced, the more my confidence level increased. Yours will too...	هر بار که مجبور می‌شوم در جمع صحبت کنم یا در جمع‌های بزرگ حضور داشته باشم، مضطرب می‌شوم. سبکی سر می‌کنم، عرق می‌کنم و دچار مشکل تنفسی می‌شوم.	هرچه بیشتر این کار را انجام دهید، باید با اضطراب کمتری بهتر شود یا حداقل اضطراب شما کمتر شود. اضطراب برای اکثر افراد هنگام صحبت در جمع طبیعی است. من این را حتی از بهترین تسهیل‌کننده‌ها که سال‌هاست این کار را انجام می‌دهند می‌شنوم. من همچنین زمانی که برای اولین بار مشاور شدم و مجبور شدم کلاس‌ها را اداره کنم، این احساس را تجربه کردم. از خودم پرسیدم چرا اینقدر مضطربم؟ اعتراف می‌کنم در آن زمان به خودم اعتماد نداشتم. هر چه بیشتر آماده می‌شدم و تمرین می‌کردم، سطح اعتماد به نفس من بیشتر می‌شد. اعتماد به نفس شما هم همین‌طور خواهد بود...
null	My coworkers are making false statements about me to the boss, saying I have mood swings. They have no proof to back it up. Can my employer make me see a therapist of their choice?	If this is a concern of a few coworkers, make sure it is not something they see but you don't admit to. Employers can "suggest" or something "stipulate" in continued employment with them for you to go to their Employment Assistance Provider (EAP) if they have noticed the same behavior and concerned of how it is effecting productivity or employee relationships. No one wants to work in a environment which they consider hostile. Employers can be held responsible if they do not take action.Couple of things you can do...Ask a coworker in which you trust and respect if what others are saying is true?Seek professional help from your primary care provider or counselor if mood swings do exist.	همکارانم اظهارات نادرستی درباره من به رئیس مطرح می‌کنند و می‌گویند که من نوسانات خلقی دارم. آنها هیچ مدرکی برای تأیید این ادعا ندارند. آیا کارفرمای من می‌تواند مرا به مراجعه به درمانگر مورد نظر خود ملزم کند؟	اگر این نگرانی از سوی چند همکار مطرح شده است، اطمینان حاصل کنید که این مسئله چیزی نیست که آنها می‌بینند اما شما به آن اعتراف نمی‌کنید. کارفرمایان می‌توانند در ادامه همکاری با شما «پیشنهاد» کنند یا چیزی «قید کنند» که در صورت مشاهده رفتار مشابه و نگرانی درباره تأثیر آن بر بهره‌وری یا روابط کارمندان، شما باید به ارائه‌دهنده خدمات استخدام (EAP) مراجعه کنید. هیچکس نمی‌خواهد در محیطی کار کند که آن را خصمانه می‌داند. اگر کارفرمایان اقدام نکنند، ممکن است مسئول باشند. چند مورد که می‌توانید انجام دهید: از همکار مورد اعتماد و محترمی بپرسید که آیا آنچه دیگران می‌گویند حقیقت دارد یا نه؟ از پزشک یا مشاور خود کمک حرفه‌ای بگیرید اگر که نوسانات خلقی وجود دارد.
null	I am a teenage girl. I've been seeing the same dream once in a while since I was very young. The problem is that I don't remember anything about this dream. I still know that it's the same one, and then I wake up in a panic, and I cry really loud without knowing the reason. Why do I see the same dream, why can I not remember it, and what should I do to remember it?	There is no scientifically established formula for understanding dreams, that I know about, however, many people get a great deal of value from exploring what their dreams mean. It is believed by many that our dreams contain metaphors that represent meaningful patterns in our lives and relationships and if we pay attention to them we can learn important things about ourselves. One thing you might try, to see if you can get more insight into the dream and possibly begin remembering things, is to take note of whatever you do remember, any details about your experience, such as when do you wake up from the dream, how do you feel, both emotionally and physically, what are you thinking about when you wake up, is there any pattern in terms of what happens to you in your waking life around the time you have this dream... If you can keep a journal or a recording device to speak into by your bed, you can try to record whatever you do remember and notice as soon as you wake up. People seem to have more difficulty remembering dreams, the more time they let go by before attempting to record the dream, or if you go back to sleep before recording what you remember.	من یک دختر نوجوان هستم. از زمانی که خیلی کوچک بودم، هر از گاهی همین خواب را می‌بینم. مشکل این است که هیچ چیز از این خواب به خاطر ندارم. با این حال، می‌دانم که این خواب همان خواب است و سپس با حالتی وحشت‌زده از خواب بیدار می‌شوم و بدون اینکه دلیلش را بدانم، خیلی بلند گریه می‌کنم. چرا دائما همین خواب را می‌بینم، چرا نمی‌توانم آن را به یاد بیاورم، و چه کاری باید انجام دهم تا آن را به یاد بیاورم؟	هیچ فرمول علمی شناخته‌شده‌ای برای درک رویاها وجود ندارد، اما بسیاری از افراد از کاوش در معانی رویاهای خود ارزش زیادی کسب می‌کنند. بسیاری بر این باورند که رویاهای ما حاوی استعاره‌هایی هستند که الگوهای معناداری در زندگی و روابط ما را نمایان می‌سازند و با توجه به آن‌ها می‌توانیم نکات مهمی درباره خود بیاموزیم. یکی از کارهایی که می‌توانید انجام دهید تا ببینید آیا می‌توانید بینش بیشتری درباره رویا به دست آورید و به احتمال زیاد مواردی را به خاطر بسپارید، این است که هر آنچه را به یاد دارید، شامل جزئیات تجربه‌تان مانند زمان بیدار شدن از رویا، احساسات‌تان از نظر عاطفی و جسمی، افکار‌تان هنگام بیداری، و الگوهای مرتبط با زندگی‌تان Around the time of the dream یادداشت کنید. اگر می‌توانید یک دفترچه یادداشت یا دستگاه ضبط صوت در کنار تخت قرار دهید، می‌توانید هر آنچه را به یاد می‌آورید به محض بیداری ثبت کنید. به نظر می‌رسد که افراد در یادآوری رویاها دشواری بیشتری دارند، هرچه زمان بیشتری را قبل از تلاش برای ثبت آن سپری کنند، یا اگر قبل از ضبط آنچه به خاطر آورده‌اند دوباره بخوابند.
null	My mom is always bossy and treats me like a child even though I'm in my 20s. She argues with me over stupid stuff.	This is a common issue. You grow up gradually, and parents often forget to shift their habitual responses according to your newfound level of maturity and growing need for freedom and independance. I'm all for helping you find new ways to cope and interact with your mom. Ultimately, you only have control over yourself, so that's the place to start. You can remind yourself that Mom's behaviours don't mean that she doesn't trust you or love you; it's just that she has habitual ways of talking to you that seem stuck in the fourteen year old range. If you can see her responses as habits, rather than a reflection of how she feels about you, then you can keep yourself calm. The more calm you are, the more she will buy into it when you invite her into a different sort of relationship. Take a look at the picture from her perspective. She may feel overwhelmed with finances (are you in college?), and feel burdened by the mundane tasks in life that she doesn't know how to recruit help for. I bet your mom spends a lot of time picking up after you, cleaning, cooking, doing laundry...all those thankless mom tasks. Take a look at how she talks to you... is she nagging about chores? Can you see that underneath the nagging there's a pretty overwhelmed and powerless person who needs assistance? Okay, so my guess is that you both have a legitimate beef. She wants help. You want respect. Let's talk about how you get both.I propose that you sit down with mom and negotiate out a different sort of dynamic. "Mom...I see us as stuck in how we interacted when I was fourteen. Can we do this differently in a way that we both get what we want?" Sell it as "win-win". Then you write down some things that end up forming a contract. The first part is stuff that's your business and your business alone: things you want your mom to respect, like your room, your school, your job, your personal relationships and hygiene.... Mom's voice has no place in these arenas, unless you are storing food in your room and it's a health hazard. This is a "Mom says nothing about" list. The second part is about what Mom needs from you. What are her expectations about your role in the home as an adult. Does she want you to contribute to rent? Buy your own food? Do your own laundry? What items can we put in your control that would take some burden off of Mom? How will these things be enforced? What will happen if you don't follow through? Write it all down so it's really clear. It has to all be mutually agreed upon.The third part of the conversation is about how she talks to you, and how you talk to her. You can let her know that you don't want to be told what to do or when to do it; that doesn't work when you're 20 years old. Listen to what she wants too. Beyond the contract you've just written up, anything else you want from each other is a request, it's optional, and whether and when you do it is at your discretion. My guess is that if she spoke to you with more respect, you'd be more willing to help out. AND, I think if you participated a bit more she would nag at you less. Go for the win-win. I wish you well as you negotiate a new relationship with Mom. :)	مادرم همیشه سخت‌گیر است و با من به گونه‌ای رفتار می‌کند که گویی هنوز بچه‌ام، حتی با این که در دهه‌ی بیستم زندگی‌ام هستم. او بر سر مسائل بی‌اهمیت با من بحث می‌کند.	این یک مسئله رایج است. شما به تدریج بزرگ می‌شوید و والدین اغلب فراموش می‌کنند که واکنش‌های معمول خود را متناسب با سطح بلوغ جدید و نیازهای رو به رشد شما به آزادی و استقلال تغییر دهند. من کاملاً آماده‌ام تا به شما در پیدا کردن راه‌های جدید برای کنار آمدن و تعامل با مادرتان کمک کنم. در نهایت، شما تنها بر خودتان کنترل دارید، بنابراین اینجا جایی برای شروع است. می‌توانید به خود یادآوری کنید که رفتارهای مادر به این معنا نیست که او به شما اعتماد ندارد یا شما را دوست ندارد؛ بلکه او عادت‌های خاصی در صحبت کردن با شما دارد که به نظر می‌رسد در محدوده چهارده سالگی متوقف شده است. اگر بتوانید پاسخ‌های او را به عنوان عادت‌هایی ببینید، نه بازتابی از احساس او نسبت به شما، می‌توانید آرامش خود را حفظ کنید. هرچه آرامش بیشتری داشته باشید، او بیشتر به نوع جدیدی از رابطه‌ای که شما دعوتش می‌کنید اهمیت می‌دهد. از دیدگاه او به موضوع نگاه کنید. او ممکن است از نظر مالی احساس overwhelmed (غرق شدن) کند (آیا شما در دانشگاه هستید؟) و تحت بار کارهای روزمره‌ای که نمی‌داند چگونه به آنها کمک کند، احساس فشار کند. مطمئنم که مادرت زمان زیادی را صرف مرتب کردن بعد شما، تمیز کردن، آشپزی و شستن لباس می‌کند... تمام کارهای طاقت‌فرسای مادری. ببینید او چگونه با شما صحبت می‌کند... آیا درباره کارهای خانه به شما تذکر می‌دهد؟ آیا می‌توانید ببینید که زیر این تذکرها یک فرد بسیار overwhelmed و ناتوان وجود دارد که به کمک نیاز دارد؟ احتمالاً هر دو شما دغدغه‌های منطقی دارید. او به کمک نیاز دارد، و شما به احترام. بیایید در مورد چگونگی دستیابی به هر دو صحبت کنیم. پیشنهاد می‌کنم که با مادرتان بنشینید و ساختار جدیدی از تعامل را مورد بحث قرار دهید. "مامان... من احساس می‌کنم که در نحوه تعامل‌مان در سن چهارده سالگی گیر کرده‌ایم. می‌توانیم این مسئله را به گونه‌ای متفاوت حل کنیم که هر دو به خواسته‌هایمان برسیم؟" این را به عنوان یک "پیروزی برای هر دو طرف" ارائه دهید. سپس نکاتی را یادداشت کنید که به تشکیل یک قرارداد منجر می‌شود. بخش اول شامل مواردی است که فقط به شما مربوط می‌شود: چیزهایی که می‌خواهید مادرتان به آنها احترام بگذارد، مانند اتاقتان، مدرسه، شغل، روابط شخصی و بهداشت فردی... در این موارد، صدای مادر نباید جایی داشته باشد، مگر اینکه بهداشت عمومی در خطر باشد و شما غذا را در اتاق‌تان نگهداری کنید. این یک لیست "مامان چیزی در موردش نمی‌گوید" است. بخش دوم مربوط به نیازهای مادر از شماست. انتظارات او از نقش شما در خانه به عنوان یک بزرگسال چیست؟ آیا او می‌خواهد که شما به اجاره کمک کنید؟ غذای خودتان را بخرید؟ لباس‌های خودتان را بشویید؟ چه مواردی را می‌توانیم به شما واگذار کنیم تا باری از دوش مادر برداشته شود؟ این موارد چگونه اجرا خواهند شد؟ اگر به تعهدات‌تان عمل نکنید، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ همه این نکات را بنویسید تا کاملاً واضح باشد. این موارد باید به توافق دوجانبه برسند. بخش سوم گفتگو در مورد نحوه صحبت او با شما و نحوه صحبت شما با او است. می‌توانید به او بگویید که نمی‌خواهید به شما دستور داده شود یا زمان انجام کارها مشخص شود؛ این در زمانی که شما 20 ساله هستید کار نمی‌کند. به خواسته‌های او نیز توجه کنید. فراتر از قراردادی که به تازگی نوشته‌اید، هر چیزی که از یکدیگر بخواهید یک درخواست است، اختیاری است و اینکه آیا و چه زمانی آن را انجام دهید به اختیار شماست. به احتمال زیاد، اگر او با احترام بیشتری با شما صحبت کند، شما نیز تمایل بیشتری به کمک خواهید داشت. و فکر می‌کنم اگر شما کمی بیشتر درگیر شوید، او نیز کمتر از شما انتقاد خواهد کرد. به سمت "برنده-برنده" بروید. برای شما آرزوی موفقیت دارم در مذاکره برای ایجاد یک رابطه جدید با مادرتان. :)
null	I get so much anxiety, and I don’t know why. I feel like I can’t do anything by myself because I’m scared of the outcomes.	The other two post answers to your question are very good and I don't feel the need to repeat what has already been said quite well, but I will offer one other option I have been able to utilize quite successfully with those dealing with panic attacks. Chain analysis is a fantastic way for your to map out the situation starting with the prompting event, the chain of events ((links) that lead up to the behavior - in this case a panic attack, and then what the consequences were. See the illustration below:<img src="	من اضطراب زیادی دارم و نمی‌دانم چرا. احساس می‌کنم به تنهایی نمی‌توانم هیچ کاری انجام دهم، چون از پیامدها می‌ترسم.	The other two responses to your question are excellent, and I don't see the need to reiterate what has already been well articulated. However, I would like to offer an additional option that I have successfully used with individuals experiencing panic attacks. Chain analysis is a powerful method for mapping out the situation, beginning with the triggering event, followed by the sequence of events (the "links") leading up to the behavior—in this case, a panic attack—and concluding with the consequences. Please refer to the illustration below:
null	such as not enough sleep	0	ترجمه: مانند بی‌خوابی کافی نبودن	It seems that the original text and translation were not provided. Please share the text you would like me to refine, and I'll be happy to assist you.
null	Whenever I have to speak in public or be in big crowds, I freak out. I get light-headed, sweaty, and I have trouble breathing.	Basically, your response is the fight, flight or freeze reaction which is hard wired into the human nervous system, specifically, the autonomic nervous system (called the autonomic response). This system is responsible for regulating the heart, digestion, respiratory rate as well as other aspects which match the symptoms you describe. It is largely an unconscious function, but with training it can be managed such as a public speaking course in which you prepare and even have some exposure to smaller experiences to help you prepare and cope for larger presentations. One of the greatest applications of addressing this response is the NASA program which exposes the astronauts to situations they will encounter while in space which will trigger the response so that when it does happen (not if but when) that they are able to move through the challenge with success. You can learn more about his by going to TED Talks “What I learned about going blind in space” It is a truly inspiring look at what you are experiencing as well as how to deal with it. With that being said, finding a program like a Dale Carnegie Public Speaking program can help. Working with a counselor who can help you utilize visualization of an upcoming speech has been shown to help and you can always talk to your doctor to see what options might be available there as well. Good luck!	هر زمان که مجبور می‌شوم در جمع صحبت کنم یا در جمع‌های بزرگ حضور داشته باشم، مضطرب می‌شوم. سبکی سر می‌کنم، عرق می‌کنم و در تنفس دچار مشکل می‌شوم.	اساساً پاسخ شما واکنش مبارزه، فرار یا انجماد است که به طور ذاتی در سیستم عصبی انسان، به‌ویژه در سیستم عصبی خودکار (که به آن پاسخ خودکار گفته می‌شود) وجود دارد. این سیستم مسئول تنظیم ضربان قلب، هضم، و نرخ تنفس است و همچنین جنبه‌های دیگری که با علائمی که توصیف می‌کنید مطابقت دارند. این عملکرد عمدتاً ناخودآگاه است، اما با آموزش می‌توان آن را مدیریت کرد؛ مشابه یک دوره سخنرانی عمومی که در آن شما آماده می‌شوید و حتی با تجربیات کوچکتر مواجه می‌شوید تا به شما در آماده‌سازی و مدیریت ارائه‌های بزرگ‌تر کمک کند. یکی از بزرگ‌ترین کاربردهای رسیدگی به این واکنش، برنامه ناسا است که فضانوردان را در معرض شرایطی قرار می‌دهد که در فضا با آن مواجه می‌شوند و می‌تواند این واکنش را تحریک کند، به‌طوری که وقتی این اتفاق می‌افتد (نه اگر، بلکه وقتی) آنها بتوانند با موفقیت از پس چالش‌ها برآیند. می‌توانید بیشتر در مورد این موضوع با مراجعه به سخنرانی TED به نام "آنچه در مورد کور شدن در فضا آموختم" یاد بگیرید. این سخنرانی نگاهی واقعاً الهام‌بخش به آنچه که شما تجربه می‌کنید و نحوه برخورد با آن دارد. با این تفاسیر، پیدا کردن برنامه‌ای مانند برنامه سخنرانی عمومی دیل کارنگی می‌تواند مفید باشد. کار کردن با مشاوری که می‌تواند به شما در استفاده از تجسم درباره یک سخنرانی آینده کمک کند، نشان داده است که مؤثر است و همیشه می‌توانید با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید چه گزینه‌هایی ممکن است در دسترس باشد. موفق باشید!
null	We’ve been together almost three years. We argue and he ends it by telling me he doesn’t love me. It's hurtful because I am all about resolving the problem, and he dwells on the issue even if I drop what he's done and just swallow my pride and say I am sorry. How can this be resolved? We have kids, and I don't want a broken family because we can't communicate.	You can't fix this by yourself, but I applaud you for trying. One person working hard in a relationship can make things better for a while., but in the long haul you need two people giving some effort. I'm reading between your lines here and I wonder if your need to keep the family together is getting you to apologize when you've done nothing wrong and ignore things you've felt hurt by. I sense that you're doing all the work...that it's not balanced. I have worked with many couples and I've learned never to underestimate what kind of change is possible; anything is possible. But in order for change in a couple to occur, you need two people who are both willing to own their choices and behaviours, and who have empathy. Your boyfriend doesn't appear to have these components; he pushes you away and blames you when he's done something hurtful.Can you be honest with yourself about what's happening? I encourage you to sit down with a trusted friend or therapist and look at what you have here and what your options are. I wish you well.	ما تقریباً سه سال با هم بوده‌ایم. ما بحث می‌کنیم و او بحث را با این جمله که مرا دوست ندارد پایان می‌دهد. این برایم آزاردهنده است زیرا من تمام تلاش خود را برای حل مشکل می‌کنم و او همچنان بر مسأله تمرکز می‌کند، حتی اگر من کار او را فراموش کنم و غرورم را کنار بگذارم و بگویم متاسفم. چگونه می‌توان این مشکل را حل کرد؟ ما بچه داریم و نمی‌خواهم خانواده‌امان به خاطر عدم توانایی‌مان در برقراری ارتباط از هم بپاشد.	شما نمی‌توانید این موضوع را به تنهایی حل کنید، اما من به دلیل تلاشی که کرده‌اید، شما را تحسین می‌کنم. یک نفر که در یک رابطه سخت کار می‌کند می‌تواند برای مدتی اوضاع را بهبود بخشد، اما در طولانی‌مدت به تلاش هر دو نفر نیاز است. از بین کلمات شما می‌خوانم و می‌خواهم بدانم آیا تمایل شما برای حفظ خانواده باعث شده است تا وقتی هیچ اشتباهی مرتکب نشده‌اید عذرخواهی کنید و به چیزهایی که شما را آزار داده‌اند بی‌توجهی کنید. حس می‌کنم که شما تمام بار را به دوش می‌کشید و این وضعیت متوازن نیست. من با زوج‌های زیادی کار کرده‌ام و یاد گرفته‌ام که هرگز نباید پتانسیل تغییر را دست کم گرفت؛ هر چیزی ممکن است. اما برای اینکه تغییر در یک رابطه اتفاق بیفتد، به دو نفر نیاز است که هر دو مایل باشند تا مسئولیت انتخاب‌ها و رفتارهای خود را بپذیرند و همدلی داشته باشند. به نظر می‌رسد دوست‌پسر شما این ویژگی‌ها را ندارد؛ او شما را دور می‌کند و وقتی کاری آزاردهنده انجام می‌دهد، شما را سرزنش می‌کند. آیا می‌توانید با خودتان صادق باشید و در مورد آنچه در حال وقوع است تأمل کنید؟ من شما را تشویق می‌کنم که با یک دوست یا درمانگر مورد اعتماد نشسته و ببینید که چه چیزی در این رابطه وجود دارد و گزینه‌های شما چیست. برایتان آرزوی بهترین‌ها می‌کنم.
null	I started dating my fiancé two years ago. My first cousin is married to my fiancé’s sister. There has always been a communication issue between my uncle and aunt and my cousin and his wife. My uncle goes to my mom instead of talking to my cousin, and it upsets my mom.	When you're upset about something, the first question you can ask yourself is "Whose problem is this?" It is amazing how many problems will disappear right at that point, because you realize the problem isn't even yours. You can't fix everything in your family. You are starting a new family of your own, and it's time to create a protective bubble around your family unit that keeps other people's issues away. I tell myself "Not my pig, not my farm, not my problem." When you stop trying to take care of other people's problems, they are more likely to step up and deal with it themselves. :)	من دو سال پیش با نامزدم آ شنا شدم. پسرعمویم با خواهر نامزدم ازدواج کرده است. همیشه بین دایی و خاله‌ام و پسرعمویم و همسرش مشکل ارتباطی وجود داشته است. دایی به جای اینکه با پسرعمویم صحبت کند، به مامانم مراجعه می‌کند و این باعث ناراحتی مادرم می‌شود.	وقتی از چیزی ناراحت هستید، اولین سوالی که می‌توانید از خود بپرسید این است که "این مشکل متعلق به کیست؟" شگفت‌انگیز است که چقدر مشکلات در آن لحظه ناپدید می‌شوند، زیرا متوجه می‌شوید که مشکل حتی به شما مربوط نمی‌شود. شما نمی‌توانید همه چیز را در خانواده‌تان درست کنید. شما در حال تأسیس یک خانواده جدید برای خود هستید و زمان آن رسیده که یک حباب حفاظتی دور خانواده‌تان بسازید تا مسائل دیگران را از خود دور نگه‌دارید. به خودم می‌گویم "نه خوک من، نه مزرعه من، نه مشکل من." وقتی تلاش برای حل مشکلات دیگران را متوقف می‌کنید، احتمال بیشتری وجود دارد که آن‌ها خودشان با آن‌ها کنار بیایند. :)
null	I believe it is wrong for men to look at inappropriate content. The father of my child has agreed to respect my beliefs. His co-worker sent him an inappropriate video. He got mad because he does not think he should tell his friend to not send him things like that.	It sounds like you are wanting to protect your child from degrading images and that is one of the important parts of the job of a parent. Although it is challenging to supply an answer without knowing the full situation, it might be helpful to have a more broad discussion about what you both think about the influences and images that your child is exposed to and what you think your role is in protecting your child. This situation is one about beliefs and values and could well be an example you can use for exploring your parenting roles in protecting your child.	من بر این باورم که نگاه کردن مردان به محتوای نامناسب نادرست است. پدر فرزندم توافق کرده که به باورهای من احترام بگذارد. همکارش یک ویدیوی نامناسب برای او فرستاده است. او عصبانی شد زیرا معتقد است که نباید به دوستش بگوید که چنین محتواهایی را برایش نفرستد.	به نظر می‌رسد که شما می‌خواهید از فرزندتان در برابر تصاویر تحقیرآمیز محافظت کنید و این یکی از جنبه‌های مهم وظیفه والدین است. اگرچه ارائه پاسخ بدون دانستن جزئیات کامل وضعیت دشوار است، ممکن است مفید باشد که بحثی گسترده‌تر درباره نظرهای هر دوی شما در مورد تأثیرات و تصاویری که فرزندتان با آن‌ها مواجه است، و همچنین نقشی که فکر می‌کنید در محافظت از او دارید، انجام دهید. این موضوع به باورها و ارزش‌ها مربوط می‌شود و می‌تواند مثالی باشد برای بررسی نقش‌های والدینی شما در حفاظت از فرزندتان.
null	I am married, but I had sex with my friend. I feel guilty, but I feel not guilty too. Do I need to feel guilty? It's my body, and I have full rights to do what I like.	Yes, of course, it's your body and you can do what you feel like doing.Do you feel a commitment to your partner?Your guilt probably is pointing out the feeling of having done with your body what your spirit tells you is a violation of the commitment you feel toward your partner.The good news is that this is a moment for you to examine how strong your commitment is to your partner.Find balance between satisfying your freedom to do as you please, with your sense of being a partner, which means prioritizing the partner once in a while.	من متاهل هستم اما با دوستم رابطه جنسی داشتم. احساس گناه می‌کنم، اما از طرفی هم احساس گناه نمی‌کنم. آیا لازم است احساس گناه کنم؟ این بدن من است و من حق دارم هر کاری که دوست دارم انجام دهم.	بله، قطعاً، این بدن شماست و می‌توانید هر کاری که می‌خواهید انجام دهید. آیا بابت شریک زندگی‌تان احساس تعهد می‌کنید؟ احتمالاً احساس گناه شما به این خاطر است که با بدن‌تان کاری کرده‌اید که روح‌تان به شما می‌گوید نقضی بر تعهدی است که نسبت به شریک‌تان احساس می‌کنید. خبر خوب این است که این لحظه فرصتی است برای شما تا سنجش کنید که تعهد شما به شریک‌تان چقدر قوی است. باید تعادلی بین برآورده کردن آزادی‌تان برای انجام کارهایی که می‌خواهید و حس شریک بودن‌تان که ایجاب می‌کند گاهی اوقات به شریک‌تان اولویت دهید، پیدا کنید.
null	I've been with him for a couple months. We will talk everyday and he will get mad over something I will say and not talk to me. We have our great moments, but I just need to focus on my personal situations, and I feel he is slowing me down with that. I still wanna be with him, but not now.	Why don't you just tell him everything that you just wrote here?You're clear in your mind as to what you would like.Unless you have a whole either side to the way you feel, everything you wrote here explains your position very well.Good luck in having your conversation!	من چند ماهی است که با او هستم. ما هر روز صحبت می‌کنیم، اما او به خاطر چیزی که می‌گویم عصبانی می‌شود و با من صحبت نمی‌کند. ما لحظات فوق‌العاده‌ای داریم، اما من نیاز دارم که روی مسائل شخصی‌ام تمرکز کنم و احساس می‌کنم او مرا در این زمینه کند می‌کند. هنوز هم می‌خواهم با او باشم، اما نه در حال حاضر.	چرا همه چیزهایی را که اینجا نوشتید به او نمی‌گویید؟ شما در ذهن خود کاملاً می‌دانید که چه چیزی می‌خواهید. مگر اینکه احساسات شما دو طرفه باشد، تمام آنچه که اینجا نوشته‌اید موضع شما را به خوبی بیان می‌کند. در گفتگویتان موفق باشید!
null	I am married, but I had sex with my friend. I feel guilty, but I feel not guilty too. Do I need to feel guilty? It's my body, and I have full rights to do what I like.	My questions to you would be: Why did you get married? Would it bother you if your spouse did the same to you?	من متأهل هستم اما با دوستم رابطه جنسی داشته‌ام. احساس گناه می‌کنم، اما در عین حال احساس گناه نمی‌کنم. آیا لازم است احساس گناه کنم؟ این بدن من است و من حقوق کامل دارم که هر کاری را که دوست دارم انجام دهم.	سوالات من از شما این است: چرا ازدواج کردید؟ آیا اگر همسرتان همین کار را با شما انجام دهد، برایتان آزاردهنده خواهد بود؟
null	I am a female, and I am afraid of having sex. I am afraid of disappointing my partner by being inexperienced. I think he thinks I'm not a virgin. I am also scared that he will be disappointed with my naked body. I don't want my partner to think differently of me because I am afraid of having sex.	The greatest sex experience will be with someone who you feel connected to outside the bed. This is something that you should feel comfortable in talking with your partner about. The relationship needs to be strong before moving to the bed anyways. If the love is there, he will understand your fears and make you feel comfortable making it a great experience.	من یک زن هستم و از برقراری رابطه جنسی می‌ترسم. نگرانم که با تجربه‌ام کم، شریکم را ناامید کنم. فکر می‌کنم او تصور می‌کند من باکره نیستم. همچنین می‌ترسم که از بدن برهنه‌ام ناامید شود. نمی‌خواهم به خاطر ترسم از برقراری رابطه جنسی، شریکم درباره‌ام نظر متفاوتی داشته باشد.	بهترین تجربه جنسی با کسی است که احساس می‌کنید خارج از تخت با او ارتباط دارید. این موضوعی است که باید در مورد آن با شریک زندگی‌تان احساس راحتی کنید. به هر حال، قبل از رفتن به رختخواب، رابطه باید قوی باشد. اگر عشق واقعی وجود داشته باشد، او ترس‌های شما را درک می‌کند و می‌تواند احساس راحتی را برایتان فراهم کند و تجربه‌ای عالی بسازد.
null	I saw my mother cheating on my dad before. I said something to her, and she said it was in the past. Yesterday, I saw her texting dirty things to the same guy. Should I talk to her again? I don't want my parents to go their separate ways, I just want her to stop. it's not fair.	You as the child in the middle of your parents' problems is the worse position to be in. I can only imagine your hurt, pain and confusion on what to do. Honestly, this is a hard question to answer without knowing your age, your parents' ability to handle hearing information from you and your maturity to handle what may happen in the end. One thing I would like to note....your parents may be in the same house but if your mother is cheating, they have already gone their separate ways.	قبلاً مادرم را دیدم که به پدرم خیانت می‌کرد. من چیزی به او گفتم و او پاسخ داد که این موضوع مربوط به گذشته است. دیروز دیدم که برای همان پسر پیام‌های زشت ارسال می‌کند. آیا باید دوباره با او صحبت کنم؟ نمی‌خواهم پدر و مادرم از هم جدا شوند، فقط می‌خواهم او این کار را متوقف کند. این عادلانه نیست.	شما به عنوان کودکی که در میانه مشکلات والدینتان قرار دارید، در بدترین وضعیت ممکن هستید. فقط می‌توانم آسیب، درد و سردرگمی شما را تخیل کنم و اینکه چگونه باید عمل کنید. حقیقتش این است که پاسخ به این سوال بدون دانستن سن شما، توانایی والدینتان در پذیرش اطلاعات از شما و بلوغ شما برای درک عواقب احتمالی در نهایت، دشوار است. یک نکته‌ای که می‌خواهم بگویم این است که اگرچه والدین شما ممکن است در یک خانه زندگی کنند، اما اگر مادر شما خیانت می‌کند، آنها در حقیقت راه‌های خود را جدا کرده‌اند.
null	I've been with him for a couple months. We will talk everyday and he will get mad over something I will say and not talk to me. We have our great moments, but I just need to focus on my personal situations, and I feel he is slowing me down with that. I still wanna be with him, but not now.	I have learned that the best approach is to say that you need the time to get yourself together, mature, learn, outside of a intimate relationship but just in a friend to friend relationship...don't blame him or point fingers at him.... most likely if you did that it would not go well. If you make it about you and that you want the best for him while you work on self, it would be taken better.	من چند ماهی است که با او هستم. هر روز با هم صحبت می‌کنیم و او به خاطر چیزی که می‌گویم عصبانی می‌شود و دیگر با من صحبت نمی‌کند. ما لحظات فوق‌العاده‌ای داریم، اما من فقط باید روی مسائل شخصی‌ام تمرکز کنم و احساس می‌کنم که او مرا به جلو نمی‌برد. هنوز می‌خواهم با او باشم، اما نه اکنون.	من آموخته‌ام که بهترین رویکرد این است که بگویید به زمان نیاز دارید تا خودتان را جمع و جور کنید، بالغ شوید و یاد بگیرید، بدون اینکه در یک رابطه صمیمی باشید و فقط در قالب یک رابطه دوستانه. او را سرزنش نکنید و به او انگشت اشاره نکنید، زیرا احتمالاً اگر این کار را انجام دهید، نتیجه خوبی نخواهد داشت. اگر موضوع را به خودتان و این‌که در حین کار بر روی خود، بهترین‌ها را برای او می‌خواهید، ربط دهید، به طور بهتری پذیرفته خواهد شد.
null	I just need to know if I'm really crazy or not.	Do an internet research on psychosis symptoms and see if you have several of the symptoms. If you do, seek a medical evaluation from your primary care physician. There are great medications and psychotherapy that can help you live your life to the fullest. There a many people who are diagnosed with psychosis and living a productive life.	فقط باید بدونم آیا واقعاً دیوونه‌ام یا نه.	تحقیقی اینترنتی در مورد علائم روان‌پریشی انجام دهید و ببینید آیا چندین مورد از آن علائم را دارید یا خیر. اگر چنین است، برای ارزیابی پزشکی به پزشک مراقبت‌های اولیه خود مراجعه کنید. داروها و روان‌درمانی‌های موثری وجود دارند که می‌توانند به شما کمک کنند تا زندگی خود را به بهترین نحو سپری کنید. بسیاری از افرادی که به روان‌پریشی مبتلا هستند، زندگی پرباری دارند.
null	My dad passed away when I was a teenager. I never got any help, and five years later, I feel like I can't handle it anymore.	It's never to late to get help with grief. Get help as soon as possible before you are feeling the same way 5 years from now. You will always miss your Dad but getting help with coping with his loss will make life easier to live.	وقتی من نوجوان بودم، پدرم فوت کرد. هیچ وقت کمکی دریافت نکردم و پنج سال بعد، احساس می‌کنم دیگر نمی‌توانم آن را تحمل کنم.	هیچ‌گاه برای کمک گرفتن از غم و اندوه دیر نیست. قبل از اینکه 5 سال بعد همین احساس را تجربه کنید، هرچه سریع‌تر اقدام کنید. شما همیشه دلتنگ پدرتان خواهید بود، اما دریافت کمک برای کنار آمدن با فقدان او زندگی را ساده‌تر می‌کند.
null	I get angry and act out. It scares my wife and child.	Yes you can.. If you cannot control your temper, who can? You have more power of your emotions, thoughts and feeling than you are giving yourself credit for. If this is scaring your wife and child, you need to get control of it immediately. Try going to an anger management class. It will help to discover what is the root cause of your anger, what triggers it and how you can control/manage it. If you can't go to a class, try self help books or even better yet counseling and support of a professional counselor.	عصبانی می شوم و واکنش نشان می دهم. این موضوع همسر و فرزندم را می ترساند.	بله، شما می‌توانید... اگر نتوانید خشم خود را کنترل کنید، پس چه کسی می‌تواند؟ شما قدرت بیشتری بر عواطف، افکار و احساسات خود دارید نسبت به آنچه تصور می‌کنید. اگر این موضوع همسر و فرزندتان را می‌ترساند، باید فوراً به کنترل آن بپردازید. سعی کنید به کلاس‌های مدیریت خشم بروید. این به شما کمک خواهد کرد تا ریشه‌ی عصبانیتتان، عوامل تحریک‌کننده آن و نحوه‌ی کنترل و مدیریت آن را کشف کنید. اگر نمی‌توانید به کلاس بروید، کتاب‌های خودیاری را امتحان کنید یا حتی بهتر، از مشاوره و حمایت یک مشاور حرفه‌ای بهره بگیرید.
null	We're not together, but I’m still doing things for him and we are intimate. He’s not there for his son.	You didn't ask a direct question because I feel from what you wrote you already know the answer. I hate to sound harsh but I am a therapist that call it how I see it so brace yourself...You will always continue to have problems with letting your child's father go as long as you:Don't love or respect yourself first...Don't love and respect your son...Don't demand respect as a woman and mother...Give up the goods regardless of what he does for you or your son...Don't hold your son as a priority in your life....Have self worth of a $1, etc.I have a feeling you are saying...I do love my son and hold him as a priority even if you don't do it for yourself...I would ask...Are your actions of allowing such disrespect from his father proof of that?I know what I have said may have gotten under your skin...I want it to.... because I feel that you have a conscience, want to do better, know you and your son deserve better and you can do better. Believe in yourself and that you and your son DO desire better and it starts with you setting boundaries with his father. You can do it!!!	ما با هم نیستیم، اما هنوز هم برای او کارهایی می‌کنم و رابطه نزدیکی داریم. او برای پسرش در دسترس نیست.	شما سوال مستقیمی نپرسیدید زیرا از آنچه نوشته‌اید حس می‌کنم که پاسخ را می‌دانید. دوست ندارم خشن به نظر بیایم، اما من یک درمانگر هستم که آنچه می‌بینم را می‌گویم، بنابراین خود را برای این حقیقت آماده کنید... شما همواره با مشکل رها کردن پدر فرزندتان مواجه خواهید بود تا زمانی که: ابتدا خودتان را دوست نداشته و به خودتان احترام نگذارید... پسرتان را دوست نداشته و به او احترام نگذارید... به عنوان یک زن و مادر تقاضای احترام نکنید... بدون توجه به اینکه او برای شما یا پسرتان چه می‌کند به او اجازه بدهید هر چیزی را بگیرد... و فرزندتان را در زندگی‌تان در اولویت قرار ندهید... ارزش خود را برابر با ۱ دلار بدانید و غیره. حس می‌کنم شما می‌گویید... من پسرم را دوست دارم و او را در اولویت قرار می‌دهم حتی اگر خودم این کار را نکنم... می‌پرسم... آیا اقدامات شما که اجازه چنین بی‌احترامی به پدرش را می‌دهید، گواه آن است؟ می‌دانم که آنچه گفتم ممکن است زیر پوست شما رفته باشد... می‌خواهم همینطور باشد... زیرا حس می‌کنم وجدان دارید، می‌خواهید بهتر عمل کنید، می‌دانید که شما و پسرتان شایسته بیشتری هستید و می‌توانید بهتر عمل کنید. به خودتان ایمان داشته باشید و بدانید که شما و پسرتان آرزوی بهتری دارید و این از تعیین مرزهایی با پدرش آغاز می‌شود. شما می‌توانید این کار را انجام دهید!!!
null	When I'm around people, I sometimes think someone has made a comment to me or asked me to do something. I will be focusing on something else and then randomly think I hear something about me. I never know if it was actually said.	It sounds like you are having difficulty knowing if people are saying things to you, or if you only thought someone was talking to you, and this is anxiety producing. It's understandable that it could be confusing and/or a bit scary to be unsure if people are speaking to you or not. It's hard to say exactly what is going on from just this description, but if you can work with a competent therapist, you may be able to get more insight into what is happening, get clarity about your social interactions, and develop some ways to deal with the anxiety.	وقتی در کنار مردم هستم، گاهی اوقات فکر می‌کنم که کسی نظری به من داده یا از من خواسته که کاری انجام دهم. در حین تمرکز بر روی چیز دیگری، به طور ناگهانی احساس می‌کنم که چیزی درباره‌ام می‌شنوم. هرگز نمی‌دانم آیا واقعاً چیزی گفته شده است یا نه.	به نظر می‌رسد که شما در تشخیص اینکه آیا دیگران به شما چیزی می‌گویند یا فقط تصور می‌کنید که کسی با شما صحبت می‌کند، مشکل دارید و این برایتان اضطراب‌آور است. طبیعی است که ندانستن اینکه آیا مردم با شما صحبت می‌کنند یا نه، می‌تواند گیج‌کننده و حتی ترسناک باشد. از روی این توضیحات، مشخص کردن دقیق آنچه در حال وقوع است دشوار است، اما اگر بتوانید با یک درمانگر ماهر همکاری کنید، ممکن است بتوانید بینش بیشتری در مورد وضعیت خود به دست آورید، در مورد تعاملات اجتماعی‌تان روشن‌تر شوید و روش‌هایی برای مقابله با اضطراب ایجاد کنید.
null	My husband told me last year he never loved me and should have never married me. He's been talking about divorce, but he hasn't filed. Now he has a girlfriend and he abandoned me and his kids. He has no financial help, and he has been out of the home for four months. He became very angry and mean. He says it's all my fault, and that we're not compatible.	It's hard to say that it is a midlife crisis stage.. could be... but so much more seems to be going on or have been going on to say with confidence that it is not much more.	شوهرم سال گذشته به من گفت که هرگز مرا دوست نداشته و نباید با من ازدواج می‌کرد. او درباره‌ی طلاق صحبت می‌کند، اما ثبت‌نام نکرده است. حالا او یک دوست‌دختر دارد و من و بچه‌هایم را رها کرده است. او هیچ کمک مالی نمی‌کند و چهار ماه است از خانه رفته است. او بسیار عصبانی و خشمگین شده است. او می‌گوید همه چیز تقصیر من است و ما با هم سازگار نیستیم.	سخت است که بگوییم این یک مرحله بحران میانسالی است... ممکن است باشد... اما به نظر می‌رسد که مسائل بسیار بیشتری در حال وقوع است یا اتفاق افتاده است که نتوان با اطمینان گفت که فقط همین است.
null	I work two jobs and go to school for criminal justice. Over the summer, my father had a stroke. It was very devastating. My father isn't the same, and my family fights every day. I have been kicked out the house many times. I break down a lot.	You undoubtedly are carrying a huge weight on your shoulders. Stressors come in many forms and you are engulfed in a few of the major ones as it relates to dealing with the declining health of your father, family conflict, as well as trying to balance a work and school schedule. Stress, if left unchecked has many negative health related implications. First and foremost I would recommend going to see a counselor at your college/university. Most colleges have counseling centers for students that usually allow for 5-6 free counseling sessions (your tuition actually pay for these sessions so take advantage of them). Secondly I would advise you to take a minute and breathe. When confronted with overwhelming life issues it is common to busy ourselves in an attempt to distract ourselves from the drama, but sometimes that can compound our stress. When dealing with stress it is important that you engage in self care. In other words find time to engage in activities that bring you a sense of peace, enjoyment, and fulfillment in order that you may get a momentary release from your daily hectic life. Even with a normal life there is no way to escape stress, it is inevitable and a part of life, but how you deal with stress, as well as how you take care of yourself in the midst of these whirlwind events will determine your quality of life. I hope this helps...	من دو شغل دارم و در رشته عدالت کیفری در دانشگاه تحصیل می‌کنم. در تابستان، پدرم دچار سکته مغزی شد. این موضوع بسیار مخرب بود. پدرم دیگر مثل سابق نیست و خانواده‌ام هر روز با هم دعوا می‌کنند. بارها از خانه بیرون رانده شده‌ام. خیلی آسیب‌پذیر شده‌ام.	شما بدون شک بار سنگینی را بر دوش دارید. عوامل استرس‌زا به اشکال مختلفی ظاهر می‌شوند و شما درگیر چند مورد از اصلی‌ترین آن‌ها هستید، از جمله مواجهه با سلامتی رو به زوال پدرتان، اختلافات خانوادگی و تلاش برای ایجاد تعادل میان کار و مدرسه. استرس اگر کنترل نشود، پیامدهای منفی زیادی بر سلامتی دارد. اولین توصیه من این است که به یک مشاور در کالج یا دانشگاه خود مراجعه کنید. اکثر کالج‌ها دارای مراکز مشاوره برای دانشجویان هستند که معمولاً ۵ تا ۶ جلسه مشاوره رایگان ارائه می‌دهند (در واقع، شهریه شما هزینه این جلسات را تأمین می‌کند، پس از آن‌ها استفاده کنید). دوم اینکه به شما توصیه می‌کنم یک دقیقه وقت بگذارید و نفس عمیق بکشید. وقتی با مشکلات طاقت‌فرسا مواجه می‌شویم، معمولاً سعی می‌کنیم خود را مشغول کنیم تا از درام‌ها دور بمانیم، اما گاهی اوقات این کار می‌تواند استرس ما را افزایش دهد. هنگام مواجهه با استرس، توجه به خود بسیار مهم است. به عبارت دیگر، زمانی را برای انجام فعالیت‌هایی که به شما آرامش، لذت و احساس رضایت می‌دهند پیدا کنید تا از زندگی پرمشغله روزانه‌تان کمی رهایی یابید. حتی در زندگی عادی هم نمی‌توان از استرس فرار کرد؛ این جزء اجتناب‌ناپذیر زندگی است، اما شیوه برخورد شما با استرس و نحوه مراقبت از خود در میان این وقایع پرتنش تعیین‌کننده کیفیت زندگی شما خواهد بود. امیدوارم این نکات به شما کمک کند...
null	I am a female, and I am afraid of having sex. I am afraid of disappointing my partner by being inexperienced. I think he thinks I'm not a virgin. I am also scared that he will be disappointed with my naked body. I don't want my partner to think differently of me because I am afraid of having sex.	As hard as it may be to do this, since all the media and marketing of how an ideal person looks and performs sexually, surrounds us, keep in mind that the images presented in order to sell movies and almost any product, is meant to trigger fantasies.No one is a fantasy, we are all real and unique. We can be influenced to believe that being a fantasy is better than being who each of us is, genuinely.Your partner may be much more accepting of your body and your level of sexual experience, than you are of yourself!Sex within a relationship means the two people want to have with the other one, not because they have ideal bodies and expertise, but because the person wants to make love to the one whom they love.When you are in a loving relationship, part of this includes talking about sensitivities and insecurities. Having a conversation gives the chance to know that you are accepted for who you are, not how closely you resemble a made up idea meant to persuade people to buy items.	من یک زن هستم و از رابطه جنسی می ترسم. نگرانم که به خاطر بی تجربه بودنم، شریکم را ناامید کنم. به نظرم او فکر می‌کند من باکره نیستم. همچنین از این می‌ترسم که بدنم او را ناامید کند. نمی‌خواهم شریکم به خاطر ترس من از رابطه جنسی، نظرش درباره من تغییر کند.	هر چقدر هم که انجام این کار سخت باشد، به ویژه با توجه به اینکه تمامی رسانه‌ها و تبلیغات درباره‌ی ظاهر و عملکرد جنسی یک فرد ایده‌آل، ما را احاطه کرده‌اند، به خاطر داشته باشید که تصاویری که برای فروش فیلم‌ها و تقریبا هر محصولی ارائه می‌شوند، با هدف تحریک فانتزی‌ها طراحی شده‌اند. هیچ کس یک فانتزی نیست؛ همه ما واقعی و منحصر به فرد هستیم. ما می‌توانیم تحت تأثیر این باور قرار بگیریم که فانتزی بودن بهتر از واقعی بودن خودمان است. ممکن است شریک زندگی شما بدن و سطح تجربه جنسی شما را بسیار بیشتر از آنچه خودتان قبول دارید، بپذیرد! در یک رابطه، رابطه جنسی به این معناست که دو نفر می‌خواهند با یکدیگر تماس برقرار کنند، نه به این دلیل که بدن‌ها و تخصص‌های ایده‌آلی دارند، بلکه به این دلیل که آن فرد می‌خواهد با کسی که دوستش دارد، عشق بورزد. وقتی در یک رابطه عاشقانه هستید، بخشی از این رابطه شامل گفتگو در مورد حساسیت‌ها و ناامنی‌ها است. این مکالمه فرصتی را فراهم می‌کند تا بدانید به عنوان کسی که هستید پذیرفته شده‌اید، نه بر اساس شباهتتان به تصاویری که به منظور ترغیب دیگران به خرید محصولات ساخته شده‌اند.
null	I get so much anxiety, and I don’t know why. I feel like I can’t do anything by myself because I’m scared of the outcomes.	Anxiety is simply your system communicating to you that you are in danger. The issue that I see in most of my clients is that they try to reason with this anxiety. You do not reason with sensory states in the body. If your system tells your in danger (your stomache feels like it is knots, your heart is beating out of your chest,) validate by just being present with it. Take your breath to it. Breath in and out of that space. Say ok, I am in danger. I always tell my clients, "a crying baby wants to be held, not told to shut up." Listen to your system, validate it like you do a child and see what happens.	من اضطراب زیادی دارم و نمی‌دانم چرا. احساس می‌کنم نمی‌توانم به تنهایی هیچ کاری انجام دهم چون از عواقب آن می‌ترسم.	اضطراب به سادگی به این معناست که سیستم شما به شما اعلام می‌کند که در خطر هستید. مشکلی که در اکثر مراجعانم مشاهده می‌کنم این است که آنها سعی می‌کنند با این اضطراب استدلال کنند. شما نمی‌توانید با حالات حسی بدن استدلال کنید. اگر سیستم شما به شما می‌گوید که در خطر هستید (معده‌تان در حال گره‌ خوردن است، قلب‌تان از سینه‌تان می‌تپد)، فقط با حضور در آن وضعیت، آن را تأیید کنید. نفس‌تان را به آن اختصاص دهید. به آرامی در آن فضا نفس بکشید و بیرون بدهید. بگویید: "باشه، من در خطرم." همیشه به مراجعانم می‌گویم: "کودکی که گریه می‌کند می‌خواهد در آغوش گرفته شود، نه اینکه به او بگویند ساکت شود." به سیستم خود گوش دهید، آن را مانند یک کودک تأیید کنید و ببینید چه اتفاقی می‌افتد.
null	I don't know what to say. I have never really known who I am.	Three years ago I attended a week long meditation retreat. By the fifth day I noticed I was light headed and felt very strange. I began to realize within my own being an experience of no separation. I would see others at the retreat and smile. I loved them all. I could feel the connection with this awareness I had read about but never truly understood until that moment. I remember understanding all the teachings I had learned throughout my life about a god who existed outside of me. I realized I had all these answeres within my own being and so did everyone else. I began to see everyone as not just capable but powerful loving beings. Since this experience it has been my desire for everyone to become conscious within whatever experience they wish. I do this in many ways. At our studio we combine Mental Health with yoga and meditation as well as nutrition counseling to help people come to their optimal selves. To truly come into a state of "finding yourself," is to start to know and own who you are from a state of solid being. In this there is nothing new under the sun, and it is very simple. I would love to teach you and anyone interested in coming into a state of awake conciousness. The more awake we are the more joyful we are. I live in this state of being and demonstrate it in my daily life.	نمی‌دانم چه بگویم. هرگز واقعاً ندانسته‌ام که کی هستم.	سه سال پیش در یک دوره یک هفته‌ای مراقبه شرکت کردم. در روز پنجم متوجه شدم که سرم سبک است و احساس عجیبی دارم. شروع به درک تجربه‌ای از عدم جدایی در وجود خودم کردم. دیگران را در آن دوره می‌دیدم و به آنها لبخند می‌زدم. من همه آنها را دوست داشتم. توانستم ارتباط با این آگاهی را که در مورد آن خوانده بودم اما تا آن لحظه واقعاً درک نکرده بودم، احساس کنم. یادم می‌آید که تمام آموزه‌هایی را که در طول زندگی‌ام درباره خدایی که در بیرون از من وجود داشت، یاد گرفته بودم، فهمیدم. متوجه شدم که همه این پاسخ‌ها در وجود خودم است و بقیه نیز همین‌طورند. شروع کردم به دیدن دیگران نه تنها به عنوان موجودات دوست‌داشتنی و توانا، بلکه به عنوان موجودات قدرتمند و دوست‌دار. از آن تجربه به بعد، آرزویم این بوده که همه در هر تجربۀ دلخواه خود آگاهی یابند. من این کار را به طرق مختلف انجام می‌دهم. در استودیوی ما، سلامت روان را با یوگا و مدیتیشن و همچنین مشاوره تغذیه ترکیب می‌کنیم تا به افراد کمک کنیم به بهترین نسخه از خود برسند. برای واقعاً به حالت «پیدا کردن خود» رسیدن، باید از یک حالت وجودی مستحکم خود را بشناسید و به آن مالکیت بیابید. در این، چیز جدیدی زیر نور خورشید وجود ندارد و بسیار ساده است. من بسیار تمایل دارم به شما و هر کسی که علاقه‌مند است، روش بیداری آگاهانه را آموزش دهم. هر چه بیشتر بیدار باشیم، شادتر خواهیم بود. من در این حالت زندگی می‌کنم و آن را در زندگی روزمره‌ام به نمایش می‌گذارم.
null	I am married, but I had sex with my friend. I feel guilty, but I feel not guilty too. Do I need to feel guilty? It's my body, and I have full rights to do what I like.	I don't think there's anything that you're supposed to feel. Some people feel tremendously guilty when they cheat, and others not at all. It could be that your partner doesn't know about the cheating and you haven't had to face his/her emotions and reactions. When something we do is hidden...a secret...it's easier to avoid feeling guilty. I wonder if you're avoiding your own emotions. But let's put that question aside for now. There are better questions.What do you want? Do you want your marriage? If not, this may be why you don't feel guilty. Do you want to be able to sleep with your friend? It's unlikely that both are possible (keeping the marriage and the affair). Yes, you get to do whatever you want with your body...and...there may be consequences. Affairs almost always get discovered. Who do you want to be? What kind of partner do you want to be? What might your partner feel if they knew? How might you feel then? Would you care? Has something happened that's affected how much you care about your partner?I suggest that these other questions might be a place to start. Exploring it with a therapist is something to consider maybe. I wish you the best as you sort it out. :)	من متاهل هستم، اما با دوستم رابطه sexual داشتم. احساس گناه می‌کنم، اما از سوی دیگر احساس گناه نمی‌کنم. آیا باید احساس گناه کنم؟ این بدن من است و من حق کامل دارم هر کاری که می‌خواهم انجام دهم.	من فکر نمی‌کنم چیزی وجود داشته باشد که باید احساس کنید. برخی از افراد هنگام خیانت به شدت احساس گناه می‌کنند و برخی دیگر اصلاً احساس گناه نمی‌کنند. ممکن است شریک زندگی‌تان از خیانت خبر نداشته باشد و شما مجبور نباشید با احساسات و واکنش‌های او مواجه شوید. وقتی کارهایی که انجام می‌دهیم پنهان است... یک راز... اجتناب از احساس گناه آسان‌تر است. تعجب می‌کنم که آیا ممکن است از احساسات خود دوری می‌کنید؟ اما بیایید فعلاً این سوال را کنار بگذاریم. سوالات بهتری وجود دارد. چه می‌خواهید؟ آیا می‌خواهید ازدواج‌تان را حفظ کنید؟ اگر نه، شاید به همین دلیل است که احساس گناه نمی‌کنید. آیا می‌خواهید با دوست‌تان بخوابید؟ بعید است که هر دو (حفظ ازدواج و داشتن رابطه) ممکن باشد. بله، شما حق دارید با بدنتان هر کاری که می‌خواهید انجام دهید... اما ممکن است عواقبی هم داشته باشد. روابط تقریباً همیشه کشف می‌شوند. شما می‌خواهید چه کسی باشید؟ چه نوع شریکی می‌خواهید باشید؟ اگر شریک زندگی‌تان می‌دانست، چه احساسی ممکن است داشته باشد؟ آن زمان ممکن است چه احساسی پیدا کنید؟ آیا برای‌تان مهم است؟ آیا اتفاقی افتاده که بر میزان اهمیتی که به شریک‌زندگی‌تان می‌دهید تأثیر گذاشته باشد؟ پیشنهاد می‌کنم این سوالات می‌تواند جایی برای شروع باشد. بررسی این موضوع با یک درمانگر نیز ممکن است گزینه‌ای مناسب باشد. بهترین‌ها را برای‌تان آرزو می‌کنم در حالی که در حال حل و فصل این مسائل هستید. :)
null	I've been with him for a couple months. We will talk everyday and he will get mad over something I will say and not talk to me. We have our great moments, but I just need to focus on my personal situations, and I feel he is slowing me down with that. I still wanna be with him, but not now.	It sounds like you're pulling away instead of being honest. If you really want to be with him, why not now? If you don't have time for a relationship, why are you dating at all?I don't understand the whole "phasing out" thing that people do these days (or "ghosting", where you just stop talking and disappear!). I get the sense that this relationship isn't working for you, but for some reason you're stopping yourself from being honest with yourself and him and just ending it. In the early stage of a relationship (the first year), if it doesn't feel fabulous, it's a good idea to move on. It's not personal. You don't owe this person anything. They deserve someone who's totally into them (and so do you) and you're doing him no favors by hanging on to something that's not amazing or giving him hope that it might work better in the future sometime. You don't have to slowly bow out. It actually creates more hurt than gentle honesty. Maybe people don't know how to say it?"I've decided not to continue with this. I wish you the best." Life is too short!	من چند ماهی است که با او هستم. ما هر روز صحبت می‌کنیم، اما او به خاطر چیزی که می‌گویم عصبانی می‌شود و با من صحبت نمی‌کند. لحظات فوق‌العاده‌ای داریم، اما من نیاز دارم روی مشکلات شخصی‌ام تمرکز کنم و حس می‌کنم او در این زمینه مرا به جلو نمی‌برد. هنوز هم می‌خواهم با او باشم، اما نه در حال حاضر.	به نظر می‌رسد به جای اینکه صادق باشید، کناره‌گیری می‌کنید. اگر واقعاً می‌خواهید با او باشید، چرا اکنون نه؟ اگر برای یک رابطه وقت ندارید، چرا اصلاً در حال قرار گذاشتن هستید؟ من معنای "خروج تدریجی" که این روزها برخی مردم به آن عمل می‌کنند (یا "شبح‌سازی"، یعنی اینکه تنها صحبت نکنید و ناپدید شوید) را درک نمی‌کنم! حس می‌کنم این رابطه برای شما کار نمی‌کند، اما به دلایلی خود را از صادق بودن با خود و او بازمی‌دارید و نمی‌خواهید به آن پایان دهید. در مراحل اولیه یک رابطه (سال اول)، اگر احساس ویژه‌ای نداشته باشید، بهتر است که ادامه ندهید. این موضوع شخصی نیست. شما به این شخص هیچ چیزی مدیون نیستید. آنها شایسته کسی هستند که کاملاً به آنها علاقه‌مند باشد (و شما هم همینطور). شما با نگه داشتن رابطه‌ای که فوق‌العاده نیست یا امیدوار کردن او به این که misschien در آینده بهتر خواهد شد، هیچ لطفی به او نمی‌کنید. نیازی نیست به آرامی کناره‌گیری کنید. این در واقع بیشتر از صداقت ملایم، آسیب‌زاست. شاید مردم نمی‌دانند چگونه این را بگویند؟ "من تصمیم گرفتم که این رابطه را ادامه ندهم. برای شما بهترین‌ها را آرزو می‌کنم." زندگی خیلی کوتاه است!
null	I am a female, and I am afraid of having sex. I am afraid of disappointing my partner by being inexperienced. I think he thinks I'm not a virgin. I am also scared that he will be disappointed with my naked body. I don't want my partner to think differently of me because I am afraid of having sex.	These fears are completely normal. Almost everyone has the same fears you do, to some degree, especially if they lack experience. Men also feel far more of these fears than you realize. That can help...to remember that we're all a little scared and looking for safety and approval.You mention a partner, but I'm not sure if you currently have one. Having a partner you can trust with your fears and who you feel safe with is so important. When you're really confident someone cares deeply for you, this can help the fears to go away or diminish. How well do you know your own body? Getting to know how you like to be touched and how different touches feel...getting acquainted with your body yourself first...this can help build sexual confidence. In general, our partners care less about our fat and wrinkles than they care about how we make them feel in bed. Being a generous lover who is confident enough to put fear aside...ironically this is what makes you "good in bed". But be patient with yourself. Your confidence will grow with experience, and that doesn't have to happen until you are ready. There's not rush. :)	من یک زن هستم و از داشتن رابطه جنسی می ترسم. نگرانم که با بی تجربه بودنم، شریکم را ناامید کنم. فکر می کنم او فکر می کند که من باکره نیستم. همچنین از اینکه او از بدن برهنه ام ناامید شود، وحشت دارم. نمی خواهم شریکم به خاطر ترسم از رابطه جنسی، به گونه ای متفاوت به من نگاه کند.	این ترس‌ها کاملاً طبیعی هستند. تقریباً همه تا حدودی همان ترس‌هایی را دارند که شما دارید، به‌ویژه اگر فاقد تجربه باشند. مردان نیز بیشتر از آنچه تصور می‌کنید، این ترس‌ها را احساس می‌کنند. به یاد داشته باشید که همه ما کمی ترسیده‌ایم و به دنبال امنیت و تأیید هستیم. داشتن شریکی که بتوانید با او در مورد ترس‌هایتان اعتماد کنید و با او احساس امنیت کنید، بسیار مهم است. وقتی واقعاً مطمئن باشید که کسی عمیقاً به شما اهمیت می‌دهد، این می‌تواند به کاهش یا از بین رفتن ترس‌ها کمک کند. چقدر بدن خود را می‌شناسید؟ آشنایی با اینکه چگونه دوست دارید لمستان بزنند و لمس‌های مختلف چه احساسی دارند... نخست باید با بدن خودتان آشنا شوید... این می‌تواند به ایجاد اعتماد به نفس جنسی کمک کند. به‌طور کلی، شرکای‌ ما کمتر به چربی‌ها و چین و چروک‌های ما اهمیت می‌دهند و بیشتر به اینکه چگونه در رختخواب آن‌ها را حس می‌کنیم توجه دارند. سخاوتمند بودن در عشق و داشتن اعتماد به نفس کافی برای کنار گذاشتن ترس‌ها... به طور عجیب‌وغریب، این چیزی است که شما را در رختخواب خوب می‌کند. اما باید با خودتان صبور باشید. اعتماد به نفس شما با تجربه افزایش می‌یابد و این نیاز نیست تا زمانی که آماده نباشید، اتفاق بیفتد. عجله‌ای نیست :)
null	I get angry and act out. It scares my wife and child.	Anger is a normal emotion, no different than joy, elation, or sadness. It's not anger that gets us in trouble it's the overtness of the emotion or how we allow it to manifest that gets us in trouble. Being able to control your temper depends on several variables: how you saw anger acted out as a child in terms of your primary caregivers and what you internalized as being normal in terms of managing conflict, and your communication style regarding how you confront problematic situations. There are some whose anger takes on a volcano effect whereby they don't readily address problematic situations but rather they continue to stuff their emotion until the right trigger causes them them to explode, and then there are those who are very impulsive in terms of how they react to stressful situations, they don't take time to think out situations or to make sense of them, they just impulsively respond. I would encourage you to seek anger management from a therapist who utilizes a Cognitive Behavioral approach in order that you may explore how your irrational thinking related to certain situations may be influencing your problematic behavior. In addition, I would encourage you to engage in activities that promote stress reduction if your blowups are indeed related to being overly stressed. The first step is recognizing that you have a problem that you need help in understanding and addressing, which you have, now take the next step in finding a therapist in order that you may learn to control your temper and undo some faulty wiring that may be related to how you process emotion, and communicate that you're angry. Remember, anger is the overt expression of some other emotion (i.e., disappointment, hurt, frustration, etc..) Hope this helps...	عصبانی می‌شوم و واکنش نشان می‌دهم. این موضوع همسر و فرزندم را می‌ترساند.	خشم یک احساس طبیعی است که هیچ تفاوتی با شادی، خوشحالی یا غم ندارد. این خشم نیست که ما را به دردسر می‌اندازد، بلکه شدت آن یا نحوه‌ی ابراز آن است که ما را به مشکل می‌اندازد. توانایی کنترل خشم بستگی به چندین عامل دارد: اینکه چگونه خشم را در دوران کودکی از طرف مراقبان اصلی خود مشاهده کردید و چه چیزهایی را به‌عنوان رفتار طبیعی در مدیریت تعارض درونی پذیرفته‌اید، و همچنین سبک ارتباطی شما در مواجهه با وضعیت‌های مشکل‌زا. برخی افراد خشمشان به شکل آتشفشان بروز می‌کند؛ بدین معنا که به‌جای رویارویی با مسائل مشکل‌زا، به پنهان کردن احساسات خود ادامه می‌دهند تا اینکه یک محرک مناسب باعث انفجارشان شود. در مقابل، افرادی وجود دارند که به‌شدت تکانشی هستند؛ آن‌ها به موقعیت‌های استرس‌زا پاسخ می‌دهند بدون اینکه برای فکر کردن به آن‌ها یا درکشان وقت بگذارند و به‌طور ناگهانی واکنش نشان می‌دهند. من شما را تشویق می‌کنم تا از یک درمانگر با رویکرد شناختی-رفتاری کمک بگیرید تا بررسی کنید که چگونه تفکر غیرمنطقی شما نسبت به موقعیت‌های خاص می‌تواند بر رفتار مشکل‌ساز شما تأثیر بگذارد. همچنین، من شما را به شرکت در فعالیت‌هایی که به کاهش استرس کمک می‌کنند تشویق می‌کنم، اگر انفجارهای شما واقعاً به استرس بیش از حد مربوط می‌شوند. اولین قدم این است که بپذیرید مشکلی دارید که به کمک برای درک و حل آن نیاز دارید. اکنون گام بعدی را در پیدا کردن یک درمانگر بردارید تا یاد بگیرید که چگونه خشم خود را کنترل کنید و برخی از الگوهای نادرست را که ممکن است با نحوه پردازش احساسات و ابراز خشم شما در ارتباط باشد، اصلاح کنید. به یاد داشته باشید، خشم بیان آشکار احساسات دیگری (مانند ناامیدی، آسیب، و خستگی) است. امیدوارم این اطلاعات برای شما مفید باشد...
null	He isn't violent, but he has anger issues and deep insecurities. He's working on them and has improved. We started counseling, and he participated in one or two individual sessions, but we broke up again shortly thereafter. Now his constant questions and accusations are getting really draining.	Hello and thank you for your question. I worked for a number of years with people who have been both abused in their relationships and those who have been abusive. Being involved in a relationship with a partner who does the behaviors you describe can be incredibly difficult, and many would argue is even harder than overcoming actual physical violence. I was a little confused about whether you're are still broken up with this person or if you are still thinking about it. I am going to assume you are still undecided. Some of the things you are describing sound like emotional abuse. Even without physical abuse, being emotionally abused can still be traumatizing. When partners question and accuse, they are often trying to exercise power and control over their partners by hurting them with unfounded accusations. The accusations serve to make someone feel guilty and to manipulate them. For example, if your partner accuses you of cheating when you go out bowling with friends, you may elect not to go bowling just to satisfy your partner and prevent a fight from occurring. The person being accused or questioned often tries to prove over and over again that they have done nothing wrong, but it doesn't matter. And that brings me to the point of what some people who experience these behaviors do in order to start feeling like they have some power again. Here are just a few things:1. They realize there is no right answer. Trying to be logical with someone who doesn't want to be logical doesn't work. Many people simply stop trying to defend themselves against false accusations because there was no answer that would satisfy their partner anyway. In addition, the rules of the relationship seem to change on a daily basis, and what may be okay with your partner one day may make them angry the next. And this can leave people constantly feeling like they are on eggshells. 2. The find support. Finding a support group or a group of people who remind you on a daily basis that you are a decent person is always a good idea. One of the things that can happen when we are with someone who does emotionally abusive things is begin to have a negative concept of ourselves. Surrounding yourself with people who remind you that you are a good person is a great idea. 3. They reinvest in themselves. Try to find some time for yourself. This couldn't possibly sound more cliché, but it is actually true. Whether that is taking up a new hobby or doing an old one. One thing that can happen when emotional abuse takes place in a relationship is the person being abused can begin to isolate and not do the things that make them enjoy life. Taking some time for the self can sometimes bring things into perspective.I don't know if you are still in counseling, but if you are and you are getting what you need then that is great. If not, there are others you can try. It's important to find the right fit. As for the question of whether or not you should leave your partner, that is a question that can only be answered by you. But you could ask yourself some questions like these to help you decide:1. What are some of my values about relationships? Do I want Trust? Honesty? Ask yourself if you have these things in your relationship.2. Do I feel like this relationship brings out the best in me, or does it seem to bring me down?3. If I want to stay in this relationship, what are some specific things that need to change? Hope some of these suggestions help. Good luck to you. Be well.Robin Landwehr, DBH, LPC, NCC	او خشن نیست، اما با مسائل خشم و ناامنی عمیق دست و پنجه نرم می‌کند. او در حال تلاش برای بهبود است و پیشرفت‌هایی داشته است. ما مشاوره را آغاز کردیم و او در یکی دو جلسه فردی شرکت کرد، اما خیلی زود دوباره از هم جدا شدیم. حالا سؤالات و اتهامات مکرر او واقعاً خسته‌کننده شده است.	با سلام و تشکر از سوال شما. من چندین سال با افرادی کار کرده‌ام که هم در روابطشان مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند و هم کسانی که آزاردهنده بوده‌اند. درگیر شدن در رابطه با شریکی که رفتارهایی را که شما توصیف می‌کنید، انجام می‌دهد، می‌تواند فوق‌العاده دشوار باشد و بسیاری بر این عقیده‌اند که حتی سخت‌تر از غلبه بر خشونت فیزیکی واقعی است. من کمی گیج شدم که آیا شما هنوز از این فرد جدا شده‌اید یا هنوز به آن فکر می‌کنید. فرض می‌کنم که شما هنوز در این زمینه تصمیم‌گیری نکرده‌اید. برخی از چیزهایی که توصیف می‌کنید به نظر می‌رسد که نشانه‌های آزار عاطفی باشد. حتی در نبود آزار جسمی، آزار عاطفی می‌تواند آسیب‌زا باشد. زمانی که شرکا سوال می‌کنند و شما را متهم می‌کنند، غالباً سعی در اعمال قدرت و کنترل بر شما دارند و با این اتهامات بی‌اساس شما را می‌آزارند. این اتهامات باعث می‌شود که شما احساس گناه کنید و به نوعی شما را دستکاری نمایند. به عنوان مثال، اگر شریک زندگی‌تان شما را به خیانت متهم کند زمانی که با دوستانتان بولینگ می‌روید، ممکن است تصمیم بگیرید که برای جلب رضایت او و جلوگیری از دعوا، از رفتن به بولینگ صرف‌نظر کنید. فرد متهم یا مورد بازجویی ممکن است بارها و بارها تلاش کند که ثابت کند هیچ اشتباهی نکرده است، اما این تلاش‌ها به نتایجی نمی‌رسد. این نکته مرا به این موضوع می‌رساند که چگونه برخی از افرادی که این رفتارها را تجربه می‌کنند، می‌توانند مجدداً احساس قدرت کنند. در اینجا برخی از اقداماتی که می‌توانند انجام دهند آورده شده است: 1. آنها متوجه می‌شوند که هیچ پاسخی درست وجود ندارد. تلاش برای منطقی بودن با کسی که نمی‌خواهد منطقی باشد، نتیجه‌ای ندارد. بسیاری از مردم به سادگی از دفاع در برابر اتهامات نادرست دست می‌کشند زیرا به هر حال هیچ پاسخی وجود ندارد که شریک زندگی آنها را راضی کند. افزون بر این، به نظر می‌رسد قوانین رابطه به طور روزانه تغییر می‌کند و آنچه ممکن است یک روز برای شریک زندگی شما قابل قبول باشد، ممکن است او را روز بعد عصبانی کند و این مورد باعث می‌شود افراد دائماً احساس کنند که روی تخم‌مرغ هستند. 2. پیدا کردن حمایت. پیدا کردن یک گروه پشتیبانی یا گروهی از افرادی که به شما یادآوری کنند که شما فردی شایسته هستید، همیشه ایده خوبی است. یکی از چیزهایی که ممکن است در زمان بودن با کسی که رفتارهای آزاردهنده عاطفی دارد، پیش بیاید این است که تصور منفی از خود پیدا کنید. احاطه کردن خود با افرادی که به شما یادآوری می‌کنند که فرد خوبی هستید، راهی عالی برای حفظ خودباوری است. 3. آنها دوباره به خودشان اهمیت می‌دهند. سعی کنید زمانی را برای خود پیدا کنید. این شاید به نظر کلیشه‌ای بیاید، اما حقیقت دارد. چه گرفتن یک سرگرمی جدید باشد و چه پرداختن به یکی از سرگرمی‌های قدیمی. یکی از نشانه‌های آزار عاطفی این است که فرد مورد آزار ممکن است منزوی شود و از انجام فعالیت‌هایی که از آن‌ها لذت می‌برد، خودداری کند. اختصاص زمان برای خود گاهی اوقات می‌تواند دید شما را نسبت به مسائل تغییر دهد. نمی‌دانم که آیا هنوز در حال مشاوره هستید یا خیر، اما اگر هستید و آنچه نیاز دارید را دریافت می‌کنید، عالی است. اگر خیر، گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید. مهم است که مناسب‌ترین گزینه را پیدا کنید. در مورد اینکه آیا باید شریک زندگی‌تان را ترک کنید یا نه، این سوالی است که تنها شما می‌توانید به آن پاسخ دهید. اما می‌توانید با طرح برخی سؤالات به خودتان در تصمیم‌گیری کمک کنید: 1. ارزش‌های من در مورد روابط چیست؟ آیا به اعتماد و صداقت نیاز دارم؟ از خود بپرسید که آیا این موارد در رابطه‌تان وجود دارد یا خیر. 2. آیا احساس می‌کنم که این رابطه نیکی‌های من را به ارمغان می‌آورد یا به نظر می‌رسد که من را سرکوب می‌کند؟ 3. اگر بخواهم در این رابطه بمانم، چه تغییرات خاصی باید صورت گیرد؟ امید دارم که این پیشنهادها برای شما مفید باشد. برای شما آرزوی موفقیت می‌کنم. سلامت باشید. رابین لندور، DBH، LPC، NCC
null	I think I have depression, anxiety, bipolar disorder, and I have anger issues. I told my mom over and over again. She told me she would get me a therapist, but she never did. I just found out that my mom can't afford a therapist for me.	It can be difficult to get counseling if you don't feel supported by family members. There might be a few options. If you are in school, I'd recommend talking to a school counselor or school nurse. They often will be able to help you access free or affordable counseling resources in your community. In addition, depending on where you live, it's also often possible to call 211 for referrals to free or low cost counseling services in your area.I'd encourage you not to give up. You are on the right track.	فکر می‌کنم که افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و مشکلات عصبانیتی دارم. بارها به مادرم گفته‌ام. او به من گفت که برایم یک درمانگر خواهد گرفت، اما هرگز این کار را نکرد. تازه متوجه شدم که مادرم نمی‌تواند هزینه‌ی درمانگر را برای من تأمین کند.	اگر از طرف اعضای خانواده احساس حمایت نکنید، دریافت مشاوره ممکن است دشوار باشد. با این حال، چند گزینه وجود دارد. اگر در مدرسه هستید، توصیه می‌کنم با یک مشاور مدرسه یا پرستار مدرسه صحبت کنید. آن‌ها معمولاً می‌توانند به شما کمک کنند تا به منابع مشاوره رایگان یا کم‌هزینه در جامعه‌تان دسترسی پیدا کنید. همچنین، بسته به محل زندگی‌تان، معمولاً می‌توانید با شماره 211 برای دریافت ارجاعات به خدمات مشاوره رایگان یا کم‌هزینه در منطقه‌تان تماس بگیرید. من شما را تشویق می‌کنم که ناامید نشوید. شما در مسیر درستی هستید.
null	I have a relative who is in his twenties. He was in a drug rehabilitation program and got kicked out for using drugs again. No one informed family that he was using drugs again. He subsequently overdosed and was found dead. Is their accountability of counselors, therapists or the halfway house for not reporting that he had relapsed? Is there a legal case for failing to report?	I'm so sorry to hear of your loss. This sounds like a really difficult situation for the whole family. Since the answer to this question will depend a lot on the applicable state laws, I would suggest talking with a local attorney. That being said, I see two competing issues here. On the one side is the duty of confidentiality the counselors owed to your relative. On the other side is the duty the counselors had to act reasonably to protect your relative from harm. Generally there is not a requiremt for substance abuse treatment centers to notify family members if an adult client relapses.A local attorney will be able to provide more specific guidance on the legal obligtions and liabilities in this situation.	من یک فامیل دارم که در اوایل بیست سالگی است. او در یک برنامه بازپروری مواد مخدر بود و به خاطر مصرف مجدد مواد از آنجا اخراج شد. هیچ کس خانواده را از عود مجدد او مطلع نکرد. او بعدها دچار اوردوز شد و مرده پیدا گردید. آیا مشاوران، درمانگران یا مرکز بازتوانی مسئولیتی در قبال عدم گزارش عود او دارند؟ آیا می‌توان به خاطر عدم گزارش، پرونده قانونی تشکیل داد؟	از شنیدن خبر از دست دادن شما بسیار متاسفم. این حقیقتاً وضعیتی دشوار برای کل خانواده به نظر می‌رسد. با توجه به اینکه پاسخ به این سوال بستگی زیادی به قوانین ایالتی دارد، پیشنهاد می‌کنم با یک وکیل محلی مشورت کنید. در اینجا دو موضوع رقابتی وجود دارد. از یک طرف، وظیفه رازداری که مشاوران نسبت به بستگان شما دارند. از طرف دیگر، وظیفه‌ای که مشاوران باید برای محافظت از بستگان شما در برابر آسیب، با احتیاط عمل کنند. به طور کلی، هیچ الزامی برای مراکز درمان سوء مصرف مواد وجود ندارد که اعضای خانواده را در صورت عود کردن یک مشتری بزرگسال مطلع کنند. یک وکیل محلی می‌تواند راهنمایی‌های دقیق‌تری در مورد تعهدات و مسئولیت‌های قانونی در این شرایط ارائه دهد.
null	My friend is abusing her prescription medicine. Even though she told me she didn't have any more pills, I found she has prescriptions for anxiety medications.	Hello! Thank you for your question. I have a worked with many people who have become addicted to benzodiazepines, like Clonazepam. It is a difficult road for people who are trying to become clean. It is also a very difficult road for those who love the person and are trying to be supportive. During those times, it is important to remember to take care of yourself, too. As for taking your friend's pills, my concern would be the legal ramifications that you could face should you ever be caught with someone else's prescription medication, and especially these types of medications. Our laws have become much more strict surrounding prescription drug sales and possession due to the increase in prescription drug abuse. In addition, people who are in active addiction are likely to find some other means to get their drug, so it would do little to help the overall problem. I don't know about your friend's family situation, but they may be a better route to take if you are concerned about your friend. They may already be involved, but with your help you may be able to convince your friend to go to treatment willingly. That is usually better. In many states, there are also involuntary committal processes where a person's family may be able to convince a court to force the person into treatment. This varies from state to state. If your friend's family is not aware of this option, it may be something to look into. It usually does take a relative, or a medical provider, to begin this process if it is available. I hope this was helpful, and I wish you and your friend well. Robin J. Landwehr, DBH, LPC, NCC	دوست من از داروهای تجویزی خود به طور نادرست استفاده می‌کند. با اینکه او به من گفت که دیگر هیچ قرصی ندارد، متوجه شدم که او نسخه‌هایی برای داروهای ضد اضطراب دارد.	سلام! ممنون از سوال شما. من با بسیاری از افرادی که به بنزودیازپین‌ها، مانند کلونازپام، معتاد شده‌اند، کار کرده‌ام. برای افرادی که در تلاشند تا پاک شوند، این مسیری دشوار است. همچنین، برای کسانی که به آن شخص علاقه دارند و در تلاش برای حمایت از او هستند، این مسیر بسیار سخت است. در این دوران، مهم است که به یاد داشته باشید از خودتان نیز مراقبت کنید. در مورد مصرف قرص‌های دوستتان، نگرانی من این است که اگر با داروهای تجویزی شخص دیگری، به ویژه این نوع داروها، caught شوید، ممکن است با عواقب قانونی روبرو شوید. قوانین ما در رابطه با فروش و نگهداری داروهای تجویزی به دلیل افزایش سوء مصرف این داروها بسیار سخت‌گیرانه‌تر شده است. علاوه بر این، افرادی که در حال اعتیاد هستند معمولاً راه‌های دیگری برای دسترسی به مواد خود پیدا می‌کنند، بنابراین این اقدام کمکی به حل مشکل کلی نخواهد کرد. من از وضعیت خانوادگی دوست شما اطلاع ندارم، اما ممکن است آنها بتوانند مسیر بهتری را انتخاب کنند اگر نگران دوستتان هستید. ممکن است آنها قبلاً در این موضوع درگیر باشند، اما با کمک شما ممکن است قادر باشید دوستتان را به پذیرش درمان متقاعد کنید. این معمولاً مؤثرتر است. در بسیاری از ایالت‌ها، فرآیندهای تعهد غیرارادی نیز وجود دارد که خانواده یک فرد می‌تواند تلاش کند تا دادگاه را متقاعد کند که فرد را مجبور به درمان کند. این موضوع در ایالت‌های مختلف متفاوت است. اگر خانواده دوست شما از این گزینه بی‌خبرند، ممکن است ارزش بررسی داشته باشد. معمولاً نیاز به یکی از بستگان یا یک ارائه‌دهنده پزشکی است تا این فرآیند شروع شود اگر که وجود داشته باشد. امیدوارم این نکات مفید بوده باشد و برای شما و دوستتان آرزوی سلامتی دارم. Robin J. Landwehr، DBH، LPC، NCC
null	I'm concerned about my boyfriend. I suffer from anxiety, but I always have this feeling he wants to hurt me because he told me he was interested in BDSM intercourse. We haven't tried it, but I've had this feeling he always wants to.	Hello! Thank you for your question. There are few things that people find more personal than their sexual relationships. When we feel connected to our partner, sex can be best thing since sliced bread. However, if we feel disconnected in some way, sex can feel degrading and even painful. I don’t know the specifics about your relationship or how comfortable you are in talking to your boyfriend, but this is one of those situations where communicating your fears is a good idea. The only exception to that would be if you believe he is actually a threat to you in some way. If you believe that, then you should do whatever you think is safe. It sounds like there is a part of you that is already afraid of him, and if that is the case then remaining safe is your top priority. Assuming you are able to share with him your feelings, telling him what you are and are not interested in sexually is very appropriate and sexually healthy. Sex is something that is supposed to be enjoyable for all parties. All parties should feel respected and able to say “no” to absolutely anything they are not comfortable with. I call the respectful agreement between sexual partners, “sex trust.” Sex Trust means your partner respects your boundaries. It means they won’t degrade you sexually with hurtful words, forced sex, or forcing or coercing sex in ways someone is not interested in having. Your personal safety and mental well-being is what is most important. Now, if there is a part of you that is curious about BDSM and may be interested in participating in it, there are many websites that you can explore to learn information. I will warn you, some websites and articles are better or worse than others, but you may at least feel more informed. Many people engage in BDSM and have happy relationships, but again, it completely depends on what each person in the relationship wants. It is also important to know that BDSM is not just one thing and people practice it differently based on comfort. If it is something you are uncomfortable with, then you shouldn’t feel obligated to do it. I hope this was helpful. Be well. Robin J. Landwehr, DBH, LPC, NCC	من نگران دوست پسرم هستم. من از اضطراب رنج می‌برم، اما همیشه این احساس را دارم که او می‌خواهد به من آسیب برساند، زیرا به من گفته که به روابط BDSM علاقه‌مند است. ما هنوز آن را امتحان نکرده‌ایم، اما احساس می‌کنم او همیشه تمایل دارد این کار را انجام دهد.	سلام! ممنون از سوال شما. چیزهای کمی وجود دارد که افراد آن را شخصی‌تر از روابط جنسی خود می‌دانند. وقتی با شریک زندگی‌مان احساس ارتباط می‌کنیم، رابطه جنسی می‌تواند بهترین چیز از زمان اختراع نان توپی باشد. اما اگر به نوعی احساس قطع ارتباط کنیم، رابطه جنسی ممکن است تحقیرآمیز و حتی دردناک شود. من از جزئیات رابطه شما یا اینکه چقدر راحت هستید که با دوست پسرتان صحبت کنید، اطلاعی ندارم، اما این یکی از آن موقعیت‌هایی است که در آن بیان کردن ترس‌هایتان ایده خوبی است. تنها استثنا در این مورد این است که اگر تصور کنید او به نوعی برای شما تهدید است. اگر اینطور است، باید هر کاری که فکر می‌کنید ایمن است انجام دهید. به نظر می‌رسد بخشی از شما از او می‌ترسد، و اگر اینگونه است، ایمن ماندن باید اولویت اصلی شما باشد. اگر فرض کنیم که می‌توانید احساسات خود را با او در میان بگذارید، گفتن اینکه از نظر جنسی به چه چیزی علاقه دارید و به چه چیزی علاقه ندارید کاملاً مناسب و از نظر جنسی سالم است. رابطه جنسی باید برای همه طرف‌ها لذت‌بخش باشد. همه طرف‌ها باید احساس احترام کنند و قادر باشند به هر چیزی که با آن راحت نیستند، "نه" بگویند. من توافق محترمانه بین شرکای جنسی را "اعتماد جنسی" می‌نامم. اعتماد جنسی به این معناست که شریک شما به مرزهایتان احترام می‌گذارد. این بدان معناست که او شما را با کلمات آزاردهنده، رابطه جنسی اجباری، یا وادار کردن به انجام کاری که به آن علاقمند نیستید، تحقیر نخواهد کرد. امنیت شخصی و سلامت روانی شما مهم‌ترین چیز است. اگر بخشی از شما در مورد BDSM کنجکاو است و ممکن است علاقه‌مند به شرکت در آن باشد، وب‌سایت‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر بررسی کنید. باید هشدار دهم که برخی از وب‌سایت‌ها و مقالات نسبت به سایرین بهتر یا بدتر هستند، اما حداقل ممکن است احساس کنید که بیشتر مطلع هستید. بسیاری از افراد درگیر BDSM هستند و روابط شادی دارند، اما باز هم، این کاملاً وابسته به خواسته‌های هر فرد در رابطه است. همچنین مهم است بدانید که BDSM فقط یک چیز نیست و افراد بر اساس راحتی خود به شیوه‌های متفاوتی آن را تمرین می‌کنند. اگر شما از آن ناراحت هستید، نباید احساس کنید که مجبور به انجام آن هستید. امیدوارم این مفید واقع شده باشد. سلامت باشید. Robin J. Landwehr، DBH، LPC، NCC
null	He isn't violent, but he has anger issues and deep insecurities. He's working on them and has improved. We started counseling, and he participated in one or two individual sessions, but we broke up again shortly thereafter. Now his constant questions and accusations are getting really draining.	Sometimes relationships just do not work. Don't feel that the first, second, or even third relationship is the relationship you are suppose to be in for life. The one that is meant for you will require work but should be be draining and a constant roller coaster of breaking up. It is good you all went to counseling, but one or two sessions may not be enough to make and see a change in behavior. It takes times and it takes both working toward the same goal. I would suggest doing you...meaning focusing on your own growth at the time. If he wants to grow with you, he will make the necessary steps. If he doesn't...wish him well.	او خشن نیست، اما با مسائل خشم و ناامنی عمیقی دست و پنجه نرم می‌کند. او در حال کار بر روی این مسائل است و پیشرفت‌هایی داشته است. ما مشاوره را شروع کردیم و او در یکی دو جلسه فردی شرکت کرد، اما پس از مدت کوتاهی دوباره از هم جدا شدیم. حالا سؤالات و اتهامات مداوم او واقعاً خسته‌کننده شده است.	گاهى اوقات روابط به درستى پیش نمى‌روند. احساس نکنید که رابطه اول، دوم یا حتى سوم، رابطه‌اى است که قرار است تا آخر عمر در آن باشید. رابطه‌ای که برای شما در نظر گرفته شده است نیاز به تلاش دارد، اما نباید شما را خسته کند یا به یک ترن هوایی دائمی از جدایی‌ها تبدیل شود. خوب است که شما همه به مشاوره رفتید، اما یک یا دو جلسه ممکن است برای ایجاد و مشاهده تغییر در رفتار کافی نباشد. این فرایند زمان می‌برد و نیاز به تلاش مشترک برای رسیدن به یک هدف دارد. پیشنهاد می‌کنم بر روی رشد شخصی‌تان تمرکز کنید. اگر او بخواهد با شما رشد کند، اقدامات لازم را خواهد کرد. اگر نخواهد... برایش آرزوی موفقیت کنید.
null	I have had a crush on this guy for years. I last talked to him a few years ago when we graduated from high school. We left off on a good note. Should I message him and see how he is doing, or is it too late?	It's never to late to let a person know how you feel. You never know where it will take you. You don't want to hold this regret of not letting your feelings known and wondering "what if" for the rest of your life. That can be torturous. Now prepare for whatever..if his feelings are the same or if they are not. If they are the same...great. If they are not, feel good that at least you let a person know they hold a special place in your life and wish him love, peace and happiness in his life.	من سال‌هاست که به این پسر علاقه‌مند هستم. آخرین بار چند سال پیش که از دبیرستان فارغ‌التحصیل شدیم با او صحبت کردم. ما با یک یادداشت خوب از هم جدا شدیم. آیا باید به او پیام بدهم و ببینم حالش چگونه است، یا اینکه خیلی دیر شده؟	هیچ‌وقت دیر نیست که به کسی بگویید چه احساسی دارید. هرگز نمی‌دانید این اقدام شما را به کجا خواهد برد. نمی‌خواهید تا آخر عمر با پشیمانی این فکر را بکنید که "اگر..." و احساساتتان را ابراز نکرده‌اید. این می‌تواند عذاب‌آور باشد. حالا خودتان را برای هر اتفاقی آماده کنید؛ خواه او هم احساسات مشابهی داشته باشد یا نه. اگر احساساتش یکسان است، عالی است. اگر نیست، حس خوبی داشته باشید که دست‌کم به کسی گفته‌اید که در زندگی‌تان جایگاه ویژه‌ای دارد و برای او عشق، آرامش و خوشبختی آرزو کنید.
null	I would like to be able to have more positive relationships in the present.	Take one day at a time!!! Each day do things that make you happy, moves to a positive place, focusing on the future, give you a sense of fulfillment and accomplishment. Journal at the end of the day of how well you did that day in focusing on these things. Each day should be a step better than the previous day. You will have days that you didn't do as well....that is human and OK. Just get back on track the next day....At the end of the week, review how well you did and give your self a grade. If did well, you deserve ice cream, etc. If not so good, OK....tell yourself next week "got to focus one day at a time". You can do it....it takes practice but will get better each day, I wish you happy days and happy future...	دوست دارم بتوانم در حال حاضر روابط مثبت‌تری داشته باشم.	یک روز در یک زمان!!! هر روز کارهایی انجام دهید که شما را خوشحال می‌کند، به سمت مکان‌های مثبت سوق می‌دهد، بر آینده تمرکز می‌کند و به شما احساس رضایت و موفقیت می‌دهد. در پایان روز یادداشت کنید که چقدر در آن روز به این موارد توجه کرده‌اید. هر روز باید یک قدم بهتر از روز قبل باشد. روزهایی هم خواهید داشت که به خوبی عمل نکرده‌اید... این طبیعی است و اشکالی ندارد. فقط روز بعد دوباره به مسیر خود برگردید... در پایان هفته، موفقیت‌های خود را مرور کنید و به خود نمره بدهید. اگر خوب عمل کردید، لیاقت بستنی و غیره را دارید. اگر چندان خوب نبودید، اشکالی ندارد... به خود بگویید: «هفته آینده باید به یک روز در میان تمرکز کنم». شما می‌توانید این کار را انجام دهید... این به تمرین نیاز دارد، اما هر روز بهتر خواهید شد. برای شما روزهای خوش و آینده‌ای شاد آرزو می‌کنم...
null	I love him, but he doesn’t show me love. He talks badly about me to his friends.	So many questions comes to mind when I read your words...Do you love yourself? What do you LOVE about him? What are you getting from this relationship that is good for you? What are you lacking in yourself that you allow yourself to be treated this way?....I can go on..If you can answer these questions, maybe you will answer your own question of WHY are you with your husband or even better, WHY you ALLOW your husband to be mean, show no love, disrespect you? You seem to lack self-worth...seek a professional to help you with this.	من او را دوست دارم، اما او به من عشق نمی ورزد. او نزد دوستانش درباره من بد صحبت می کند.	وقتی حرف‌هایت را می‌خوانم، سوالات زیادی به ذهنم می‌رسد... آیا خودت را دوست داری؟ چه چیزی را درباره او دوست داری؟ از این رابطه چه چیزی برای تو خوب است؟ چه چیزی در خودت کم داری که اجازه می‌دهی با تو این‌گونه رفتار شود؟.... می‌توانم ادامه دهم... اگر می‌توانی به این سوالات پاسخ دهی، شاید پاسخ سوال خودت درباره اینکه چرا با شوهرت هستی یا حتی بهتر، چرا اجازه می‌دهی شوهرت بدخلق باشد، محبت نشان ندهد و به تو بی‌احترامی کند، را پیدا کنی؟ به نظر می‌رسد احساس ارزشمندی در خود نداری... از یک متخصص کمک بگیر تا در این مورد به تو یاری رساند.
null	We don't have sex a lot. I cheat when we argue. I don't kiss or have unprotected sex with them. It's a one time thing, and I never see them twice.	Hello, and thank you for your question. The question about whether or not to cheat is based on personal values that can only be answered by you. However, here are a few things to consider and questions to ask yourself to help you find your answer: 1. Do you feel like you are violating your own values or morals? This is important, because we all have different values and morals surrounding sex, love, and monogamy. If you value monogamous relationships and find yourself cheating on your partner, then you may feel like you are living in contradiction to your values, and most people are not happy when they do that. However, if monogamy is not something you value, then perhaps it is time to re-evaluate the relationship and determine if it is still right for you. Not all people want monogamous relationships, and that is alright. Finally, if you value your husband’s feelings and know that the affairs would hurt him, then your behaviors may again be in contrast to your own values. That can only be determined by you. 2. Based on how you describe your relationship, it sounds like you are not very satisfied with the way it is. From the outside, it looks like the affairs are a way to “get even” with your husband or to feel better after an argument. This is something that can happen when mutual respect starts to fade in a relationship and gets replaced with contempt. We can simply stop caring about how our actions hurt each other, or potentially hurt each other. Perhaps the question to ask here is, when you look out toward the future with your husband, is this the pattern that you want to keep? The pattern of very little sex, argument, and then satisfying the pain or dissatisfaction with affairs. 3. What are your goals for this relationship? If we start to become disconnected in a relationship, we can begin to do things on autopilot. Get up, get the kids up, go to work, come home, and go to bed. None of which requires any intimacy at all. Are you still able to see the hopes and dreams you once had for this relationship? 4. Have you considered seeking marital counseling? Not having affairs won’t actually fix the part of the relationship that is leading you to have them. If there is something broken, it sometimes requires some help to get it fixed. Hopefully these questions and thoughts will help you come to some kind of conclusion about what is right for you and your relationship. I certainly wish you well. Robin J. Landwehr, DBH, LPC, NCC	ما زیاد رابطه جنسی نداریم. وقتی دعوا می‌کنیم، خیانت می‌کنم. من آنها را نمی‌بوسم و رابطه جنسی بدون محافظت با آنها ندارم. این فقط یک بار اتفاق می‌افتد و هرگز آنها را دوباره نمی‌بینم.	با سلام و تشکر از سوال شما. سوال درباره اینکه آیا تقلب کنید یا نه، بر اساس ارزش‌های شخصی است که فقط شما می‌توانید به آن پاسخ دهید. با این حال، در اینجا چند نکته و سؤالی وجود دارد که می‌توانند در پیدا کردن پاسخ به شما کمک کنند: 1. آیا احساس می‌کنید که در حال نقض ارزش‌ها یا اخلاقیات خود هستید؟ این موضوع مهم است، زیرا همه ما ارزش‌ها و اخلاقیات متفاوتی درباره‌ی رابطه جنسی، عشق و تک‌همسری داریم. اگر برای روابط تک‌همسری ارزش قائل هستید و در حال خیانت به شریک زندگی‌تان هستید، ممکن است احساس کنید که در تناقض با ارزش‌هایتان زندگی می‌کنید و بیشتر افراد در چنین شرایطی خوشحال نیستند. اما اگر تک‌همسری برای شما ارزشی ندارد، شاید زمان آن رسیده که رابطه را دوباره ارزیابی کنید و ببینید آیا هنوز برای شما مناسب است یا خیر. همه افراد خواهان روابط تک‌همسری نیستند و این کاملاً طبیعی است. در نهایت، اگر به احساسات شوهرتان اهمیت می‌دهید و می‌دانید که خیانت‌ها به او آسیب می‌زند، رفتارهای شما ممکن است دوباره با ارزش‌های خود در تضاد باشد. این موضوع تنها به عهده شماست که ارزیابی کنید. 2. با توجه به توصیف شما از رابطه تان، به نظر می‌رسد که از وضعیت فعلی‌تان راضی نیستید. از بیرون، به نظر می‌رسد خیانت‌ها راهی برای "تلافی" کردن با شوهرتان یا احساس بهتری پس از یک مشاجره هستند. این مشکل زمانی پیش می‌آید که احترام متقابل در یک رابطه شروع به محو شدن می‌کند و با تحقیر جایگزین می‌شود. ممکن است به مرور زمان از اهمیت دادن به اینکه اعمال‌تان چگونه به یکدیگر آسیب می‌زند، فاصله بگیرید. شاید سوالی که در اینجا باید از خود بپرسید این باشد که وقتی به آینده‌تان با شوهرتان نگاه می‌کنید، آیا این الگوی کنونی را می‌خواهید ادامه دهید؟ الگوی کمبود صمیمیت، مشاجره و سپس جبران ناراحتی با خیانت. 3. اهداف شما برای این رابطه چیست؟ اگر در یک رابطه شروع به قطع ارتباط کنیم، ممکن است کارها را به طور اتوماتیک انجام دهیم؛ از خواب بلند شویم، بچه‌ها را بیدار کنیم، به کار برویم، به خانه برگردیم و بخوابیم. هیچ‌یک از اینها نیاز به صمیمیت ندارد. آیا هنوز می‌توانید امیدها و رویاهایی که روزی برای این رابطه داشتید را ببینید؟ 4. آیا به فکر مشاوره زناشویی بوده‌اید؟ صرف نظر از خیانت‌ها واقعاً نمی‌تواند مشکل اساسی که شما را به این سمت کشانده است، حل کند. اگر چیزی در رابطه شکسته باشد، گاهی اوقات نیاز به کمک دارد تا آن را تعمیر کنیم. امیدوارم این سوالات و افکار به شما در رسیدن به یک نتیجه‌گیری در مورد آنچه برای شما و رابطه‌تان مناسب است کمک کند. برای شما آرزوی موفقیت دارم. Robin J. Landwehr، DBH، LPC، NCC
null	I love him, but he doesn’t show me love. He talks badly about me to his friends.	Hello, and thank you for your question. Loving someone who doesn’t respect or treat you well can be enormously difficult and painful. Many people who find themselves in an emotionally hurtful relationship say that it was wonderful when it first started, but that over time their partner’s behaviors changed and they became emotionally or physically abusive. I want to say right away that it is not your fault in any way if someone is abusive to you. It does not mean that you are broken or that there is something wrong with your character if you have not left the situation. People stay for many reasons, such as fear, finances, children, pressure from others, and love. Many people have had to leave their abusive partners who they still love to preserve their own safety and regain the sense of self they may have lost. It is a very difficult thing to do, even if you know it is the right thing. The person who really needs to take a hard look at themselves is the person doing the abusing. It is very common for mental and emotional abuse to wear away at someone’s self-esteem. This can lead to other problems, like depression and anxiety. These issues sometimes require professional support to manage, such as a counselor or perhaps a doctor who may prescribe medication. A counselor may be able to help you sort through your fears and concerns about staying or leaving. To look at things from different angles, and to help you decide what is best for you. You have not said that your husband has been physically abusive to you, but if that has been the case, then you must consider your physical safety first. Leaving an abusive relationship is the most dangerous time. Getting help from professionals would be critical, and I would recommend your local domestic violence program. Whatever you decide to do is the right thing for you. I would encourage you to ask yourself honestly about your reasons for staying and the barriers that may keep you from going. You do deserve to be happy and emotionally safe. If you do not feel like you have that safety, then seeking someone to help you sort through these things is a good plan. I wish you well. Robin J. Landwehr, DBH, LPC, NCC	من او را دوست دارم، اما او به من محبت نشان نمی‌دهد. او در مورد من با دوستانش بد صحبت می‌کند.	با سلام و تشکر از سوال شما. دوست داشتن کسی که به شما احترام نمی‌گذارد یا به خوبی با شما رفتار نمی‌کند، می‌تواند بسیار سخت و دردناک باشد. بسیاری از افرادی که در یک رابطه عاطفی آسیب‌رسان گرفتار می‌شوند می‌گویند که رابطه‌شان در ابتدا فوق‌العاده بود، اما با گذشت زمان رفتارهای شریک زندگی آنها تغییر کرد و به آزار عاطفی یا جسمی منجر شد. می‌خواهم به‌وضوح بگویم که اگر کسی به شما آزار می‌رساند، تقصیر شما نیست. این موضوع نشان‌دهنده این نیست که شما دچار نقصی هستید یا اینکه مشکلی در شخصیت شما وجود دارد اگر هنوز از آن موقعیت خارج نشده‌اید. افراد به دلایل مختلفی از جمله ترس، مسائل مالی، فرزندان، فشار از طرف دیگران و عشق ممکن است در یک رابطه بمانند. بسیاری از افراد مجبور شده‌اند تا شریکان آزاردهنده‌ای را که هنوز هم دوستشان دارند، ترک کنند تا امنیت خود را حفظ کرده و حس خود را که ممکن است از دست داده باشند، باز یابند. این کار بسیار دشوار است، حتی اگر می‌دانید که درستی‌اش را می‌دانید. فردی که واقعاً باید به خود نگاهی دقیق بیندازد، کسی است که آزار می‌رساند. آزار ذهنی و عاطفی معمولاً به تدریج موجب کاهش عزت نفس افراد می‌شود و ممکن است به مشکلات دیگری نظیر افسردگی و اضطراب منجر گردد. این مشکلات ممکن است نیاز به حمایت حرفه‌ای داشته باشند، مانند مشاور یا پزشک که ممکن است دارویی تجویز کند. یک مشاور می‌تواند در بررسی ترس‌ها و نگرانی‌های شما در خصوص ماندن یا رفتن کمک کند و به شما کمک کند تا مسائل را از زوایای مختلف ببینید و تصمیم بگیرید که چه چیزی برای شما بهتر است. شما اشاره نکرده‌اید که شوهرتان به شما آزار جسمی رسانده‌ است، اما اگر این واقعیت دارد، باید ایمنی جسمی خود را در اولویت قرار دهید. ترک یک رابطه آزاردهنده خطرناک‌ترین زمان است و دریافت کمک از متخصصان بسیار حیاتی است. من به شما توصیه می‌کنم که به برنامه‌های محلی خشونت خانگی مراجعه کنید. هر تصمیمی که بگیرید، درست است. از شما می‌خواهم که صادقانه از خود بپرسید که چرا در این وضعیت مانده‌اید و موانعی که ممکن است شما را از رفتن باز دارد، چیست. شما شایسته خوشبختی و احساس امنیت عاطفی هستید. اگر احساس نمی‌کنید که این امنیت را دارید، پس جستجوی فردی که به شما کمک کند تا این مسائل را ساماندهی کنید، یک گزینه خوب است. برای شما آرزوی بهترین‌ها را دارم. Robin J. Landwehr، DBH، LPC، NCC
null	My friend is abusing her prescription medicine. Even though she told me she didn't have any more pills, I found she has prescriptions for anxiety medications.	First of all, where did you find the pills? Did you have to go into her private space or things to find them? If so, you might want to do some research on codependency. I recommend the book "The Everything Guide to Codependency." You can find it here: https://www.amazon.ca/The-Everything-Guide-Codependency-codependent/dp/1440573905 . It's not honest to go searching through someone's things. You dislike the deceit in her, so why model it in yourself?If the pills were just left out, that's a different story. Again though, model honesty. Talk to about what you found. Avoid being accusitory. A good old "I found these...what's going on with this?" might be a good place to start. Tell her how it makes you feel. Have you ever heard of "I statements?" Google this....you will find a lot of good templates on how to frame this conversation. At the end of the day though, these are her choices. Not yours. All you can do is tell her how you feel, make a few gentle suggestions, and get back to taking care of you. If it gets to the point where seeing her downward spiral is too much for you, let her know this and tell her you can no longer be involved, for the sake of your own health and sanity. There is nothing wrong with trying to help, but ask yourself, are you really being helpful? If you are starting to feel resentful, know that you have crossed the line into codependency and back away.Hope this helps and all the best,Aleisha	دوست من از داروهای تجویزی خود به طور نادرست استفاده می کند. با اینکه او به من گفت که دیگر قرصی ندارد، متوجه شدم که او نسخه‌هایی برای داروهای ضد اضطراب دارد.	اولاً، قرص‌ها را از کجا پیدا کردی؟ آیا برای پیدا کردن آنها مجبور بودی به فضای خصوصی یا وسایل او بروی؟ اگر این‌طور است، ممکن است بخواهی درباره وابستگی تحقیق کنی. کتاب "راهنمای کامل وابستگی" را پیشنهاد می‌کنم. می‌توانی آن را اینجا پیدا کنی: https://www.amazon.ca/The-Everything-Guide-Codependency-codependent/dp/1440573905. درست نیست که در گوشه و کنار وسایل کسی جستجو کنی. تو از فریب در او متنفر هستی، پس چرا خودت همان را دنبال کنی؟ اگر قرص‌ها فقط رها شده باشند، داستان متفاوت است. اما باز هم صداقت را الگو قرار بده. درباره چیزی که پیدا کردی با او صحبت کن. از متهم کردن پرهیز کن. شاید یک جمله خوب مثل "اینها را پیدا کردم... چه خبر است؟" بتواند شروع خوبی باشد. به او بگو چه احساسی داری. آیا تا به حال راجع به "جملات من" شنیده‌ای؟ این را در گوگل جستجو کن... الگوهای خوبی برای چگونه صحبت کردن در این زمینه پیدا خواهی کرد. در نهایت، این انتخاب‌ها مال او هستند، نه تو. تنها کاری که می‌توانی بکنی این است که احساساتت را به او بگویی، چند پیشنهاد ملایم پیشنهاد کنی و سپس به مراقبت از خودت برگردی. اگر وضعیت او به حدی رسید که دیدن سقوطش برایت سخت است، به او بگو که دیگر نمی‌توانی درگیر شوی، به خاطر سلامتی و آرامش خودت. تلاش برای کمک کردن ایرادی ندارد، اما از خود بپرس آیا واقعاً کمک می‌کنی؟ اگر شروع به احساس کینه کرده‌ای، بدان که از مرزهای وابستگی گذشته‌ای و باید کنار بکشی. امیدوارم این نکات مفید باشد و بهترین‌ها را برایت آرزو می‌کنم. آلیشا
null	Something happened this summer that I cannot forgive myself for. When I think about what happened, I feel ashamed and guilty even though my loved ones forgave me.	Forgiveness takes time. You know what you did, and by the sounds of it you are not impressed with yourself. In my mind, this is a sign that you are a good person. You recognize that you did something that crossed your own moral code. You could have just done this thing and not felt anything - but you do feel. And that is OK. It's not supposed to feel good when you do something wrong.Be patient with yourself. These things can take time. I suspect that you will be one of those people who slowly let go of their shame and guilt. The trick is to feel the pain but to not ignore/detach from the life that you are living right now. Don't deprive yourself of the opportunity to feel joy again.	تابستان امسال اتفاقی افتاد که نتوانسته‌ام خودم را به خاطر آن ببخشم. وقتی به آنچه که رخ داده فکر می‌کنم، با وجود اینکه عزیزانم مرا بخشیده‌اند، همچنان احساس شرمندگی و گناه می‌کنم.	بخشیدن زمان می‌برد. شما می‌دانید چه کرده‌اید و به‌نظر می‌رسد از خودتان راضی نیستید. در نظر من، این نشانه‌ای از خوبی شماست. شما متوجه می‌شوید که کاری کرده‌اید که با قواعد اخلاقی خودتان در تضاد است. شما می‌توانستید این کار را انجام بدهید و بی‌احساس باشید، اما احساس دارید. و این اشکالی ندارد. قرار نیست وقتی کار اشتباهی انجام می‌دهید احساس خوبی داشته باشید. با خودتان صبور باشید. این فرآیندها ممکن است زمان ببرد. من گمان می‌کنم شما از آن دسته افرادی خواهید بود که به‌تدریج شرم و گناه خود را رها می‌کنند. کلید این است که درد را احساس کنید اما از زندگی که هم‌اکنون دارید، غافل نشوید یا جدا نشوید. فرصت احساس شادی دوباره را از خود دریغ نکنید.
null	My friend is abusing her prescription medicine. Even though she told me she didn't have any more pills, I found she has prescriptions for anxiety medications.	Your good intentions to help your friend stay clean, are very caring about her.Unless your friend feels like stopping pills, taking them away will mean she finds them some place else.The problem that anyone who is addicted to pills has, is that the person is psychologically and at least with xanax, physically addicted.Taking pills has basically become a standard part of your friend's life.Her problem is bigger than your ability to care.If you haven't already done so, tell your friend directly about your opinion on the way she is using pills.This is not a guarantee that she'll stop.It isa way of you showing that you care about her.Offering love and advice are the only things you can do for her.Meanwhile, knowing she is hurting herself is probably hurting you.Be sure to keep a sense of balance within yourself. Offer your concern and know she is the one who must decide to stop using.	دوست من از داروهای تجویزی خود سوء استفاده می‌کند. با اینکه به من گفت که دیگر قرصی ندارد، متوجه شدم که او نسخه‌هایی برای داروهای ضد اضطراب دارد.	نیت خوب شما برای کمک به دوستتان در پاک ماندن، نشان‌دهنده اهمیت شما به اوست. اگر دوستتان تمایل به قطع مصرف قرص‌ها نداشته باشد، احتمالاً آنها را از جای دیگری پیدا خواهد کرد. مشکلی که هر کسی که به قرص‌ها معتاد است با آن مواجه است، این است که او به‌طور روانی و حداقل در مورد زاناکس به‌طور فیزیکی به آن‌ها وابسته است. مصرف قرص‌ها عملاً به یک بخش استاندارد از زندگی دوست شما تبدیل شده است. مشکل او از توانایی شما در مراقبت فراتر است. اگر قبلاً این کار را نکرده‌اید، به‌طور مستقیم نظر خود را درباره نحوه استفاده او از قرص‌ها با او در میان بگذارید. این کار تضمینی برای اینکه او بایستد نیست، اما راهی است که نشان می‌دهد شما به او اهمیت می‌دهید. ارائه عشق و مشاوره تنها چیزهایی است که می‌توانید برای او انجام دهید. در عین حال، آگاه بودن از اینکه او به خود آسیب می‌زند احتمالاً به شما نیز آسیب می‌زند. حتماً تعادل درون خود را حفظ کنید. نگرانی خود را بیان کنید و بدانید که این اوست که باید تصمیم به قطع مصرف بگیرد.
null	I constantly feel like everyone is up against me and trying their best to shut me down. It's ruining my mood and even my whole self. I have trouble sleeping, and I keep having sleep paralysis while dreaming of others mocking and judging me.	The problem you describe sounds very wearing on your spirit.Are there particular reasons for why you feel everyone hates you?Have you been in a clash of ideas or opinions and feel yourself in the minority viewpoint?Or does your sense of being shut out start within your own mind, as though you anticipate that others will not like what you say?If actual conversations are leading you to feel left out, then evaluate whether to bring up certain points to the other person.Or, you may also decide that the relationships in which you feel shut out, are no longer worthwhile ones for you.If the problem is hesitating to interact because you imagine others will reject you, then maybe you can coach yourself into trying a small step toward introducing yourself and your thoughts to others.	من همواره احساس می‌کنم که همه با من در تضاد هستند و تمام تلاششان را می‌کنند تا مرا از پا درآورند. این موضوع حال و هوای من و حتی کل وجودم را خراب می‌کند. من دچار مشکلات خواب هستم و همچنان فلج خواب می‌زنم در حالی که خواب می‌بینم دیگران مرا مسخره و قضاوت می‌کنند.	مشکلی که توصیف می‌کنید به نظر می‌رسد روحیه شما را به شدت تحت فشار قرار می‌دهد. آیا دلایل خاصی وجود دارد که چرا احساس می‌کنید همه از شما متنفرند؟ آیا در تضاد با عقاید یا نظرات دیگران قرار گرفته‌اید و خود را در دیدگاه اقلیت حس می‌کنید؟ یا اینکه احساس طرد شدگی شما از درون ذهن‌تان نشأت می‌گیرد، به گونه‌ای که گویی پیش‌بینی می‌کنید دیگران از آنچه می‌گویید خوششان نخواهد آمد؟ اگر مکالمات واقعی باعث می‌شود که احساس کنید کنار گذاشته شده‌اید، در این صورت باید ارزیابی کنید که آیا باید نکات خاصی را با طرف مقابل مطرح کنید یا نه. یا ممکن است به این نتیجه برسید که روابطی که در آن احساس طرد شدگی می‌کنید، دیگر برای شما ارزشمند نیستند. اگر مشکل در تردید در تعامل با دیگران است به خاطر اینکه تصور می‌کنید ممکن است طرد شوید، شاید بتوانید خود را ترغیب کنید که قدم کوچکی در جهت معرفی خود و افکارتان به دیگران بردارید.
null	My parents seem okay with other sexualities, but normally they only talk about being gay. When they do talk about bisexuality, they say things like “they'll do anything” or things that make me very uncomfortable because I am bisexual. I don't know if I am ready to come out to them.	Hello, and thank you for your question. Being bisexual can be particularly difficult because it is often misunderstood, even by people who are “supposed” to be part of your own community, such as lesbians and gays. It happens so often that there is actually a term for it – bi-erasure. This is simply something that happens when people deny that bisexuality is a real thing, or discriminate against bisexuals due to beliefs like your parents seem to have. The unfortunate truth is that you can never be sure of how you parents may take this kind of information. It sounds promising that they are accepting of other sexual orientations, and it may simply be that your parents lack education about bisexuality. With accurate information, they may come around, but there is no way to be sure. Some of my colleagues have already given you good information. Here are some more things that you can consider and questions you can ask yourself before making the decision to tell them: 1. If they don’t respond the way you want them to, have you developed a support system to support you through it? This is very important. The truth is that all the friends in the world won’t prevent pain or sadness if your parents don’t respond as you hope, but they will at least be there to remind you that you ARE okay as you are. And that is critical for you to remember. 2. There is great information on the internet about bisexuality that you can offer your parents if you think it would be helpful. It may be important for them to know the kind of damage that is being done to bisexual adults and young people because of the myths surrounding bisexuality. Here is an article from GLAAD about bi-erasure: http://www.glaad.org/bisexual/bierasure 3. Coming out to people is obviously deeply personal and should only take place when you are ready. Sometimes people get pressured from friends, media, and even people they are romantically involved with to come out before they are ready. It really is up to you. If you are feeling pressure from others, don’t feel bad about setting your boundaries and telling them that you will come out on your own time. Intimate partners should respect you enough to understand this. 4. Something else to think about is your own comfort in being bisexual. Just because someone is LGBTQ doesn’t mean that they necessarily want to be. Many people struggle with this. Having your own doubts or insecurities may also play a part in how comfortable you are in telling your parents. So, perhaps do some self-exploration about your feelings toward yourself. Sometimes people take friends with them when they decide to come out to their parents. This is something you may want to consider. The important thing to remember is that you are okay. Really. If your parents don’t respond well, that doesn’t mean that they never will. Some start off upset, but then work their way through it. Best of luck to you. Robin J. Landwehr, DBH, LPC, NCC	به نظر می‌رسد که والدینم با سایر جنسیّت‌ها مشکلی ندارند، اما معمولاً فقط در مورد همجنس‌گرا بودن صحبت می‌کنند. وقتی در مورد دوجنس‌گرایی صحبت می‌کنند، فرضیات اشتباهی مثل "آنها هر کاری می‌کنند" یا جملاتی می‌زنند که مرا بسیار ناراحت می‌کند، چون من دوجنس‌گرا هستم. نمی‌دانم که آیا آماده‌ام به آنها بگویم که دوجنس‌گرا هستم یا نه.	با سلام و تشکر از سوال شما. دوجنسه بودن می‌تواند به‌ویژه دشوار باشد زیرا اغلب به‌درستی درک نمی‌شود، حتی توسط افرادی که «فرض می‌شود» بخشی از جامعه شما هستند، مانند لزبین‌ها و همجنس‌گرایان. این مسئله به قدری شایع است که اصطلاح خاصی برای آن وجود دارد—دوپاک‌کردن. این زمانی بوجود می‌آید که افراد وجود دوجنسه‌گی را انکار می‌کنند یا به دلیل باورهایی که والدین شما به نظر می‌رسد دارند، علیه دوجنسه‌ها تبعیض قائل می‌شوند. حقیقت تلخ این است که هیچ‌گاه نمی‌توانید به‌طور قطع بدانید والدین شما چگونه به این نوع اطلاعات واکنش نشان خواهند داد. این امید وجود دارد که آنها نسبت به دیگر تمایلات جنسی پذیرش دارند و ممکن است والدین شما فقط فاقد اطلاعات کافی درباره دوجنسه‌گی باشند. با در دست داشتن اطلاعات صحیح، ممکن است آنها تغییر نظر بدهند، اما هیچ راهی برای اطمینان وجود ندارد. برخی از همکاران من قبلاً اطلاعات خوبی به شما داده‌اند. در اینجا نکات و سوالات دیگری وجود دارد که می‌توانید قبل از تصمیم‌گیری برای گفتن به والدین از خود بپرسید: 1. اگر آنها به‌طور که می‌خواهید پاسخ ندهند، آیا یک سیستم حمایتی برای کمک به خود ایجاد کرده‌اید؟ این نکته بسیار مهم است. حقیقت این است که هیچ‌یک از دوستان در جهان نمی‌توانند از درد یا ناراحتی شما جلوگیری کنند اگر والدین شما به‌گونه‌ای پاسخ ندهند که شما امیدوارید، اما حداقل آنها در کنار شما خواهند بود تا به شما یادآوری کنند که شما همان‌طور که هستید، خوب هستید. و این نکته‌ای حیاتی برای شماست که به خاطر داشته باشید. 2. اطلاعات بسیار خوبی درباره دوجنسه‌گی در اینترنت وجود دارد که می‌توانید به والدین خود ارائه دهید اگر فکر می‌کنید مفید است. ممکن است برای آنها مهم باشد که بدانند چه نوع آسیبی به بزرگسالان و جوانان دوجنسه به‌دلیل افسانه‌های پیرامون دوجنسه‌گی وارد می‌شود. در اینجا مقاله‌ای از GLAAD درباره دوپاک‌کردن وجود دارد: http://www.glaad.org/bisexual/bierasure 3. بیرون آمدن برای دیگران کاملاً شخصی است و باید تنها زمانی انجام شود که شما آماده‌اید. گاهی اوقات افراد از سوی دوستان، رسانه‌ها و حتی کسانی که با آنها رابطه عاشقانه دارند تحت فشار قرار می‌گیرند تا قبل از آمادگی خود بیرون بیایند. این تصمیم کاملاً به شما بستگی دارد. اگر از سوی دیگران تحت فشار هستید، از تعیین مرزهای خود احساس بدی نداشته باشید و به آنها بگویید که در زمان خود شما بیرون خواهید آمد. شریک‌های نزدیک شما باید آن‌قدر شما را محترم بشمارند که این موضوع را درک کنند. 4. نکته دیگری که باید در نظر بگیرید، راحتی شما با دوجنسه بودن است. تنها به‌خاطر اینکه کسی LGBTQ است، به این معنی نیست که آن فرد حتماً می‌خواهد باشد. بسیاری از افراد با این موضوع مواجه هستند. داشتن تردیدها یا ناامنی‌های شخصی شما نیز ممکن است در میزان راحتی شما در گفتن به والدین تأثیر داشته باشد. بنابراین، شاید بهتر باشد در مورد احساسات خود نسبت به خود کمی خودکاوی کنید. گاهی اوقات افراد، هنگام تصمیم به بیرون آمدن از خود، دوستانشان را با خود می‌برند. این موضوعی است که ممکن است بخواهید در نظر بگیرید. نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشید این است که شما خوب هستید. واقعاً. اگر والدین شما به‌خوبی پاسخ ندهند، به این معنا نیست که آنها هرگز چنین نخواهند کرد. برخی از افراد ممکن است با ناراحتی شروع کنند، اما در نهایت با آن کنار می‌آیند. با آرزوی موفقیت برای شما، Robin J. Landwehr، DBH، LPC، NCC
null	I feel like every time I do something someone asks me to, I never fully meet what they want. I feel that when I finish it, they always think that they should have picked someone else to do it. I feel like they just want nothing to do with me.	It sounds like you have the perception that people are frequently disappointed in you, wish you were different or someone else, and ultimately reject you. One question I would have for you is what is your evidence that people feel this way? Is there anything in people's words or behaviors that gives you this impression? If your not sure, it may be useful for you to try to notice what people say and do in response to you, even though you perceive these attitudes within them. Additionally, working with a competent therapist may be a great way to get an answer to your question as well as developing ways to move forward with that answer and gain a sense of self-esteem and security in your relationships.One possibility that comes to mind, of which there may be more, is that as we grow up, we often develop relational templates, or sets of expectations about how people are and will relate to us, which influence our experiences and behavior in relationships. Sometimes the templates that we develop to stay connected growing up are not particularly adaptive for adult life and can hamper our self-esteem and capacity for comfortable intimacy as an adult. You ask a great question here, and one that can be very hard to see through, given the difficulty of feeling that people think of you in this way, and I hope that you will stay curious about this and consider working with a therapist who is trained to help you discover the answer.	احساس می‌کنم هر بار که کاری را که از من خواسته می‌شود انجام می‌دهم، هرگز نتوانسته‌ام به طور کامل خواسته‌های آن شخص را برآورده کنم. هنگامی که کار را به پایان می‌رسانم، به نظر می‌رسد همیشه فکر می‌کنند باید شخص دیگری را برای این کار انتخاب می‌کردند. احساس می‌کنم که آنها فقط نمی‌خواهند هیچ ارتباطی با من داشته باشند.	به نظر می‌رسد شما این تصور را دارید که مردم اغلب از شما ناامید می‌شوند، کاش شما متفاوت بودید یا شخص دیگری بودید، و در نهایت شما را طرد می‌کنند. سوالی که از شما دارم این است که چه شواهدی دارید که نشان دهد مردم واقعاً چنین احساسی دارند؟ آیا چیزی در گفتار یا رفتار دیگران وجود دارد که این تصور را در شما ایجاد کند؟ اگر مطمئن نیستید، ممکن است مفید باشد که به آنچه مردم در پاسخ به شما می‌گویند و انجام می‌دهند توجه کنید، حتی اگر این نگرش‌ها را در درون آن‌ها احساس کنید. علاوه بر این، کار با یک درمانگر باتجربه می‌تواند راهی عالی برای یافتن پاسخ سوال شما و همچنین توسعه راه‌هایی برای پیشرفت با آن پاسخ و کسب احساس عزت نفس و امنیت در روابط شما باشد. یکی از احتمالاتی که به ذهن می‌رسد، این است که وقتی بزرگ می‌شویم، غالباً الگوهای ارتباطی یا مجموعه‌ای از انتظارات درباره اینکه دیگران چگونه با ما رابطه برقرار می‌کنند، ایجاد می‌کنیم که بر تجربیات و رفتار ما در روابط تأثیر می‌گذارد. گاهی اوقات این الگوها که در دوران کودکی برای حفظ ارتباطات شکل می‌گیرند، ممکن است با زندگی بزرگسالی سازگار نباشند و مانع رشد عزت نفس و توانایی ما برای intimacy (صمیمیت) راحت در بزرگسالی شوند. شما سوال بسیار خوبی مطرح می‌کنید و این سوال به دلیل دشواری احساس اینکه مردم درباره شما این‌گونه فکر می‌کنند، می‌تواند بسیار پیچیده باشد، و امیدوارم که شما در این خصوص کنجکاو بمانید و به کار با یک درمانگر آموزش‌دیده فکر کنید تا به شما در کشف پاسخ کمک کند.
null	I'm a teenage girl, and my dad is an alcoholic. I hate being at home with him because he just stresses me out. He can be picking me up from basketball practice or piano lessons, and half of the time, I don't even know if he's sober or not. I refuse to get into the vehicle with him and walk home sometimes. I've either been barely sleeping or I over sleep, so I'm always tired. I live in a small town, so there's no one I can really talk to because I'm not really that close with my family.	Hello, and thank you for your question. You are clearly a resourceful young person to reach out like this to find help. Good for you. I have a few ideas and perhaps some other counselors will add some thoughts, too. First, good for you for taking care of yourself and making really good decisions – such as not getting into the car with dad when he is intoxicated. It is really important that you consider your safety above all else. To answer your heading question, yes, it is quite common for people to blame themselves for other people’s actions. There are various reasons why we do this. For one thing, someone may tell us that their behaviors are our fault. And depending on things like our relationship to that person, past experiences, and our self-esteem, we may actually start to believe it. What is important to remember is that your parents have the responsibility to be sure that you are safe and cared for, not the other way around. As for the other things you mentioned, I am concerned about both your physical and emotional safety and well-being. It sounds like your father has an alcohol abuse problem, and living with someone who is struggling with addiction can be hard for anyone, let alone a teenager who is also trying to deal with things like school. You may want to see if your school has a counselor or someone you can talk to about what is going on. I will tell you that in some states, what you have told me may be something that a counselor would have to report to child protection services, but not necessarily. If you are concerned about that, ask the counselor what they are obligated to report. If you don’t know a counselor, think about any other adult that you would feel comfortable talking to. They may have some ideas. Sometimes individual states have non-profit chat lines or hotlines for teens to call if they are struggling with things. You may be able to find something like that in your state. I do warn your about doing random searches, not every website is good, so be careful. This is clearly a tough spot for you to be in, so one of the things that I encourage you to do while searching for support is to focus on taking care of yourself. Sometimes things like this can really bring us down and we stop doing the things we enjoy. Try really hard not to let that happen. If you have interests, do them. If you catch yourself thinking too hard about things, try to find something fun to do to distract yourself. Try to take care of yourself in other ways, such as eating well. Exercise can really help when we get stressed. I hope some of this was helpful. Good luck. Robin J. Landwehr, DBH, LPC, NCC	من یک دختر نوجوان هستم و پدرم الکلی است. از بودن در خانه با او متنفرم چون فقط به من استرس می‌دهد. او ممکن است مرا از تمرین بسکتبال یا درس پیانو بیاورد و در نیمی از مواقع حتی نمی‌دانم که آیا هوشیار است یا نه. من از سوار شدن به وسیله نقلیه با او خودداری می‌کنم و گاهی اوقات به سمت خانه پیاده می‌روم. یا به سختی می‌خوابم یا بیش از حد می‌خوابم، بنابراین همیشه خسته هستم. در یک شهر کوچک زندگی می‌کنم و به همین دلیل هیچ‌کس نیست که واقعاً با او صحبت کنم چون با خانواده‌ام نزدیکی خاصی ندارم.	با سلام و تشکر از سوال شما. شما به وضوح یک جوان با ابداع هستید که اینگونه برای یافتن کمک اقدام می‌کنید. خیلی خوب است. من چند ایده دارم و ممکن است برخی دیگر از مشاوران نیز نظرهایی اضافه کنند. اولاً، خوب است که از خودتان مراقبت می‌کنید و تصمیمات درست و عاقلانه‌ای اتخاذ می‌کنید – مثل اینکه سوار ماشین پدرتان نشوید زمانی که او مست است. برای شما بسیار مهم است که ایمنی خود را در اولویت قرار دهید. برای پاسخ به سوال اصلی شما، بله، این کاملاً رایج است که افراد خود را به خاطر رفتارهای دیگران سرزنش کنند. دلایل مختلفی وجود دارد که چرا این اتفاق می‌افتد. به عنوان مثال، ممکن است کسی به ما بگوید که رفتارهای او تقصیر ماست و بسته به روابط ما با آن شخص، تجربیات گذشته و عزت نفس‌مان، ممکن است واقعاً این موضوع را بپذیریم. آنچه که مهم است به یاد داشته باشید این است که والدین شما مسئول هستند تا از ایمنی و رفاه شما اطمینان حاصل کنند و نه برعکس. در مورد سایر مسائلی که اشاره کردید، من نگران امنیت و سلامت جسمی و روحی شما هستم. به نظر می‌رسد پدرتان مشکل سوء مصرف الکل دارد و زندگی با کسی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کند می‌تواند برای هر کسی دشوار باشد، به ویژه برای یک نوجوان که همچنین سعی دارد با مسائلی مانند مدرسه کنار بیاید. شاید بخواهید ببینید آیا در مدرسه شما مشاور یا فردی هست که بتوانید در مورد آنچه در حال رخ دادن است صحبت کنید. در برخی ایالت‌ها، آنچه که به من گفتید ممکن است چیزی باشد که یک مشاور باید به خدمات حمایتی از کودکان گزارش دهد، اما این مورد الزامی نیست. اگر نگران این موضوع هستید، از مشاور بپرسید که چه چیزی را موظف به گزارش است. اگر مشاوری نمی‌شناسید، به هر بزرگسالی که با او احساس راحتی می‌کنید فکر کنید. آنها ممکن است ایده‌های خوبی داشته باشند. گاهی اوقات ایالت‌ها خطوط چت یا خطوط تلفنی غیرانتفاعی برای نوجوانان دارند تا اگر در مشکلاتی گرفتار شده‌اند، بتوانند تماس بگیرند. ممکن است بتوانید چنین موردی را در ایالت خود پیدا کنید. من به شما هشدار می‌دهم که به جستجوهای تصادفی پردازید، زیرا همه وب‌سایت‌ها معتبر نیستند، بنابراین احتیاط کنید. این واقعاً به نظر می‌رسد که شما در وضعیت سختی هستید، بنابراین یکی از توصیه‌هایی که می‌کنم این است که در حین جستجوی حمایت، بر روی مراقبت از خود تمرکز کنید. گاهی اوقات چنین مسائلی می‌تواند ما را تحت فشار قرار دهد و از انجام کارهایی که از آنها لذت می‌بریم، بازدارد. تلاش کنید که این اتفاق نیفتد. اگر به فعالیت‌هایی علاقه دارید، آنها را انجام دهید. اگر متوجه شدید که بیش از حد در افکار غرق شده‌اید، سعی کنید کاری سرگرم‌کننده انجام دهید تا خود را مشغول کنید. سعی کنید از طرق دیگر نیز از خود مراقبت کنید، مثلاً با خوردن غذای سالم و ورزش که می‌تواند در زمان استرس به شما کمک کند. امیدوارم بخشی از این مطالب برای شما مفید باشد. موفق باشید. Robin J. Landwehr، DBH، LPC، NCC
null	Something happened this summer that I cannot forgive myself for. When I think about what happened, I feel ashamed and guilty even though my loved ones forgave me.	Hello, and thank you for your question. Guilt is one of those things that nearly everyone has experienced at one time or another, and it can feel like a huge weight around your neck. Unfortunately, it is unlikely that we can give you some words of wisdom that will make it all go away. However, I will give you some ideas and hopefully this will help.One of the things that we know about guilt is that it doesn't usually do much to help us in the long-run. People may make changes for a short-term period of time because they feel guilty about something they did, but usually they will go back to their old behaviors if they don't have something else to help them change permanently, such as a new skill. So, guilt doesn't necessarily help us. In fact, as I write this someone out there is eating an entire key lime pie because they feel guilty about falling off their diet. Someone may be drinking alcohol because they feel guilty about drinking alcohol. For whatever reason, this is just a common thing that we do. Now accountability is different than guilt. Accountability can actually be constructive. When you hold yourself accountable you can admit that you have done something wrong. That it hurt others and you deeply regret it. That you are prepared to take steps to make sure it doesn't happen again. That you have done what you can to make amends, if necessary. That you are sorry. And then you move on. Why is moving on necessary? Well, for one thing, it doesn't usually help the people who you hurt. In fact, someone's guilty behavior may serve to remind the people who were hurt, over and over again, about what happened. Guilt is usually 100% about us, and not about those we hurt. Also, guilt can lead us to behave in ways that may even hurt people more. Having said all of that, guilt is a normal human emotion. Sometimes we experience it for a while and it goes away. Sometimes we need help to work through it. There are many self-help books about forgiving yourself. You can try Amazon to find some, or consider getting help from a counselor. Be well,Robin Landwehr, DBH, LPC, NCC	تابستان امسال اتفاقی افتاد که نمی‌توانم خودم را بخاطر آن ببخشم. هر بار که به آنچه رخ داده فکر می‌کنم، با وجود اینکه عزیزانم مرا بخشیده‌اند، احساس شرمندگی و گناه می‌کنم.	با سلام و تشکر از سوال شما. احساس گناه یکی از آن چیزهایی است که تقریباً همه در یک زمان تجربه کرده‌اند و می‌تواند مانند وزنه‌ای سنگین بر گردن ما باشد. متأسفانه، بعید است که بتوانیم کلمات عاقلانه‌ای به شما بگوییم که همه چیز را حل کند. با این حال، من به شما چند ایده می‌دهم و امیدوارم که این به شما کمک کند. یکی از چیزهایی که درباره احساس گناه می‌دانیم این است که معمولاً در درازمدت کمکی به ما نمی‌کند. افراد ممکن است به خاطر احساس گناه از کاری که کرده‌اند، برای مدتی تغییراتی در رفتار خود ایجاد کنند، اما معمولاً اگر چیزی برای کمک به تغییر دائمی آن‌ها وجود نداشته باشد، مانند یک مهارت جدید، به رفتارهای قبلی خود بازمی‌گردند. بنابراین، احساس گناه لزوماً به ما کمک نمی‌کند. در واقع، در حال نگارش این متن، شخصی در حال صرف کردن یک پای لیموترش به خاطر احساس گناه ناشی از ترک رژیم غذایی‌اش است. ممکن است فردی به خاطر احساس گناه نسبت به نوشیدن الکل، مشروبات الکلی بنوشد. به هر دلیلی، این یک رفتار رایج است. حالا مسئولیت‌پذیری با گناه متفاوت است. مسئولیت‌پذیری می‌تواند سازنده باشد. وقتی خود را مسئول می‌دانید، می‌توانید اعتراف کنید که کار اشتباهی انجام داده‌اید، اینکه این کار به دیگران آسیب زده و شما عمیقاً از آن پشیمان هستید. همچنین آماده‌اید اقداماتی انجام دهید تا مطمئن شوید که این اشتباه دوباره تکرار نمی‌شود و در صورت لزوم، هر کاری که از دستتان برمی‌آید برای جبران انجام داده‌اید. از اینکه متأسف هستید، نیز خبر دارید. سپس باید به پیش بروید. چرا ادامه دادن ضروری است؟ خوب، به خاطر این که معمولاً به افرادی که به آنها آسیب زده‌اید، کمکی نمی‌کند. در واقع، رفتار گناه‌آلود شما ممکن است بارها و بارها به افرادی که آسیب دیده‌اند، یادآوری کند که چه اتفاقی افتاده است. احساس گناه معمولاً 100% مربوط به خود ماست و نه افراد آسیب‌دیده. همچنین احساس گناه می‌تواند ما را به رفتارهایی سوق دهد که حتی ممکن است به دیگران آسیب بیشتری برساند. با تمام این توضیحات، احساس گناه یک احساس طبیعی انسانی است. گاهی اوقات ما آن را برای مدتی تجربه می‌کنیم و سپس از بین می‌رود. برخی اوقات نیز برای کار کردن از روی آن به کمک نیاز داریم. کتاب‌های بسیاری در زمینه بخشش خود وجود دارد. می‌توانید به آمازون مراجعه کنید تا برخی از آن‌ها را پیدا کنید یا از یک مشاور کمک بگیرید. در سلامتی باشید، رابین لندور، DBH، LPC، NCC

Subsets and Splits

No community queries yet

The top public SQL queries from the community will appear here once available.